Ik hoop oprecht dat jullie er snel uitkomen samen, want dit is geen leuke situatie. Voor beiden niet. Ik hoop ook dat je iets met de gegeven tips uit dit topic doet Veel succes!
Je geeft zelf heel duidelijk aan dat je je in een hoek gedreven voelt door je vriend en schoonouders.... dat je bang bent dat ze je dingen gaan verwijten.... Als je het wel weg laat halen om maar toe te geven (waar het idd zoals AnaCF aangaf naar lijkt te neigen nu) denk je dat JIJ dan geen verwijten naar jezelf en naar de rest gaat maken??? Als mijn man dit zo zou aanpakken dan zou ik hem toch heel duidelijk maken dat hij dan maar een rubbertje had moeten pakken en dat hij de pot op kan!! En wat leer je je andere kinderen hiermee?? Dat ze wegwerpartikelen zijn?? Want als het financieel niet meer lukt straks geven jullie je kinderen dan ook weg? Maar goed het is niet mijn vriend gelukkig!
Ik denk wel degelijk na over jullie reacties, tips en adviezen. Natuurlijk gaan we onze kinderen niet wegdoen als het financieel moeilijk wordt. Maar de kinderen die we reeds hebben zijn voor mijn vriend concreet en die kun je niet meer wegdoen. Het ongeboren kind is voor hem niet concreet. Ik snap je.
Ja en dat maakt het inderdaad zo moeilijk! Hij 'ziet en voelt' dit kindje nog niet want hij is niet zwanger.. Dus voor hem makkelijk praten. daarnaast heeft hij blijkbaar ook totaal geen idee wat een abortus inhoudt voor een vrouw (zowel emotioneel, psychisch als lichamelijk) en heeft hij geen flauw idee wat hij eigenlijk wel van zijn bloedeigen vrouw vraagt!! Daarom is het ook verstandig om samen met een professional om tafel te gaan. Iemand die kan helpen om samen tot een weloverwogen beslissing te komen. Angst, woede en onwetendheid zijn slechte raadgevers. Heb je al een echo gehad?
Snap sowieso niet dat je van zo'n vent kan houden, wat een dominante vent. En dat je je zorgen maakt om hem en je schoonouders wat zij jou dingen gaan verwijten als je het houd, en je kind dan? Dat je eigenlijk ( heel cru gezegt) 'vermoord' want het heeft wel degelijk een kloppend hartje, het is geen klompje cellen maar is een echt levend kindje. Ik blijf hier maar reageren omdat je het zelf helemaal niet wil, en als je het uiteindelijk toch laat weghalen hebben we in ieder geval ons best gedaan je over te halen dat je aan jezelf moet denken. En zulke financiele problemen hebben jullie blijkbaar niet, want je man maakt ze druk of ze wel EN een sport EN een instrument kunnen bespelen. In 'normale' gezinnen is 1 sport meer dan genoeg en is 2 sporten of een sport en instrument bespelen pure luxe.. dus domme smoesjes om een kind weg te laten halen, hij wil het kind gewoon niet en is te dom om de consequenties onder ogen te zien.
Je kan niks anders doen dan de keus maken die voor jou het beste voelt. Heb je alle plus en minpunten al op papier gezet? Hou er wel rekening mee dat als je deze zwangerschap afbreekt het. Oor jou heel moeilijk wordt. Een abortus is oké als je zelf dat een rechtvaardig besluit vind maar een levenslange hel als je er niet achter staat. Daarom is het ook jou keuze en niet die van hem. Je kan met hem er over praten en naar zijn mening luisteren maar jij moet die handtekening zetten. Jij moet de behandeling ondergaan en jij moet de rest van je leven met de consequenties leven. Je vriend ook maar jij nog meer. Ik zou echt een consult aanvragen bij de kliniek. Het zijn hulpverleners die met jou de beste keus kunnen maken. We noemen ze abortusklinieken maar in feite is dat maar een deel vd werkzaamheden. Deze mensen doen vaak ook de nazorg en weten als geen ander hoe jou toekomst er uit gaat zien. Bespreek je angsten bespreek je situatie. En dan kom je er ineens achter dat jou situatie zo slecht niet is. Er kloppen daar meiden aan die geen inkomen hebben, geen huis en familie die ze niet steunt en een man die ze in de steek heeft gelaten. Wat ze tegen mij zeiden was: meid je hebt een huis, je hebt een baan en familie die je steunt en jij wil voor die lamlul je geluk weggooien? En hij durft niet eens mee naar binnen? Ga je energie maar mooi in je kindje stoppen en genieten van de zwangerschap want als je die afbreekt dan val je in een diep zwart gat. Je relatie is sowieso voorbij want dit vergeef je hem nooit. En ze hoopte me nooooit meer terug te zien
Mag ik je een ding vragen.. Ben je bang om alleen over te blijven ? En daar bedoel ik mee dat je alleen komt te staan ? Als je voor je zelf zou kiezen. Dus als je kiest voor je kindje dat je man je verlaat?
Ik kan best begrijpen dat het lastig is, maar op een gegeven moment zullen jullie toch een keer actie moeten gaan ondernemen: naar een verloskundige (echo?), abortuskliniek voor een gesprek, huisarts o.i.d. Hoever ben je nu?
Misschien wordt het tijd om onafhankelijke hulp in te schakelen. Via de huisarts zou je bij een maatschappelijk werkster of psycholoog terecht moeten kunnen. Met zo iemand kun je beter vaststellen wat het nou is wat jij wilt doen en hoe je dat zou kunnen doen. Nu blijf je alleen maar in kringetjes nadenken en daar kom je uiteindelijk niet verder mee. Er zal in dit geval een zwart wit beslissing genomen moeten worden. Je kunt geen half kind krijgen. Het is of wel een kind of niets. Wat je nog met je man zou kunnen doen is gesprekken hebben waarin je eerst alleen maar praat over wat er gebeurt als je het kindje houdt. Wat zijn de consequenties voor jullie als gezin, hoe kun je die opvangen, zijn de dingen die je man daarover denkt realistisch etc. Daarna praat je over wat er gebeurt als je kindje laat aborteren, wat zijn dan de gevolgen voor jullie als gezin, hoe zou zo'n beslissing jullie beinvloeden etc. Misschien helpt dat om dichter tot elkaar te komen en samen een beslissing te nemen. ps: als je niet naar de huisarts wil, zoek dan iemand die je vertrouwt en die volledig aan jouw kant staat! Je hebt nu echt een steuntje in de rug nodig! En dat verdien je ook!
ik ben 23 weken zwanger. ik wilde liever dit jaar geen baby (had ook niet gepland inz. alle omstandigheden). ik had zelfde met jou, niet anti conceptie gebruikt, maar afterday pil genomen. toch merkte ik na 2 maanden pas, dat ik zwanger was... het is voor mij eerste baby... maar ik was heel echt schrokken en helemaal niet klaar voor een kind.. toch had ik niet eens gedacht om zwangerschap beeindigen. ik snap je situatie inz. financieel en andere redenen... maar toch kan je misschien goed overleggen en uitleggen naar hem dat je graag wil? ik hoop het voor je dat je het beste beslissing zal nemen! wat ik zou doen als ik zo een situatie had? ik zou tegen mijn man zeggen: ik ga lekker mijn baby in de wereld brengen, ga lekker weg als je wil ik denk (eerlijk) dat hij niet weg gaat
Zo hee wat een reacties weer, bedankt en ze doen me goed. Ik heb nog geen echo gehad. Ik ga wel bellen of ik dan inderdaad zo'n consult kan krijgen. Volgens de zwangerschapscalculatoren ben ik nu 5 weken zwanger. Ja ik ben wel bang om alleen te blijven, en erg bang voor een gebroken gezin. Hij zal misschien wel niet weggaan maar toch is er die angst.
Je moet je eens niet zo druk om je man maken en meer om jezelf. Hoe lang wil je er eigenlijk nog omheen blijven draaien? Totdat hij eindelijk eens bij zinnen komt? Misschien gebeurt dit wel helemaal niet en ondertussen groeit het kindje lekker door in jouw buik en kies je er vervolgens toch nog voor om het weg te laten halen. Ik snap je twijfel wel hoor, begrijp me niet verkeerd! Maar het kindje gaat niet zitten wachten totdat jullie eindelijk eens een beslissing hebben genomen die groeit gewoon lekker door
Kom op, als hij weggaat gedraagt ie zich als een kinderachtige puber die wegloopt voor z'n problemen. En je was hem al niet waard, maar dan helemaal niet!
Bibi, wat andere mensen ook al adviseren: zoek externe hulp, bij de huisarts, een abortuskliniek, wie dan ook. Laat hen helpen om alles op een rijtje te krijgen. Zij kunnen jou ook steunen als je voor deze zwangerschap kiest en je vriend daar niet blij mee is. Ik denk echt dat dat nu de stap is die je moet zetten. Hoe moeilijk ook. Er gaat geen magische oplossing komen waardoor alles opeens op z'n plek valt, tenzij jouw vriend opeens zegt 'laten we ervoor gaan'. En daar lijkt het op dit moment niet echt op. Dus er moet iets gebeuren wat deze situatie doorbreekt. Een hulpverlener kan jou daarbij helpen. Succes en sterkte, meid.
Lieve meid als hij bij je weg gaat is hij jou anderen kinderen dan waard?? Dus hij vertrekt liever bij zijn vriendin en zijn twee bloed eigen kinderen, dan dat hij zich is gaat gedragen als een volwassenen vent en zijn verandwoording neemt. En als hij dat dus wel doet bij jou weg gaan want die angst heb je bedenk dan is heel goed hoeveel jullie waard zijn jij en je kinderen. Laat je niet Leiden door angst ..als ik jou zo in schat ben je een hele lieve vrouw maar iemand die zich altijd weg cijfferd als andere het maar goed hebben en wat ik Zelf vind is niet zo belangrijk ..klopt dat? Zo ja word het dan geen tijd dat die knop in je hoofd om gaat en jij je zelf is op de eerste plaats gaat zetten daar help je je Zelf mee... Maar zeker ook je kinderen want dan word je een voorbeeld dat het ook belangrijk is voor je Zelf op te komen. Knuff
Hij gaat niet bij je weg hoor. Hij heeft je veel te hard nodig. Hij is je emotioneel aan het bewerken om als een kleuter z'n zin te krijgen. Je hebt hem helemaal niet nodig, dat heeft hij je wijsgemaakt. In de werkelijkheid heeft hij jouw nodig. Stel nou he, in het allerergste geval. Hij gaat weg. Waar denk je dat de kinderen blijven? En wie mag zich blauw en scheel gaan werken voor de alimentatie? Jij niet hoor. Die vent van je gaat echt niet weg. Neem voor jezelf een standpunt in. Volgens mij heb je die wel maar durf je die eigenlijk niet eens hard op te zeggen. Bel een vk op voor een echo. Dan weet je hoe ver je bent en ik denk dat je daar misschien wel de kracht vind om door te zetten. Je kan het, je bent veel sterker dan je denkt.
Dit duss !! Ik geloof ook nooit dat hij weg gaat .. Hij manupileerd en zo lang jij daar in mee blijft gaan heeft hij het prima.. Tot dat de Rollin om gedraaid worden moet je op letten .. Zie het al het marionette pop hij heeft de touwtjes in handen.maar zodra jij die door knipt zal hij buigen. Klinkt heel raar maar geloof mij ik heb ooit ook in zo een situatie gezeten toen ik de touwtjes door knipten werd alles anders en dat is fijn !!
Eens met Kim11! Jouw man gaat echt zomaar niet weg hoor! Als zijn vrienden, collega´s, familie etc gaan vragen naar de reden van de scheiding, gaat hij dan zeggen: Ja, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt en ik wil een abortus en zij niet... Dat geloof je toch zelf niet hè? Hij is je aan het chanteren als een kleuter. En jij trapt er bijna in! Laat je niet gekmaken. Jij wilt je kindje en dat begrijp ik als geen ander, zoals je in mijn vorige post ook hebt kunnen lezen. Als jij wilt kiezen voor je eigen vlees en bloed, en de verantwoordelijkheid wilt nemen voor jullie fout, KAN dat nooit de verkeerde keus zijn!! Hij maakt zich belachelijk zo!
Misschien ben ik hier de enige, maar ik snap je man wel. Hij denkt aan de praktische zaken. Het is inderdaad niet netjes om te zeggen dat hij weg gaat, maar al ik tussen de regels door lees zie ik dat hij dat niet doet. En als hij echt geen 3e kind meer wil, dan is dat ook zijn mening. Hij staat aan de zijlijn en kan de uiteindelijke beslissing niet nemen. Die ligt bij jou. Het enige wat hij kan doen is jou overtuigen van zijn mening. Dat is niet direct fout. Of abortus de beste oplossing is in jullie situatie of niet, dat kan ik moeilijk beoordelen. Een abortus is niet niks, maar het groot brengen van een derde kind eist ook veel van jullie beiden. Ik denk dat het belangrijk is om samen in gesprek te blijven om op 1 lijn te komen. Hier is al eerder het FIOM genoemd. Ga daar praten! Zij zijn niet pro of con abortus. Zij zijn er om je te helpen. Hier zitten mensen die er vaker mee te maken hebben gehad. Dit is ook goed voor de toekomst van je relatie. En ja, je kunt van alles zeggen over het feit dat je zwanger bent geworden. Daar is niets meer aan te doen. In beide gevallen, abortus of niet, neem je je verantwoordelijkheid. Er is hier geen goed of fout in. Ik kan me ook voorstellen dat mensen die op deze site zitten en vaak veel moeite doen om zwanger te worden, allemaal roepen houden. Ik heb zelf ook een heel verleden op dit gebied. Maar jouw situatie is anders dan die van hen. Zij willen allemaal zwanger worden, dit was niet jouw planning. Ik denk eerlijk gezegd dat je heel goed bezig bent. Je gevoel zegt houden, maar je ratio zegt dat je man gelijk heeft. Je weegt de twee opties tegen elkaar af. Belangrijk is om hier hulp bij te zoeken. Als je dit niet doet is de kans groot dat je lang twijfels blijft houden, wat je keuze ook is. Je relatie staat dan op het spel, en ik ben het met je eens dat de beste situatie voor je kinderen toch is een gezin met een vader en een moeder in 1 huis (met een goede sfeer in huis) Gelukkig heb je nog wel even de tijd om je beslissing te nemen, maar vergeet niet, de weken vliegen zo voorbij! Heel veel succes bij je beslissing!
Ik denk dat je het weg moet halen, omdat dat je veel rust zal geven en je dan kiest voor een stabiele situatie voor je kinderen nu. De relatie met je man is belangrijker dan het mogelijke spijtgevoel of de rouw die je zal voelen als je het weg laat halen... Daar kom je wel overheen! Dit leven wat nu in je groeit is heel anders dan je andere kinderen en je kan er mee leven om het te beëindigen. Sorry dit is even een wat andere aanpak omdat alle andere reacties geen schot in de zaak brengen... Dacht je toen je dit las: zij begrijpt het, zo zit het eigenlijk dan ben je het dus niet eens met de meeste meiden hier, maar lijkt het meer een soort sociaal wenselijkheid. Dacht je telkens: ja.... Maar.... Dan denk ik dat je er wel uit bent en dat je actie moet ondernemen. Wat je ook kiest, doe het weloverwogen en zoek inderdaad professionele hulp dat is mijn advies! En... Neem je man serieus, hoor wat hij zegt, mensen blijven vaak te lang in 1 emotie steken, in zijn geval angst en kop in het zand omdat er geen ruimte is voor deze emotie. Pas als hij zich gehoord voelt kan hij hier misschien uitkomen. Misschien geldt hetzelfde voor jou, dus praten met je man en professional! Ik zou dit in ieder geval naar mijn man als EIS stellen!