Ik denk dat je dit topic misschien wat beter moet lezen. Er is namelijk niemand die zegt dat ze deze zwangerschap MOET voldragen of MOET afbreken. Het is een keus die je alleen zelf en weloverwogen kan maken. Het punt is waar veel mensen zich terecht denk ik zorgen om maken is dat haar man vind dat een abortus het beste is en alles uit de kast trekt om haar onder druk te zetten. Ze geeft namelijk duidelijk aan dat zij dit kindje wel graag wil alleen haar vent denkt er anders over. En je hoeft niet ver te zoeken op internet om te zien dat een abortus waar je zelf niet achter staat slopend is. Vind je reactie dus heel vreemd. En zeker je onderbouwing.
Dat dacht ik al dat mensen mijn reactie vreemd zouden vinden, dat was ook de bedoeling . Ik probeer haar gedachten uit te dagen zodat ze wellicht tot actie over gaat, aangezien er nu niet echt iets gebeurd toch? Ik heb het topic goed gelezen hoor en ik lees vooral dat veel meiden zeggen dat ze voor zichzelf en voor de baby moet kiezen, maar zij is bang om haar man kwijt te raken. Ik lees bij haar geen daadkracht en een sterke wil om echt het kindje te houden hoor, ik lees toch meer twijfel. Maar misschien ligt dat aan mij? Vandaar mijn zogenaamde judo techniek om of boosheid, verbolgenheid of misschien juist wel herkenning bij haar dat weet ik niet op te roepen, zodat ze wellicht een stapje verder kan komen. Ik vrees wel dat je gelijk hebt dat het misschien raar staat en wellicht naïef om te denken dat ik met zo'n reactie iets bewerkstellig, maar ik hoop haar dus te helpen...
Oja en ik weet dat alle of in ieder geval de meeste meiden hier het beste met haar voor hebben en ik lees helemaal niet dat zij zeggen dat ze het Moet houden! Iedereen zegt dat ze een weloverwogen beslissing moet nemen, ik ook. Dat is ook niet de bedoeling met mijn reactie, ik wil geen tegengeluid geven ofzo, ik probeer alleen wat andere emoties dan de hulpeloosheid bij haar te triggeren... Maar Bibi nu je dit allemaal leest weet ik niet of het effect heeft . Meis, ik hoop dat je snel bij je echte eigen gevoel komt en ernaar durft te handelen, hoe dan ook welke weg ook er is moed voor nodig! Succes!
Doortje, ik vind je reactie misselijk. Ze MOET het helemaal niet weghalen. Ben je helemaal gek geworden?
Ok Kim, misschien moet je even verder lezen... Natuurlijk vind ik dat ook niet! Ik zou dit zelf nooit doen! Wat ik probeerde was een techniek uit de psychologie om mensen in actie te krijgen om te doen wat goed voor hun voelt. Maar zoals ik al zei: het was misschien niet handig, omdat mensen het verkeerd interpreteren. Ik kan het helaas niet meer weghalen...
Een techniek? Is ze een proefkonijn ofzoiets? Geef gewoon je advies. En niet zo'n aanstootgevende reactie. Dacht je dat ze daarop zit te wachten? Het is al lastig genoeg. Ik vind je nuance in je bericht ook heel raar. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je het even weg laat halen. Het is geen pakje boter.
Je hebt gelijk, het staat er heel heftig! Zelf sta ik daar dus totaal niet achter maar ik hoop op net zo'n reactie bij haar als bij jullie denk ik... Een beetje boosheid in plaats van afhankelijkheid. Maar zoals ik zei: het was niet handig! Excuus!
En toch doortje81, pakt jouw berichtje mij het meest! Je moet even goed lezen maar dan begrijp ik zeker wat je doet! Noemen ze het omgekeerde psychologie? Bibi, het is een vreselijke keuze, die niemand je mag op mag dringen. Ik krijg er tranen van in mijn ogen dat jou deze keuze wordt opgedrongen. Niemand kan voor jou beslissen wat je moet doen, dit zul je zelf moeten oplossen. Natuurlijk kan ik zeggen wat ik zou doen en dat ga ik ook doen. Niemand maar dan ook niemand komt aan mijn kind, en dus ook niet een kindje wat in mijn buik zou zitten wat niet gewenst is door de papa. Het belangrijkste wat je kunt geven aan je kindjes is liefde en volgens mij heb je daar genoeg van. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn eigen vlees en bloed te laten aborteren omdat manlief dat wilt en al helemaal niet omdat hij zelf toch ook dondersgoed wel weet dat van seks een zwangerschap kan komen. Zoals zovelen zeggen waar er 4 mondjes gevoed kunnen worden kan dat ook met 5. Suc6 met je keuze....
Daarom s het ook slim met een prof te praten met haar man erbij. Want om nu tackle technieken op een forum toe te passen... Ik betwijfel of dat zoveel zin heeft. Ik ben wel benieuwd hoe het met de TS gaat?
Ben ik ook benieuwd na en of ze al wat besloten heeft, het is morgen al een week geleden dat dit topic gestart is..
Het is ook wel jammer, dat ze wel leest (want ik zie haar naam toch regelmatig onderin de balk staan...), maar amper de tijd neemt om te reageren. TS, ik denk dat het ook beter voor jou is als je met de mensen hier in gesprek gaat. We zijn niet allemaal een psycholoog of een professional, maar we zijn wel onbekende mensen met allemaal een visie, en van al die kleine stukjes kun jij misschien weer je eigen visie maken. Je hebt hulp nodig, en het kan mij niet schelen of je dat hier komt zoeken, of bij een abortuskliniek of bij een psycholoog. Maar doe er iets mee. Stop je hoofd niet in het zand want dan kom je helemaal nergens.
Sorry dat ik niet steeds reageer, maar wel online ben. Ik weet niet altijd wat te te reageren, moet veel nadenken zelf, alle reacties hebben een punt. Ik merk ook dat ik erg verward ben momenteel. Als ik online ben betekend dat dat ik jullie reacties lees en dat ik er niet of niet direct op reageer betekend niet dat ik er de tijd niet voor wil nemen. Ik houd jullie op de hoogte.
Verward? Het lijkt me nochthans heel simpel. Lees nog eens na wat de reacties zijn van die flapdrol die je jouw man noemt. Dat hij een abortus wil is zijn goed recht, maar de manier hoe hij zich opstelt naar jou getuigt niet alleen van onvolwassenheid, maar ook van een totaal gebrek aan ruggengraat. Blijkbaar vind je hem nog belangrijker dan jezelf en je ongeboren kind. Onvoorstelbaar in mijn ogen, maar je prioriteiten liggen duidelijk. Hoewel ik zelf pro-choice ben en ik in jouw geval allang voor mijn kind had gekozen in plaats voor zo'n droeftoeter, zou ik in jouw geval bijna zeggen: doe je toekomstige kind een lol en geef hem/haar niet zo'n vader (en moeder die liever haar oren naar hem laat hangen). Sorry hoor, maar mijn bek valt open van dit verhaal.
Mijn mond valt ook open... wat een gebrek aan empathie! Het is idd heel simpel allemaal, tenzij je er zelf midden in zit. Het is van de zijlijn altijd makkelijk oordelen.
De beste stuurlui staan aan wal... Maar eigenlijk best wel een goede tip alles nog een keer na te lezen. Heb ik laatst ook gedaan bij mijn topic en wordt dan soms nog boos op mezelf hoeveel ik m'n vriend destijds heb verdedigd. Maar ondanks dat ik wel besloten heb m'n kindje te houden heb ik sinds een paar dagen wel weer redelijk leuk contact met hem. En man gaat echt niet zomaar weg zo blijkt. Al zal de toekomst het uit moeten wijzen. En ik ben tot nu toe heel gelukkig met de kleine in m'n buik. Al heeft het wel tot de 20 weken echo geduurd voor ik jet echt kon accepteren en echt blij was.
Wederom bedankt voor de reacties. Vanavond wil ik weer een gesprek aangaan met mijn vriend. Als ik over onze situatie wil praten moet dat steeds vanuit mij komen. Zelf begint hij er niet over. Vanavond dus weer een poging. Ik heb nog met een familielid gesproken vanmiddag en dat was een fijn gesprek. Zij gaf me aan dat er in deze geen goed of fout is. Laten weghalen of houden is allebei goed, mits je er goed over na hebt gedacht en er volledig achter staat. Het gesprek heeft me weer stof tot nadenken gegeven. Ik laat hier weer snel wat weten.
Zou het misschien kunnen zijn dat hij zich er zachtjes aan al bij neer heeft gelegd? Dat hij er zelf niet meet over begint?