Lieve allemaal, Ik had aangegeven dat ik bang was dat er iets met mijn zoon was. Misschien adhd ofzo. Nu zei de kinderarts gisteren dat ze ook dacht dat er meer aan de hand was. Dit gedrag was niet alleen leeftijd meer. We krijgen bericht van een infent centrum binnenkort voor het begin hiervan. Ben kapot ben gebroken! Mijn kind mijn lieve zoon van nog maar 2 jaar moet weer door de molen heen . Even korte samenvatting! Bij zijn geboorte had hij een bij oortje en daardoor kwamen ze achter een lichte nierafwijking. Elk jaar echo of niet erger wordt. Daarnaast is hij te licht dus onder toezicht van kinderarts elke 2 maand. Daarnaast was hij altijd ziek. In 2 jaar 2 ziekenhuis opnames kan 2 weken en ongeveer 20 ab kuren gehad. Laatste maand gaat het eindelijk beter. Hij heeft 21 oorontstekingen gehad, schimmel infecties , urineweginfectie , 3 x rota virus, 2 x bijna uitgedroogd in het ziekenhuis , 9 x ogen ontstoken en heel vaak koorts ongeveer elke week. Daarnaast 2 x geopereerd aan een liesbreuk en 1 x geopereerd om de neusamandelen te verwijderen en buisjes te plaatsen. Ik vergeet nog wel een aantal dinged maar belangrijkste is dat hij er nu eindelijk uit komt. Het gaat goed met hem en dat zegt iedereen. En dan moet hij dus nu weer opnieuw nieuwe mensen zien omdat hij met 2 jaar al bekeken moet worden omdat hij een gedragsstoornis heeft! Meer ouders die dit kennen? Gaat mijn zoon hier niet aan onderdoor? En het belangrijkste! Is dit echt het beste voor hem nu? Bedankt voor het lezen van het lange verhaal!!
Wat een toestanden zeg.. Zo sneu Maar is het niet juist het hele medische circus wat jullie kleine jongen nu moet verwerken? Ik weet niks van zijn gedrag, ken jullie verhaal verder niet maar het is volgens mij ook niet heel erg gek als dit ook misschien mee gaat spelen op den duur? Sterkte...
Wat heftig! En wat zwaar ook nu je zelf weer 26 wk zwanger bent. Je zoontje mag er niet aan onderdoor gaan, maar jij ook niet! Veel sterkte!
Of het het beste is voor je zoontje zul je zelf het beste aanzien/aanvoelen. Wij kunnen hier vanachter ons scherm niet beoordelen hoe je zoontje is en waarom er aan een stoornis wordt gedacht. En dus al helemaal niet of dit het beste is voor hem. Wel denk ik dat als hij zoveel meemaakt medisch dat dit zeker invloed kan hebben op zijn gedrag doordat hij die dingen toch op een bepaalde manier mot verwerken en niet kan praten erover zoals wij. Hij zal zich daarin dus op een andere manier duidelijk willen maken.
Ik kom er wel het gaat me om mijn zoon natuurlijk. Helaas zei ze dat dit niet door alle ziekenhuis bezoekjes kwam! Dat vroeg ik ook al.
Hè wat sneu voor je zoontje. Heel veel sterkte voor jullie beiden. Hoop dat er snel duidelijkheid komt.
Je zoontje heeft al heel wat te verduren gehad! Heel sneu dat zo een klein mensje zoveel moet doorstaan. Gelukkig gaat het nu beter met hem zeg je. Mijn advies (als orthopedagoog) is om je niet vast te pinnen aan wat iemand zegt dt je zoontje zou kunnen hebben. Het kan heel goed dat hij alle operaties en ziektes moet verwerken. Het is niet niks! Daarbij komt ook nog dat elk kind op zijn eigen tempo en eigen manier ontwikkelt. Twee jaar is zeker geen leeftijd om een betrouwbare diagnose te stellen, vooral niet als het om een gedragsstoornis gaat. Het kan aan zijn historie liggen, het kan aan de beginnende peuterfase liggen, het kan aan zoveel liggen! Geniet van je zoontje, jij kent hem het best. Observeer hem en laat anderen jou en hem helpen waar hij vastloopt. Niet blind van een diagnose uitgaan, en zomaar een behamdeling starten. Kijk eerst of het logisch is wat ze zeggen en voorstellen voor behandeling en maak dan de keuze of dat echt is wat je zoontje nodig heeft. Sterkte en het komt allemaal wel goed!
gaat hij naar een creche of andere opvang? zo ja wat vinden ze daar van hem? vind dat de arts wel makkelijk het stickertje adhd heeft gepakt, dit is nog helemaal niet aantoonbaar op deze leeftijd. andere "stoornissen" (wat een rot woord!) kunnen soms wel wat eerder worden aangetoont. wat vind jij zelf van zn gedrag? als je wil mag je me ook pb en hoor
Bedankt voor alle lieve reacties! Ik weet dat ik me niet moet vastpinnen op iets. Maar als ze mij helpen en hem helpen vooral dat hij leert omgaan met zijn frustratie! Dat zou al heel fijn zijn. Heb al aangegeven dat hij geen medicatie krijgt dat ik dit niet wil hebben!
Wat merk je zelf dan aan je zoontje? Mijn dochter zit helaas ook minimaal 1x per maand in het ziekenhuis en dan soms ook nog met mij mee op poli bezoek, maar zij vertoont geen afwijkend gedrag. Dus het hoeft inderdaad niet door de ziekenhuis bezoeken te komen. Zelf denk ik dat het wel belangrijk is om erachter te komen wat er aan de hand zou kunnen zijn met je zoontje zodat je hem dan ook beter kan leren begrijpen en behandelen. Sterkte in elk geval want het is nooit leuk als je kind een stempel krijgt.
Bij de opvang zeggen ze ook dat er iets is waar ze de vinger niet op kunnen plaatsen. Hij bijt zichzelf de hele tijd en heeft heel erg driftbuien. Hij huilt nog steeds ongeveer 40 procent van de dag door frustratie en hij is heel erg druk. Hij kan nooit stil zitten en dan bedoel ik echt nooit. Met eten niet met drinken niet niks. Ik weet verder niet goed hoe ik het moet uitleggen ik merk gewoon dat er iets is. Kan moeilijk mijn vinger erop leggen.
het "er niet je vinger op kunnen leggen" herken ik heel erg goed. volg je moeder hart is mijn advies in deze. ik heb ook moeten knokken voor mn ventje en heb zitten janken toen afgelopen januari dan " eindelijk" adhd combi bij hem wel geconstateerd. ventje word nu geholpen door medicijnen (nee geen ritalin) en het gaat zoveel beter met hem. ik denk dat je er goed aan doet contact op te nemen met je huisarts en het daar voorleggen. ik gok dat een kinder psycholoog of een kindergedrags therapeut jullie kan helpen hoe jullie het beste met hem om kunnen gaan. wellicht zit er inderdaad een grondslag bij zijn bewogen eerste twee jaren. misschien zit er wel helemaal geen "stoornis" maar een onverwerkt trauma. beter nu uit laten zoeken dan het te hoog op te laten hopen hoor.
Ik vraag me af waar ze op doelen. De leeftijd van 2 is in mijn ogen wel erg jong om nu al te gaan bedenken hoe of wat.... observeren kan altijd natuurlijk. Maar verder?! Sowieso,hoe komen zij erbij dat hij anders is? Heeft ie dat gezien aan die paar bezoekjes? Sorry maar ik vind dat een beetje raar overkomen zo..
Dat klinkt alsof hij in iedergeval niet lekker in z'n vel zit? Misschien als ze iets kunnen diagnoseren kunnen ze hem wel helpen....waardoor hij minder gefrustreerd is. Maar misschien omdat je nu aangeeft dat het nu medisch gezien nu allemaal beter gaat is het een idee om het even aan te kijken....de keuze kan ik niet voor je maken. Ik zou beide keuzes begrijpen! Sterkte ermee! Xxx
Mijn zoon is met 2,5-3 jaar onderzocht door karakter en dit gaat allemaal spelenderwijs. Ik wist ook niet goed wat ik er van moest verwachten. Maar t viel erg mee en als het teveel werd voor hem stopten we gewoon. Hier wist ik al bijna zeker dat er iets zou zijn en doordat we zo vroeg het traject zijn ingegaan, hebben we en vooral mijn zoon heel veel stappen gemaakt. Als je meer wil weten mag je altijd een pb sturen.
Tja onze dochter heeft ook gedragsproblemen en zijn erger geworden vanaf 2,5 Inmiddels allerlei onderzoeken gehad en ouder kind dagbehandeling en ze weten het nog niet goed.. Nu gaat ze waarschijnlijk starten op een speciale School of dagbehandeling. Het is vervelend als je kind gedragsproblemen heeft maar niet het einde van de wereld.. Als jij het nodig vind het te onderzoeken dan moet je dat laten doen kan je het allemaal aan dan zou ik het niet zo snel doen. Wij moesten wel want er was geen houden aan. Maar houd er rekening mee dat het wel jaren kan duren wij zijn ook al bijna 2 jaar bezig als het al niet meer is Deze leeftijd is ook lastig voor een diagnose en ik denk dat bij jou zoontje mogelijk ook zijn verleden met ziekenhuizen en ziektes etc meespeelt Succes ermee
Allereerst sterkte! daarnaast is het op deze leeftijd vaak moeilijk om de juiste diagnose te krijgen. Ik roep ook al van af het prille begin dat er iets is met mijn zoon van 8. He home video gehad, niks te merken ook kinderarts en consultatie bureau geloofden me niet. Met 5 jaar getest op autisme. kwam niks uit ook geen adhd of pdd. Nu is hij onlangs bij de psych gekomen omdat hij niet goed at en niks durfde door te sikken en af viel. en toen weer getets en toen kwam wel een diagnose. Nl ass. en daarna ook no door naar een revalidatie centrum en sinds een kleine maand weten we ook dat hij dcd heeft. ( motorische ontwikkelingsachterstand) en wat ben ik blij dat ik heb door gezet, want nu eindelijk zie ik veranderingen in zijn gedrag en ook in de onze en op school. dus ook al komt er nu niks uit, hetkan best zijn dat het er later wel uitkomt. op school zeiden ze me dat ik moest stoppen met de hulpverlening, maar en zo blij dat ik niet geluisterd heb en mijn moedergevoel gevolgd heb. wat ik dus wil zeggen is volg je instinct en dan komt t allemaal wel in orde al zal je een lange weg te gaan heben. sterkte