We hebben al een heel traject doorlopen met onze oudste zoon maar ik heb gewoon het gevoel dat wat er nu kwa hulp is niet helpt. Om te beginnen zal ik even wat vertellen over hoe zijn leventje is verlopen. De eerste 1,5 jaar heeft hij zich normaal ontwikkeld. Het enige wat hij had was dat hij vaak ziek was. Hij is hiervoor geopereerd met zijn eerste jaar (neusamandelen) en met zijn tweede jaar (keelamandelen). Hierna is hij niet meer ziek geweest. Vanaf 1,5 begon het op te vallen dat hij achterliep met zijn spraak. Toen hij 2 jaar zijn we begonnen met logopedie. We hebben hiervoor ook nog uitgebreid zijn gehoor laten testen, dit was allemaal goed. De logopedie hielp maar heel matig. Hij heeft wel een hele grote sprong gemaakt ten opzichte van toen maar hij loopt nog steeds achter. In januari heeft hij een psychologisch onderzoek gehad. Hier kwam uit dat zijn IQ in de 70 was. Moeilijk lerend dus. Zijn probleem is dat hij dicht klapt als hem wat wordt gevraagd (vaak 1 op 1). Hierdoor werkte logopedie niet goed. Ook op school merken ze dit. Ze willen hem op school graag helpen en pakken dat ook alles aan om dat te doen, daar ben ik heel blij mee. Hij is nu getypeerd als (zeer) moeilijk lerend. Tellen doet hij niet, als ik het vraag klapt hij helemaal dicht of gaat jij fluisteren. Maar nu komt het!!! Als hij verstoppertje aan het spelen is telt hij makkelijk hard op van 1 tot 10! We hebben heel vaak dat hij uit zichzelf of in zijn spel dingen heel goed kan maar als het een opdracht is dan doet hij helemaal niks. Ik kaart dit overal aan en niemand die ik spreek weet wat we hiermee moeten. Hij is toch niet de enige op de wereld die dit heeft? Ik geloof ook dat zijn IQ hoger is, die onderzoeken waren 1 op 1 en dan wil hij echt helemaal niks. Hij heeft echt een achterstand daar hoeft niemand me te van overtuigen maar ik snap niet waarom hij zo onzeker is. Als ik op google zoek kom ik ook nooit nuttige informatie tegen. Is er iemand die dit herkent? Oja hij is niet autistisch en is heel sociaal. Hij luistert goed (of hoe goed een peuter kan luisteren op deze leeftijd) en hij is bijna 5.
Klinkt als faalangst. Het lijkt mij belangrijk dat hij het gevoel krijgt dat fouten maken mag als je maar je best hebt gedaan. Vertrouwen in zichzelf. Wellicht heeft hij door alle onderzoeken het idee gekregen dat hij anders is en is hij daar onzeker van geworden.
Toen hij de audiologische onderzoeken kreeg was hij opeens erg angstig. ze wilden hem daar dolgraag op van alles testen maar hij wilde absoluut niet en was constant aan het huilen. Tegen de zin in van het ziekenhuis zijn we daar gestopt omdat ik bang was dat hij testen als negatief ging zien en mijn grootste angst is dus werkelijkheid geworden
Ik zou spelletjes met hem gaan spelen.. dus spelenderwijs leren. Memory ... kwartet, simpel spel met een dobbelsteen. Bijv. clowntje dobbelen ( is puzzeltje ) samen een puzzel maken, verstoppertje, voetballen ( hoe vaak kunnen we overschieten/ doelpunt maken ) Zingen, voorlezen, ... en dan vragen stellen over het verhaal. Bijv. wat denk je dat er nu gebeurt? Wat vond jij het leukst uit het verhaal? Vragen/ dingen doen waarvan je zeker weet dat hij het goed heeft is leuk om te starten. Het spel; knappe koppen.. is eigenlijk vanaf 2 jaar.. ( tot 5 ) en zou hij zeker moeten kunnen. Daar gaat het ook om het meedoen.. en om zelfzeker van te worden in de dingen die hij doet.
Speltherapie zou hem kunnen helpen met zijn angst. Om thuis wat extra zijn vaardigheden te oefenen zou je kunnen kijken naar educatieve software op zijn niveau. Mogelijk spreekt hem dit aan omdat het spelletjes zijn er veel beloningen inzitten en hij niet hoeft te spreken.
Och wat sneu om te lezen...! Ik denk ook aan faalangst oid. Misschien is speltherapie en/of een orthopedagoog inschakelen een optie zijn? Ik weet natuurlijk niet wat je allemaal al gedaan hebt. En zoals benoemd werd, spelenderwijs leren, kijken, desnoods stiekem filmen tijdens dat soort momenten. Sterkte!