Ik moet nu toch even stoom kunnen afblazen hoor... :x Deze voormiddag gebeld met men vader ivm vaderdag. Heb men ouders uitgenodigd deze week voor een BBQ hier bij ons en dan kan men zoontje zijn cadeautje afgeven. En welk antwoord krijg ik al weer? "Zal niet gaan hoor, we zijn dan niet thuis". Op alle data die ik daarna voorstel kunnen ze niet, enkel op een moment die voor ons absoluut niet uitkomt. Waarom ben ik nu zo boos? Dit is al de zoveelste keer op rij dat ik hen uitnodig om bij ons te komen of samen op een uitstap te gaan en ze kunnen zo goed als nooit! MAAR... Ze hebben wel bij de geboorte van ons zoontje de 'regel' in leven geroepen dat ze ons elke week minstens één keer willen zien. Maar wat ze er niet bij zeggen is dat dit altijd moet gebeuren op momenten die zij uitkiezen! En wetende dat wij hier beiden werken en zij met pensioen zijn, vind ik dit toch niet zo leuk! Mijn man werkt met wisselende uren en heeft elke week een ander uurrooster. Hierdoor hebben we heel weinig 'gezintijd'. We hebben wekelijks enkel onze zondag en meestal één gezamenlijke vrije namiddag. Jullie begrijpen wel dat er dan heel veel moet gebeuren... Maar je kan het al raden, op die momenten staan de grootouders er dan altijd! Want net dan hebben zij in hun overvolle agenda ook tijd. Zeggen we dan dat het echt niet gaat, zijn ze boos met vaak ruzies tot gevolg. Maar gelijk welk voorstel waar wij met afkomen, kunnen ze niet want ze hebben nooit tijd. Maar daarna krijg ik wel weer een 'klaagtelefoon' van de oma om te zeggen dat het echt niet normaal is dat ze ons zo weinig zien... AAAAAAAAAAAAAAAARGH! :x:x:x Ik word er gewoon gek van! We zouden ons constant moeten aanpassen terwijl wij wel met twee drukke jobs, een huishouden en een gezin zitten. Ik vind dat het een beetje geven en nemen van beide kanten zou moeten zijn, maar we kunnen hier niks anders doen dan ons aanpassen aan hun agenda! Is dit nu nog normaal? Of ligt het probleem bij mij? Voila, het is er uit...
Nee niet normaal. Het is geven en nemen en als jullie ze uitnodigen en meerdere voorstellen doen, maar zij allemaal niet kunnen, houdt t op. Zou dan echt zeggen.. Erg jammer, had ons erg leuk geleken maar dan houdt het op, volgende keer beter... Als ze dan vervolgens zeggen dat ze jullie een week niet hebben gezien.. Tja.. Misschien eens agenda s naast elkaar leggen en vooruit plannen? En als ze dan niet met jullie mee denken maar alleen aanpassen aan zich zelf, heb jij je best gedaan!
Nee is niet normaal. Hier komt eigenlijk nooit iemand zomaar aanlopen wie dan ook, hebben we totaal geen behoefte aan.. Ik zou lekker de boot afhouden, laat hun ook maar eens in bochten wringen..
Echt niet normaal. Mijn ouders staan ook wel eens onaangekondigd aan de deur (wonen in de buurt) maar als het niet uitkomt mogen ze wel de kindjes even knuffelen en dan weer moven. Weten ze ook. Dus soms komt mijn moeder even binnenrennen "de rolluiken van kuds waren omhoog dus ik kom ze even knuffelen" en dan is het weer goed. Als ze echt op bezoek komen bellen ze altijd.
Hier komen mijn ouders ook onaangekondigd "binnenvallen" Vooral mijn moeder heeft daar een handje van. Heb al een paar keer gezegd dat ik dat niet prettig vind, maar daar heeft ze schijt aan. Als ze dan aan de deur staat en ik zeg dat we geen tijd hebben omdat we net willen weggaan of even een dutje gaan doen, is ze op haar pik getrapt. Dan gaat ze terug naar haar auto en zegt ze meestal iets van: "ik weet niet wanneer ik weer tijd heb, hoor!" Maar ik snap je frustratie, weet alleen niet zo goed hoe je het zou kunnen oplossen.
Om eerlijk te zijn, ik weet ook niet hoe hier uit te komen... Ik kan koppig doen en zeggen dat ik nu niks meer vraag of voorstel, maar ja, wat bereik ik daar mee? Men zoontje is gek op hen, en hij is uiteindelijk het slachtoffer... Maar om nu eerlijk te zijn, die wekelijks verplichte bezoekjes, hoeve voor mij ook echt niet! Maar kom, we doen dat dan maar voor hen, en dus elke week haal ik mijn agenda en die van mijn man er bij en doe hen een aantal voorstellen. Spijtig genoeg worden die zo goed als altijd afgeschoten want ze hebben nooit tijd. Maar wat gebeurt er dan? Op mijn vrije dag (ik heb elke week een vrije dag die ik gebruik om mijn huishouden te doen in de voormiddag en in de namiddag iets leuks met men zoontje) dan staan ze hier, vaak onaangekondigd! Of ik plannen heb, daar trekken ze zich niks van aan! Ze installeren zich in de zetel en zitten daar tot het avondeten. :x Durf je ooit zeggen dat je echt geen tijd hebt, o wee! Voor mij hoeft dat echt allemaal niet! Laat die 'verplichtingen' voor wat ze zijn! Doe het wanneer het voor iedereen past en het zal ook voor iedereen aangenamer zijn.
Herkenbaar!! Wij gaan wel (bijna) iedere zondagmorgen op visite bij schoonouders. Natuurlijk ook weleens niet wanneer wij andere plannen hebben. Bijvoorbeeld op een mooie dag naar het strand oid. Schoonouders zullen ook nooit eens spontaan langskomen terwijl ze bij de andere kant van de familie de deur platlopen.Ze wonen ook vlakbij dus dat is ook geen excuus. Ik vind het toch wel belangrijk om te gaan want anders zien ze onze jongste pas weer wanneer ze bij wijzen van spreken naar de kleuterschool gaat.Als we er zijn met de kinderen vinden ze het wel leuk maar uit zichzelf komt zelden iets spontaans. Ik heb me er maar bij neergelegd en kan het niet dan gewoon niet en dan komen we wel weer een andere keer. Kost me teveel energie om me daar nog verder over op te winden. Zijn het ondertussen gewend haha
Bel uit zetten, niet open doen, zelf weg gaan? Als er van het huishouden dan toch niets terecht komt als zij er zijn, dan zou ik op voorhand gewoon lekker weggaan met je kids en wat leuks gaan doen
Bedankt voor de tip, maar die wordt hier in de praktijk al uitgevoerd hoor... En wat krijg ik dan? Verontwaardigde berichten op mijn GSM om te vragen waar ik in godsnaam zit, want ze staan aan mijn deur en willen onze zoon zien.... *zucht*
Ik vind dat niet normaal! En als ze een keer voor de deur staan als je op punt staat om weg te gaan zou ik ook echt zeggen dat je weg moet. Je kunt niet alles afzeggen omdat je ouders onverwacht voor de deur staan. Als ze boos worden, worden ze dat maar! Of je gaat daar de komende tijd constant onverwacht heen op momenten dat je weet dat ze thuis zijn maar op punt staan te vertrekken en dan doe je precies hetzelfde als hun 8)
Berichtje terug sturen dat ze de volgende keer dan het beste kunnen bellen van tevoren. Ik vind dit echt niet normaal!
Die boze gezichten moet je maar gewoon voor lief nemen, hoor. Jullie hoeven je leven niet aan te passen op dat van hun. Anders zeg je maar dat het vaste wekelijkse bezoek zo lastig te plannen is, dat het voortaan maar gewoon spontaan moet gaan; maar wel op een afgesproken dag en tijdstip. Als ze zich daar niet in kunnen vinden, is dat echt hun probleem.
"Oh, wat leuk dat jullie langskomen! Alleen jammer dat we zo weggaan... Komen jullie *op geschikte dag en tijdstip* terug? Fijn, leuk, dahaaaag!"
Dus niet meer schikken naar hun agenda....omdat jullie dat elke keer opnieuw doen geef je hun ook elke keer hun zin. Je kan op de door jullie aangegeven dagen en tijden en zo niet dan niet. Jammer dan, dan zien ze je zoon een keer een week niet. Onaangekondigd aan de deur staan? Niet open doen of gelijk wegsturen, sorry het komt nu niet uit, als je even had gebeld van te voren had je niet voor niets hierheen hoeven komen. <insert dag en tijd> kunnen jullie wel langskomen. Zolang jullie ze hun zin blijven geven houden ze er natuurlijk nooit mee op. Maar nee, normaal vind ik t niet dat t zo moet, zeker omdat ze gepensioneerd zijn, en zou daar zelf ook echt heel pissig van worden.
je kan toch ook je telefoon negeren?! lekker belangrijk hoor. als jullie dit vervelend vinden, en je gaat er in mee, maak je het zelf erger. net als met peuters. consequent zijn, EN blijven. 1 lijn trekken met je man, en pas ja zeggen als het jou/jullie schikt. laat ze t lazerus krijgen!
Van mij zouden ze dan uuuuren later pas een berichtje terug krijgen, dat we zoals aangekondigd er niet waren, en dat ze die week diverse andere mogelijkheden aangeboden gekregen hebben waar ze geen gebruik van hebben gemaakt. Toedeledokie jullie hebben ook een eigen leven en waarom zou degene die beiden werken en ook nog andere verplichtingen hebben zich altijd maar aan moeten passen? Dan worden ze maar lekker boos, gewoon oor in en oor uit, niemand krijgt er wat van als ze elkaar een week niet zien.
Wat het huishouden betreft, als ze binnenkomen zeg je, ha fijn dat jullie er zijn! En vervolgens geef je je vader bijvoorbeeld de stofzuiger met de mededeling, als jij nou even de bovenverdieping doet kan moeder mooi even de was opvouwen intussen ... Kom op zeg, in de zetel gaan zitten terwijl jij hele andere plannen hebt ... Pfff, ben blij dat mijn ouders heel anders zijn! Denk trouwens niet dat je er nu goed aan doet voor je zoontje, HIJ weet straks namelijk niet beter dat zijn moeder gewoon over zich heen laat lopen. En daarnaast mist hij qualitytime met zijn ouders. Kom op meid, herpak jezelf en kom voor je zoon en je man en jezelf op! Als je ouders jouw plannen op deze manier altijd kunnen dwarsbomen gaat je sociale leven er op den duur ook aan! Sterkte!
Het punt van Felice over het missen van quality time met de ouders, daar ben ik het volledig mee eens! Een leuk dagje met zijn 3 lijkt mij er niet in zitten als constant jouw ouders er dan zijn. Wat betreft het zichzelf installeren in de huiskamer, ik zou echt (zeker met dit heerlijke weer) zeggen "Drinken staat in de koelkast, glazen staan in de kast en wij gaan er vandoor. Tot ziens!" en dan gewoon mijn huis uit lopen en een wandeling maken of naar een speeltuin of kinderboerderij. Des noods gewoon wandelend een paar boodschappen doen. Lekker het huis uit en maar zien hoe ze reageren. Krijg hier nu trouwens de opmerking van mijn man dat hij blij is dat zijn ouders niet zo dichtbij wonen, die zouden dat ook doen anders