Wat ik met dit topic wil? Niks, even van me afschrijven, zodat ik weer lekker verder kan slapen. Want ik ben nu te kwaad om te slapen. Waarom? Hierom! Ik heb helaas piket dit weekend, wat betekend dat ik tot dinsdagochtend 24 uur per dag gebeld kan worden om te gaan werken. Uiteraard heb ik de pech dat ik sinds vrijdagavond al 24 uur werk heb moeten verrichten hierdoor. Gelukkig is manlief vrij dit weekend. Kom ik gisteravond thuis (was ruim 12 uur aan het werk geweest) begint hij er al over dat hij dit weekend nog wel thuis moet werken omdat hij werk af moet hebben voor we een paar daagjes naar centerparcs gaan en dat hij daar nog niet aan toe gekomen is. Ik geef aan dat hij wist dat ik piket had en opgeroepen kan worden, maar dat als ik vannacht en maandag niet gebeld wordt hij de hele maandag kan werken (gisteravond had hij geen zin meer, snap ik). Vervolgens ga ik er vannacht uit als m'n kleine mannetje honger heeft. Geef borstvoeding dus logisch. Maar net, een paar uurtjes later, is die kleine man weer wakker. Ik weet 90% zeker dat het geen honger is, maar ga toch even er heen. Geef hem m'n pink, hij wordt rustig, maar gaat niet slapen. Prima, maar mama gaat wel terug naar bed. We horen nog wel gekreun uit het kamertje komen, maar hij brabbelt en huilt niet. In bed zeg ik tegen mijn man: niet gek opkijken als hij gaat proberen te rollen. We horen twee zachte bonken. Manlief vraagt wat dat is, ik: 'weet ik niet' Man: 'kan je even gaan kijken?' Ik: 'ik zie niks in het donker en wil het nachtlampje niet aan doen omdat die kleine dan echt wakker wordt' Man: 'ja maar ik wil weten wat hij aan het doen is' ik:'ok, kijk maar' man: 'ja maar ik moet ook het licht aan doen' ik: 'ok'. Man merkt dat ik niet op sta, dus gaat hij kijken. Hij loopt het kamertje in en komt 3 tellen later weer naar buiten. Kleine begint te huilen maar man gaat gewoon in bed liggen, boos op mij want de kleine lag op z'n buik en hij nam mij kwalijk dat ik niet was gaan kijken...!! Vervolgens hij de kleine man steeds harder en ik geef aan m'n man aan dat hij hem best mag troosten. Man blijft liggen, vervolgens is m' kleine mannetje zo overstuur dat ik eruit ga. laat de kleine niet de dupe zijn van onze onenigheid. Een pink is niet meer genoeg, maar hij troost wil bij mama aan de borst. Daarna even, in het donker, verschoond en inmiddels ben ik al ruim een uur wakker terwijl manlief ligt te ronken. Vervolgens zit ik dit beneden te typen en begint de kleine weer te huilen. Ik hoor al hoe laat het is: hij ligt op z'n buik. Ik hoor m'n man niet dus ga zelf kijken. Ja hoor, op z'n buik en meteen even gepoept Ik wil hem gaan verschonen, zijn de luiers in het bakje op. Balen, maar ik pak m'n mannetje op loop naar de kast: luiers ook daar op! Dat betekend dat ik naar zolder moet om luiers te halen! Hoe moeilijk is het om dat gewoon overag even aan te vullen denk ik dan? Ik ben zo pissig op m'n man nu, maar midden in de nacht ruzie maken schiet ook niet op. Maar morgenochtend (en waarschijnlijk ook middag en avond) heeft hij een hele slechte aan me. Maar voor nu ligt hij lekker te slapen en ben ik klaarwakker, terwijl ik mogelijk nog gebeld wordt voor een piketdienst.
Grrrrrr.... Maar dat een man zelf de luiers zou aanvullen zolang er nog liggen... Ik moet de eerste nog tegenkomen! Sorry, het is nu eenmaal een andere diersoort. Bij zo'n onrustige nacht lag/ligt dametje trouwens al snel tussen ons in, dan slaapt iedereen beter (en zijn mannen meer bereid iets te doen omdat ook hun comfort in het geding is)
Nounou. Mijn man vult dat gewoon bij hoor... Maargoed on topic: vervelend, vooral 's nachts. Hopelijk wordt je niet meer gebeld en kun je even beetje bijkomen!
Inmiddles is de kleine man weer ruimschoots wakker, papa is verder gaan slapen, maar heeft wel een paar keer gechecked toen kleine man lag te babbelen (en weer op z'n buik draaide). Gesprek over vannacht gaan we straks zeker nog even hebben. Bij ons in bed nemen wil m'n man niet, hij is bang dat de kleine onder de dekens of kussens komt en dan slaapt m'n man helemaal niet meer. Snap ik wel, maar dan moet hij wel zelf ook s nachts zijn aandeel doen. En die luiers: tja de meeste mannen zijn vreemde wezens helaas. Maar dit vind ik wel erg dom. Ik ben benieuwd wat z'n excuus is, vast: ik had het niet gezien. Gevolgd door: had je dat niet zelf aankunnen vullen voor je piket (de kast) of vannacht toen je hem de eerste keer verschoonde? We gaan het horen.
Als hij op zn buik draait en verder niet huilt zou ik hem gewoon zo laten liggen.. Verder zijn denk ik de meeste mensen gewoon niet zo gezellig wanneer ze gewekt wordem snachts.
Met die luiers had ik de kleine bij manlief gelegd. Verder denk ik dat dit soort dingen in ieder gezin voorkomen. Ik kan zelf ook erg slecht tegen dat soort dingen. Erover praten lijkt me een goed plan. Hopen dat je niet hoeft te werken vandaag.
- lekker laten draaien(heb hier 2 buikslapers) - om en om gaan kijken als hij wel begint te huilen - mannen en luiers aanvullen is net zo zeldzaam als een zonsverduistering praat erover met je man dat ook jij je rust hard nodig heb na/voor je werk. ik moet na 5jaar hier ook nog steeds mijn man er echt uit schoppen als 1 van de 2 kids huilt snachts. dan zeurt ie wel 'ja maar jij kan ook hoor' ja klopt maar ben er al 4x uit geweest terwijl lekker lag te snurken. mijn man hoort het soms ook gewoon niet, en vaak is hij ook gewoon Oost-Indisch doof in de hoop dat ik eruit ga. denk dat dat een mannen ding is?
hij mag al wel op zijn buik slapen hoor zn nekje is sterk genoeg inmiddels om zijn hoofd te draaien. tja mannen.. hier gaat het net zo
Nou, mijn man vult de luiers aan en sterker nog, hij doet de meeste poepbroeken. Kleine zit toevallig vaak bij hem als hij moet poepen haha dus het ligt niet aan mannen in het algemeen hoor.. Ik zou het niet te hoog oppakken, je gaat zo te lezen binnenkort een paar dagen op vakantie, gaat niet heel gezellig worden dan. Je kan toch om en om doen? Jezelf opvreten en dan alles eruit gooien is niet de oplossing, gewoon rustig praten wel.
Irritant zeg!! Maar hier rollen zs ook allebei op dr buik en slapen verder. Als ik ze omdraai draaien ze toch weer terug! Ik zou m persoonlijk niet bij je in bed leggen maar dat is mijn mening.. Ze raken daar zo snel aan gewend en liggen ze straks met 5 jaar nog tussen jullie in. Praat er gewoon rustig over met je man! Succes!
Ik snap je woede wel, maar mannen zijn nou eenmaal... eh ja, mannen . Als we allebei thuis zijn, gaat mijn man er veel te vaak ook gewoon vanuit dat als mn dochter iets nodig heeft dat ik het wel even regel, terwijl ik ook bijna fulltime werk. Mn dochter weet dit onderhand ook en roept dus ook meestal om mama, wat het voor hem nog makkelijker maakt om lekker achter z'n laptop te blijven zitten. Nu ik zwanger ben en soms gewoon helemaal kapot, kan ik me hier soms ook flink aan ergeren. Ik hoop dat je vannacht toch nog een beetje hebt kunnen slapen en je een goed gesprek hebt vanochtend!
Nou ik ben het gesprek aangegaan, maar het voelde vrij eenzijdig. Hij gaf aan dat ik net bij de kleine was wezen kijken toen die ging huilen en toch al wakker was en hij nog half sliep en mij daarom vroeg te gaan kijken. Heb hem uitgelegd dat de kleine niet huilde maar brabbelde (vind ik een groot verschil) en dat ik inmiddels ook al weer zeker 10 minuten in bed lag. En dat ik het erg makkelijk vind om te zeggen dat ik toch al wakker was, aangezien ik altijd wakker wordt als de kleine wakker is. Hij gaf aan dat ik degene was die de kleine liet huilen toen die op z'n buik lag. heb nogmaals aangegeven dat de kleine pas ging huilen nadat manlief hem op z'n rug had gelegd en wegliep. Hij wou er verder niet op ingaan omdat we volgens hem dan toch alleen maar met argumenten gaan gooien?!? Heb gezegd dat ik wou afspreken dat hij ook zelf gaat kijken als hij dat s nachts nodig vind, waarop hij zei dat hij dat vannacht toch ook gedaan had? Ja, nadat ik zei dat hij zelf maar even moest gaan kijken en vervolgens laat hij de kleine daarna huilen tot dat ik hem ging troosten. Toen wou hij het er niet meer over hebben. Daarop heb ik gezegd prima, zolang je er snachts ook zelf uitgaat. En meteen even gevraagd of hij voortaan de luiers wil aanvullen als ze bijna op zijn. Daar kreeg ik geen reactie op, maar had het ook niet heel vriendelijk gevraagd. Voor mij is het nu klaar, ik heb gezegd hoe ik er over denk en at ik van hem verwacht, we gaan vanavond wel zien of hij de boodschap begrepen heeft. Wat betreft rollen op de buik: rollen naar de buik vind m'n mannetje tegenwoordig leuk, terugrollen kan hij wel masr vind hij lastig enis ook niet handig aangezien je dan zeker niet vooruit komt want dat wil hij duidelijk erg graag: kruipen En omdat het niet lukt gaat hij na een paar minuutjes huilen en terug op z'n rugje leggen maakt hem dan ook vaak boos. Slapen op z'nbuikzal hij zeker niet doen Gelukkig ben ik verder nog niet gebeld voor het piket.
Ow.. mannen haha.. die van mij vult ook niets bij. Laatst was mijn schoonmama hier en ging naar de wc. Komt ze terug, zegt ze: ik had helemaal geen wc papier, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Dus ik zeg: ja.. dat is nou jouw zoon, had je hem maar beter moeten opvoeden haha.. wij hebben een camera boven het bed van onze dochter, dan zien we precies wat ze doet zonder haar wakker te maken. Vind ik ideaal. En, ik schop mijn man er gewoon uit als ik even geen heb om heen te gaan. Werkt meestal wel
Dat argument lees ik hier vaak, maar mijn ervaring is heel anders. Dochterlief sliep de eerste vier maanden in haar mozesmandje naast ons bed en ging daarna naar het ledikant in haar eigen kamer, maar voor de nachtvoedingen heb ik haar altijd gewoon in bed genomen en ging ze al snel niet meer terug. Tot ongeveer een jaar was er soms eens een nacht waarin ze niet kwam. Na het jaar ging ze steeds meer doorslapen, en inmiddels, ze is nog niet geen twee, zijn de keren dat ze 's nachts nog bij ons komt per maand op 1 hand te tellen. Wij hebben daar verder geen moeite voor gedaan, behalve goed letten op wat ze van ons wilde - soms ging ze even huilen in de nacht maar was even een hand vasthouden, een aai en een fluistering al genoeg om door te slapen.
Ik ervaar momenteel hetzelfde. Ik heb hem ongeveer bijna anderhalve maand in mijn bed genomen. Hij werd een keer of 2-3 per nacht wakker en ik kon de gebroken nachten niet aan waarbij ik overeind moest komen. Flesje water bij het bed en hoppa, gewoon pakken de eerste keer en samen verder slapen. Gelukkig is het nu minder geworden en slaapt hij zonder problemen verder in zijn eigen bed. We leggen hem aan het begin v/d avond in ons bed (zodat hij niet zoveel huilt als hij moet slapen, want hij vind zijn ledikantje volgens mij 3x niks) en daarna leggen we hem over en slaapt hij rustig door. Dus ik herken het ook (nog?) niet. Misschien komt het nog, maar ik denk van niet.
Ik heb de hoop opgegeven dat mn vriend iets uit zichzelf doet. Hij heeft 1 slechter oor, en snachts ligt hij graag op zn rechterkant, en helaas dus ook op zn goede oor. Hij hoort het dus gewoon niet. Heb het een paar keer gedaan, hem wakker maken of hij wou gaan, maar dan doet hij in onze slaapkamer de lamp aan zijn kant van het bed aan, omdat hij anders niks ziet. Lig ik dus in al wakker, in een verlichte kamer waardoor ik nog langer wakker lig dan mn vriend als hij eenmaal terug in bed is Al dit gedoe maakt het gewoon niet waard om hem ook eens te sturen, ik ga liever zelf in het donker, slapen we allemaal veel sneller in. En qua verzorging, tja, hij is echt niet te beroerd om een luier te verschonen hoor, en met poepluiers zeg ik soms ook "jij hebt haar het laatst aangeraakt " dan moet hij lachen en verschoond hij gewoon. Maar luiers aanvullen of uberhaupt iets weten te liggen als het niet op de gebruikelijke plek ligt? Hij zou denk ik niet eens weten welke maat luier mn dochter nu heeft, of welke zalf ze nodig heeft voor dat ene nare eczeemplekje. Ik vind het niet erg, hij neemt zn rol als papa waar je lekker mee kunt stoeien en gek doen prima op zich, en daar geniet ik ook van. De rest doe ik wel. En ja dat is soms onredelijk zwaar met mijn 28 uur werkweek, vind het ook niet altijd fijn om na een hele dag werken zo'n rotnacht te hebben en dan weer om kwart voor 6 op moeten voor de tweede lange dag werken, maarja, its all in the game... Het went wel.
PS, ik denk altijd maar, al die alleenstaande moeders fiksen het ook, en ik heb dan de luxe dat ik overdag af en toe mn handen vrij heb doordat hij haar even mee neemt of mee speelt...