Hihi... dat is ook de reden waarom wij ook redelijk ver gaan wonen zijn. Moest ik in dezelfde stad wonen, ze zouden elke dag minstens één keer binnen staan. Waar ik me in deze situatie gewoon compleet aan erger is dat wij een heel drukke agenda hebben, maar toch elke week (omdat wij eigenlijk moeten van hen) op zoek gaan naar een datum om elkaar te zien. Maar dit gaat zo goed als nooit voor hen; of ze hebben met vrienden afgesproken, ze moeten naar een concert, ze gaat uit eten, ze moeten naar een vergadering,... Allemaal leuk voor hen, maar kom dan niet klagen daarna dat je jouw kleinkind te weinig ziet. En als het dan voor hen WEL past, verwachten ze dat we alles meteen laten vallen om hen te ontvangen. Vaak komen ze dan nog op de dag zelf af met de mededeling dat ze tijd hebben. En dan kom je in situaties terecht dat ik ook al andere plannen heb, en ze hier gewoon geen begrip voor hebben. Ik ben het gewoon meer dan beu dat iedereen zich hier kan schikken naar de agenda van mensen die met pensioen zijn... :x
Ben ik blij dat mijn ouders hier 30 kilometer vandaan wonen. En beseffen dat we een eigen leven en job hebben. Ze willen dan ook wel nooit naar hier komen, want zijn van 't principe "de kinderen komen naar de ouders". Nou, pech dan als ik ze es 2 maand niet zie omdat er geen tijd is (als ik alleen ga, moet ik met de bus en ben ik 2 uur enkel onderweg) ... We spreken elkaar 2 à 3 keer per week aan telefoon. Tegelijk is dat ook het voordeel ... ze zullen hier niet te rap onverwacht voor de deur staan . Mijn schoonmoeder woont dan weer 4 kilometer van hier, maar die wil meer dat partnerlief haar elke 2 dagen belt. Als we riskeren van es 4 dagen niks te laten horen is ze boos. Pech voor haar dan als dat eens een keer toch gebeurt. Als zij dan boos belt, haakt ze toch ook weer zelf in na wat boosheid en geklaag geuit te hebben. Overigens uit ze die boosheid alleen tegen mijn partner. Als ik de telefoon opneem, is ze tegen mij vriendelijk, maar begint het geklaag pas als ik mijn partner doorgeef. Na 2 dagen is de bui overigens ook weer over. Langsgaan is hier echt wel enkel op afspraak overigens. Anders riskeer je op 't foute moment te komen of voor de deur te staan. En als het ons allemaal past, en niet enkel zij. Gelukkig is ook schoonmama heel hard van 't principe "jullie moeten maar naar mij komen" . En ja, dan bepalen wij toch echt wel op voorhand wanneer we daar tijd voor hebben om daarna in overleg te gaan met haar.
Overigens zou mijn moeder zich wel véél meer moeien met ons leven als we bijvoorbeeld 2 straten verder zou wonen. Dan zou ze waarschijnlijk wel 2 keer per week voor de deur staan. Of persé de strijk willen doen of zoiets. Nu heeft ze daar door de afstand gewoon de kans niet toe . Mijn zus is nu op zoek naar een huis en zij wil wel in de buurt van mijn ouders blijven hangen, maar ze weet niet of ze echt in dezelfde gemeente wil blijven. Net daarom .
Ik zou zeggen dat je er klaar mee bent. Simpel, jullie zijn een gezin en hebben tijd nodig, zij zijn met pensioen en ze kunnen zich ook aanpassen aan jullie vind ik. Het is inderdaad geven en nemen en als dat voor hun te moeilijk is dan houdt het toch op? Mijn moeder is sinds mijn verjaardag (april) niet meer bij ons geweest, maar heeft dan wel het lef te vragen wanneer wij langskomen. Nou, dikke prima, maar als wij niet kunnen wanneer zij vrij is, dan niet Ik denk dat je ouders op deze manier wel snel bijdraaien en hun schema aanpassen als het zo belangrijk is voor hun om jullie zoon eens per week te zien
Wat ik niet zo snap is dat zij een 'regel' kunnen bedenken en dat daar dan alles naar geschikt wordt... Mijn ouders of de ouders van mijn vriend zouden 'regels' kunnen bedenken tot ze blauw worden, maar ga toch echt niet elke week langs! Heb wel wat beters te doen zeg... Ik zou de volgende keer dat alles wordt afgeschoten gewoon zeggen, ok dan gaat het deze week over... wanneer kunnen jullie de week erop?