Hoii, Bij onze eerste wisten we vanaf de 20 weken echo dat ze een meisje zou worden. Dit vonden we helemaal geweldig. Zo hebben we een echte meidenkamer kunnen maken en roze kleertjes ontbraken ook niet. Nu zijn we 11 weken zwanger van de 2e en twijfelen we heel erg of we het straks met de 20 weken echo weer willen weten of niet. We hebben steeds geroepen dat we het nu niet willen weten om ook eens te ervaren hoe dat is. Maar we beginnen allebei heel erg te twijfelen. Vooral vanwege de babykamer en om nou allemaal witte pakjes te halen vind ik ook niet echt leuk. Maar ja zo'n grote verassing bij de geboorte lijkt ons ook bijzonder.. Jullie zullen wel denken waar gaat het over als het maar gezond is. Dat staat natuurlijk ook voorop!! Maar toch mijn vraag waarom wilden jullie het juist wel of niet weten? En ik ben vooral benieuwd naar de mensen die het allebei hebben ervaren en wat die nu achteraf leuker vonden?
Mijn partner wil het nu graag weten en ik hoef eigenlijk niet zo nodig meer nu de 20 weken echo dichter bij komt. bij de eerste wisten we het niet en ik vond het fantastisch.. al die verhalen over mensen die denken te weten wat je gaat krijgen met hun broodje aap theorieen.. geweldig... nu zou het puur uit praktisch oogpunt handig zijn, maar ik denk nog steeds dat een verrassing leuker is. heb geen ervaring met beiden al vermoed ik dat ik dat over drie weken wel heb
wij wisten het bij de eerste niet en nu bij de 2e ook niet. ik vond het zo mooi om het pas te horen en zien bij de geboorte , heel bijzonder. dat willen we nu graag weer ! de kamer hebben we gewoon neutraal en eerste kleertjes ook neutraal , vnd het ook leuk om daarna kleertjes te shoppen als de kleine er is .
Sorry, ik ervaar het nu alleen dat ik het niet weet en ik loop eigenlijk nergens tegenaan. Alleen met de geboortekaartjes, maar dat viel eigenlijk ook wel mee. Wij hebben een neutraal kamertje. Je hebt echt heel veel kleuiren die voor beide kunnen. Ik vind die spanning nu zo leuk dat ik het niet weet. Ik mag/moet nog max 8 weken en dan weet ik wat er al die tijd in mijn buik heeft gezwommen. Ik kijk er dus zo erg naar uit. Wij kopen ook twee setjes met kleren. 1 voor een jongen en 1 voor een meisje en je krijgt best al wel wat kleertjes in het begin. Dus witte pakjes hoef je echt niet veel aan te schaffen hoor. Wij vinden het echt geweldig om het niet te weten. En net zoals Liefde 1978 al zegt, al die theorieeën zijn zo leuk. De ene helft zegt een meisje en de andere helft zegt een jongen bij mij. Heb je zelf al wel een gevoel?
Mijn man en ik wilde beide graag weten wat het werd en daar was dus ook geen discussie over. We vonden het allebei leuk om kleertjes te kopen in de juiste kleur en de babykamer een jongens of meisjes tint te geven. Het is gewoon praktischer. Een vriendin van mij is ook zwanger en zij wilde het met haar partner niet weten, nu (we zijn beide even ver / 36 weken) heeft zij echt spijt. Er is weinig neutraal te koop in de winkel of als het al neutraal is, is het toch voor een jongen of meisje. Straks ook het 1e pakje, toch een beetje rozig of blauw .... Ik heb nu voor haar een meisjes en jongens pakje gekocht .... Het grote verschil wat zijzelf zegt 'alles is wit of crème en mis kleur, zowel in de kinderkamer als in de kleding'. Ze heeft dat wel wat oranje en groene attributen, maar dat is het dan ook. Ik ken ook genoeg andere mensen die het niet weten, de een baalt nu ook terwijl de ander het wachten fantastisch vind. Wel hoor ik van diegene die nu twijfelen ook weer dat ze kleur missen ... en ik denk dat je je dat af moet vragen, vind je dat erg... Succes
Wat veel reacties al. Ik denk dat ik gewoon jullie voor en nadelen ga opschrijven 😊 en dan nog samen met ml een keuze moet maken. Het is nu nog 50/50 en weet het echt niet. . Trouwend die theorieën die iedereen heeft over wat ze denken hadden we bij de 1e ook. We wisten namelijk alleen zelf het geslacht. Iedereen was er van overtuigd dat het een jongetje zou zijn haha. Daar hebben we ook wel veel lol om gehad. Ze waren dan ook erg verbaasd dat we een meisje kregen 😊
Bij mijn eerste wisten we het niet en wilden we het graag een verrassing houden. Mijn gevoel zei een jongen en het bleek dus een meisje. Moest ik ff 5 minuten aan wennen maar toen was het goed! Qua kleren kopen...Tja, dat is alleen de eerste paar dagen/weken dat het misschien wat meer wit/creme is. Maar daarna kan je alsnog los gaan met kleren kopen toch? Nu ben ik bijna 39 weken zwanger van de tweede en dit keer wilde we ervaren hoe het is om wel vantevoren te weten wat het geslacht is. DMV van de NIPT test wisten we dit dus ook met 13 weken al. Tis dan heel moeilijk om je niet te verspreken als je het geheim wil houden maar hoe langer je zwangerschap vordert, hoe handiger je daarin wordt. En idd, de theorien die mensen erop los laten zijn erg grappig! Persoonlijk vind ik de verrassing leuker... Nu moet je idd op je woorden letten en de verrassing is er idd af. Aan de andere kant kan je je nu wel voorbereiden op wat je krijgt en is het niet alleen maar een gevoel. Maar als ik moet kiezen ga ik toch voor de verrassing!
Wij hebben gekozen om het niet te weten, de grootste verrassing die je je maar kunt wensen (lijkt ons). We hebben een neutraal kamertje, dit is ons eerste kindje, zodat we die weer kunnen gebruiken bij een eventueel 2e kindje.. Als de kleine geboren is gaan we alles mooi met accessoires inrichten en de kleertjes kopen. We vonden het wel leuk voor het eerste pakje om niet standaard wit te doen. Dus hebben we gewoon kleertjes gekocht voor een jongetje en voor een meisje
Ik heb tot 2 weken geleden geroepen dat ik het niet wil weten, maar als je de winkels afstruint zie je weinig neutrale dingen. De nadruk wordt echt gelegd op blauw voor een jongen en roze voor een meisje. Ik ben redelijk praktisch ingesteld dus ik heb besloten alsnog te willen weten wat het geslacht is. Vanavond hebben we de echo. Het is superleuk om het geheim te houden, maar ik kan het helaas niet
Wij wisten het bij de eerste niet. Mijn man wou het niet weten en ik eigenlijk ook niet. Nu ben ik weer zwanger en mijn man wil het wederom niet weten maar ik twijfel. Ik heb nu meerdere keren meegemaakt dat mensen zich verpraatten over het geslacht terwijl ze het eigenlijk voor zich wilden houden. Dat houd mij daarom ook tegen. Maar optie is misschien nu een envelop met geslacht erin en dan zie ik wel of ik hem open of niet.
Wij wilden het graag van tevoren weten. Daarna kregen wij veel de reactie:"Dat is ook niet leuk, nu is de verrassing eraf!" Mijn man en ik vonden dat een rare opmerking. We weten nog niet hoe onze zoon eruit ziet. Hoe groot/klein hij is. Hoe zijn geluidjes zullen klinken. Wat voor temperament hij heeft. Hoe zijn karakter is. En nog een heleboel andere dingen niet. We hebben wel al een heel leuke stoere jongenskamer voor hem en genoeg kleertjes voor de eerste maanden. Voor mij speelde mee dat ik lange tijd een sterke voorkeur heb gehad voor een bepaald geslacht. Dit kwam door een vervelende gebeurtenis in mijn leven. En ik wilde in de zwangerschap al naar mijn kind toe leven, wat het geslacht ook was. Want wat maakt het nu uit of je een zoon of een dochter krijgt? Het is zoiezo een wonder dat we een kind krijgen en ik kijk erg naar zijn geboorte uit! Het weten dat we een zoon krijgen heeft mij erg geholpen om dit jochie te verwelkomen, al voor de geboorte. Maar als ik er blanco aan had kunnen beginnen was ik voor de verassing gegaan. Grote kans dat we dat bij een volgend kindje zullen kiezen, als het ons gegeven is...
Ik wist het alle keren Voor mij gewoon om de praktische dingen Heb er nooit spijt van gehad ofzo haha kon toch gewoon niet wachten!
Omdat ik altijd ontzettend nieuwsgierig ben! Mijn man wilde het niet weten. Ik twijfelde: de ene keer wilde ik het wel weten, de andere dacht ik dat de verassing misschien toch ook wel wat zou hebben. Bij de 20 wk echo lag ze er niet goed voor en kon de echoscopist het niet zien. Mijn man vond het wel prima; ik was een klein beetje teleurgesteld. We konden het echter niet eens worden over een jongensnaam. Een meisjesnaam hadden we al voor we de 12 weken grens voorbij waren, maar een jongensnaam kwamen we gewoon echt niet uit. Vanwege een complicatie heb ik best veel echo's gehad en met ongeveer 32 weken zij mijn man vlak voor een echo: "zullen we dan toch maar vragen wat het is? Als het dan een meisje is, hoeven we tenminste ook geen jongensnaam meer te bedenken!" En zo is het gegaan! De babykamer was toen al klaar. Die is dus geschikt voor beide geslachten. Hij is nu wel wat meer meisjesachtig door wat roze assecoires, maar als we in de toekomst een jongetje zouden krijgen, maken we er met een kleine inspanning een jongenskamer van. Voor de kleertjes vond ik het wel heel leuk. Ik had wel wat sekse-neutrale kleertjes, maar daarvan waren er inderdaad maar weinig echt met kleur. En ik hou heel erg van kleur. Bovendien vind ik zelfs sekse-neutrale kleertjes met kleur toch vaak wat minder leuk dan kleertjes die echt duidelijk voor een geslacht zijn. Ik heb eigenlijk maar een paar setjes in die kleinste maatjes die EN voor beide geslachten kunnen EN die ik ook echt daadwerkelijk leuk vond om mijn dochter aan te trekken. Een aantal andere neutrale setjes heeft ze uiteindelijk bijna nooit aangehad (en niet omdat ze er te snel uit gegroeid was.) Tot slot ben ik iemand die altijd een beetje een globaal beeld wil hebben van wat er gaat gebeuren. Als we bijv. op vakantie gaan, wil ik een beetje weten welke activiteiten we elke dag gaan doen. Als ik dat niet weet, loop ik echt met mijn ziel onder mijn arm, terwijl mijn man daar juist heel relaxed van wordt. Ik had toch ook een lichte voorkeur voor een geslacht en wilde het liever van te voren weten als het het andere geslacht was, zodat ik eraan kon wennen en me er op kon voorbereiden. Ik wilde namelijk dat als mijn kind geboren werd, hij/zij zich direct geaccepteerd en geliefd zou voelen. En waarschijnlijk was dat ook wel gebeurd als het een verassing was gebleven, want dan is het toch je kind, maar je weet nooit hoe je je op zo'n moment voelt en hoe je reageert en ik wilde het risico niet lopen dat ik mijn kind zoiets zou aan doen. Overigens hadden wij helemaal geen moeite om het voor ons te houden. Ik denk dat ik het een volgende keer ook weer zou willen weten.
Wij wisten het bij mn zoontje niet en nu weer niet. We vonden het namelijk zo leuk om zelf bij de geboorte te kijken wat het geslacht was. Heb in het begin even getwijfeld. Maar dat moment zou ik gewoon voor geen goud willen missen haha. Het neutrale vind ik allemaal best meevallen hoor. Bij mijn.zoontje hadden we gekozen voor appelgroen en zodra hij geboren was wat blauwe accenten toegevoegd. Nu hebben we een muur zilvergrijs gemaakt en zullen we weer na deggeboorte de accenten toevoegen. Hier sliep mijn zoontje toch de eerste 4 maanden op onze kamer en dat zal nu weer zo zijn. Ook krijg je inderdaad vaak toch kleertjes. En bij mn zoontje had ik gewoon mn moeder gevraagd wat dingen te halen. En met internet kun je tegenwoordig ook van alles bestellen haha. Het enige wat ik lastig vind/vond zijn 2 namen bedenken (al denk ik niet dat het geslacht weten daar iets aan zal veranderen hihi).
Hier nog één die het dus niet weet. Vind het eigenlijk wel leuk, om naar zo'n verrassing toe te leven. De verrassing bij de geboorte lijkt me gewoon heel mooi. Bovendien hebben we weinig gezeur over de naam omdat mensen alleen maar bezig zijn met wat het toch zal worden, haha. Over spulletjes e.d.: We hebben een heel leuk, lief behangetje uitgekozen dat zowel voor een jongen als meisje kan. Sowieso willen we geen druk kamertje en mocht er een tweede komen dan willen we niet weer aan het behangen. Dus neutraal, maar wel helemaal schattig baby. Ik koop voor de eerste dagen/weken wat ik nodig heb en vraag er dan wel wat dingen in het roze of blauw bij na de geboorte, zoals dekentje of een extra lakentje of aankleedhoes. Heeft de kraamvisite ook nog wat om te kopen Denk zelf ook dat er wat kleertjes bij moeten na de geboorte omdat je dan pas zeker weet in welke maat je kindje zit. Geboortekaartjes: mag lekker naar roze en blauw kijken. En heel eerlijk: als ik nu alles in het roze of blauw zou doen zou ik stapelgek zijn van die kleur voordat het kindje er nog maar is. Roze of blauw is prima, maar met mate
Ik ben nu zwanger van de derde en moest weer het geslacht weten Wij hebben al een Meid en een Jongen maar 9 maanden wachten? Nee ook praktisch met kamers/ kleuren ed inderdaad maar ook voor de rest van onze omgeving. Maar dit zijn wij, we konden niet wachten veel te nieuwsgierig
Wij waren dus ook veeeel te nieuwschierig om te wachten... We wilde het tussen ons houden(tegen iedereen gezegd dat we het niet wilde weten om vragen te vermijden) maar ik versprak me al binnen een uur *oeps* (ik zij steeds 'hij' maar toen zij ik 'zij' ipv hij ) Nouja laten we het dan maar gewoon zeggen...! Voor mij blijft het gewoon een verrassing...dat is toch altijd zo met een kleintje? Ik heb nu wel het gevoel dat ik er beter naartoe kan groeien op een of andere manier...eerder voelde get wat 'ongrijpbaar'
Wij wilden het wel weten en bij een volgende zwangerschap ook. Ik heb eigenlijk altijd graag een jongetje gewild (een meisje was uiteraard net zo dwelkom!) en had helemaal in mijn hoofd dat er klein jongetje in mijn buik groeide. En dat dat werd bevestigd vond ik zo leuk en geweldig! Het maakte voor mij de zwangerschap echter en leuker, ik keek er zo naar uit om mijn kleine jongetje in m'n armen te hebben. En zijn geboorte was zo overweldigend en bijzonder, de verrassing was echt niet groter geweest als we het niet wisten.
Wij weten nu voor de 3e x het geslacht niet. We vinden het veel leuker zo. Onze babykamer is lekker frisgroen en als ik naar de kleertjes kijk die ik nu gekocht heb, is het behoorlijk kleurrijk. Het eerste pakje bestaat uit een felrood broekje met een wit truitje. Ik heb 2 geboortekaartjes klaarstaan om te bestellen, een echt jongenskaartje en een echt meisjeskaartje. Namen vond ik wel erg moeilijk, maar dat was misschien ook wel zo geweest als we het geslacht wel wisten. Nog maximaal 9 weken en we zullen het weten!