Wat te doen met dit gedrag??

En als je haar nu eens gaat belonen als een bepaald moment wat anders nu zo moeilijk verloopt eens goed gaat? Mijn dochter zit soms ook in van die patronen, elke avond was het groot drama met kleding uit zoeken voor de volgende dag, kiezen was een ramp! Dus toen besloten om haar te belonen met een sticker als het kleding uitzoeken goed ging zonder drama. Bij 10 stickers kreeg ze een klein cadeautje.

Belonen voor positief gedrag werkt vaak goed om het tij te keren en dat je dochter het merkt hoe fijn het is om positieve aandacht te krijgen ipv elke negatieve aandacht.
Succes! Is best lastig!

 

Ik zou klein beginnen. Iets kiezen dat nu standaard uitmondt in een ruzie. Dat bespreken met je dochter en zeggen dat dat gaat veranderen. Jij gaat haar daarbij helpen je koppelt er een beloning aan. Het liefst geen materiële beloning, maar iets dat jullie als gezin samen kunnen gaan doen of alleen met haar. Je kan bijvoorbeeld een grabbelton maken met daarin ingepakte briefjes met leuke dingen erop. (Prop van maken en inpakken). Als het een dag goed is gegaan, mag ze grabbelen en (de dag erna) de activiteit gaan doen. Korte dingen als: samen tekenen, filmpje kijken, verstoppertje spelen, tent maken, met mama's make-up, nagels lakken etc. Is de grabbelton leeg: dan mag ze een grote activiteit kiezen. Een dagje winkelen, naar het strand, spoorzoeken of iets dergelijks. Dingen die ze echt heel leuk vond, kan je een volgende keer weer gebruiken.

Daarnaast zou ik proberen de straf te koppelen aan de actie. Laat haar merken dat haar actie gevolgen heeft voor haarzelf. Als ze het eten van tafel gooit, ruimt ze dat op EN ze moet daarna de tafel ook opruimen.

Oh ja, en ook ouders mogen sorry tegen hun kinderen zeggen. Waarom mag een vader wel rotkind zeggen zonder dat daar consequenties aan vastzitten? Voor straf moet papa 10 lieve dingen over haar op een briefje zetten, aan haar voorlezen of tegen haar zeggen en dan op haar deur plakken.

 

Wanneer doet ze zo? Zomaar als jullie bezig zijn met een activiteit, of als ze thuiskomt van ergens? Vaak zijn kinderen moe na een hele dag school/spelen, en misschien werkt het wel om haar even twintig minuten met rust te laten (ik weet niet of je dat nu al doet, maar sommig ekinderen hebben dat nodig). Als ze om aandacht vraagt, die positief geven. Ga bijv. samen met haar aan tafel zitten en tekenen of iets anders doen. Laat merken dat je er bent. Ik denk namelijk dat ze aandacht nodig heeft en ze probeert dat nu op een negatieve manier te krijgen (omdat ze weet dat ze dat krijgt). Probeer dat patroon te doorbreken door juist veel positieve aandacht te geven en negatief aandacht vragen te negeren. Kan haar gedrag echt niet door de beugel moet je wel optreden, maar misschien kan je het voor zijn door juist het positieve te benadrukken.

Verder zal ik heel snel aan je man duidelijk maken dat zulke dingen zeggen tegen jullie kind averechts werkt. Ik zou het excuus-systeem ook zeker invoeren. Ouders worden boos op hun kinderen, maar schelden en zeggen dat ze haar boeltje kan pakken zou voor mij echt veel te ver gaan. Zo wordt haar niet duidelijk dat haar gedrag niet wenselijk is, ze denkt alleen maar: papa vindt mij een rotkind. Terwijl haar gedrag op dat moment rottig is, niet zijzelf! Hij wijst haar nu als persoon af en dat is echt not done.

 

Proberen....hoe moeilijk ook de cirkel te doorbreken. Zoveel mogelijk (uitlokkend) gedrag negeren en met onacceptabel gedrag (dus grote mond, slaan, schoppen) zo consequent mogelijk zijn. Afspreken dst jullie 1 keer waarschuwen en bij de tweede keer consequentie. Liefst wel op dat moment....dus niet (dan mag je morgen niet afspreken) maar bv tijdje op de gang zetten. En beiden dit consequent volhouden. Al is het 10 keer achter elkaar. Is de straf klaar..dan ook niet meer boos zijn en weer vrolijk samen verder gaan.

en idd papa excuses laten maken als dat nodig is. Ik snap best dat hij soms iets zegt waar hij spijt van heeft, papa's zijn immers ook maar mensen maar dan idd sorry laten zeggen zoals jullie dat ook van je dochter zouden verwachten.

 

Ik sluit mij aan bij Tuc, hoe moeilijk ook, deze cirkel proberen te doorbreken.
Je geeft zelf al aan dat de sfeer er niet beter op wordt in huis, en die moet beter gaan worden.
Waarschijnlijk voelt ze jullie feilloos aan en weet ze jullie precies op jullie zwakkere plekken 'te pakken'.
De kunst is om daar anders mee om te gaan. Je niet te laten kennen. Als zij die kruimels op de grond veegt, wat niet mag, dan kun je er meteen -meestal een negatieve benadering- wat van zeggen, maar je kunt ook proberen er 'gewoon' niets van te zeggen. Laat maar gaan, kijk maar eens hoe ver ze gaat als ze er geen aandacht om krijgt. En dat is verdomde moeilijk, maar zo ontdek je ook of het gaat om aandacht, of dat het puur gedragsmatig is.
En dan na het eten samen opruimen. Niet benadrukken dat zij die rotzooi heeft gemaakt, maar dat we na het eten samen opruimen.
En daarna, bij goed gedrag, dat positieve gedrag belonen. Hoeft niet door een sticker, maar een high five kan al genoeg zijn. Of een extra verhaaltje voorlezen voor het slapen gaan, of net wat zij leuk vind.

Spelen jullie met haar? Overigens niet belerend bedoeld, maar krijgt zij genoeg positieve aandacht van jullie? Puur een 1 op 1 situatie, waarin je lekker even samen met poppen,blokken of wat dan ook speelt. Rollenspel? Of een spelletje spelen, wandelen enz?
Dat zijn namelijk momenten waarop je ook, niet geforceerd, met je kind kunt praten. Wat haar bezig houdt, wat ze moeilijk vind, wat ze leuk vind enz enz.

En anders inderdaad een consequentere aanpak, nee is nee. Punt.
Knap lastig hoor, maar zo kun je ook niet verder.

Opmerking van haar vader zal uit pure wanhoop zijn, maar hij doet er wel goed aan om zijn excuses aan te bieden. Gewoon zeggen waar het op staat. Hij heeft haar nu in principe afgewezen, terwijl het om haar gedrag gaat, niet om haar als persoontje zelf.

 

Mijn dochter is ook behoorlijk lastig vind ik, de laatste tijd. Onhandelbaar niet hoor, ze is ook heel vaak lief en ik denk wel redelijk makkelijk. Maar dagelijks hebben we wel een keer 'ruzie'. Ze accepteert geen nee, vindt dat ze 'niets' mag, wordt boos als ik haar vraag iets te doen (opruimen/tafel dekken), doet expres stoute dingen, gaat heel hard schreeuwen of doet een poging om te slaan/schoppen als ze iets niet mag (en een paar min later als ze t vergeten is, loopt ze alweer te zingen )

Tja, en consequent.. Over t algemeen zijn t kleine dingetjes waar t mee begint. Ik wil haar zeker niet overal direct straf voor geven, maar zeg altijd wel duidelijk dat iets niet mag en doe er wat aan.

Ik vraag me de laatste tijd wel af of t misschien toch komt door te weinig uitdaging.. Thuis niet zo zeer, maar op school. Ze krijgt extra werk, maar dat is imo nog te makkelijk en niet uitdagend. Maar ja, ze heeft t verder met vriendinnetjes goed naar haar zin op school. Wat ook mee kan spelen is de verhuizing die eraan komt. Dat beseft ze heel goed, heeft er meestal ook wel zin in, maar geeft natuurlijk wel spanning (ook voor mij veel gedoe en ook wel stress).

Stickersysteem werkt niet. Enige dat wel werkt is waarschuwen met straf of, beter nog, dat ze iets niet krijgt. Maar ik probeer dat zo weinig mogelijk te doen, want vind t eigenlijk chantage . Direct belonen (met iets materieels) trouwens ook wel, maar ook dat doe ik alleen in noodgevallen.

 

Gisteren zei ze nog: 'ik denk dat ik later toch maar geen kinderen wil..'
'Oh, waarom niet?'
Ja, dan moet je de hele tijd zeggen 'mag niet, niet doen, nee, blijf af, blablablabla!'.
Ehh.. ja schat, lijkt je dat ook zo vervelend?!

Ik probeer echt niet overal nee op te zeggen, pick your battles, maar ze daagt me gewoon steeds uit en doet expres van alles waarvan ze weet dat t niet mag en blijft doorgaan.. Nee, en op deze leeftijd is het meestal niet meer t geval dat ze dat besef nog niet heeft.