Ik zal mij even voorstellen, bij deze! Ik ben Amber1981 (niet echt natuurlijk lol) en zocht een middel om al mijn onzekerheden wat rust te gunnen, dus zodoende kwam ik hier terecht. Een aantal weken geleden kwam er dus achter dat ik zeker weten zwanger ben, totaal onverwachts voor mij en mijn vriend, die ik nog helemaal niet zo lang ken. Ik ben 32 en had niet gedacht dat er ooit nog kinderen zouden komen en hij zelf eigenlijk ook niet (hij is 37). Ik heb PCOS, een flinke knik in mijn baarmoeder, poliepen en heb een periode van acht jaar vrijwel geen menstruatie gehad zelfs. Ik heb daarnaast een auto-immuun ziekte, hypertensie, HMS en eindeloos kan ik doorgaan maar goed, liever zet ik dat even opzij nu . Vorig jaar ben ik gecuretteerd vanwege de rommel in mijn baarmoeder en is er een Mirena geplaatst om alles te helpen schoon te houden en om te bezien of mijn hormoonhuishouden te regelen was. Dat ging niet lekker, alle bijwerkingen had ik en bloedde nonstop. In december is die eruit gehaald en had ik ineens een cyclus (?!?), die wel lang was, maar het was er een . Wel had ik met de gynaecoloog in Dec. besproken dat zwanger worden in de toekomst moeilijk zou zijn en mbv medicatie, maar ik had geen partner (bewust) en wilde dat allemaal pas oppakken als ik daar serieus mee bezig wilde zijn en ik wist eigenlijk niet of ik dat wel wilde. Vanaf januari leerde ik mijn vriend kennen, maar sinds maart zijn we eigenlijk pas een setje. We zijn heus voorzichtig geweest en daarbij het bovenstaande genomen en mijn verleden, heb ik nog best gewacht met testen. Het is voor mij niet vreemd om niet te menstrueren en nog steeds geen pijl op te trekken, maar jawel hoor, drie testen, alle drie positief en we waren verbaasd maar allebei heel blij eigenlijk! Gelijk gynaecoloog en huisarts gebeld, iedereen wat stilletjes , maar verheugd, ik maakte een echoafspraak en prompt een week later bloedde ik. Ik mocht meteen langskomen, inwendige echo gekregen zodat ze alles meteen konden bekijken en daar zat dan een exact vijf weken oud vruchtje! Hun eigen berekening wilden ze niet gebruiken, vanwege mijn lange cyclus. Ze zijn net zolang doorgegaan tot ze het geheel in kaart hadden en het zag er allemaal mooi uit en nog steeds verbaasd (gyna ook) maar het was allemaal gezond en mooi om te zien! Hierna ben ik nog vier keer geweest, ik zit inmiddels in mijn achtste week en het gaat zo goed dat ik over tweeeneenhalve week gewoon naar de VK mag. Er is alleen 1 ding, ik schrik mij iedere keer helemaal wild, dat zijn de bloedingen. Iedere keer blijkt er niets aan de hand, het kleintje groeit goed, mijn waarden zijn prima. De eerste twee bloedingen kwamen door krampen waarschijnlijk en de veel betere doorbloeding en de laatsten door gemeenschap. Ik durf geen seks meer te hebben, mijn vriend ook niet dus we laten dat nu, ook al wordt er gezegd dat het gewoon contactbloedingen zijn. Ik weet het en toch zoek ik steeds geruststelling of bevestiging en misschien helpt het door met anderen te praten die er zelf mee te maken hebben. Verder word ik wild gelukkig gek genoeg van alle veranderingen in mijn lijf, zelfs het beroerde gevoel, de steekjes en pijn in mijn borsten! Nou het wordt een heel verhaal zie ik (excuus) en ik hoop hier een beetje rond te kunnen neuzen Groetjes!
Wat een geweldige verrassing! Van harte gefeliciteerd! Kan me voorstellen dat je door de bloedingen wat ongerust wordt maar fijn dat alles goed gaat met de kleine blijf daarop vertrouwen en een hele mooie zwangerschap gewenst