Dag dames, Volgende situatie doet zich voor: - Op 8 juni (vaderdag) komen mijn man en ik er achter dat we midden februari ons tweede kindje verwachten. Ons eerste kindje zal midden februari zo'n 18 maanden zijn. - Op 9 juni vertelt mijn schoonzus (zus van man) dat ze zwanger is en eind januari een (eerste) kindje verwacht. Nu weten wij dat de schoonzus heel erg kan genieten van de bijzondere aandacht die zij momenteel krijgt nav de zwangerschap en we zitten dan ook een beetje met een dilemma. Enerzijds willen we haar nog een beetje laten genieten van die bijzondere aandacht maar anderzijds kunnen we toch ook niet daarvoor extra lang wachten met ons blije nieuws aan te kondigen. Bij de eerste hebben we het na de eerste goede echo verteld aan de dichte familie (waaronder schoonzus) en wij waren van plan dit nu opnieuw zo te doen. Concreet zou dit voor mijn schoonzus betekenen dat we het nieuws een kleine vier weken na "haar nieuws" vertellen. Ik ben er zeker van dat mijn schoonzus blij zal zijn met mijn zwangerschap maar ik vrees dat zij ook een klein beetje een wrang gevoel zal hebben wanneer we het nieuws vertellen. Een wrang gevoel omdat zij dan niet meer de enige zal zijn die de bijzondere aandacht zal krijgen die een zwangere krijgt en omdat zij er een beetje op rekende om een groot deel van onze babyspullen te kunnen lenen aangezien zij het momenteel niet heel erg breed hebben. Zijn er mensen die een gelijkaardige situatie hebben meegemaakt (zowel vanuit mijn positie als vanuit die van mijn schoonzus) en hoe hebben jullie dit aangepakt? Bedankt!
denk je niet te veel na voor je schoonzus momenteel? ik zou eigenlijk denken vertel het wanneer jullie het willen vertelen!
Dat jullie zwanger zijn is toch net zo bijzonder?! Ik zou het gewoon vertellen na eerst goede echo, net zoals jullie de vorige keer gedaan hebben. Geen apen en beren zien die er misschien wel niets eens zijn En gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik zou het dan juist na je echo vertellen want als je nog langer wacht met vertellen gaat ze juist rekenen op jullie spullen, en nu kan ze zodra ze het hoort opzoek naar andere spullen. En ik zou ook niet zoveel voor haar denken, misschien vind ze het wel super leuk om samen ervaringen uit te wisselen. Mijn zusje is ook zo'n type, en die vond t jammer dat we niet zwanger waren. Terwijl ze ook zo van alle aandacht hield. En die aandacht voor haar houd niet op he, ze zal nog genoeg aandacht krijgen, van d'r vriend, van jou, op d'r werk en d'r vriendinnen..
ik zou het na de eerste echo vertellen en dan bijvoorbeeld eerst de ouders en danschoonzus of andersom, toch leuk samen zwanger zijn? bij mij is het 2 x gebeurd.bij mijn oudste was schoonzus toen ik 20 weken was zwanger, en bij de jongste ook, de tweede keer vond ik het minder leuk maar ach
Misschien zelfs nu al vertellen, hoef je ook geen smoesjes te verzinnen als ze komt vragen om babyspullen. Overigens vind ik deze lijn van redeneren zelf heeel moeilijk voor te stellen. Je bent toch niet zwanger om de aandacht? Het is toch sowieso verschrikkelijk mooi en bijzonder om zwanger te zijn en nieuw leven te mogen geven? En je gunt dit toch iedereeen? Na 1,5 jaar proberen, mmm en 2 sterretjes, kan het mij niet schelen of heel de wereld tegelijk met mij zwanger is of niet! Mijn wens gaat in vervulling joeeeehoeeeee !! Daarnaast kan het juist verschrikkelijk leuk zijn om samen te zwangeren. Samen klagen, samen dromen, samen shoppen. En bovendien: weinig anderen geven een zwangere zoveel aandacht als andere zwangeren!!!!! Ik zou bij haar vooral dit soort positieve kanten belichten. Ten slotte wil ik nog zeggen dat je heel veel invult voor haar. Je weet niet of ze echt zo denkt/voelt. Misschien is ze ook lang bezig geweest en denkt ze meer zoals ik. Eventueel kun je het bespreekbaar maken, hè. Succes.
Alvast bedankt voor jullie reacties. Ik denk sowieso niet dat ik nog heel lang ga kunnen zwijgen (het wachten op de eerste echo duurt nu al zo lang) maar ik heb toch een beetje "schrik" voor haar reactie. Ik weet dat ik me regelmatig zorgen maak om problemen die zich misschien niet eens gaan stellen . Ik probeer dat karaktertrekje zoveel mogelijk te onderdrukken maar in combinatie met al die hormonen is dat allerminst gemakkelijk. Wat ook niet echt helpt is dat mijn man (die standaard van het gedachte is "we lossen het probleem op wanneer het zich stelt") zich er ook wel wat zorgen om maakt ...
Ik vind zo'n 4 weken vertellen nadat zij het verteld hebben best netjes. Dan heeft ze, neem ik aan, al lang en breed alle felicitaties in ontvangst kunnen nemen en kunnen genieten van de eerste bijzondere aandacht. Jullie hebben het ook niet precies zo gepland. Daarbij (en dat bedoel ik niet lullig ofzo maar ik lees het gewoon heel vaak) is de belangstelling bij een tweede vaak een stuk minder dan bij de eerste. Grote kans dat er wat mee aandacht naar haar uitgaat. Dus ik zou me er niet te druk om maken. Het is nu eenmaal zo. En hoezo verwacht zij dat ze gebruik kan maken van jullie spullen? Is dat een keer besproken of gaat ze er gewoon van uit? Dat laatste zou ik een beetje vreemd vinden. Zelf kan ik wat van familie lenen maar ben er nooit vanuit gegaan dat ik dat zomaar even mocht hebben/gebruiken. Wie weet komt daar ook nog een tweede kindje of willen ze het helemaal niet uitlenen. Ze hebben het zelf aangeboden en daar maak ik dankbaar gebruik van maar anders was ik er gewoon van uit gegaan dat ik zelf voor die spullen moet zorgen.
Ik vind inderdaad dat je te veel denkt voor je schoonzus en dat je het misschien moeilijker maakt dan nodig. Je schrijft zelf dat je denkt dat ze blij voor jullie zal zijn. Als jullie het na jullie echo vertellen, heeft ze een dikke maand in haar eentje kunnen genieten van alle aandacht. In verband met de spulletjes zou ik er juist niet te lang mee wachten: als ze er echt van uit gaat dat ze veel van jullie kan lenen, kan ze dat maar het best z.s.m. weten, zodat ze een ander plan kunnen maken om toch aan de babyuitzet te komen. Overigens kan ik het wel enigszins begrijpen. Mijn zus (37 jaar) is ongeveer twee jaar gescheiden en het ziet er momenteel niet op dat zij ooit nog een kind zal krijgen. Ze heeft 1 dochter, maar had best meer kinderen gewild. Ik ben ook een beetje bang dat ze mijn zwangerschap pijnlijk zal vinden. Natuurlijk zal ze ook heel blij voor me zijn, maar toch... Heel andere situatie natuurlijk, maar ik kan me dus voorstellen dat je het moeilijk vind om te vertellen en dat ook goed te timen.
Ik zou het gewoon vertellen wanneer jullie dat oorspronkelijk van plan waren. Het is niet jullie schuld dat je bijna tegelijk zwanger bent en jullie daarom het blijde nieuws niet mogen delen. Mijn schoonzus heeft ook niet verteld zwanger te zijn, we verschillen dan wel wat meer weken maar ik vind het heel leuk voor haar. Ik krijg mijn aandacht wel bij andere mensen. Nadeel voor haar is ook dat ze niets van ons kan lenen, ze wist toen zij eraan begon dat wij zwanger zijn.
Gewoon vertellen.... Als jullie een goede band hebben is het juist leuk twee van die bijna gelijk lopende zwangerschappen. En vooraf rekenen op andermans spullen vind ik een raar idee. Ik wou juist niets lenen van mijn schoonzus... En daarbij zal ze in een andere omgeving dan familiair genoeg individuele aandacht krijgen hoor En opa en oma, ach die vinden ook wel een goede weg om er mee om te gaan.
Mijn schoonzusje is in februari bevallen, mijn andere schoonzus vorige week. Ik beval in november... en wat vinden we het leuk, allemaal in 2014!! Ze heeft toch al een week voor haar zelf gehad, als je zo denkt? Vertel het gewoon wanneer jij wilt. Het is juist super speciaal om tegelijk zwanger te zijn! En ik weet zeker dat zij er ook zo over denkt.
is toch super dat jullie tegelijk zwanger zijn? ik zou daar op focussen, niet wie welke aandacht krijgt
Allereerst gefeliciteerd.. Het is ook jullie geluk. Hoe zou je schoonzus het doen? die zou het ook gelijk vertellen waarschijnlijk. Ik vond het ook moeilijk om mijn zwangerschap aan mn schoonzus te vertellen, omdat zij een paar maanden daarvoor een miskraam had gehad. Mijn eigen zus wees toen op ons geluk. Hoe moeilijk het ook zou zijn voor mn schoonzus. Ook mijn schoonzus is iemand die graag alle aandacht op eist. Een paar weken later kwam zij vertellen dat zij ook zwanger is.
Hier uh ook 2 nichten waar ik super veel mee om ga zwanger. De een is nu 13 weken en heeft het bij 6 weken al verteld, de ander nu 9 weken, afgelopen week verteld en ik nu 6 weken, en vertel het over zo een 4-5 weken. Dan zit er in ieder geval nog wat tijd tussen Tsja tot nu toe reageerde iedereen leuk op elkaar en dat zou ik ook verwachten. En als iemand raar zou reageren tsja dan vind ik dat ze egoïstisch zijn!!
Wie weet hoe ze reageert. Misschien vindt ze het juist geweldig dat haar kind een neefje of nichtje van dezelfde leeftijd zal hebben.
Ik was ook tegelijk met mijn schoonzus zwanger, was juist hartstikke leuk! Lekker veel uitwisselen. Leverde voor elkaar dus juist eerder meer aandacht op dan minder.
Is toch leuk? Ik was samen met m'n zus zwanger. Zij van haar 4e, ik van onze 2e. We waren 3 weken na elkaar uitgerekend. Echt bolle & bolle
Bedankt voor jullie reacties. Blij te horen dat jullie een dergelijke situatie allemaal positief hebben ervaren. Woensdag 2 juli heb ik de eerste echo. Het weekend nadien zullen we het normaalgezien gaan vertellen ... spannend!
De eerste zwangerschap was ik ook samen met mijn schoonzus zwanger. Eigenlijk hadden we dezelfde uitgerekende datum hoe bijzonder is dat!! Maar ze kreeg een miskraam en de ronde daarna was ze meteen weer zwanger dus scheelde we 6 weken. We hebben het de hele zwangerschap over baby's en kwaaltjes gehad haha leuk joh! En aandacht tja, ik hoef geen extra aandacht omdat ik zwanger ben hoor op den duur komt het ook je neus uit Nu met de kindjes is het ook hartstikke leuk dat kleine leeftijdsverschil!