Weet je ook wat voor verdoving dat is? Ik ga morgen namelijk eerst in overleg welke verdoving ik ga krijgen, omdat ik dus enorm tegen de verdoving opzie. Vanwege een verdoofde lip en tong. Dit heb ik ook bij migraine aanvallen, die ik al jaren heb, went niet, en dus best traumatisch. Mijn zusje zegt dat er wel degelijk plaatselijk te verdoven valt, dus echt alleen de kies zelf. Ik heb geen idee, ik heb nooit een verdoving nodig (ja, heel vroeger , maar dus ook al ruim 25 jr geleden) Mijn dochter sliep ook erg slechts 's nachts, en overdag Ik heb haar nooit laten huilen, ik denk namelijk dat dit erger in de hand werkt. Ze hebben juist het gevoel nodig dat er iemand voor ze is, ze doen dit niet om jou te pesten. Mijn dochter wordt momenteel ook weer veel wakker en dan neem ik haar ook bij mij, met dezelfde reden als jij. Als zij eenmaal weer goed slaapt, leg ik haar altijd terug in haar bedje. Het wordt echt beter hoor, als ze maar weten dat ze hun eigen bedje hebben, dat je met slapen even uit elkaar gaat, voor de rust. En verder handel je naar gevoel, jij kent je kind het beste. En weet je, hij is nog maar 8 maandjes he? Verlatingsangst kan dan al een rol gaan spelen. En goed naar je kind kijken en luisteren, dat helpt ook. Zo bleek bij ons schaduw ook een oorzaak te zijn (één van de, want het was hier voornamelijk medisch), dus nachtlampje op een andere plek, bedje verplaatst enz enz. Hielp wel, moet ik zeggen!
Ik heb geen idee hoe die verdoving heet. Maar het is inderdaad een verdoving die plaatselijk verdoofd. Alleen de kies zelf. Toevallig zei de tandarts dat namelijk erbij. Mijn zoontje is trouwens bijna 1. Hij is vrijdag jarig. Volgens het CB is hij te oud voor verlatingsangst, maar volgens het KDV komt het vaak genoeg voor met deze leeftijd. Bedje hebben we al een keer verplaatst. Nachtlampje kan ik nog proberen. Kan me iets erbij voorstellen dat schaduwen eng zijn. Zelf namelijk ook soms last van (ben soms helderziend/heldervoelend en ik denk mijn zoontje ook wel deels). Het geeft hem in ieder geval rust om bij ons te liggen. Hij kruipt namelijk bijna in je als hij dan slaapt. Ik heb een tijd gehad dat ik hem inderdaad terug legde. Op dit moment wordt hij direct weer wakker, maar komt wel weer. Zijn nu ook beetje rommelige weken ivm verjaardagen, Vaderdag, zijn verjaardag en een bruiloft van nicht. En daarnaast zit hij weer een een flinke groeifase. Volgens mij doet hij de 11-maanden sprong en de 13 maanden sprong maar meteen achter elkaar (met een pauze van een week). Ik heb me er deels bij neergelegd, maar ben dan soms wel jaloers op de verhalen van kinderen die vanaf paar weken door sliepen. Mijn moeder zegt ook dat mijn zoontje best pittig en bewerkelijk is in vergelijking met haar eigen kinderen. Maar ach, komt inderdaad vast wel goed. Ik zou hem in ieder geval niet willen missen.
Maar een deel van mijn stress komt van mijn werk. Dat weet ik ook wel. Zit niet op mijn plek, maar weet niet zo goed wat ik wel wil. Ben verpleegkundige, werk nu in de thuiszorg, maar werk volgens het principe van werken als er werk is en anders eerder naar huis en op een vrije dag die uren inhalen. Gevolg dat ik soms 4 dagen per maand extra werk en dus wat moet regelen aan opvang. Voor hetzelfde salaris en een andere dag dus een uur eerder naar huis moet. Hierdoor dus geen vast ritme. En bij te weinig personeel en geen inval moeten we zelf extra werken. Nadeel is dat veel organisaties zo zijn gaan werken. Of dat je maar 4 uur per dag kan werken ipv 8 uur. Een instelling trekt mij weer minder, omdat ik dan weer nachtdiensten moet gaan draaien. Maar ja, vraag me dus weleens af wat ik dan zou gaan doen als werk. Want dit breekt me ook op. We hebben ook geen leidinggevende, dus moeten alles onderling uitzoeken wat ook vaak voor scheve gezichten zorgt.
Zonnetje, ik werk al jaren met kinderen en jou zoontje is niet te oud voor verlatingsangst. Daar zijn namelijk geen vaste leeftijden voor. Wel een bepaalde periode waarin het voor kan komen, maar bij de één is dat rond 9 maanden, de ander rond de 11, 12 maanden. Ieder kind is anders, dus ook in dit opzicht. Hij kruipt helemaal in je, dus hij mist je dan ook echt lijkt mij.Even de veiligheid van mama, daar is niets mis mee, echt niet. En als hij toch wat mee krijgt wat betreft helderziendheid, dan is mama de enige veilige plek. Mijn dochter had het ook, dat is inmiddels stukken minder geworden. Ik heb weleens gehad dat ik haar naar bed bracht en dan zei ze ineens: "kijk mama, achter je een meneer!" Ik keek dan, zag niets en vroeg ik "waar dan?" Zij:"o, nu staat hij bij het gordijn!" Zelf ben ik het niet, wat zien betreft, heel soms wel voelen, maar ik heb het vooral met ruiken. Mijn zusje gaf ook aan dat er slechts één kies te verdoven is, dus echt plaatselijk. Dat zou voor mij echt een uitkomst zijn hoor! Ik hoop dat het kan, ik zal het zeker opnoemen. Dat scheelt een hele hoop spanning voor een lam gezicht. Hoe bizar, ik heb besloten en heb vandaag veel meer last En ach, ik moet me niet aanstellen, ook niet wat betreft de verdoving, mijn buurvrouw heeft pas gehoord dat er niets meer voor haar te doen is, dat is pas erg!
In vergelijking met zulk nieuws is een kies te verwaarlozen inderdaad. Zeker als iemand te jong is. Ik zie en hoor het te vaak. Succes morgen en zou het zeker even vragen van de verdoving. En leg dat ook uit waarom je graag andere verdoving wilt. Het kan ook ineens pijnlijker worden die kies. Hier was het ook wisselend. Was soms zelfs even weg. Tot ik op vrijdagavond niks meer kon eten of drinken zonder daarna een half uur kiespijn te hebben. En dank je voor je advies. Zoontje kruipt inderdaad helemaal in papa of mama. Dus dan laten we het maar dat hij bij ons slaapt. Op de dag slaapt hij wel in zijn bed en savonds begint hij daar ook.
O, dat is toch hartstikke goed!? Je hebt best kans dat hij, als hij 's nachts wakker wordt, zich alleen voelt, mama mist, of de stilte té is. Het kan van alles zijn en hoe jij/jullie daarmee omgaat, is voor hem van belang. Je wijst hem niet af, laat hem niet aan zijn lot over door hem te laten huilen, maar je bent er echt voor hem. En dat, hoe jong ook, weet hij, voelt hij en onthoudt hij. Dat geeft hem vertrouwen en zelfvertrouwen. Mijn man net: "zou je die behandeling wel doen als je niet aldoor last hebt?" .. zucht . Om vervolgens te zeggen dat hij ooit eens heeft gehad dat zijn tandarts iets tussen de kies en de vulling had geplaatst, en hij daarna geen last meer had Soms .
de kies plaatselijk verdoven kan met infiltratie anesthesie, dan wordt de verdoving onder druk langs de kies gespoten en komt zo bij de zenuw. dat kan alleen niet goed bij de onderkaak omdat het bot daar te compact is.
Ik lees dat je bij bukken last hebt. Is het ook met de trap oplopen? Elke tree zeg maar en flink doorstappen?? Dan kan het zijn dat het niet je kies is maar een kaakholteontsteking. Dan kun je beter naar je huisarts gaan. Want!!... als je verkouden bent of je holtes zitten verstopt krijg je daar kiespijn van! Lees.. de zenuwen in je kaak registreren dat op die manier. Dus misschien is de endo niet nodig
Nee, dan heb ik geen last. Ik heb oha weinig klachten, slaap prima, heb af en toe eens een paracetamol nodig. Toch is er op de foto wel een kleine ontsteking te zien. En of dezenu zo blijft of verder groeit, dat weet niemand. Blijft dubbel, ik ga zo naar de tandarts, zonder pijn...
Zo, ik ben weer thuis. Behandeling duurde van 9.00-10.30 en is volledig afgemaakt. En wat ik al verwachtte gebeurde . ik ben moeilijk te verdoven De eerste prik(waar ik overigens niets van voelde) was niet voldoende, dus toen nog een prik. Die hielp het eerste deel, maar moest uiteindelijk bij verdoofd worden in het kanaal zelf. Tijdens de behandeling ben ik nog 3x extra in een kanaal bij verdoofd en nog een prik in het weefsel. Nu zit ik dus met een behoorlijk verdoofd gevoel, wat over een anderhalf a 2 uur is uitgewerkt. Ze verwacht napijn, dus moet paracetamol en ibuprofen gaan slikken. Aangezien ik nooit slik, heb ik geen idee hoeveel en hoe vaak en hoe je dit combineren moet. Iemand hier die dit weet? Overigens de juiste keuze geweest om wél te gaan en niet langer af te wachten. Toen de tandarts het open maakte, bloedde het enorm. Dat betekent dat er dus een flinke ontsteking zat. Dat vele bloeden is een duidelijk teken. Nu afwachten, ik voel het wel al door de verdoving heen. Zenuwen zijn eruit gehaald, dus ik vraag mij af wat voor een napijn je dan kunt hebben ??
Doen zolang de pijn nog meevalt gewoon doen. Ik heb de vorige x heel eigenwijs veel te lang doorgelopen waardoor mijn kies niet voldoende verdoofd kon worden. Ik heb toen een verdoving rechtstreeks in de ontstoken zenuwen gehad (meerdere malen) enik heb liggen stuiteren van de pijn. Dit dus nooit meer door iets langer wachten want tja ik had alleen last als ik aan die kant op mn eten kauwde.....
Pinkpanter, ik ben inmiddels geweest, gisteren. Zie mijn post boven jou stukje. Vannacht goed geslapen, dacht vandaag alleen paracetamol in te nemen, maar dat werd door een vriend van mij afgeraden, gewoon nog even ibuprofen innemen. Dus dat doe ik dan nog maar even braaf. Merk wel, als ik veel doe, dan voel ik het. Het is ook afwachten hoe het verder gaat genezen. Wat jij ook zegt Pinkpanter, nooit te lang er mee door blijven lopen. Ik had niet zo ontzettend veel klachten, maar het was uiteindelijk een flinke ontsteking. Ik heb ook tegen de tandarts gezegd dat als er weer eens zoiets aan de hand is, ik dan niet meer 'in de wacht' gezet wil worden, maar dat we het maar meteen doen.