Meiden.. ik schrijf al in een ander topic waar ik super veel steun krijg maar ik ben benieuwd wat jullie vinden dus dacht ik open nog een ander topic... Mijn man en zijn in 2012 na 4 rondes clomid eindelijk in verwachting geraakt! juni 2013 ben ik bevallen van een prachtige dochter en ik ben echt super blij dat ons dit prachtige meisje gegund is, ik geniet elke dag van haar! In maart dit jaar zijn we verhuist naar een groter huis.. Begin mei kreeg mijn man te horen dat het bedrijf waar hij werkt sluit.. ze zijn namelijk 2 jaar geleden overgenomen door een groter bedrijf dat ruim anderhalf uur rijden bij ons vandaan zit.. het kleine bedrijf waar mijn man nu werkt sluit dus en hij had de keuze OF mee naar het grote bedrijf.. OF akkoord gaan met een regeling.. die regeling betekend dat hij tot okt 2015 doorbetaald zou krijgen.. maar hij komt dan wel over maanden in de WW dus zou moeten solliciteren.. hij heeft besloten om voor de regeling te gaan.. Nu komt het.. want mijn wens voor een 2e kindje is echt super groot.. vriendinnen om me heen zijn allemaal al weer zwanger en ik zou ook zo graag weer een kleine willen! Maar op dit moment is alles zo onzeker en mijn man wil er nu nog niet voor gaan.. ik vind dat hij enigszins gelijk heeft.. maar we hebben altijd tegen elkaar gezegd dat we niet te veel leeftijd tussen onze kids willen laten.. mijn man is 42 en das misschien een rare reden maar ik vind het toch fijn als mijn kids niet zo'n hele oude papa hebben.. mijn gevoel is zo tegenstrijdig! mijn verstand zegt 'wacht nog even tot er meer zekerheid is qua inkomsten' maar mijn gevoel zegt 'ga er gewon voor! het kan ook nog wel even duren voor het raak is' en wie weet moet ik wel weer naar de gyn omdat het niet lukt voor de clomid.. Die dilemmas in mijn hoofd maken me in de war.. Mijn gevoel wint het vaak van mijn verstand.. en ik merk aan mijn man dat hij er eigenlijk ook wel voor wil gaan maar dat zijn verstand op dit moment wint.. we hadden 2 weken terug afgesproken dat we in augustus ervoor zouden gaan.. maar wat maken die 2 maandjes nou uit? pffff ik weet het ff niet meer...
Jeetje meis was rot van dat werk... Kan me voorstellen dat daardoor alles in de soep loopt, ook qua gevoel en verstand. Ik zou zeggen ga er gewoon voor, waar dr 1 eet kunnen er ook 2 eten,en inderdaad misschien lukt het niet meteen, je weet het niet. En als je man ander werk vind, dan is het al een ander verhaal. Vergeet niet, dat als je zwanger raakt, het 9 maanden duurt voor de kleine er is. In 9 maand kan er veel gebeuren Succes met jullie keuze, ik zou zeggen, ga er voor! xx
Dank je wel voor je reactie! Ik ga gewoon er over blijven praten.. mijn gevoel zegt ook echt ga er voor maar mijn man is nog niet overtuigd... moeilijk...
Ik snap je compleet! Toen wij besloten voor wen kindje te gaan hadden wij veel zekerheid. Man had een goede baan en ik heb een vast contract. Alles was niet optimaal want we hebben maar een klein appartement waar net een baby'tje in past. Na veel bespreken toch besloten er voor te gaan. Nu 8 maanden verder heeft mijn man geen baan meer en staat de mijne ook op de tocht Dior een mogelijk faillissement, niet veel zekerheid dus. Maar we hebben toch besloten te blijven proberen. We zitten in ronde 8 en je weet niet hoe snel het komt. We hadden het ook net elkaar besproken maar je kan de toekomst niet voorspellen en eigenlijk is het nooit "een goed moment" voor een kindje maakt niet uit in welke situatie. Klinkt wel stom natuurlijk, maar soms moet Hengelose het ook winnen van je verstand. Zo durf je dingen te doen die je rationeel gezien mss nooit zou doen. Kijk er is een verschil tussen op straat leven en dan bewust een kindje nemen en mss niet zo heel veel financiële zekerheid hebben maar het nog wel goed hebben. Je kan het niet voorspellen hoe het gaat lopen of hoe lang het duurt voor je zwanger ben, dus waarom dan al niet een beetje proberen. Gied overleggen met elkaar en niet alleen rationeel denken
Lastig Daantje!! Ik kan me alle twijfels goed voorstellen en zou zelf met hetzelfde dilemma zitten als ik in die situatie zat. Mijn menign is dat je gewoon je gevoel moet volgen. net wat je zegt, het kan maarzo een tijd duren voor het weer raak is en dan heb je ook nog 9 maanden. Zelf met een vaste baan heb je geen zekerheden, dat blijkt nu maar weer! Als je om die reden het niet zou doen en langer wacht kunnen er ook altijd weer dingen tussendoor komen waardoor het 'niet goed uitkomt'.. Ik zou zeggen ga er gewoon voor!
Herkenning! Hier was de financiële situatie al niet best, maar op een maand kan er al zoveel veranderen, daar trekken wij ons niks van aan. Wij gaan er waarschijnlijk ook in augustus weer voor. We vinden wel een manier!
Dank jullie wel meiden.. jullie reacties maken me zo blij! ik denk af en toe echt dat ik gek ben geworden en denk dan.. 'doe niet zo belachelijk Daan! je kan nu niet over een 2e na denken als de toekomst zo onzeker is..' maar jullie hebben gelijk.. ook als je toekomst zeker is kan er ineens iets gebeuren.. Ik ga proberen te praten met mijn man erover.. en hoop dat hij het dan ook inziet! want dit sloopt me echt die twijfels!
Ik zou zeggen ga ervoor! Een kindje erbij gaat ook lukken hoor. Zit zelf ook in zo`n situatie. Alleen gaat het bij ons om ons 1ste kindje. Ben oktober 2011 in de ziektewet gekomen. Heb 2 jaar in de ziektewet gezeten, wia keuring gehad en was volledig arbeidsgeschikt verklaard. Ben in de WW gekomen. Zit nu sinds februari weer opnieuw in de ziektewet omdat ik ben gestart met revalidatietraject via revalidatie kliniek heb tekenen van dystrofie aan mijn linkerknie. Onze toekomst is ook erg onzeker. Hoe gaat het verder, kunnen wij het wel aan, hoe doen we het financieel, wat zegt de buitenwereld, enz. Toch willen wij er voorgaan. Je weet nooit hoe het gaat lopen. Succes!
Ik heb al heel lang een kinderwens en ik heb er toen voor gekozen eerst een opleidi g te doen, omdar het dan niet handig zou zijn om zwanger te raken. Nu ik weet dat zwanger worden voor mij niet vanzelfsprekend is heb ik hele erge spijt van deze keuze. Dus als ik in jou schoenen stond nee dan zou ik niet wachten. En wat er eerder al werd gezegd waar er 1 eet kunnen er ook 2 eten.
nou meiden!... toen mijn man gister thuis kwam heb ik hem verteld dat ik ons verhaal had gedeeld met jullie.. hij heeft het toen gelezen inclusief al jullie reacties... met als gevolg dat hij nu toch ook wel een beetje meer overstag is we hebben gister weer geklust! ik denk dat het wel goed komt Heel erg bedankt voor jullie steun en reacties!!!
Wat fijn! Het kan snel gaan, hier ook de eerste met behulp van clomid (ook van juni 2013) en nu alweer 26 weken op weg van de tweede (zonder clomid!). Hopelijk lukt het voor jullie ook zonder hormonen dit keer!