Even mijn hart luchten... Wij zijn nu een jaar bezig om zwanger te worden, maar tot dusver helemaal niks! Het houdt me meer bezig dan ik zou willen! Iedereen om me heen is zwanger! Echt om niet goed van te worden! Zelfs mn tweelingzus is zwanger (zij was iets sneller zwanger geworden dan gepland, zij wel.....) Gister vertelde mn beste vriendin met lood in dr schoenen dat ze ook zwanger is en het koste me zo veel moeite echt blij voor haar te zijn (ook zij had het niet gepland), gelukkig begreep ze dat wel! Het is ook niet dat ik niet blij voor haar ben, maar ik heb zo'n gevoel; hoe meer vrouwen zwanger raken, hoe groter de kans is dat ik degene zal zijn bij wie het niet zal lukken.... Ik lees de verhalen op dit forum en aan de ene kant helpt het me! Geeft het me hoop! Maar ik lees ook verhalen over vrouwen die al veel langer bezig zijn en dan beangstigt het me ook! Ik moet niet aan denken nog een jaar of 2 of 3 of .... te moeten wachten! Alleen het idee al maakt me helemaal gek! Soms denk ik er wel eens aan te willen stoppen! Maar hoe kan je dat gevoel uitzetten van zoooo graag een kindje willen! En als ik het al even uit mn gedachten heb kunnen zetten, dan wordt k er wel door alles en iedereen aan herinnerd! Is het niet de reclame van Ikea, dan zijn het wel mensen die aan me vragen of ik niet eens kinderen moet! *(nu dat mn tweelingzusje weer zwanger is, helemaal!!) Nouja en nu dus iets langer als een jaar bezig, ga ik wel of niet naar de huisarts? Aan de ene kant probeer ik er nuchter tegenaan te kijken, dat het geen kwaad kan om te kijken of er misschien iets niet helemaal goed zit. Maar aan de andere kant zie ik er zo tegen op! Het is echt hardop toegeven dat het niet lukt, en wat als er echt iets mis is? Kan ik dat wel aan? *zucht*
Hi Laarimda, Ik begrijp helemaal hoe je je voelt, want ik zit precies in hetzelfde schuitje.. Iets langer dan een jaar aan het proberen en elke maand wordt de obsessie groter. Ik kan geen zwanger-zijn-nieuws, zwangere vrouwen of foto's van baby'tjes zien! Elke maand denk je dat je 'voelt' dat het gelukt is; je lichaam kan je zo voor de gek houden! En dan toch weer opnieuw die teleurstelling, terwijl je jezelf had beloofd er deze maand niet zo mee bezig te zijn.. Wij overwegen trouwens ook naar de dokter te stappen binnenkort en vinden dat erg spannend, omdat wij beiden zelf ook arts zijn.. We weten wat er allemaal mis kan zijn en hoe alles zou verlopen als dit of als dat en dat maakt me nog gefrustreerder. Aan de andere kant is er misschien wel helemaal niets mis.. 20% van de stellen heeft nou eenmaal langer dan een jaar nodig..
Ja precies, ik voel ook altijd van alles! BAH BAH BAH! De laatste keer ongesteld hoefde ik voor het eerst in tijden niet te huilen, dat vond ik echt een overwinning! Ik dacht echt dat het beter ging, emotioneel gezien dan.. En dan krijg je dat nieuws van al die zwangeren, dat is echt zo'n klap in je gezicht dan! Helemaal omdat het hen allemaal lijkt te overkomen! En ik, die het zo graag wil, wordt maar niet zwanger! Weet je toevallig hoe het in zn werk gaat als je naar de huisarts gaat, wordt je dan meteen doorgestuurd? En moet je dan lang wachten tot je bij de gyneacoloog terecht kan? Aan de ene kant wil ik liever vandaag dan morgen erheen! Maar stiekem denk ik af en toe ook; als ik nog één ronde wacht, misschien dan....
Haay, jeetje het is net of ik m'n eigen verhaal aan het lezen ben zeg! Wij zijn ook al meer dan een jaar bezig en het lukt gewoon niet en ben nu op het punt dat ik denk Pff ik stop ermee laat maar ik weet niet of ik het allemaal nog wel wil ik ben er soms gewoon depressief van endat heb ik dan zo een paar dagen en dan BAM is de kinderwens er weer zo sterk! Een nichtje van ons is zwanger en ik hoorde het via via ik zeg hallo waarom heb je me dat niet verteld maar ze durfde het niet en dan voel ik me rot hoor ik ben juist hartstikke blij voor d'r helemaal geen afgunst of jaloezie bij haar zij heeft nl vorig jaar een miskraam gehad en heeft dus ook weer een jaar geduurd voordat ze opnieuw in verwachting raakte Maar goed wij hebben nu een verwijzing liggen voor een spermaonderzoek die ligt er inmiddels al 2 weken iets houd ons gewoon toch toch de hoop dat het ons lukt maar ook bang dat er misschien wel wat mis is en dan zou je denken nou dan kunnen ze je eerder helpen maar is een heel raar gevoel wat ik niet kan uitleggen Ik weet dat we moeten onderzoeken maar alles in me zegt dat het goed zit (of het nou bangigheid is of eigenwijs ik weet het niet) Ik heb helaas geen tips voor je maar oh wat begrijp ik je goed zeg! Succes
Haha, overwinning, ja zo voelt het inderdaad. Ik denk dat de meiden die het hier meegemaakt hebben het beter weten, maar in principe staat in de richtlijnen van de huisarts dat als je het een jaar hebt geprobeerd, je doorgestuurd moet worden naar de gynaecoloog. De huisarts brengt je 'voorgeschiedenis' in kaart en kijkt of je gezond bent (geen buikoperaties gehad in het verleden, geen infecties zoals chlamydia, niet roken, matig caffeinegebruik, geen onder- of overgewicht etc.) en soms doet de huisarts vast bloedonderzoek bij je en zaadonderzoek bij de man, maar als je bij de gynaecoloog terecht komt, herhalen ze dit allemaal. Als ik naar mijn huisarts ga, dan vraag ik direct om een verwijzing.. Slik je wel al foliumzuur? Dat is wel belangrijk.
Hoi Laarimda, Je gevoelens zijn zo herkenbaar. Zelfs ben ik wel naar de huisarts gegaan toen ik niet zwanger werd. Ik bleek pcos te hebben waardoor de kans op een zwangerschap zonder hulp van buitenaf 1% zou zijn is mij toen verteld. Er werd gezegd dat met een hormoonbehandeling ik waarschijnlijk binnen een jaar zwanger zou zijn. Mijn angst om geen eigen kindje te krijgen was echt niet weg met deze boodschap, want een garantie heb je helaas nooit. De enige "troost" is dat je op dat moment weet wat er aan de hand is. De angst om niet zwanger te raken blijft, maar het is helaas het enige wat je kunt doen. Heel veel sterkte!
Begrijpelijk Manuela123. Wij hebben nu nog de hoop dat het allemaal vanzelf goed gaat komen en ergens de angst dat als er wat mis is, die hoop ons dan ontnomen wordt en daar zijn we nog niet klaar voor denk ik.
Ik heb ruim een half jaar van die zwanger worden pillen geslikt, daar zat ook foliumzuur in! Maar toen ik maar niet zwanger taakte ben ik daar in een boze bui mee gestopt! Ook omdat ik dacht dat het foliumzuur was om die rotzooi van de pil uit je lijf te krijgen e dat dan een half jaar wel genoe zou zijn De moeder van een vriendin van mij houdt zich bezig met homeopathie dus misschien dat ik dat ook ga proberen! Kan geen kwaad lijkt me....
Foliumzuur dient om de kans op een open ruggetje bij de baby te verkleinen. Het is dus niet om te ontpillen of om eerder zwanger te worden.
Hm dan heb ik dat verkeerd begrepen! Ik begin er vandaag nog weer mee!! Je weet maar nooit...... (Tegen beter weten in!)
Eigenlijk vind ik mezelf te nuchter voor dat soort 'zweverige' methoden (daar mee wil ik niemand op z'n tenen trappen, er is niks mis mee als het bij je past..) Maar ik ben nu al wel zo ver dat ik alles wil proberen! Baat het niet....
Dag Laarimda, Zou je als eerste gewoon even en hele dikke knuffel willen geven! Die hebben we nodig op dit soort momenten!Zelf nu 14 maanden bezig, de stap naar het ziekenhuis, was voor mij inderdaad ook een stap die ik helemaal niet wilde zetten! Zover zou het bij mij nooit komen! Mja... wel dus . Het is zo'n bevestiging van iets wat je helemaal niet wilt. En het gaat allemaal best..maar als je geconfronteerd wordt,door zwangere vriendinnen, familieleden, vragen, is het even BAM gigantisch moeilijk. Ik wilde toch weten wat er mis is, (pilletje slikken en klaar ) en ben toch naar het ziekenhuis geweest, hebben ze tot nu toe niets kunnen vinden. We zijn beide gezond. Toch een soort gerustgesteld gevoel dat ik het niet meer alleen hoef te doen en er iemand mee kijkt over je schouder. Hopelijk bij jou ook als je gaat. Vorige week...eindelijk... die lang verwachte droomtest in handen... ZWANGER. Afgelopen weekend in ziekenhuis vanwege miskraam. En dan nog wilde ik niet naar het ziekenhuis, en wilde ik liever thuis zitten denken dat ik me gewoon te druk maak en er heus niets mis is met een beetje bloed. En me in die fijne waan houden. Maarja, toch zit je er, en toch dat nare nieuws. Op die momenten zeg ik ook tegen mijn vriend, nu neem jij het maar even over, ben er helemaal klaar mee, het lukt me niet! Word jij nu maar een keer zwanger! Dan wel jammer dat ik geen lesbisch ben . Ik zou willen dat ik je kon gerust stellen, magische woorden had die je gevoel weg kan nemen, maar het lijkt wel steeds moeilijker te worden om sterk te blijven. Toch hoor je zoveel verhalen van meiden die ook een jaar bezig zijn hier, en bij wie het goed komt. Je vind vast ook wel weer dat positieve gevoel die altijd wel dichtbij is, maar soms lastig te vinden is. Houdt moed! Wij zijn straks extra dankbaar en gelukkig omdat we weten dat het niet vanzelfsprekend is. En wij krijgen natuurlijk de allerleukste baby's Heel veel liefs en je mag me altijd PB!
Ik ben zelf ook niet zo "zweverig", maar wilde alles (voor zover mogelijk) gedaan hebben om zwanger te raken. Geen idee of hormoonyoga echt iets doet, maar als je nog niet maar de huisarts wilt en wel iets anders wilt doen dan kun je het overwegen.
Lalalili dat is eigenlijk precies wat ik bedoel ja er gewoon nog niet klaar voor zijn om de hoop op spontaan zwanger worden op te geven nog niet klaar voor al die onderzoeken Jij verwoord het precies goed 😉
jeetje meid, als eerste een hele dikke knuffel! als tweede wil ik je adviseren toch naar de huisarts te stappen... ik weet dat het een moeilijke stap is, maar mij valt het achteraf gezien 100% mee. je word dan doorgestuurd naar een gyneacoloog, je krijgt een gesprek, inwendige echo's om je cyclus te volgen en je zal bloed moeten prikken en man zaad inleveren. mocht er iets niet helemaal goed zitten bij een van jullie, dan kunnen ze dat daar vaak snel zien (niet altijd, maar er zijn altijd uitzonderingen) het klinkt makkelijk gezegd, maar zo in onzekerheid blijven is toch ook drama? ik begrijp heel goed hoe je je voelt hoor, die onzekerheid.... vreselijk! helaas zijn wij nu al 7 jaar bezig, maar ik ben wel ontzettend blij dat ik de stap naar de huisarts genomen heb... succes en sterkte met alles!
Ik zou inderdaad naar de huisarts gaan en vragen om een verwijzing naar de gyneacoloog. Na een jaar proberen is het goed om te laten controleren (zowel jij als partner) of er niet iets mis is. Anders blijft teleurstelling op teleurstelling volgen. Misschien is er niets aan de hand, misschien hebben jullie een beetje hulp nodig ... Hoe dan ook het is beter om het na te laten kijken. Ik heb dat ook gedaan, meteen om verwijzing gevraagd. En ik had niet langer moeten wachten (diagnose prematuur ovarieel falen). Nogmaals er hoeft niets aan de hand te zijn maar laat het nakijken dat kan echt geen kwaad. Ze kunnen zoveel tegenwoordig ... Kan me voorstellen dat je bang bent voor wat er misschien uitkomt maar als dat zo is kan je geholpen worden. En natuurlijk zou dat een teleurstelling zijn, maar dat is telkens niet zwanger zijn ook. Succes!
Toch maar de stap gezet, maandag afspraak bij de huisarts! Voel me gek genoeg al een beetje opgeluchter, eerste stap is gezet!
Ah fijn! Vraag wel om een verwijzing naar het hospitaal! Huisartsen denken vaak ook dat ze het wel weten, maar vruchtbaarheid is toch echt het terrein van gyneacologen en fertiliteitsartsen. Bovendien kijken deze specialisten naar jou en ook je partner! Twee vliegen in één klap. Haha mijn vriend had niet gedacht ooit bij de gyneacoloog binnen te gaan buiten iets dat met een zwangerschap te maken had, maar hij zat er toch . Succes ermee hopelijk komt eruit dat alles goed is met jullie! En anders ben je meteen op het juiste adres voor hulp .
Gister bij de huisarts geweest,doorverwijzing gekregen! Nu moest ik vandaag bellen om een afspraak te maken, blijkt dat er een wachttijd is van minstens 6 weken! Frustrerend!!!