Onze zoon slaapt inmiddels vanaf dag 1 op zijn eigen kamertje, in zijn eigen ledikantje, hij is nu 3 maanden en hebben totaal geen problemen gehad, alleen maar het geluk dat hij nu gewoon lekker door slaapt snachts..
Ik vind het zelf tot 3 maanden een vereiste, daarna kijk ik welke situatie het beste is. Ik sliep zelf soms wel slecht, te alert, dan sliep de vader samen met mijn zoon, en ik ergens anders Hier gingen beide kinderen rond 4 maanden alleen slapen.
Hmmm ons dochtertje heeft tot 6 weken bij ons gelegen.. En toen heb ik haar midden in de nacht in haar ledikant gelegd op haar eigen kamer omdat ik er knettergek van werd dat ik steeds wakker lag van ieder geluidje en dat werden er steeds meer... Geloof echt wel dat het veiliger is om ze bij je te laten slapen en dat het net iets minder veilig is om op een eigen kamer te laten slapen maar geloof niet dat het onveilig is.. Ik heb in beide gevallen 's nachts wakker gelegen omdat ik bang was dat er iets zou gebeuren.. Denk dat dit vooral te maken heeft met vertrouwen krijgen in jezelf en je kindje.. Zoals mijn CB verpleegkundige des tijds zei; ze kunnen echt wel tegen een stootje en er gebeurt niet zomaar iets.. En voor ik nu een berg commentaar krijg, ik weet dat er van alles kan gebeuren maar dat kan altijd en lijkt me niet het beste uitgangspunt als je probeert vertrouwen op te bouwen voor jezelf.. Sterkte ermee, weet hoe lastig het is!
Ik vind het echt een beetje onzin. Er is de rest van hun leven kans dat er iets 's nachts gebeurt wat fout kan aflopen. Moet je ze dan tot ze het huis uit gaan in je kamer laten slapen? Hier ook vanaf dag 1 op eigen kamer. Gaat prima en hij leeft nog steeds :-D Mijn slaapkamer is mijn domein en daar hoort een baby niet bij in mijn ogen. Maar dat is voor iedereen anders natuurlijk. Als je je zoveel zorgen maakt zou ik een nannycare aanschaffen. Heb er nog een liggen maar vond t achteraf niet nodig. Misschien geeft dat voldoende rust om de baby op de eigen kamer te doen. Een gelukkige uitgeruste moeder is ook belangrijk voor een kind!
Ik heb mijn zoon tot 6 maanden op onze kamer laten slapen. Maar dit was meer uit noodzaak, omdat hij minimaal 4 keer wakker werd 's nachts. Ik had geen energie meer om elke nacht zo vaak heen en weer te lopen en vooral ook omdat hij de eerste paar maanden enorm veel (ontroostbaar) gehuild heeft. Als je twijfelt over veiligheid, ga dan gewoon wat vaker checken? Ik heb zelf een babyfoon waardoor ik zelfs zijn ademhaling hoor als ik met mijn oor aan het apparaatje luister. Dan hoef ik niet eens te gaan kijken. En ik denk ook dat- ook al lig je naast je kindje - als je zelf in de diepe slaap terechtkomt dat je dat ook echt niet meer in de gaten hebt allemaal (ademhaling, beweging enz.)
Natuurlijk is er de rest van hun leven ook nog van alles dat mis kan lopen, maar volgens mij doelt TO op het risico op wiegendood. Ik weet het niet zeker, maar volgens mij is de kans hierop het grootst bij baby's onder 1 jaar. Maar nogmaals, ik zou je kindje lekker in eigen bed leggen hoor, als dat beter werkt! De kans is sowieso minimaal dat er iets mis gaat en wiegendood kan ook voorkomen als ze wel bij je op de kamer ligt.
Ik ben over het algemeen heel erg van het veilig slapen. Maar onze oudste ging na 5 weken 's nachts naar haar eigen kamer en de jongste na 2 weken al. Ik kon ook echt niet slapen van alle geluidjes, bij elk geluidje schiet ik in een staat van alertheid. Hier gaat het echt prima, het op de eigen kamer slapen. Ik word nog steeds snel wakker, maar hoor gelukkig niet élk zuchtje en smakje meer. Wel het eerste geluidje dat ze met hun stem maken. Hier hoef je je niet schuldig over te voelen hoor
wat ik me dan afvraag hoe zit het dan met couveuse kindjes en baby's in het ziekenhuis. ze worden wel in de gaten gehouden maar slapen niet bij de ouders op de kamer? in sommige ziekenhuizen mag je nl niet bij je baby slapen als het met meerdere baby's op de zal ligt.
Lekker op de eigen kamer leggen. Je zal zien dat zij ook een stuk beter zal gaan slapen en misschien zelfs wel een (iets kortere) nacht doorhaalt. En dat resulteert weer in een betere nacht voor jou/jullie. Babyfoon op standje maximaal, deuren open en geheid dat jij de eerste nachten nog wel bij een gek geluidje uit je bed springt en bij haar op de kamer staat en zij ws heerlijk aan het slapen is... Dat verhaal van de diepe slaap en coma heb ik nog niet gehoord, maar er zijn zoveel moeders die het kindje al vóór die 6 maanden op de eigen kamer leggen. Dan zou er toch ook meer bekend over moeten zijn als dit echt zo gevaarlijk is? Succes met het 'op de eigen kamer leggen' 's nachts, ik vond het wel even een momentje hoor...
Kans op wiegendood is de 1e 6 maanden het grootst. Gebruikt jouw baby een speen? Dat schijnt de kans op wiegendood te verkleinen, doordat ze met een speen minder diep slapen. Mijn dochter ging na 5 weken naar haar eigen kamer. Ik slaap al superlicht en die 5 weken waren echt zó zwaar; ik hoorde álles en sliep nauwelijks. Vond het heeeel moeilijk om haar te verhuizen, maar het was wel beter voor onze nachtrust!
Onze kleine vent ging met 8 weken naar zijn eigen kamertje, vanaf toen sliepen we alledrie beter en langer !
Dat in een 'coma' raken zou komen door het te diep slapen van een kindje. Op de kamer bij de ouders zijn altijd geluiden waardoor ze niet zo diep in slaap zouden vallen. Nachtlampje erbij en iets van een tikkende wekker ofzo en dan kun je mi net zo gerust zijn. (Of net zo ongerust )
Jenthe ging vanaf 1 maand naar haar eigen kamertje. Niet omdat we moeilijk sliepen.. Maar ik was gestopt met de bv en ze was uit haar "Mozesmandje" naast ons bed gegroeid. Tijd voor het ledikant dachten wij. Overdag lag ik haar daar ook al in vanaf een week of 3.. Tot de dag van vandaag hebben wij de babyphone continu aan staan als ze in bed ligt. Ik ben nooit geen moment angstig geweest. Als je zorgt dat je kindje veilig in bed ligt (bed laag opmaken, katoenen deken & laken gebruiken, niet overdreven veel knuffels, evt speen, geen zachte bedranden en geen klamboe) dan sluit je al behoorlijk wat uit! Succes met de keuzen maken!
Hm ja nachtlampje of tikkende wekker is wel wat. Ze heeft wel een speentje, maar als ze echt slaapt, spuugt ze die uit. Als ze een middagslaapje doet, valt ze soms ook in een diepe slaap. Na een uurtje of drie maak ik haar dan wakker (ivm voeding en dat ze anders te lang slaapt), en dan krijg ik haar bijna niet wakker. Ze ligt dan doodstil en ademt heel oppervlakkig. Dat vind ik altijd zo eng, en ben bang dat ze die slaap ook in de nacht gaat pakken dan. Pff volgens mij ben ik te overbezorgd. Ze ligt weer op mijn kamer inmiddels... . Misschien morgen een nieuwe poging.
Onze dochter heeft tot 8 maanden bij ons op de kamer gelegen in haar wiegje. Ik had het wiegje aan de buurvrouw te leen aangeboden en onze dochter was net een ingeblikte haring dus ik moest wel. Van een op ander moment in haar ledikant gelegd en ze heeft geen kik gegeven sliep en slaapt nog steeds prima in haar bedje. Je moet gewoon doen wat voor jullie werkt. Succes met kiezen. Ik vond het verschrikkelijk dat ze op haar kamertje ging slapen ik genoot er zo van samen slapen. Ik sliep veel rustiger vond het een veilig idee.
Nee, want het is natuurlijk een alles-of-niets verhaal. Je kan niet 'een beetje' of 'soms' last hebben van wiegendood. Dat gebeurt 1 keer wel of (uiteraard in verreweg de meeste gevallen) nooit. Ik vind het zelf veel te gezellig om met dl te slapen, dus daarom slapen we samen. Maar als ik er wakker van zou worden, zou ik toch echt overwegen om haar apart te leggen. De risico's zijn in beide gevallen verwaarloosbaar klein.
Ik wilde haar heeeel lang op onze kamer hebben en na een paar weken was ik zo uitgeput omdat ik niet sliep door al haar geluidjes, en mijn man ook niet, dat we de wieg op haar eigen kamer hebben gezet, heeeeeerlijk! Enneh, ze doet het nog steeds 😊
Onze kraamzorg wilde perse dat onze dochter in de kinderwagen bij ons op de kamer zou slapen. Ze had het bedje al opgemaakt. En ze was nog boos ook want ze lag heerlijk in dr eigen bedje. Kamer is 10 stappen verder vanaf mijn kant van het bed gezien. Babyfoon en hoppa. Dochter heeft ook een speen en die spuugt ze uit als ze in diepe slaap is. Ik heb mij nooit zorgen gemaakt over wiegendood.
Ach meis, als je bang bent het miniscule risico van wiegendood te vergroten dan had je echt niet aan kinderen moeten beginnen. Door haar te verschonen op de commode loopt ze al meer risico, laat staan naar buiten gaan. Een uitgeslapen mama is een veel belangrijkere bijdrage aan veiligheid.