Ik vind het een dappere beslissing, en ik geef je groot gelijk...! Dit is toch geen leven zo. In mijn ogen heeft hij al lang zijn keus gemaakt. Of hij wil van 2 walletjes eten, of hij wil aankijken hoe het met haar gaat en als het niks word, terug naar zijn veilige haven. Ik zou me voor zulke idioterie toch ook echt niet laten gebruiken. Sterkte meid, je bent meer waard (en je kids ook).
Je hebt groot gelijk wat denkt ie wel niet. Misschien heeft hij ergens al een keus gemaakt. Ik had niet eens die 2 weken gewacht ik had gelijk vertrokken.
pfff. Wat een l*l zeg. Het is ook echt zo'n verhaal dat je vaker hoort. Blijkbaar vindt hij dat het niet helemaal ideaal gaat. Dat kan, en dat is ook niet gek. Ik denk ook niet dat onze (groot)ouders die 50 jaar bij elkaar bleven 50*365 dagen de ideale relatie hadden. Soms gebeurt er is waardoor je twijfelt, maar als je daar wat mee gaat doen, is het hek van de dam. Ik geef je dan ook groot gelijk dat je je grens trekt. Al lijkt het me ook heel moeilijk. Want ik denk ook meteen: het is gewoon vluchtgedrag. Ik heb dit al zo vaak zien gebeuren, en uiteindelijk houdt het nooit stand. Dat maakt het ook zo zonde. Heel veel sterkte. Ik hoop dat iemand anders je man nog kan overtuigen om de verstandige weg te kiezen. Misschien sta jij te dichtbij?
Hij is overmand door emoties. Verliefde mensen doen hele domme dingen. Jij bent dus heeeel verstandig door hem een heel strak ultimatum te geven en nee: je bent niet raar bezig. Voor je gezin vechten, betekent ook dat je er voor 100% voor gaat en dan zoek je absoluut totaal helemaal geen contact met die ander. Hij kan door z'n verliefdheid nu niet zien dat dat niet alleen heel verstandig is, maar ook gewoon de enige manier om er samen als gezin uit te komen, maar ik wens voor je dat hij je hier over een tijdje heeeeeel dankbaar voor zal zijn. Sterkte!
Nope niet raar alleen maar sterk en je denkt ook aan de kids door weg te gaan na de school. En zoals al eerder gezegd je bent alleen maar back up (tweede keus) en meer niet, werkt het met de ander niet dan komt ie met hangende pootjes bij jou terug. En die twee weken...geef je hem erg veel ruimte, het is dat je aan je kids denkt. JIJ hebt je best gedaan voor jullie je kids en alles eromheen, hij denkt niet eens meer aan zn gezin alleen aan een app(el)-gevalletje, super sneu voor de kinderen dit dat papa een ander boven mama EN hun verkiest. Dit gaat hem later nog opbreken als ze achter de waarheid komen, want wat is harder dan dat de "liefde" van papa belangrijker was als mama en hun... Succes en sterkte en goed van je ultimatum.
Goed bezig! Mijn mond viel open toen hij tegen jou ging lopen janken dat er lelijke dingen over haar werden gezegd. Ieuw, ik had gezegd: ga haar maar troosten dan. Maar dan hoef je ook niet meer terug te komen... Hoe komt hij trouwens aan haar telefoonnummer? Het is een ex van een collega? Ik zou het wsl nog minder erg vinden dat mijn man met zijn straalbezopen hoofd de koffer in dook met een ander, dan dat hij echt verliefd zou zijn, dat lijkt me een vreselijk gevoel!
Ja, dat had ik ook wel gewild, maar dat kan niet. Ik kan nergens hier terecht nu en ik wil dat de kinderen hun schooljaar hier wel gewoon af kunnen maken.
Ik vind je erg geduldig. Dat is aan de ene kant een mooie eigenschap, maar aan de andere kant moet je ervoor waken dat je niet keer op keer je eigen grenzen en vooral gevoel overschrijdt. Je hebt hem een keuze gegeven en de bal ligt nu bij hem.
Tja, maar als hij over een tijdje met hangende pootjes terug komt.. ik weet niet of ík hem dan nog wel wil.. Ik ben ook geen engeltje geweest altijd, maar als t zo moet..
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Heb geen tips voor je. Mijn vriend doet zulke dingen gelukkig niet, maar heb hem altijd gezegd als je denkt dat je het ergens anders beter kan krijgen ga je daar maar lekker heen. Heb m'n 2 andere kids ook eigenlijk zo goed als alleen opgevoed.
dit, hij kan makkelijk in zn eentje een kamer huren.. een huis is voor jullie nu veel belangrijker.. jij hebt hier niet voor gekozen, dat doet hij. sterkte ts, dit soort dingen zijn nooit leuk. maar je gaat er heel volwassen mee om!
hij kan toch meteen bij haar intrekken? als ze zoveel voor elkaar voelen jij hoeft NIET weg uit je huis hoor!
Dit! Voor je kinderen is het al moeilijk genoeg. Ook nog verhuizen zal enorm veel impact op hun hebben. Ik zou hem laten vertrekken. Als hij een beetje om zijn kinderen geeft zou hij dat zelf ook doen.
Probleem is dat we dus ook nog op het punt van een verhuizing staan.. Ik vind het ook teveel voor de kinderen, maar hij is er nu heel stellig in. Als hij iets kiest, dan komt hij daar niet van terug.. En ik had ook nooit nooit nooit verwacht dat hij zoiets zou doen. We zijn 16 jaar samen en hij heeft dit nog nooit gedaan of gevoeld. En nu.. in een klap. Boem. Alles weg.. Ik heb hem vanmorgen gezegd dat hij weg moet inderdaad. We moeten nu beslissingen nemen op de korte termijn. Inderdaad, ik wil een huis voor mij en de kinderen, mijn auto en de spullen die ik nodig heb. Hij wil zijn verantwoordelijkheid nemen naar de kinderen. Die staan voor hem voorop.. Maar m.i. is deze keuze per definitie niet je verantwoordelijkheid nemen. Ik heb ze al grotendeels alleen opgevoed, maar hoe denkt hij dat van een afstand (beter?) te kunnen doen. Ik ga ze niet op 2 plaatsen laten opgroeien. De verhuizing die er nu aan komt plus deze scheiding.. We moeten het ze deze week vertellen.. En dan vind ik dat hij weg moet. Hij moet nadenken over de consequenties.. Voelen hoe het is, hoe hij zijn verantwoordelijkheid dan gaat nemen. Hij zegt dat hij geen slecht mens is. Het is hem overkomen, omdat onze relatie kennelijk zo slecht was dat hij daar open voor heeft gestaan. Hij heeft geprobeerd te vechten (een paar dagen), maar hij kan haar niet laten gaan. Hij is zeker van wat hij voelt, hij denkt dat hij zo gelukkig kan worden. En nu ik heb geeist van hem dat hij moest kiezen, is hij helemaal zeker. De afgelopen dagen heb ik nog gevochten.. waarom doe je dit, waar begin je aan, hoe kun je je verantwoordelijkheden dan nemen, geef ons nog een kans om te vechten.. Maar nee. Hij is vastbesloten nu. Hij heeft voor haar gekozen. Zijn hoofd en hart is nu helemaal bij haar.
Ik ga kapot, maar vechten heeft geen zin meer. Hij accepteert alles wat ik voel, doe en wil.. Maar de kinderen staan voorop. Hij doet alles wat ik wil voor de kinderen. Hij gaat voor alles zorgen wat ik wil, binnen zijn (financiele) kunnen. Ik weet t allemaal niet. Hoe kan ik dit alleen? Hij zegt dat hij er altijd voor me is. Dat we nog steeds samen ouders zijn.. samen beslissingen kunnen nemen. Maar dat werkt toch niet in de praktijk. En die financien zijn ook afhankelijk van het bedrijf. Ook daar moet ik dus een keuze in maken. Wil en kan ik wel nog samen doorwerken.. Ik wil het bedrijf niet opgeven. Hier heb ik ook jarenlang in geinvesteerd. We hebben alles erin zitten. Zonder mij valt het bedrijf waarschijnlijk ook om. We hebben schulden. Als we nog een jaar doorwerken, zijn we daar waarschijnlijk van af. Maar kan ik dat.. Ik heb het leukste werk dat er is.. Hij vind het nog steeds fijn om met mij samen te werken, dat staat hier los van voor hem. Uiteindelijk wil hij wel eerlijk zijn op het werk. Als het allemaal nog wat gezakt is bij de collega.. Maar hij vindt dat ik daar in mee moet beslissen, of en wanneer..
Wat vreselijk zeg!! Wil je heel veel sterkte wensen. Wees sterk voor je Kids. Z'n nieuwe ' liefde' is zeker ook stuk jonger? Zonder kinderen? Bah hieruit blijkt maar weer dat vrouwen het sterke geslacht zijn! Zet hem op meis! Xx