Ik zeg, daar ben je zelf bij toch? Als je dat niet wil, doe er dan wat aan. Hij is niet je vader, je bent een gelijkwaardige partner toch? Bedoel het niet rot, maar vind je in je berichten erg afhankelijk overkomen. Je bent alleen maar bezig te zorgen dat je vriend en je kinderen en je kids niks tekort komen. Jij bent net zo belangrijk! Kom op, eis je plek op!
Ik zou als ik jou was een baan zoeken. Ik zou zo niet kunnen leven, zonder uitzicht op verandering. Thuis moeder zijn is niets mis mee, mits het financieel haalbaar is. En als je achter loopt met rekeningen is dat toch een teken dat je geld te kort komt.
Deels met je eens, miss moet ik proberen een vinger te krijgen in "zijn" inkomen van de zaak, dat beheren oid.. want deels hebben we dat nodig als aanvulling voor vaste lasten, voor de rest zouden we dat dan redden..(financieel)
Je klinkt aardig down! De enige die hier wat aan kan veranderen ben JIJ!!!! kom uit die slachtoffer rol en ga doen wat je graag wil doen. Als ik jou zo hoor dan zou ik als ik jou was een leuke baan gaan zoeken. Je eigen leventje weer opbouwen , zodat je niet elke keer je hand hoeft op te houden (zoals je het zelf omschrijft). Dan moet je de taken thuis en rondom de kinderen ook meer verdelen. krijgt je man vanzelf meer respect voor jou. Op deze manier word jij gewoon niet gelukkig. en als ik je verhaal zo lees gaat dat ook niet veranderen. Jij bent degene die dat kan veranderen. Jou leven ligt in JOU handen (en het is zo om!) en je BI? Ik heb dat beide zwangerschappen ook gehad. En sporten is wel degelijk mogelijk onder goede begeleiding. Ik had het bij de tweede zo erg dat ik niet eens meer van de wc af kon komen en ik ren nu gewoon weer 6/7 km hard achter elkaar en bootcamp. Dus gewoon gaan sporten. Juist!! om je spieren aan te sterken. Veel sterkte met alles en ik hoop dat je er een beetje uit komt voor jezelf. en dat je snel weer gelukkig bent. Liefs Muis
Snap je wel een beetje. Wij zitten in schuldsanering met 4 kids en nog 1 op komst. Dus hebben het echt niet ruim. Maar ik heb sinds het begin van onze relatie zijn pinpas al. (Ik kan goed met geld omgaan, hou van koopjes enz) we eten vrij gevarieerd maar kan toch voor 50 euro per week boodschappen doen voor 6 personen. Kids lopen er altijd netjes bij (kringloop, rommelmarkt of goedkope kledingwinkels) ik koop voor mezelf ook bijna niks, maar met m'n steeds meer groeiende buik hou ik geen shirtjes meer over. Alles zit halverwege m'n buik. Dus heb laatst m'n vriend gezegd we moeten nog voor mij shirtjes kopen want zo kan het niet. Maar later voel ik me weer schuldig als we iets minder geld hebben. Maar ben nu veel overbodige spullen aan het verkopen via marktplaats en Facebook. Dus dan voel ik me minder schuldig.
Misschien stap voor stap beginnen. Kans is klein dat je volgende week een baan hebt, maar je kunt volgende week wel iets voor jezelf inplannen. Afspreken met een vriendin om te gaan wandelen bv, kost je niks. Of neem een dag 'vrij'. Neemt hij de kinderen mee naar een speeltuin oid en dan heb jij even tijd om gewoon te niksen op de bank. Ik kan niet in je portemonnee kijken, maar Primark heeft soms leuke kleding voor weinig geld.
Misschien zou je eens kunnen proberen om te denken in mogelijkheden in plaats van alleen beperkingen. Zo ga je er nooit uitkomen. Je zit enorm in je slachtofferrol en volgens mij voel je je daar prima bij. Er worden al 6 pagina's allerlei oplossingen en steunbetuigingen aangedragen maar bij werkelijk alles is er voor jou weer een reden om het niet te doen. Ik begrijp heus wel dat je in een enorme dip zit en dat je diep ongelukkig bent met je lijf en je financiële situatie maar door niet open te staan voor verandering en bij voorbaat al te zeggen dat iets niet lukt gaat er helemaal niets aan jouw situatie veranderen. Je kan meer dan je denkt maar misschien zou je jezelf ook een kleine schop onder je hol kunnen geven en iets kunnen proberen. Lukt het dan alsnog niet dan heb je het in ieder geval geprobeerd en ben je even uit je negatieve cirkel gestapt. Maak voor jezelf een lijstje met een top 5 van je grootste problemen en probeer een plan te schrijven hoe deze volgens jou opgelost zouden kunnen worden. Je kan echt meer dan je denkt! Vergeet vooral niet stil te staan bij de mooie dingen in het leven en misschien mijn belangrijkste advies: communiceer met je man!
Een eerste stap kan zijn om je oudste twee dagdelen naar de peuterspeelzaal te laten gaan. Wellicht is dat te betalen en heb jij op die dagdelen je handen wat meer vrij voor jezelf. Daarnaast een kleine troost. Ik denk dat veel vrouwen met een gezin met twee jonge kinderen ook wel een deel van je verhaal herkennen. Van 1 naar 2 kinderen met een klein leeftijdsverschil zijn de eerste maanden gewoon pittig, vooral als je zelf ook nog eens fysiek en financieel beperkt bent. Voldoende ontspannen is een eerste stap. Over een paar maanden loopt het vanzelf wat gesmeerder en ben je ook meer gewend aan je gezin van 4 ipv 3. Kop op!
Zo heb ik dat ook mee gekregen, dus ook hier 2 rekeningen. alleen wij hebben dan 1 rekening waar salaris van man op komt voor alle rekeningen (hypotheek, ziekenfonds, KDV, elektra, telefoons etc etc. en 1 rekening waar mijn salaris op komt voor boodschappen, bezine en overige uitgave dus ook leuke uitjes en winkelen. wat eind van de maand nog op beide rekeningen staat gaat naar de spaarrekening, en daarnaast sparen we ook bij AH zegeltjes....dit gebruiken we altijd als zakgeld voor op vakantie of als we veel overhouden voor nog een leuk uitstapje.
Ik vind persoonlijk dat je best veel eist van je man. Je wilt thuis blijven.....kleren kopen en graag ook vrije tijd. En je geeft aan dat je man een zware baan heeft. Ik zeg het misschien bot maar probeer het eens anders te zien. Je stelt je ook erg afhankelijk op. Op elke tip heb je weerwoord. Een baan erbij lijkt de uitkomst. Het is echt onzin dat je daar niks aan overhoud. Je kan ook savonds of in het weekend gaan werken.....maar goed dit hebben meerdere al gezegd. Je zult het echt zelf moeten doen....oplossingen komen meestal niet vanzelf.
Ik ben het hiermee eens. En vergeet niet: je man heeft eigenlijk twee banen, en nog komen jullie niet rond. Dit lijkt me dus niet een houdbare situatie. Er hoeft maar iets te gebeuren of de schulden stapelen zich op. Alleen al daarom lijkt een baan zoeken mij geen keuze maar een must. Zo afhankelijk zijn als jij bent, zou ik nooit kunnen. Dat tast volgens mij ook je eigenwaarde aan. Daarnaast denk ik dat het je veel goed kan doen. Ik vind mijn werk bijna ontspannend. Vooral de reistijd vind ik heel fijn: even tijd voor mezelf. Helemaal als je met het OV reist: dan kan je nog eens (met je handen vrij!) uit het raam kijken, of een boekje lezen (als je niet altijd hoeft te werken zoals ik ). Doen dus.
Ik vind dit best vaag klinken allemaal. Ten eerste lijkt het mij echt goed voor jou om een baantje te nemen, al is het maar voor 1 of 2 dagen zodat je er even uit bent. Daarnaast zal je echt wel een extraatje over houden voor kleding. Er zijn genoeg opties om uit te zoeken om naar je werk te kunnen, deze zijn al genoemd. Verder denk ik bij mezelf, jij zegt dat je vriend/ man het erg druk heeft en dat zijn zaak goed loopt, hoe kan het dan dat jullie rood staan terwijl jullie amper wat uit geven?? Ook zei je dat je vriend/ man makkelijk geld uit geeft? Ik zou toch eens samen om de tafel gaan zitten en jij hoort zeker inzicht te hebben in zijn zakelijke financien. Wie weet vind je zelf wel dingen waar makkelijk op bezuinigd kan worden of worden er uitgaven gedaan die niet noodzakelijk zijn waar je niet vanaf weet. Het lijkt mij in ieder geval, als de zaken goed gaan en je houdt niks over in de maand,dat de financien niet goed opeen rijtje staan. Het zou zowiezo goed zijn als jullie beiden zowel zakelijk als prive eens bekijken of alles al zo goedkoop mogelijk is,zoals verzekeringen,etc.
Misschien ligt het aan mij,maar vind dit ook weer overdreven. Als je thuis zit,mag je niet eens in het jaar een keer kleding kopen en zo af en toe eens een middagje weg? Als het ging om elke week kleding willen kopen en elke week je man laten oppassen,dan zou ik het met je eens zijn,maar voor af en toe.. Ts geeft aan dat ze nooit kleding kan kopen en nooit weg kan, dus dat is wel het uiterste. Zo vind ik dat de man ook zijn recht daar op heeft. Met de onderste alinea ben ik het wel eens. Ik kan het mis hebben,maar denk dat er financieel misschien meer aan de hand is aangezien ts en haar man/ vriend geen openheid van zaken hebben betreft de financien.
ik ben ook fulltime thuis ( ga in augustus een opleiding doen ben thuiszitten vreselijk zat) maar echt wel dat mijn iedere week eens oppast hallo zijn ook zijn kinderen.
een vader die oppast?? is hij dan niet gewoon bij zijn kinderen? vind dat zo raar klinken...oppassen. maar ts: ik zou eisen dat je ook inzicht krijgt in de financien. dat jullie rood staan vind ik vreemd,wonen jullie heel duur ofzo?
Ik ben het helemaal eens met het feit dat je de zorg moet delen. Maar we hebben het hier over een man die naast een fulltime baan een bedrijf heeft opgestart. De zorg is nu zo verdeeld dat hij voor twee werkt, dan vind ik het niet vreemd dat ts voor twee zorgt.
Je zit bij de rabobank dus? Ik heb al een tijd lang de app en regel mijn eigen onderlinge bankzaken via de app en heb daar (behalve bij het instellen van de app) geen random reader voor nodig.
Nou gisteravind t ea besproken. Hij gaat bijv op de zaterdag eens iets met de kinderen alleen doen, zodat ik even 'vrij' ben.. Ik neem contact op met de nieuwe eigenaar van mijn verkochte paard, gewoon weer eens kijken, en miss een keer per week even daar zijn/rijden. Ze staat nota bene nog geen 5km verderop, heb dr 15 jr gehad. Lijkt me weer leuk, vooruitzicht en even wat anders. Kwa werk probeer ik nog even uit te stellen, mijn man krijgt wellicht in sept opslag en is t financieel niet nodig dat ik ga verdienen, hoewel ik de 'persoonlijke' kant ook leik vind, vind ik het ook moeilijk mijn kinderen dan niet thuis te hebben, ik kijk dat even.aan als.mijn peuter dan 1 dagdeel naar speelzaal gaat, wellicht krijgt ze vriendjes en kom ik dan ook meer met anderen in contact, dat is iig een vooruitzicht. Verder ben ik handig en creatief en zijn er best al.wat mensen die mijn dingen willen kopen, ik ben.er gewoon te onzeker over, maar onlangs best veel interese gehad, ik moet me er maar overheen zetten in de hoop er iets zekerder over te gaan voelen. Die verkoop levert toch n kleinigheidje op, vind ik ook leuk. De bankzaken hebben we nog niet besproken, t was al erg laat. Hij gaf wel aan dat ik altijd wel pinnen mag enzo, tis ook mijn geld. Maar goed ik weet ook dat andere zaken soms belangrijker zijn. Gewoon weer een.boodschappenrekening lijkt mij al een vooruitgang... Er zit dus schot in de zaak. 😉👍
Meiden, wat veel harde reacties, zeg! Ik sta echt verbaasd. Ts heeft een dochter die net twee is (gefeliciteerd nog!) en een dochter van bijna vijf maanden. Geldnood en een man die naast zijn werk weinig doet. Mag ze er alsjeblieft even doorheen zitten? Er komen gelukkig ook constructieve bijdragen, maar de postings in de trant van: "wat zeur je nou, geef jezelf een schop onder je hol en gaan" vind ik erg kort door de bocht, bah. TS: ik zou je blik inderdaad gericht houden op de psz waar je dochter straks naartoe gaat. Dat geeft je al 1 of 2 ochtenden wat lucht. En probeer dan niet meteen te gaan poetsen en dergelijke, maar kijk eens of je iets leuks kunt doen voor jezelf, met je andere dochter erbij. Nog fijner zou zijn als iemand dan drie uurtjes op je kleinste zou kunnen oppassen, zodat je echt je hoofd helemaal kunt leegmaken. Financiën lijken inderdaad niet zo handig geregeld. Probeer overzicht te krijgen van inkomsten en uitgaven, dan hoef je misschien wat minder te stressen. En kijk of je die dure VISA-lening niet kunt omzetten. Dat is echt water naar de zee dragen! Verder zou ik ook gillend gek worden als ik 7 dagen per week thuisblijfmoeder zou zijn, ik vind het heerlijk om te werken! Al zou je maar quitte spelen qua inkomen, dan geeft dat je zo ontzettend veel lucht. En probeer eens rustig te gaan bewegen. Er zijn vast wel boeken in de bieb over BI, dan hoef je niet naar een fysio, maar kun je misschien zelf bekijken wat goede oefeningen zouden kunnen zijn. Zwemmen (crawlen dan denk ik, niet de schoolslag) is volgens mij altijd goed, maar dan moet je je kinderen weer onderbrengen en dat is misschien lastig. Maar gewoon rustig wandelen met niet te grote stappen en dat elke week een beetje proberen op te voeren qua afstand en snelheid moet ook zoden aan de dijk gaan zetten natuurlijk. En ken je de oefeningen van Cecile Röst? Probeer die in elk geval elke dag te doen, die zijn echt heel goed voor je bekken. Sterkte meid, ik vind het niet gek, zwak of stom dat je je zo voelt en ik hoop dat je over een halfjaar kunt terugkijken en kunt zien dat je op weg naar boven gaat. En als je het echt niet meer lijkt te redden: ga alsjeblieft naar de huisarts!