Gister was ik met mijn dochter van 7 maanden op ons bed aan het spelen toen mijn man me riep. Ik heb een kussen bij haar gelegd en ben even bij mn man gaan kijken. toen ik terug liep hoorde ik een bons en was mn dochter met kussen en al van het bed gerold, vanaf het midden! Ik schrok enorm maar ze begon meteen te huilen en een minuut later was alles weer goed, heeft goed gegeten en lekker gespeeld. Vannacht ben ik nog even bij haar wezen kijken en ook vanochtend was alles goed. Ons bed is gelukkig niet zo hoog, maar wat was ik geschrokken!! Ik voel me verschrikkelijk!! Mijn man had al een keer gezegd dat ik haar niet alleen moet laten op bed dus hij was nogal boos en vanochtend kon er niet eens een "tot vanavond" vanaf . Nu voel ik me al super schuldig maar dat ik genegeerd word door mijn man maakt t er echt niet beter op weet ook niet precies wat ik hiermee wil, maar moet t even van me afschrijven, voel me zo rot!
Heb altijd zoiets....kan gebeuren toch..... Kindje heeft niks, en je leert er meteen van... Wij zijn vrij nuchter en worden eigenlijk nooit boos om zulke dingen.... Had ook je man kunnen overkomen.... Gister ook perongelikk traphekjes perongelijk open laten staan boven.....zoontje stond al boven aan de trap en wij in paniek erheen rennen en waren gelukkig! Op tijd... Manlief ook niks ban gezegt...ik zei meteen mijn fout, heb geleerd! Ik zou je man vanavond even duidelijk maken dat het toch niet expres was en je er nu meer op let en dat het hem ook had kunnen overkomen.... Beetje jammer dat hij er zo op reageerd!
Het kan gebeuren maar heel eerlijk? Je (hulpeloze) kind is toch net wat belangrijker als je man. Maargoed je man dus voortaan negeren als dochterlief op bed ligt of haar meenemen maar haar niet meer alleen laten! Maargoed vind je man wel vervelend, lekker om mama nog even een rotgevoel te geven....
Wat zielig, maar wat zijn ze toch onvoorspelbaar en snel soms! Ik ben soms wel eens bang dat het mij ook nog wel eens gaat overkomen, als hij straks goed kan rollen of tijgeren/kruipen. Ik denk dat ik ook wel boos zou zijn op mijn man als zoiets andersom zou gebeuren, maar dat zou dan zeker niet tot de volgende dag duren, dat vind ik een beetje overdreven. Je realiseert je ook hoe makkelijk het jou ook kan overkomen. Zou me niet meer al te schuldig voelen, het is inderdaad ook een leermoment en gelukkig in dit geval zonder gevolgen.
Schrikken he en wat kun je je dan behoorlijk schuldig voelen.... Zeker had je je kind niet alleen moeten laten maar dat is achteraf gelul. Gelukkig is er niks geks aan de hand en dit zal je iig nooit meer gebeuren.
Alvast bedankt voor de lieve reacties! Ik heb er zeker van geleerd! Dit gebeurt mij nooit meer!! Mijn man is enorm perfectionistisch en kritisch, dus ik geloof niet dat dit hem zou overkomen. Omdat hij al een keer gezegd had dat ik haar niet met kussens op het bed moet leggen is hij extra boos. Hij neemt mij dit enorm kwalijk. Hopelijk waait t weer over maar dat kan bij hem lang duren..
Het is gebeurd en je hebt ervan geleerd...niet leuk van je man om zo te reageren vind ik...je voelt je al schuldig genoeg! Gelukkig heeft je meisje niks
Geloof me, het is niet de laatste'keer dat je kindje valt... Je kunt helaas niet alles voorkomen. En het is gruwelijk als je zelf 'schuld' hebt...maar je leert er weer van en weer dat je meisje veel verder is als je zelf dacht.
Ik denk dat iedere moeder zoiets wel een keer gebeurd hoor! Je hebt er van geleerd en je kindje mankeert niets. Vind het wel ontzettend flauw van je man zeg!
Oh heel herkenbaar dat schuldgevoel! Zo heb ik mijn dochter wel eens vast gehad en dan laat ze opeens haar hoofd vallen, vol op mijn sleutelbeen, nou help kon wel janken! Maar zoals iedereen al zegt, kinderen vallen, zal wel vaker gebeuren. Gelukkig heeft ze er niks aan over gehouden!
Schrikken maar zoiets overkomt de beste! Kan je man ook gebeuren..niet te lang meer over in zitten en hopelijk is je man straks wat bijgetrokken.
Ik kan me wel in jouw man verplaatsen. Ik kan er zelf ook niet goed tegen dat er iets gebeurt waar ik van tevoren al voor gewaarschuwd heb... Het heeft misschien ook niet alleen te maken met de val van jouw dochter, maar meer met het feit dat je hem misschien het gevoel hebt gegeven zijn waarschuwingen gewoon naast je neer te leggen en je hem dus niet serieus neemt. En dat dan ook nog is gebeurd waar hij bang voor was, maakt het dus alleen maar erger. Gewoon vanavond het gesprek aangaan en duidelijk maken dat je zijn mening heel waardevol vindt en dat je heel blij bent dat hij zo goed om de veiligheid van jullie dochter denkt. Komt vast goed!
Ooh heel herkenbaar!! Vorige week is mijn zoontje uit bed geklommen! Ik had mijn vriend meermalen gevraagd om het bed naar beneden t zetten! En ineens boem! Ook niks aan de hand gelukkig en heb besloten om niet boos te zijn op mijn vriend. Hij voelde zich zo mega schuldig. Ik zou wel tegen je man zeggen dat je je hierdoor alleen maar schuldiger voelt en of dat zijn bedoeling is?! Lijkt me niet... Zoals andere reacties al zeggen; ze gaan nog ZO vaak vallen. Als ze gaan lopen; proberen op te staan; spelen; leren fietsen enz. enz. Als hij dan ook iedere keer zo teleurgesteld is lijkt me frustrerend. En voor wat betreft je kindje; die zijn zo flexibel, Ik had zelf de HAP gebeld en zij zeiden: heel hard huilen is een goed teken; en een dikke bult krijgen ook. NIet reageren of anders reageren is de moeite waard om in de gaten te houden.
Ik kan mij wel verplaatsen in je man, maar goed ook in jou. Dat soort dingen overkomt de beste. De een valt van de commode, van trap,rolt van bed glijdt uit onder de douche of je knipt In vingers in plaats van nagels. Liv is hier met lattenbodem en al door haar bed heen gezakt omdat ik iedere keer dat k*t schroefje vergat aan te draaien. En de eerste keer dat ik met lem vliegtuigje speelde was ik zo fanatiek dat ik hem tegen het plafond aan knalde met z'n kop..
Ach lieverd, ik snap dat je geschrokken bent! Maar hier is mijn zoontje vorige week van de bank af gevallen en mijn man zat er naast. Ik ben normaal heel erg van het "ohhhh voorzichtig" en "ahhhh niet te wild" maar ons boefje is nu eenmaal een wildebras en soms is hij gewoon niet te houden.. zo dus ook vorige week. Hij is overigens nu wel een stuk kalmer op de bank dus misschien was het nog ergens goed voor
Nou zeg wat een sukkel, zo ik heb het gezegd! Natuurlijk is hij even boos maar toch niet meer de dacht ernaar? Kom op ik zou dan zelf onwijs kwaad worden op mijn man.....zou je niet schuldig voelen. Denk dat bij iedereen wel keertje gebeurt hoor! ( iedere geval wel bij mij)
Ik ben als baby bij mijn moeder van de commode gerold. Die was ook in alle staten. Maareh.. Ik ben best goed terecht gekomen hoor Ik vind het ook erg kinderachtig van je man!