Ik denk dat het om de intentie gaat..en bij de één spreekt een kaarsje meer aan, bij de ander sterkte wensen of meenemen in het gebed. It's the thought that counts..
Idd geloven wij niet in kaarjes ofzo. Maar het gaat mij om het gebaar die je maakt en je medeleven toont. Vandaar zou ik het heel lief vinden.
Ik vind het wel mooi om te lezen dat we vrijwel hetzelfde bidden. Ik heb nog nooit gebeden in het bijzijn van anderen en heb dus geen flauw benul hoe anderen het doen. Ik ken wel mensen die danken voor de maaltijd en daarin meteen een gebed verwerken. Maar dat is elke avond hetzelfde. Zo bid ikzelf niet. Ik bid ook altijd voor liefde, kracht en wijsheid. Eigenlijk altijd voor anderen, nooit voor echt mezelf. Alleen als ik écht niet meer weet hoe ik ergens mee om moet gaan. Doen jullie dat wel?
Nou, dat lijkt maar zo hoor Ik ben ook zeker geen heilig boontje. Ik doe mijn best goed te leven, net zoals de meeste mensen doen!
Ik persoonlijk hecht er heel eerlijk geen waarde aan, maar zoals je leest in dit topic voelt iedereen dat anders
Maar zou jij het waarderen (aangezien je gelovig bent), stel een dierbare is ziek, en ik of een andere moslima geef aan een dua voor je te doen? Ben ik dan benieuwd naar hoor hihi, misschien had iemand anders het al gevraagd.
Ik bid eigenlijk zelden voor mezelf, wel voor mijn man, kinderen en anderen. En juist wanneer ik het echt enorm moeilijk heb (ons kindje is vorig jaar tijdens de zwangerschap heel plots overleden) bid ik nauwelijks Ik kon het niet. Het enige wat ik toen maanden gebeden heb was: Here, kijk naar mijn hart, u weet hoe ik me voel, doe er iets mee! Ik kon geen fatsoenlijk gebed maken. Normaal bid ik niet altijd hetzelfde, ook geen standaardgebeden als Het onze vader.
Ik bid 5x per dag, en na mijn gebed doe ik standaard een smeekgebed, eigenlijk altijd voor andere ( bijv mensen die het slechter als ik hebben, of voor een vriendin, ga zo maar door) maar ook voor mezelf, wanneer ik echt even niet meer met een bepaalde situatie weet om te gaan ofzo of ik zit ergens mee, dan voelt het toch opgelucht.
Heb ook niks met het geloof maar vind het wel lief als andere bidden of wat dan ook voor mij of mijn kinderen. Een kaars zie ik als een warm iets ook romantische.
Maar is dat dan omdat een christen voor je bid, of is het in het algemeen, en hecht je er ook niet/weinig aan als een moslima voor je bid?
Ik ben zelf niet gelovig dus in principe "zeggen/doen" deze dingen mij niets. Maar als iemand aan geeft een kaarsje te willen branden of een dua te willen doen (zeg je dat zo?) dan zou ik dat heel fijn vinden. Daar spreekt toch een medeleven/liefde uit! En daar gaat het toch om welk geloof (of geen geloof) dan ook?
Ik vind zoiets als semi-agnost ook erg fijn. Het gaat niet om de methode of de inhoud, maar om de intentie. Het is gewoon fijn om te weten dat mensen om je heen je steunen.