Herkenbaar Maar, ook op basis van ervaring met m'n stiefkids, kan ik wel zeggen dat het na de eerste verjaardag een stuk rustiger wordt en als ze eenmaal 2 zijn (ongeveer uiteraard) wordt het weer een stuk rustiger. En dat gaat eigenlijk elk jaar weer een beetje verder door. Met lastige fases afgewisseld uiteraard
Ik vond de eerste 10 weken vreselijk, zat echt op een donderwolk en achteraf denkt ik pnd. Toen ik net mijn draai gevonden had, ging ik weer 4 dagen werken. Tot een half jaar bleef het pittig en daarna werd het iets makkelijker, met een jaar werd het weer makkelijker en toen ik besloot nog maar 3 dagen te werken ging het mij met beter. Nu Stijn 1,5 is geniet ik enorm, ook omdat ie nu kan lopen en wat kan aangeven dmv praten. Daarbij slaapt ie sinds 3 dagen (!!!) (afkloppen!) eindelijk door.
Ik vond de eerste zes maanden heel zwaar en moeilijk, dat kwam misschien ook omdat ze ongeveer 14u per dag huilde wat achteraf door reflux en kma kwam. Vanaf een maand of 9 vind ik het heel makkelijk en vooral nu, nu ze kan lopen en praten: Mag ik drinken? dat soort vragen, niet meer te hoeven vissen naar wat ze nou bedoelt Ze is nu wel eens driftig en zoekt grenzen op maar zolang we straight blijven luistert ze eigenlijk heel goed gelukkig !
Tussen ongeveer 9 maanden en 2 jaar vond ik het bij mn oudste het makkelijkst. Ze kunnen dan steeds meer en beginnen ook meer te snappen. Natuurlijk waren er ook fases die moeilijk waren maar die waren zo weer over. Nu geniet ik van mn 'simpele' baby want die peuterpuberteit is een drama! Ik dacht dat het met 2,5 jaar hevig kon zijn maar dat was nog niks vergeleken wat ze met bijna 3 is. Nu heb ik wel een pittige tante en ik duim heel hard dat mn jongste wat milder is
Ik vond de babytijd juist het makkelijkst. R. was als baby heel rustig, huilde weinig en altijd heel tevreden. Ik vind het nu juist pittig, van dat rustige is niks meer over, hij is heel energiek en zoekt uiteraard zijn grenzen op dus er zijn nu genoeg momenten dat ik hem wel eens achter het behang kan plakken
3 dagen is hier de magische grens... Ze heeft nog nooit meer dan 3 nachten achterelkaar doorgeslapen, sorry...
Morgen is mijn lief precies anderhalf ❤ Super leuke leeftijd/fase.. Zolang er iets te doen is, is het feest! Als hij zich verveeld, heel stout. Maar nog op een manier dat je in een deuk ligt, meestal. Hoop dat het nog even zo mag blijven
Oei, wat moet dat pittig voor jullie zijn! Hier geen huilbaby maar tot een maand of 3 vond ik het toch ook wel overleven. Ze bleek kma te hebben en zat tot die tijd zo'n beetje tegen me aangeplakt. Ik ben geen draagtype dus heb vooral hele sterke armen gekregen. Daarna werd het tot 7,5 maand heel makkelijk. Echt genieten. Vervolgens brak de moeilijkste fase tot nu toe aan de 'verlatingsangstfase'. Pfff, wat een hel was dat. We hebben een paar keer met haar rond moeten rijden, liepen elke nacht met de kinderwagen door de buurt om haar in slaap te laten vallen (soms sliepen we dan op de bank naast haar). Ze sliep uiteindelijk in haar ledikant bij ons op de kamer. Dit duurde tot 10 maanden ongeveer. Daarna werd het weer makkelijker. Ze is nu een echte peuterpuber. Dit is ook niet altijd makkelijk maar ik kan vaak wel lachen om haar streken. Ik ben wel van het kleine dus ik vond als we het over de babytijd hebben de periode tussen de 3 maanden en de 7,5 maand echt superleuk!
Ik vind alle leeftijden wel wat hebben, maar ik zal blij zijn als de jongste wat minder slaapjes doet, gaat lopen en praten enzo. Ik vind het nu zo zielig als we een dagje weg gaan en ze zoveel in de wagen zit terwijl ze van alles wil en niet kan. Dus dat beperken we maar gewoon, maar soms wil je voor de oudste ook wat.
Alle leeftijdsfases hebben hun makkelijke en moeilijke kanten... Nu mijn dochter 2 is denk ik wel eens pfff wat was het makkelijk toen ik haar nog rustig in de box kon leggen en ze meer sliep overdag... Maar toen waren er ook dingen lastig, al die voedingen, ritme wat steeds verandert, kindje wat zwaarder wordt maar nog niet loopt (mn rond 11-13 mnd). Nu eet ze lekker zelf, loopt zelf, drinkt zelf, kan enigszins zeggen wat ze wil, gezellig kletsen in de auto etc... Maar moet wel hele dag boekjes lezen, liedjes zingen, duplo bouwen, in de zandbak spelen, enz enz....... Ohja en dan die gezellige driftbuien Ben benieuwd hoe het straks gaat met nr 2 erbij, die slaapt natuurlijk eerst veel maar moet ook veel gevoed enzo, dochter is dan 2,5 dus vast nog niet uit haar peutercrisis
Na twee maanden vond ik het een stuk makkelijker omdat iedereen zijn plekje en ritme had gevonden. Nu is ze een en aan de wandel man wat een handenbinder haha. Maar ze kan zich wel goed zelf vermaken (bij vlagen ook niet ) en dat is wel handig. Alleen zit ze in de overgang van twee naar een slaap en dat vind ik dan weer verrekt moeilijk omdat er echt geen pijl op te trekken is. Elke leeftijd wat zeg maar
Vond de eerste twee maanden ook echt overleven! We hebben dan ook een pittig mannetje. Maar na 3 maanden werd hij makkelijker en werd het voor iedereen een stuk leuker en ik moet zeggen het wordt steeds leuker en leuker.. Al zal er straks best weer een minder leuke fase aankomen.
Ik vond de eerste maanden het makkelijkst. Niet de gebroken nachten, dat niet. Maar onze zoon huilde niet veel. Het moeilijkst vond ik de 9-maanden sprong en de 15-maanden sprong tot nu toe (begon rond 14 maanden). Djeezes.
Ik vond het eerste jaar echt wel pittig. We begonnen met een huilbaby, ze bleek kma te hebben en toen we dat wisten ging het beter, maar nog altijd een vrij veeleisend meisje. Ze wilde ook heel snel, wat natuurlijk heel leuk is, maar ook gewoon veel energie kost Ze kroop met 6 mnd het hele huis door, maandje later was dat niet meer genoeg en moest ze overal staan, en zo ging het telkens door. Was het net ven rustig, wilde ze weer iets nieuws Vervolgens tandjes etc... En ineens, vanaf 11 mnd, besloot ze 's nachts door te gaan slapen! Daarna vond ik het wel minder pittig worden, met meer slaap functioneer ik ook gewoon prettiger Maar nu is ze vol op een peuter, met driftbuien, alles zelf willen doen (en ze mag veel proberen hoor, maar haar zelf naar de supermarkt laten fietsen lijkt me geen goed plan ), en nog steeds gewoon een heel energieke meid. Echt genieten hoor, begrijp me niet verkeerd! Maar zeker niet 'makkelijk' soms. Mijn zwangerschap zorgt er nu natuurlijk ook voor dat ik minder energie heb Maar goed, dit klinkt misschien alsof alles maar zooo zwaar is, alsof ik een heel zwaaaaar lefuh heb enzo Nee, helemaal niet, het is fantastisch, ze was als baby zo geweldig, als dreumes ook, en nu als peuter nog steeds. Ze houdt me flink bezig, maar dat heb ik er zeker voor over Verheug me ook erg op de tweede erbij, lijkt me weer een hele nieuwe uitdaging met flinks ups en downs, echt ontzettend veel zin in