Vandaag baal ik er even van dat ik bv geef. Heel stom, misschien. Mijn oudste (drie en een half) begon gisteravond over te geven, en heeft dat verder 9 keer gedaan. Hij weigerde te drinken, begon tekenen van uitdroging te vertonen en spuugde gal. Dus naar het ziekenhuis (zit in Canada, vandaar). Ook daar weigerde hij te drinken, urenlang. Hij werd steeds slapper, en plaste al 12 uur niet, dus naar huis gaan zat er niet in. En toen trok onze jongste (die dus bv krijgt) het niet langer, wilde niet slapen, niet drinken, niks... Het ziekenhuis had ook al gezegd dat het beter was als ze er niet te lang zou blijven, ivm mazelen en waterpokken die rondgaan. Toen mijn dochtertje (de jongste) ziek was, ben ik de hele tijd bij haar gebleven. En dat wilde ik nu ook heel graag voor mijn zoontje doen, hij wilde heel graag zijn mama erbij. Maar onze jongste weigert alles behalve mijn borsten dus die zit aan mij vastgeplakt... En we moeten ook doen wat goed voor haar is. Dus besloten dat ik naar huis ging, met haar en mijn man bij mijn zoontje zou blijven. Dikke tranen bij mijn oudste, 'nee mama, niet weggaan'... BAH!! Ik voel me er echt heel rot over dat ik mijn arme jongetje zo achter moest laten... Het is nu overigens 21u hier, en zoontje is nog steeds met zijn vader in het ziekenhuis... Man smste net dat hij nu door de dokters gesommeerd was om zoon onder dwang te laten drinken, en dat hij anders een infuus krijgt. Zo lang op de eerste hulp in het ziekenhuis was echt niet goed geweest voor mijn dochtertje, maar ik vind dit ZO moeilijk, ben er helemaal verdrietig van en ik baal er dus even heel erg van!!
Och wat vreselijk voel je je dan, kan ik me helemaal voorstellen! En dochtertje bij iemand onderbrengen en dan na vier uur weer gaan voeden? Hoe is het met je jochie?
Oh nee, snap je gevoel helemaal... Af en toe moest je je als mama in tweeën kunnen splitsen he! Hopelijk gaat het nu weer wat beter en kan hij snel naar huis. En anders toch afwisselen met je man als jij net gevoed hebt...
Eefie: onderbrengen was even lastig, dochterlief zit in een redelijk extreme eenkennigheidsfase helaas (als er al maar iemand anders dan ik, mijn man of haar broer naar haar kijkt gaat ze huilen). Pfff... echt lastig. Zoontje mocht uiteindelijk om 23.15u gisteravond naar huis. Dit nadat hij in opdracht van de dokter gedwongen was te drinken (dwz vastpinnen en met een spuit naar binnen spuiten... ) en uiteindelijk gelukkig weer geplast heeft. Gelukkig wel een infuus kunnen voorkomen op die manier. Maar pfff... vermoeiend hoor!!!
O meis, het is ook niet niks! Je zou je soms idd in 2en moeten kunnen splitsen.... Heftig ook dat ze je zoon zo hebben moeten dwingen. Bah, het blijft jullie wat dat betreft ook niet bespaard. Hopelijk nu hoop knuffels ingehaald met hem en blijft het nu goed gaan. Voor jou dikke knuf!
Nova: Ja hij heeft vandaag gedronken, gelukkig. Ook een beetje gegeten. En hij is helemaal totalloss van alles, dus hij slaapt nu. Juudje81: dank je! En gefeliciteerd met je dochter!
Het is ook gewoon een onmogelijke opgave. Als je was gebleven had je een ontroostbare dochter, als je weggaat een ontroostbare zoon. Soms is moeder zijn van 2 kinderen gewoon heel moeilijk. Dikke knuffel, hopelijk knapt je kleine man snel op.
Wow, wat naar voor je. Heel veel sterkte daar en hopelijk knapt je kleine man snel op. Knuffel! Ik geloof dat ik een andere keus gemaakt had. Je kindje is tenslotte al 7 maanden (in mijn ogen dan). Ik was bij mijn oudste gebleven en de jongste had wel wat extra fruit of groenten gekregen. Maar goed, ik heb makkelijk praten met heel goeie eters op deze leeftijd en dus weinig melkvoedingen meer.
he bah, wat lastig en naar voor je zoontje! zou hij misschien mm nu wel lusten? dat maakt de buik wel heerlijk rustig!