Het is een keer besproken, maar nooit echt helemaal uitgesproken. Daarna zijn er nog een heleboel andere dingen voorgevallen, helaas.... Ik denk ook niet dat onze verhouding ooit gaat veranderen. Zij verandert niet en ik ga er ook geen energie meer in stoppen om het voor elkaar te krijgen. 't Is wel jammer, want ik gun mijn kinderen ook een leuke en lieve oma....
Ik heb een prima schoonmoeder en ze is een super leuke oma voor de kids, maar af en toe kan ik dr wel schieten. Het komt denk ik doordat ze toen akyssa net was geboren alles wel ff zou regelen en altijd binnen kwam als we net zaten te eten, of als alyssa net rustig was na een huiluurtje. (Wat 9 van de 10x op dezelfde tijd was) Zo zijn er in de loop van de tijd nog wat acties geweest waarvan mn nekharen overeind gingen staan. Ik probeer er altijd maar aan te denken dat ze alles met de beste bedoelingen doet en soms vergeet dat dat niet altijd gewenst is. Sinds we zijn verhuisd (we woonden eerst 1straat bij hun vandaan) gaat het wel beter, maar het zal nooit meer zo zijn als voordat we kinderen kregen. We hebben een half jaar bij mn schoonouders gewoond en toen ging alles prima. De dingen die mn sm doet die ik niet leuk vind neem ik voor lief, ik vind het nou geen dingen om woorden over te krijgen. Als er dingen zijn die er wel toe doen spreken we het wel uit. Met mijn moeder heb ik redelijk contact. Ze is zelf een enorme huismus die erg veel klaagt. Mijn ouders hebben geen auto en komen alleen als mijn broer meekomt want dan hoeven ze niet met de trein. Ik denk dat het gedrag van mn moeder deels te maken heeft met haar gezondheid, maar dat mag ik niet zeggen van dr. Jammer genoeg geen super band met mn schoonmoeder en eigen moeder. We doen het er maar mee. Ze zijn lief voor de kinderen en doen op hun eigen manier hun best. Ik hoop dat mijn schoon kinderen een leuke band met mij krijgen. Gewoon gezellig.
Mijn schoonmoeder is een vervelend, klagerig, opdringerig, claimend, overdreven, bemoeizuchtig,hoog in de bol hebbend, beledigend,niet tegen kritiek kunnend mens en als ze nu van de aardbodem zou verdwijnen mis ik haar nog geen fractie van een seconde..
Tja, ik zie wel dat de moeder van mijn vriend aardig is, maar de klik is er gewoon niet. Verder is er in het verleden het een en ander voorgevallen, waardoor ik zijn ouders beide niet vertrouw. Ze luisteren gewoon niet en walsen gewoon over je heen met hun mening. Ze zeggen ook altijd van die botte en kleindenkende dingen. Ik kan er gewoon niets mee. Ik vind het overigens wel jammer, had het graag anders gezien.
Na hele zware jaren met mijn schoonouders, kan ik nu zeggen dat ik geen betere had kunnen krijgen! Het zijn echt toppers!!
Hoewel ik na het lezen van het oude topic je zeker begrijp, is dit natuurlijk onbegonnen werk. Je kunt een ander niet veranderen, alleen jezelf.
Wij hadden veel problemen met onze schoonouders omdat ze het gewoon vaak niet deden hoe wij het wilde met onze kids. Meerde gesprekken gehad, en ze begrepen het maar niet. Bij het laatste gesprek hebben we gezegd dat we het fijn zouden vinden als ze het gewoon zouden respecteren zoals wij het willen en doen. Sindsdien gaat het veel beter.
Jammer want dit soort dingen moet je echt uitpraten vindt ik. Maar is de relatie tussen haar en de kinderen wel goed?
Ik kan mijn schoonmoeder totaal niet luchten! Bah, wat een vervelend mens is dat. En dat ligt niet aan mij, zelfs mijn familie en anderen die wat verder van haar af staan hebben tegen mij gezegd dat ze helemaal niet zo leuk is en heel erg bazig. Mijn man is turks en ik ben nederlands en heb het gevoel dat ze daardoor mij expres steeds wil domineren. Want tegen anderen doet ze heel anders. Ze zoekt ook echt dingen om mij (of m'n man) aan te kunnen spreken over wat ik fout doe. Natuurlijk is het een andere cultuur maar wel een beetje raar dat ik met iedereen kan opschieten en dat zij alleen elke keer een probleem zoekt terwijl ik helemaal niet anders doe dan de rest. Gelukkig woont ze in turkije dus heb ik er gelukkig weinig last van, maar als ik alleen al haar stem hoor krijg ik al de kriebels. Vind het wel heel jammer maar tegen mij durft ze wel, tegen anderen kan ze niks zeggen want is tenslotte familie. Ik kan genoeg voorbeelden noemen maar word een beetje te lang dan, maar 1 dag met mijn sm en je geeft me gelijk.
Voor mijn schoonmoeder ben ik "de ideale schoondochter". Komt ook omdat ik in de familie kwam toen ze 4 jaar lang ruzie had met haar andere schoondochter . En ik woon bovendien dichterbij en ik zorg ervoor dat mijn man meer contact heeft met zijn moeder dan vroeger . Maar zelf heb ik het na 9 jaar echt wel gehad met het mens (ik heb 9 jaar lang vriendelijk gedaan of proberen te doen) en ik moet haar de komende maanden effe niet of zo min mogelijk zien. Ze heeft het iets te bont gemaakt. Mijn man snapt mij overigens perfect en als hij niet zowat de enige was die nog langs zijn moeder gaat, zou hij ook zijn kat sturen sinds vorige maand. Maar ik dwing hem ergens om toch contact te blijven houden. Over een paar maanden wil ik haar misschien terug een kans geven hoor ... Maar voor nu ... heb ik het effe gehad met mijn schoonmoeder. Toen we onlangs op reis waren en ze zich weer niet aan haar belofte hield (de katten verzorgen - iets waar ze nota bene zelf om heeft zitten zeuren dat ze het mocht doen), heb ik er overigens mijn eigen moeder op afgestuurd . Ze is daar kennelijk zo van geschrokken dat ze ineens toch onze katten nog 10 dagen kon verzorgen. Het was dat, ofwel na 4 dagen al van onze huwelijksreis in Griekenland terugkomen. En dat vond mijn eigen moeder zo zonde en spijtig dat ze desnoods zelf de sleutel bij mijn schoonmoeder zou gaan ophalen en elke dag 100 km zou rijden om onze katten te verzorgen. En dat vond schoonmama dan weer te zot kennelijk . Ons trouwfeest heeft ze overigens ook vergald door last minute haar kat te sturen wegens "te moe". Maar ze had daarvoor wel weken in haar tuin zitten werken en de dag van onze trouw had ze wel uitgebreid staan koken voor mijn schoonbroer en zijn vrouw en zoontje. Ik zweer je: Mijn man zal zich dat altijd blijven herinneren als hij aan onze trouw denkt!
Misschien zou ze veranderen als ze er voor open staat om een gesprek aan te gaan met de hele familie. Want iedereen lijdt hieronder. Alleen zij vindt dat iedereen het fout doet en zij niet. Als we nou eens open en eerlijk met elkaar zouden praten zou zij misschien gaan inzien dat zij niet degene is die altijd gelijk heeft. Maar omdat zij zo'n gesprek niet wil zijn we allemaal verandert tov van haar. We zeggen niet meer zoveel terug, we houden ons in en praten maar over koetjes en kalfjes. De confrontatie gaan we niet meer aan in conflictsituaties. Dat bedoel ik er mee.
M'n schoonmoeder zat altijd te zeiken en niks was goed, als ik praatte niet, als ik stil was niet. Na ons trouwen is ze als een blad aan de boom omgeslagen en gaat het erg goed nu tussen ons, en na de komst van m'n zoontje nog beter. Heb bewust haar vergeven, anders had ik nu nog wrok tegen haar door haar houding, maar ik ben super blij dat het nu goed gaat.
Weet je hoe vaak wij dat de afgelopen jaren hebben gedaan ??? Als ze niets van zich liet horen, dan waren juist wij degene die de telefoon pakte en haar belde, of in de auto stapte en naar haar toe reden. Om vervolgens daar enkel gezeur aan te horen over van alles en nog wat. Zelfs toen ze werd opgenomen in het ziekenhuis zaten wij van sochtends 09.00 uur tot savonds 18 uur bij haar, en reden dan 80 km naar huis, om vervolgens nog te moeten koken, en dat hangen in het ziekenhuis 3 weken lang waren hele lange en zware dagen als je hoogzwanger bent, zelf lichamelijk niet in orde bent etc etc. En een bedankje daarvoor kon er niet vanaf, enkel zeuren, zeuren, zeuren. Ze vraagt NOOIT naar haar enigste kleinkind. Ze wil haar zelfs niet aan de telefoon hebben als de kleine meid er om vraagt. Nee dank je, in haar zie ik geen schoonmoeder, en mijn man ziet geen oma en moeder in haar. Maar buiten dit om, wat ik nu schrijf, is er nog veeeeeeeel meer voorgevallen, en uitpraten werkt niet, want ze gaat haar eigen gangetje.
Hier ook totaal niets met mijn sm, manlief ook niet met zijn moeder. Ik krijg ook zeker de kriebels van haar. Wat het is? Ze kan zich totaal niet inleven en is niet geïnteresseerd in ons, haar oppaskindjes weet ze meer van dan haar eigen kleinkind. Ze is zelf altijd huisvrouw geweest en haar eigen kinderen heeft ze nogal verschillend opgevoed. De oudste is perfect, (32 jr en zit altijd thuis op dd bank) de middelste mijn man dus, deed alles fout en moest het maar uitzoeken. De jongste werd het lievelingetje en mocht werkelijk alles. Mijn gezin en dat van mijn man zijn dan ook totaal verschillend. Bij ons was/is alles bespreekbaar en wordt alles gedeeld, bij hun gaat het over het weer & koetjes/kalfjes. Ik weet naar 10 jr nog niet wat hun mening is want daar wordt omheen gedraaid en het liefst niet over gesproken. Bij de geboorte van onze zoon was mijn sm alleen maar druk met kado's en kleding. Er werd niet gevraagd hoe de bevalling ging, hoe onze zoon het deed qua drinken e.d., laat staan hoe het ons als kersverse ouders verging. Ze weet nu nog amper wanneer onze kleine man drinkt of slaapt want ze komt op de meest onlogische tijden. En verwacht dan ook nog dat ze uitgebreid met hem mag spelen. Terwijl 14.00 of 20.30u toch geen hele vreemde tijden zijn dat een kind slaapt. Ze wordt dan ook een beetje boos want ze is er speciaal voor gekomen. Terwijl ze 10 min hier vandaan woont. Ik denk dat het een 'vlakke' relatie blijft, zolang we geen echte ruzie krijgen laten we het maar zo....
Mijn schoonmoeder heeft mij te vaak gekwetst! Inmiddels ben ik dat dus spuugzat. Eigenlijk heeft ze mij nooit gemogen. Ik deed het nooit goed genoeg. Ik ben wel de enige met een zeer goede baan en diploma (schoonzus heeft niks). Het begon toen we gingen samenwonen en ik haar enthousiast een fauteuil liet zien die ik wilde hebben. In plaats dat ze nu zei, leuk moet je doen. Werd dat stoeltje compleet afgekraakt. Waarom: het paste niet in haar plaatje. De bemoeienis ging verder. Wij mochten van haar geen laminaat maar moesten de vloerbedekking die van haar moeder was geweest en ruim 25 jaar oud was maar neerleggen. Die was echt te vies voor woorden en ook niet onze smaak. Hadden genoeg gespaard dus geen enkel probleem. Tussendoor had ze overal commentaar op. Ik zou man niet goed verzorgen (hij is nogal dun). Toen werd dochter geboren. Ze kwamen op kraambezoek en ik had met erg veel zorg haar eerste kleertjes uitgezocht. Ze had wat last van suikerdips en trilde daardoor. Meteen werd er geroepen dat haar kleertjes niet goed waren. Gevolg ik bloedleip (hormonen) en mijn moeder en zusje idem. De weken erna die volgden bemoeide ze zich vreselijk veel met dochter. Ze deed alsof ik een achterlijke was en geen kind kan verzorgen. Ik deed niks goed. De echte bom is gebarsten een jaar geleden toen mijn schoonvader tegen mij uitflipte en me voor vanalles en nog wat uitmaakte en me even liet weten wat voor slechte moeder ik was voor mijn dochter. Nu heb ik aan mijn kant een aantal mensen met pedagogische achtergrond en die hebben dat echt uit mijn hoofd moeten praten. Ik was er helemaal klaar mee. Ze hebben mij zo vreselijk gekwetst! Ik heb nu gekozen voor mezelf en voor rust in mijn leven.
Ik heb een prima schoonmoeder, nooit problemen mee. We hebben niet zo heel veel contact, ze woont niet in de buurt en mijn vriend is opgevoed door zijn vader, maar als we haar zien is het prima! Ze heeft ook veel mentale problemen (moet regelmatig opgenomen worden) wat wel eens wat 'drama' oplevert, maar niet tegen ons o.i.d. Toch snap ik wel dat veel mensen problemen hebben met hun schoonmoeder. Loslaten kan moeilijk zijn, en ik heb het idee (en misschien is dat een generatieding, het is in ieder geval behoorlijk seksistisch haha) dat dochters vaak zelfstandiger opgevoed worden (zo van, ze leren huishouden doen etc.) en zonen minder, en dat die moeders dan het idee hebben dat ze zich daarmee moeten blijven bemoeien ookal woont zoonlief niet meer thuis, etc. - althans, dat haal ik uit de vele schoonmoeder-horrorverhalen die ik gehoord heb
Ik wou dat ik een goede relatie had met mijn schoonmoeder. Ze zit in een verzorgingshuis en is dementerend. Daarvoor was het contact heel goed en oh wat mis ik dat.