Ik denk niet dat je heel constructief bezig bent als je de baas van je man een hond noemt als hij een vrije ochtend heeft.
Even tussendoor hoor. Ik lees het niet alleen in jouw reactie maar ook in die van anderen: het lijkt heel normaal gevonden te worden dat mannen fulltime werken, en als het gezinsleven onder werk lijdt is het aan de vrouw om minder te gaan werken. Maar we leven toch niet meer in 1820? Als de TS en haar man afspraken hebben gemaakt om een wat groter deel van het gezinsleven op hem neer te laten komen, dan moet dat gewoon kunnen. En als die afspraken vervolgens in lucht opgaan, dan is het in de eerste instantie belangrijk om te kijken of daar wat aan gedaan kan worden, niet of de afspraken dan maar veranderd kunnen worden. TS, ik snap je frustratie. Heb je de mogelijkheid om eens een weekendje ergens anders te gaan zitten (ouders, vrienden, hutje op de hei) en alles even te laten bezinken? Met wat afstand is het vaak makkelijker om een plan te trekken.
Nou, ik kan niet zien of ze dit ook tegen haar man of tegen de baas gezegd heeft. Ik las het in ieder geval niet. Wel vind ik het een hondenstreek wanneer je je werknemer die parttime wil werken extra boven op de overige extra dag die er al staat in plant omdat jij een dagje vrij wilt zijn. Dus tja Denk niet dat dat constructief is ook.
De reactie op je schoonzus snap ik wel. Ik begrijp echt niet waarom een brunch niet om 13.00 kan beginnen. Voor wat betreft jouw werk en man's werk. Je man's werk zit fout als ze toestaan dat hij parttime mag gaan werken en hem dan toch fulltime inroosteren. Maarrrrrr..... ik vraag me af of het jou veel lucht gaat geven als je man minder gaat werken. Je hebt gewoon even het overzicht verloren en dat krijg je niet terug als iemand anders minder gaat werken. Zou het niet verstandig zijn om tijdelijk zelf even een stapje terug te doen?
Ik snap dat wel. Sommige kinderen hebben dat gewoon nodig als voorbereiding op school. Zo wordt de overgang makkelijker, krijgt het kind de kans om zijn/haar plekje in een groep te vinden en krijgt het andere activiteiten aangeboden.
Het is inderdaad een aanname van mij want ik ken TS niet persoonlijk. Maar mijn aanname is gebaseerd op: - de topictitel - het instortmoment van TS - de (in mijn optiek) te hoog opgelopen ruzie met schoonzus - de frustratie rondom man's werk Ik bedoel het meer in algemene zin dat je overal wel heel erg boos om kan zijn maar daar bereik je gewoon niets mee. Je gaat op je tandvlees lopen en dat wordt alleen maar erger als je jezelf geen halt toe roept. Op een gegeven moment moet je echt even stil blijven staan om te kunnen zien wat er nu werkelijk allemaal speelt. Even herijken en zien wat er anders kan of moet. Zoals TS nu haar verhaal schrijft (vorige topic trouwens ook) komt het op mij over als een op hol geslagen stoomtrein die niet meer te stoppen is en maar door gaat en door gaat en door gaat en....
Psz is geen opvang hè, bijna alle kinderen die niet naar een kinderdagverblijf gaan gaan naar een psz. Is ook maar een paar uur per week.
Tja, ik zie dat toch anders. Ik zie in haar verhaal alleen maar mensen die haar lopen te pushen en te pushen en haar over de rand heen proberen te duwen. Dat ze daar in mee gaat; ja kijk, daar valt nog wel iets over te zeggen, maar ik vind het in de eerste plaats toch nog wel de fout van die mensen zelf met hun gepush en gedram. Maar ik ben de afgelopen maanden ook behoorlijk gepusht en was ook om de haverklap boos; dus ik herken mijzelf wel een beetje in de TS. Ook flink chagrijnig en binnen no time woest op ieder ander behalve mijn kind. Kon zo ineens om slaan. Dus wat je zegt wat betreft de stoomtrein die maar door en door gaat... Ja, dat klopt misschien wel. TS heeft overduidelijk ademruimte nodig. En dit probeert ze te krijgen en dan loopt er weer iemand te dwarsbomen (de baas van haar partner - en haar partner die zijn poot niet stijf houdt). Tja. Spuien, tot rust komen, jezelf herpakken en dingen veranderen; denk ik dat het beste is.
Dit en een bezoekje aan je huisarts... daar hebben ze pilletjes voor. Zwaar overtrokken reageer je, heb ietwat medelijden met je wederhelft sorry..
Ik zie niet alleen iemand die gepusht wordt door haar omgeving, maar ook door haarzelf. 6 dagen in de week 6 kinderen opvoeden, 's avonds en zondag nog op pad voor haar fotografie-hobby/bedrijf. En op zondag heeft ze dan ook gewoon haar eigen 3 kinderen die graag mama's aandacht willen. Je kunt het voor jezelf ook te gek maken hoor!
Maar zo denk ik erover SORRY! Komt namelijk geheel overspannen over en ja daar zijn pilletjes voor om je wat minder druk te maken en wat positiever te zijn
Zucht.... beter lezen... Kijk eens naar de titel van dit topic. Lijkt mij wel een gesprek bij de HA waard hoor.
Had je verstand van psychomedicatie, dan had je geweten dat geen pil afdoende is als er geen therapie aan vastgekoppeld wordt, en medicijnen worden ook alleen voorgeschreven als er geen andere reële optie is. Ik denk dat je beter geen advies over dit soort dingen kunt geven als je er eigenlijk geen verstand van hebt. Hoe vaak je ook sorry zegt, jouw reactie raakt kant noch wal en de bewoording is gemeen. Jouw mening kan ook op opbouwende manier worden geformuleerd. Ik zou je dan ook aan willen moedigen dit te proberen.
Wat een gemene opmerkingen dames, waar is jullie respect gebleven? Ts denk dat icm de omgeving die niet mee werkt, jij je leven nu wel erg druk maakt. Tijd voor jezelf is ook heel belangrijk en zo te zien heb je die niet. Je loopt nu echt over van alles, dan kun je ook minder hebben. Aan je szus zou ik geen aandacht meer besteden, die bezorgd je alleen maar stress. Als zij het weer goed wil maken, laat je het maar van haar kant komen. Idd heel raar dat het werk van je man zoveel moeite heeft om hem 32 uur in te roosteren. Die zou mij ook irriteren. Offtopic. Psz zie ik niet al opvang maar juist als voorbereiding voor een peuter om straks naar de basisschool te gaan.
Ben t eens dat jullie t misschien te druk hebben dan dat je aan kan. Maar betreft szus deel ik je mening volledig en zou ik dr lekker in dr sop gaar laten koken en geen aandacht meer aan besteden.