wij hebben er bewust voor gekozen dat ik thuis blijf bij onze drie kinderen. mijn man wilde liever niet dat ze naar de opvang gingen/moestten maar dat ik geheel voor ze zou zorgen. ik heb toendertijd gezegd dat ik dat wilde proberen maar als het niets zou zijn ik ook weer parttime zou gaan werken. Het bevalt me prima tot nu toe ( 5 jaar nu) maar hier is het ook financieel mogelijk dat ik niet werk. daar hoeven we gelukkig geen boterham minder om te eten. daarentegen maakt mn man wel weken van 70/80 uur dus elk voordeel heb zijn nadeel ( ala cruijjf)
Ik werk 40 uur per week en dat blijf ik ook doen wanneer de derde er straks is. Ik heb er heel bewust voor gekozen omdat ik ook graag aan mijn persoonlijke ontwikkeling wil blijven werken en graag carriere wil (blijven) maken. Wel realiseer ik me heel goed dat de kinderen prioriteit nummer 1 zijn en daarom probeer ik ook elk vrij moment met hen door te brengen. De opvang is wel heel prijzig in Nederland!
Ja, dat laatste ben ik ook met je eens.. Ik hoor regelmatig dat het werk mij nodig heeft... Hmmm volgens mij je kinderen meer
Tja daar zijn de meningen over verdeeld.. Als je graag carriere wil maken moet je dat doen voor je kinderen krijgt is mijn mening!
Ik werk part-time, 24 uur per week in de zorg. Wij hebben geen kinderen, maar ik werk bewust part-time na jaren fulltime te hebben gewerkt. Het medische traject van de afgelopen jaren en de endometriose vergen een hoop energie, na een aantal dagen werken moet mijn lijf echt weer even tot rust komen. Daarnaast vind ik het heerlijk om behalve werk ook tijd en energie over te hebben voor mijn huishouden, de honden en mijn sociale leven. Financieel is het voor ons haalbaar op deze manier. Mocht er toch ooit nog een kindje komen, dan is het plan om 16 uur per week te gaan werken.
Ik werk 'maar' 2 dagen in de week en kan mijn kind meenemen.. Maar ik moet werken om rond te komen... Ik zou graag net een dag extra willen werken voor te sparen.. Vakanties ,vrije dagen krijg ik niet uitbetaald.. Ik heb geluk dat ik mijn kind mee kan nemen.. Kon dat niet helaas, maar hij wilt ook elke dag eten, schone luiers enzovoorts.. Hier was het geen keuze om aan kinderen te beginnen, maar wel een keuze om hem te houden, en dat betekende meer werken
Nou ik hoor hier op ZP (vooral op ZP) moeder vaak bij hoog en laag beweren dat ze alles over hebben voor hun kind en dat je, wanneer je kiest voor het moederschap, ook moet accepteren dat je bepaalde dingen moet laten. Vind het dan wel ronduit apart dat uitgerekend dezelfde moeders kiezen (let op; kiezen!) voor een fulltime baan, omdat ze 'een leuker persoon zijn' wanneer ze fulltime aan de slag gaan en in dit geval ook KIEZEN voor een carrière in plaats van het moederschap waar ze in dat geval ook net zo goed voor gekozen hebben.
Ik werk fulltime en wil straks 4 dagen per week gaan werken (32 uur) Als kind/kinderen weer wat groter zijn wil ik ook wel weer fulltime gaan werken. Ik vind werken leuk en ik heb niet voor niets verschillende studies afgerond. Dus zolang ik dat goed kan combineren wil ik dat ook graag doen. Manlief werkt ook fulltime maar gaat straks ook 4 dagen werken (alleen dan 4x9 = 36 uur)
Boodschappen op zaterdagochtend of vrijdagavond. Huishouden op de dagen dat we thuis zijn als dochterlief slaapt.
Ik snap waarom je dat zegt, maar als je je eerste kindje onverwacht krijgt op 21-jarige leeftijd terwijl je midden in je studie zit, dan denk je daar wellicht iets anders over. Iedereen vertelde me toen dat ik absoluut mijn studie niet kon afmaken en laat staan een bloeiende loopbaan opbouwen. Ik ben daar niet op in gegaan en heb iedereen (maar vooral mijzelf) laten zien dat een carriere en kinderen prima te combineren is, mits je duidelijk je grenzen stelt, een flexibele werkgever hebt en echt tijd voor de kinderen maakt. Wij maken overigens van elk moment iets leuks, van het samen ontbijten 's ochtends tot het douche ritueel. Dan gaan de telefoons, e-mails en laptops even weg en hebben we de volle aandacht voor de kinderen.
Ik doe het huishouden tussendoor, meestal wanneer de kids op bed liggen. Ben wel zoekende naar een hulp overigens. Boodschappen doe ik op zaterdagochtend, gezellig samen met de kids!
Hier ook toen ik werkloos was hoor... Een baantje voor minimumloon kostte gewoon geld. Plus dat het jaren later nog terugkomt als je weer een keer in de ww komt. Dan kun je beter doorzoeken naar iets wat in de richting komt van wat je eerst had. Maar hart onder de riem: na een jaar zoeken tot ik dacht een ons te wegen (was dat maar waar!) heb ik nu echt de allerleukste baan. Het is druk en het is zwaar. Maar het is het ook waard.
Ik werk fulltime, maar wel in 4 dagen, man werkte 5 dagen, maar altijd op zaterdag en daardoor 1 doordeweekse dag vrij. Dochter ging dus 3 dagen naar gastouder. Nu zoekt man een nieuwe baan en willen wij graag dat hij iets vindt voor 3 of 4 dagen, financieel kan dat en dan blijven er max 3 dagen oppas nodig. Meer willen we liever niet. Huishouden proberen we 's avonds bij te houden en 1 x per week samen wat grondiger, boodschappen doe ik op mijn vrije doordeweekse dag, samen met dochter.
Ik werk 4 volle dagen (32 uur) omdat het financieel ook niet minder kan. Als mijn oudste 4 wordt en naar school gaat zou ik graag minimaal een halve dag minder gaan werken en tegen die tijd zou het financieel ook haalbaar moeten zijn. Wil hem iig minstens 2x per week zelf naar school brengen en halen om ook zelf een beetje contact te houden met school/vriendjes etc.
Hier in BE is het meestal ook gewoon niet mogelijk om al die mogelijke uren te gaan werken. Hier werk je of voltijds (38 à 40 uur), ofwel 4/5de, ofwel halftijds. Een job voor 3 dagen per week is hier bijvoorbeeld gewoon niet te vinden. En er staat geen enkele baas voor te springen. En een deeltijdse job is hier ook meestal gewoon een zeldzaamheid. Kinderen gaan hier bovendien inderdaad vanaf 2.5 à 3 jaar naar school. Ik werk zelf halftijds in een bedrijf dat open staat voor deeltijdsers. Maar dan wel dus ofwel 18,75 (18u45min), ofwel 30 uur, ofwel de volle 37u30 (zijnde 7u30 per dag). De meesten draaien die halftijds overigens in de ene week 2 dagen en de andere week 3 dagen. Ik draai minder uren (6u15 per dag) maar standaard 3 dagen per week. Komt mij naar vervoer beter uit. Maar daar heb ik dus ook serieus over moeten onderhandelen toen ik aangenomen werd. Ik zit zelf voor mijn andere "deeltijdse" op invaliditeit en krijg een bijpassing. Maar als het ooit kan, dan droom ik van een functie à rato van 60 à 70 % (meer kan ik gewoon niet aan). Maar die bestaan hier dus simpelweg niet.
Ik ben onbedoeld thuis komen te zitten, inmiddels 2 jaar verder en 2 kinderen. Muren komen nu echt op me af. Daarom besloten een opleiding te gaan doen, ga dat wel pittig vinden van fulltime thuis naar fulltime aan de bak. Maar zie het als een inverstering. Hoop daarna een baan te kunnen vinden voor 24 uur bijv
Ja, mijn vriend werkt inderdaad ook fulltime. Het is totaal geen onzin dat de kinderen mijn eerste prioriteit zijn. Als ik merk dat de kinderen onder mijn werkzaamheden lijden, ze aandacht te kort komen of ongelukkig zijn, dan is het voor mij wel meteen gedaan en ga ik per direct minder werken. Daarnaast ben ik er altijd als er iets vanuit school wordt geregeld en/ of er een begeleider wordt gevraagd. Dan vraag ik me altijd af waar toch die moeders zijn die niet of een stuk minder werken (en dit geldt uiteraard niet voor iedereen, just to be clear). Ik denk dat juist als je meer werkt je meer kwaliteit toevoegd aan de tijd die je met de kinderen doorbrengt. Wellicht intensiever. Ik ken uiteraard ook mensen vanuit mijn omgeving die parttime werken en dus veel meer 'bij' de kinderen zijn maar ze voor de tv of een computerspel neerzetten en zelf de hele middag gaan internetten. Voor iedereen valt wel iets te zeggen, maar uiteindelijk moet je doen waar jij/ jullie je goed bij voelen, of dit nu parttime of fulltime is.