Als koosnaampjes noem ik mijn zoontje wel eens dikbil, dikkie of bolletje En als mijn zusje dat doet is het ook geen enkel probleem. Maar als mijn schoonfamilie ons zoontje dikkop noemt kook ik van binnen Hebben jullie ook wel eens van die dingen die je van de een wel kan hebben en van de ander niet? (hoeft trouwens niet perse schoonfamilie te zijn, kan ook andere mensen zijn!!)
Maar waarom mag je schoonfamilie het niet dan? Ik heb gisteren een topic geopend omdat ik niet snap waarom er altijd irritaties zijn mbt schoonfamilie..... (Zelf heb ik geen schoonfamilie, vandaar dat ik me het afvraag!)
Ja, dat weet ik dus zelf ook niet Ik heb geen hekel aan ze, maar toch Misschien omdat ze ons zoontje nog maar 5 keer hebben gezien sinds zijn geboorte en dan zo popi jopie met hem gaan zitten doen
Schoonfamilie is gewoon anders. Ik snap je helemaal. Terwijl ik ze wel ontzettend graag mag. Ach, 't wordt nooit zo eigen als je eigen ouders enzo.
Misschien omdat je het idee hebt dat zij het negatief bedoelen? Heb je een goede/normale band met je schoonfamilie of mag je ze niet? Dan kan het ook wezen dat je daarom het niet leuk vind. Ik mag mijn sm op de een of andere manier niet zo en moet er op letten dat ik niet alles afweegt wat ze zegt.
Logisch. .. van je eigen familie kun je over het algemeen meer hebben als de relatie gewoon oke is omdat je beter weet wat ze bedoelen/ de intentie erachter beter kunt inschatten. . Vaak is schhonfamilie wat dat betreft toch "vreemd"
Ik vind dikkop ook niet heel aardig klinken eerlijk gezegd. Ik zeg tegen m'n dochter ook bollie of Boeddha. Maar niemand anders hoeft dat te proberen hoor. Ti's mijn bollie ( en die van papa natuurlijk) geen idee waarom ik daar zo'n moeite mee heb als andere dat zeggen. Best raar eigenlijk
Van mn schoonvader kan ik heel veel hebben, van mn eigen vader ook, maar van mn moeder of twee schoonmoeders gaan de nagels uit. Hier dus niet echt svhoonfamilie vs familie maar meer een 'ik ben zn moeder en jullie niet'-oerinstinct. Zou ik daarmee naar de psycholoog moeten?
*trekt streng en serieus gezicht* JA dat is n namelijk zeer ernstig voor jou je kind en blijkbaar alle vrouwelijke opvoeders rondom je kind
Tuurlijk kan je van de één meer hebben dan van een ander maar niet persee niet van m'n schoonfamilie en heb ook geen last van het "ikbenzijnmoedersyndroom", kan dit soort dingen gelukkig wel relativeren/naast me neerleggen...
Bij ons hebben we het allebei los van elkaar 'verzonnen'. Schoonfamilie noemde mijn man ook dikkop toen hij was geboren. Misschien is dat het wel wat me dwarszit, dat ze dezelfde troetelnaam gebruiken voor mijn zoontje als dat ze voor mijn man gebruikten... Alsof ze allebei precies hetzelfde zijn
Ik zou mij er niet druk om maken als jullie je kindje zo noemen waar zij bij zijn. Logisch dat zij het dan ook doen. En jullie hebben deze koosnaam gekozen toch? Dus valt er geen vergelijking met vroeger te maken.
Oh heel herkenbaar. Ik kan me bij m'n sm echt aan onzinnige dingen ergeren. Zo nam ze laatst een doosje rozijntjes mee en liet er 2 achter voor later. Ik vroeg me echt af waarom dat nou moest. Zoontje van 16 maanden snapt er niks van en ik heb zelf ook van alles in huis. Of dan noemt ze hem haar ventje, terwijl ik er naast zit (nee is van mij!!!). Ik kan me daar echt over opvreten terwijl t echt onschuldige dingen zijn. Ik bedenk me tegenwoordig maar dat ik degene ben die zich eraan ergert en dat ik dus eigenlijk met het probleem zit. Zij merkt niks en ik vreet me op over iets onbenulligs. Zolang ik me dat maar voor hou en bedenk dat dit haar manier is om haar liefde te tonen gaat het steeds iets beter met mijn irritatiegrens. En ach als ik dan de verhalen lees over andere schoonmoeders en familie dan mag ik ook echt niet klagen.
Mijn schoonzus haar schoonmoeder noemde mijn neef toen hij klein was mijn lekker diertje, nou daar heeft mijn schoonzus dus wel wat van gezegd.
Ik heb het juist met mijn eigen moeder. Die doet altijd zo overdreven en luidruchtig. Daardoor kan ik soms weinig van haar hebben. Maken we een filmpje met het aansnijden van de taart waarbij we het geslacht van ons kindje te weten zouden komen is het enige dat je hoort het oorverdovende gegil van mijn moeder. Leuk dat ze zo enthousiast is maar het mag een standje zachter. Of soms dan komt ze bij ons thuis binnen, snuift en zegt 'volgens mij is Roan ziek, dat rook ik bij jou en je broer ook altijd'. Ja tuurlijk, mam...