Nou ik heb opzich een lieve schoonmoeder, ze zal alles voor ons doen.. maar ik kan ook niet ontkennen dat ik me tevens kan irriteren aan haar bemoeizucht en betweterigheid. Daarnaast denken we gewoon heel anders over dingen en hebben we een andere smaak. Magoed je kan erger treffen Anderzijds is het overigens ook vaak zo dat Schoonmoeders hun schoonmoeders niet mogen he...of de strijd aangaan met hun schoondochter om wat beter voor hun zoon is etc.. wat natuurlijk ook niet ten goede komt aan een schoonmoder/dochter relatie
De reden waarom ik mijn schoonmoeder niet mag: ze bemoeit zich met de opvoeding (uitspraken zoals: jullie kinderen zijn slecht opgevoed/jou kinderen hebben altijd wat), ze zorgt dat haar kinderen (dus de broers/zussen) onderling ruzie krijgen, als ik mijn kinderen bestraf of waarschuw er mee bemoeien, in het begin van ons huwelijk tig keer per week bellen en vragen aan mijn man wat voor eten hij had gehad en als het te weinig groente en aardappelen was dan zei ze tegen mij dat ik vaker groente moest koken. Ik loop gewoon op mijn tenen als zij komt of wij daar heen gaan, alles wat je zegt weegt ze af, is het iets verkeerds gaat ze gelijk emotioneel worden. Mijn man heeft overigens zelf 6 jaar geleden het contact met haar verbroken omdat zij weer eens had zitten stoken tussen mijn sz en mijn man. Toen 2 jaar later de oudste geboren was heeft hij weer contact opgenomen.
O hou op schei uit. ben blij dat ze hun huis hebben in verwegistan en dat ik zo weer een paar weken rust heb. Eigenlijk komen de ruzies door haar man. Hij heeft het zelfs gepresteerd om heel de verjaardag van mijn dochter te verzieken door ruzie met ons te maken waar alle andere visite bij was en zo hard schreeuwen dat je het 4 huizen verderop nog kon horen... En mijn schoonmoeder neemt het altijd voor hem op ook al weet ze dat hij liegt. die man is net een klein kind. En mijn schoonmoeder praat heel de tijd over god. En dat god met haar praat in haar dromen en dat ze hem ziet...vermoeiend... Om alles is gezeur zelfs nog over vaderdag dat speelt al 4 jaar en als het niet via mijn man lukt dan word ik toch elke keer via de telefoon gestalkt dat ik mijn stiefschoonvader ook maar een fijne vaderdag moet wensen. die man is in 7 jaar tijd nog nooit aardig voor mij geweest. En ook niet vroeger voor mijn man door hem te slaan etc.
Och, ik kan een boek schrijven over SM en eigenlijk wel de hele schoonfamilie. Maar dat zal ik jullie besparen In een vorige relatie heb ik overigens echt een schat van een schoonmoeder gehad. Echt, in die 4 jaar heb ik me nog nooit aan haar geïrriteerd. Ik kwam er echt heel graag, bijna dagelijks. Dat is met huidige SM wel anders Het gekke is dat ze het zelf ook weet. Ze zei van de week tegen mijn partner dat ze niet zo'n goed jaar heeft. Maar er iets aan doen.......
Mijn man kan het niet goed vinden met mijn moeder en dat snap ik ergens wel. Mijn moeder heeft er moeite mee dat ik een volwassen getrouwde vrouw ben met gezin. Mijn moeder vindt dat ik nog steeds met alle keuzes die ik maak haar eerst van te vore moet inlichten. Zij wil heel veel contact met ons, het liefst iedere dag. Ze zegt dingen niet in je gezicht altijd achter je rug om. Ze is heel claimerig. Maar het is en blijft mijn moeder.
Ik heb totaal geen problemen met mijn schoonmoeder. Echt een schat van een mens. En ook mijn schoonvader hoor! Ik heb met hun nog beter contact dan met mijn eigen ouders.
Mijn man heeft geen positief woord over voor zijn moeder en dan stap je toch best bevooroordeeld in zo'n 'relatie' en kijk je heel anders naar iemand. In het begin stond ik er neutraal in en moedigde ik hem juist aan meer contact te zoeken, want zo erg kon het niet zijn toch? Mijn schoonmoeder is op zich niet zo erg als je haar 1x in de 3 maanden eens ziet. We hebben elkaar niet echt wat te melden en dat is geen ramp. De gesprekken gingen over koetjes en kalfjes en daar bleef het bij. Zij zijn heel erg van het "We doen dit, want dat hoort zo en wat denken de buren anders wel niet?" terwijl mijn man en ik echt van het principe "live and let live" zijn. Ze zijn gericht op status en wij helemaal niet. Dus veel dingen die wij doen zijn niet goed genoeg in hun ogen, zoals bijv mijn studiekeuze. We weten dat we het niet met elkaar eens zijn, maar leggen dat naast ons. Er is wel heel veel veranderd sinds de zwangerschap en ons trouwen. Ze bemoeide zich ineens overal mee. Van de keuze van de wieg tot de keuze van de thermometer (ja echt!). Van de keuze van onze trouwringen tot wat we zouden serveren aan snacks op het feest... En dan heb je aan mij een verkeerde. Een mening hebben is geen enkel probleem, maar deze doordrammen ookal wordt er 10x gezegd dat je dat niet wil, no thanks. Mede dankzij de hormonen heeft dat goed hard gebotst(verder de hele zwangerschap geen last van gehad ). Op het eind was het zo erg dat ML ze niet eens wilde vertellen van het trouwfeest (was 2 dagen later dan trouwerij zelf), want dan hoefden we ze daar in elk geval niet te zien. Ze is nog steeds zo opdringerig, maar ik leer het negeren. Ik geef duidelijk mijn grenzen aan en als ze het daar niet mee eens is kunnen we erover praten, maar ik laat haar niet meer zo over mij heen walsen. Ik heb nu ook een dochtertje om rekening mee te houden. Voorlopig blijft het hier dus bij de af en toe verplichte bezoekjes en de praatjes over koetjes en kalfjes(de rest vergeten we maar), waarna ik vrolijk een avond mopper op alles en iedereen en daar blijft het bij. Oh en wat betreft de opvoeding van mijn man, dat had beter gekund Wij maken in elk geval hele andere keuzes.
Ik snap andere wel dat het soms lastig is met sm... Je deelt natuurlijk lang niet alles met je sm als met je eigen moeder. Overigens kan ik hier niet over meepraten. Ik heb hele lieve schoon ouders. Die doen echt ALLES voor ons... Ze willen zelfs niet op vakantie gaan want stel dat we ze nodig hebben om op te passen.. Maar even heel duidelijk gemaakt dat wij niet afhankelijk zijn van hun en hun lekker op vakantie moeten gaan En dat wij ons wel redden... haha.. Dus wij hebben in ieder geval geen klagen.
Ik heb niet echt problemen met mijn schoonmoeder. Er zijn wel wat dingetjes die me dwarszitten, maar het is niet alsof ik een hekel aan haar heb. Maar het is gewoon een heel ander type dan mijn eigen moeder, sowieso die hele familie is heel anders, en ik blijf elke keer maar weer mijn neus stoten omdat ik toch blijf hopen en verwachten dat we wat hechter worden en dat er wat meer interesse is .
Ik denk dat schoonmoeders in sommige gevallen graag laten weten dat je dan wel met hun zoon samen bent, maar dat zij hem het beste kennen ofzo. Mijn schoonmoeder doet echt haar best, maar ook als ze mn schoonmoeder niet was geweest had ik het een maf mens gevonden. Ml vind dit ook maar het blijft zn moeder. Nu ik weer zwanger ben kan ik helemaal niey tegen dat knuffel love you gedoe dus negeer ik het maar een beetje. Schoonvader zien we regelmatig en past op, schoonmoeder weinig en past niet op..ze zijn gescheiden ..die keuzes laat ik aan mijn man.
Hier een sm die zich erg graag wil inmengen in ons huishouden/gezin, maar geef ze een vinger en ze neemt je hele arm. Ze wil het dan TE goed doen allemaal en neemt dan compleet mijn heel huishouden over. Dus dat mag ze niet meer van mij. Bellen voor elke scheet die verkeerd zit, stuur een sms en ze belt je terug om hetzelfde te vragen als wat in de sms staat Maar langs de andere kant, ze zorgt erg goed voor onze kinderen. Ze heeft haar vaste oppasdag en is daar blij mee. Kinderen ook. Zaterdag op het feestje waar ik alleen met de kinderen was heeft ze me ook erg goed geholpen. Ook niet het bemoeizuchtige. Heb voor haar verjaardag dan ook een taart gemaakt, samen met de kinderen. Af en toe mag ze wel eens in de bloemetjes gezet worden. Maar mijn moeder daarentegen kan ook haar zin doorduwen, maar daar durf ik het wel tegen te zeggen. Gelukkig delen manlief en ik dezelfde opvatting Negatieve dingen worden aangehaald, maar de positieve wil ik ook wel elke keer in de verf zetten.
In het begin had ik een goede relatie met m'n schoonmoeder. Ze was wel wat apart, maar verder konden we wel goed met elkaar opschieten. Totdat we vertelden dat ik zwanger was. Haar reactie was op z'n zachtst gezegd niet echt positief. En vanaf dat moment is er eigenlijk van alles gebeurd in de familie. Ze heeft niet een keer iets van zich laten horen na controles bij de vk. Zelfs de 20 weken echo was ze "vergeten". Dat heeft ons ontzettend gekwetst. Ze heeft weinig interesse getoond in de zws en rookte gewoon vrolijk door waar ik bij zat. Ook als ik er iets van zei deed ze er weinig mee. Toen onze kleine man geboren was, toonde ze ook weinig interesse. Ze kwam even snel langs in de pauze van haar werk en had amper tijd om te blijven. Ze is in de tijd dat ik verlof had ook zelden langs geweest. Oké, ik ben ook niet bij haar geweest, maar daar had ik ook geen behoefte aan. Vl stond gelukkig achter me en dacht er precies hetzelfde over. Vorig jaar is de bom gebarsten toen sv erachter kwam dat ze (voor de 2e keer!) contact had met een andere man, via app, chat en bellen. Zelf vond ze dat er weinig aan de hand was, maar wij waren er helemaal klaar mee. Vl was echt gekwetst en het vertrouwen in z'n moeder volledig kwijt. Ik heb me wijselijk op de achtergrond gehouden. Maar dit heeft uiteindelijk geresulteerd in het verbreken van het contact met sm. Ze liep daarna overal te verkondigen dat ze haar kleinkind niet mocht zien, maar dat hebben wij nooit gezegd. Vl,heeft alleen gezegd dat hij haar niet vertrouwde. Deze situatie duurt nu dus als bijna een jaar en al die tijd heb ik haar niet gezien of gesproken. Vl heeft sinds een paar maand wel contact via app en met Moederdag en vaderdag is hij wel bij ze geweest, maar zl wil weinig van ze weten. Ze neemt zelf ook totaal geen initiatief en vindt dat wij fout zij geweest en maar bij haar moeten komen om excuses te maken en zo. Ze heeft in het afgelopen jaar haar kleinkind misschien een keer of 7/8 gezien. Ik vind het prima zo, als ze niet wil houdt het op. Vl heeft er zoveel energie in gestoken, het is een keer genoeg geweest. Pffff lang verhaal, maar ik heb dus geen leuke sm Gelukkig ken ik de andere kant ook hoor! Heb ook een hele leuke sm gehad in het verleden!
Ik ben erg gezegend met mijn schoonmoeder. Ze komt uit Brazilie en heeft haar twee jongens alleen opgevoed. Helemaal alleen, had niemand verder hier en de familie van haar ex-man alsmede haar ex-man wilde niets met de kinderen te maken hebben. Heel veel respect voor haar, terwijl haar familie allemaal in Brazilie zit. Ik ben 8 maanden geleden bevallen van een tweeling. Enorm leuk maar oh zo zwaar, dat is gewoon zo. Thank god woont zij een straat achter ons, en kan ze twee dagen oppassen als ik werk. Tevens komt ze ze weleens halen, zodat ik eventjes kan bijslapen of iets in het huishouden of even niks. Nu ben ik bijv. al twee dagen ziek, lig met een milde griep thuis op de bank. Ze slapen 's nachts bij haar zodat ik kan herstellen. Ik zal dan ook nooit klagen over haar. Ze is me goud waard.
Ik zeg altijd dat mij man echt niet in die familie hoort.. De rest zijn allemaal egoïstisch.. Beetje apart zeg maar.. Op mijn vrijgezellenfeest moesten we iets doen wat hun leuk vonden... Hun reden, voor hun moest het ook leuk zijn... Dat ik er een schijthekel aan heb doet er niet toe.. Het zelfde met ons trouwen, schoonvader kwam niet want hij wilde niet kiezen... Nou voor ons had hij dus wel gekozen.. Gelukkig zie ik heb hooguit 2x per jaar.... En god wat is dat veel
Opzich een lieve sm en bedoeld alles goed maar af en toe.. Ik vertrouw haar niet met onze kleine laat haar ook niet alleen met haar. Door dingen wat ze heeft gedaan, zelf onderneming wel wat (ook al wil ik het niet echt) of ze wat met mij en de kleine wil doen, maar hoor nooit daarna wat van der, ze komt nooit bij ons thuis langs. Ze rookt ook en altijd gaat het roken voor! Bah Haha maar verder is ze wel aardig
Ik heb een hele lieve zorgzame schoonmoeder. Ze is echt gek op al haar kleinkinderen. Maar ook voor wij kinderen kregen ging ik al regelmatig samen met sm op pad. Ze is betrokken zonder dat het omslaat in bemoeizucht/bekritiseren. Ze geeft advies als we hier om vragen of ze vertelt over haar ervaringen als moeder. Maar niet op zo'n manier van 'ik deed het perfect en jij doet het niet goed'. Ik ben dus tevreden!
Ik heb een hele fijne schoonmoeder, een ook een hele fijne schoonvader trouwens! Die mensen zijn me meer waard dan mijn eigen ouders. Mijn schoonmoeder heeft zelf jarenlang te maken gehad met een schoonmoeder 'from hell' en zichzelf toen stellig beloofd haar toekomstige schoondochter dit nooit aan te doen en daar pluk ik de vruchten van Ik begrijp de problemen tussen schoonmoeders/schoondochters wel, alleen denk ik wel dat schoonmoeders niet altijd een eerlijke kans krijgen, zeker als de band met je eigen moeder heel hecht is. Die schoonmoeder blijft dan toch op een afstandje staan, hoewel ze ook de betrokkenheid wil bij het leven van de kinderen/kleinkinderen. Dat wordt dan vaak gezien als bemoeizucht. Overigens ken ik voldoende verhalen waarbij de schoonmoeder gewoon echt een kreng is...