Wat een vervelende situatie Sterkte en wat de andere ook zeggen het is en blijft je broer en probeer hem ook een beetje te steunen want misschien spelen er wel ergere dingen bij je broer,waar misschien niemand wat vanaf weet en waardoor dus zulk gedrag is ontstaan. Maar verlies jezelf niet in dit verhaal en probeer het ook een beetje los te laten want je heb immers ook nog kindjes waar je voor moet zorgen en je kindjes mogen niet lijden onder jou emotionele toestand, Hopelijk heb je een goede steun aan je man en evt. Een goede vriend(in) En help je moeder ook een beetje want het zou niet fijn zijn als zei door dit weer in een psychose zou komen want dit is natuurlijk een kei harde klap voor je hele familie
Pipootje, Ik probeer het een beetje van me af te zetten, omwille van de kids. Het voelt wel echt alsof ik gisteravond wat drankjes teveel heb gedronken (had geen druppel op). Hoofdpijn, duf, heeeel erg moe...maar 3 uurtjes geslapen. Heb tegen mn dochter gezegd dat mama wat ziekjes is. Maar ik zit hier niet te janken op de bank zou wel willen, maar ik vertik het te doen waar ze bij zijn. Ik heb heel erg veel steun aan mijn man (alweer!) Ik heb zoveel vragen..Hoe gaat dit verlopen? Waar gaat ie straks heen, als ie weer (tijdelijk) vrij is? Bij mijn vader is hij niet meer welkom...en eerlijk...Hier ook niet Naar mijn moeder en stiefvader weer? Ik weet niet hoe ik naar hem moet kijken...wat hij gedaan heeft verandert mijn beeld van hem. Aan de andere kant...het is mijn broertje, die voorheen nog geen vlieg kwaad deed. Hij was altijd al zoekende naar zichzelf, maar hij gleed steeds verder af. Begon te liegen, niet opdagen op school, geen werk zoeken of een baan behouden. In mijn ogen erg gedemotiveerd en 'lui'. Dom van me, denk ik nu Hij heeft hulp gekregen, om te dealen met het verleden, maar hij wilde dat niet accepteren. Ik zie hem nog zo voor me...'mijn kleine, schattige baby broertje' ... niet wetende dat dit in zijn toekomst zou liggen. Bah bah bah! Ik hoop binnenkort wel meer te weten te komen hoe het met dat meisje gaat. Vind dit verschrikkelijk voor haar en het gaat me een echt aan mn hart..
misschien helpt het je om alvast contact op te nemen met de politie of degenen die daarover gaan en je kunnen vertellen hoe het verder met hem moet. Misschien geeft het je een stukje rust om daarmee bezig te zijn.
Wat vreselijk, vooral voor het meisje. Zoals iemand anders al schreef, die foto's zullen op het Internet blijven. Wat moet zij zich bang en hulpeloos hebben gevoeld. Arm meisje.
Ts heel veel sterkte, wat een ontzettende klap moet dit zijn voor jou en je familie. Ik hoop dat je broertje hulp krijgt en ook de hulp zal accepteren! Want dat zal zijn 'redding' kunnen zijn voor zijn eigen toekomst.p
Even een update.. Er is nu meer duidelijk over wat er gespeeld heeft. De liefde was wel degelijk wederzijds, maar haar ouders wilde het niet ivm school. Toen hebben ze een lange tijd stiekem (vrijwillig!) afgesproken. Vervolgens zou zij mijn broertje steeds mee aan het lijntje gehouden hebben. Alleen contact opnemen als hij ergens nodig voor was, om hem vervolgens weer te negeren. Wat ook niet juist is, is het hacken. Hij zat wel eens ongemerkt op de onbeveiligde verbinding van de buren, als hun eigen internet het niet deed. Dan maakte de pc automatisch verbinding met hun internet, net als vele anderen uit de straat dat deden. Maar goed..blijkbaar is er bij mijn broertje uiteindelijk een knop omgegaan.. Hij heeft zich nl. wel schuldig gemaakt aan stalking, chantage en bedreigingen:x Waarschijnlijk komt hij morgen wel (voorlopig) vrij, onder begeleiding. Mijn vader heeft toegezegd dat hij wel weer terug mag komen. Er zou geen andere mogelijkheid zijn, en als hij op straat terecht komt, zal het alleen maar meer bergafwaarts gaan. Er zou vorige week al officieel borderline bij hem vastgesteld zijn. Verder is er nog niets bekend over het verdere verloop. Wat ik wel heel erg vreemd vind, is dat de buurman vorig jaar al bij mijn ouders aan de deur is gekomen met de mededeling dat ze hem verdachtten van het eea. Dit was in de periode dat mijn moeder in een kliniek zat wegens haar depressie. Die wist hier dus niets van! En de buurman zou tegen mijn stiefvader hebben gezegd, dat hij hier verder niets mee moest doen, omdat het alleen nog maar verdenkingen waren en hij het niet onnodig moeilijk wilde maken voor mijn moeder. Er had dus gewoon ingegrepen kunnen worden?? De buren nemen mijn ouders verder trouwens niets kwalijk. En willen juist dat mijn broertje de juiste hulp krijgt.
Tja, het zijn nog steeds zeer serieuze vegrijpen waar, als hij idd schuldig bevonden wordt door de rechter, pittige gevangenisstraffen op staan. Ik hoop dat je broertje nu en na het uitzitten van zijn straf wèl hulp zal accepteren want als hij z'n kop in het zand blijft steken zal hij nooit verder komen en alleen maar nóg verder afzakken. Jammer inderdaad dat je vader dan al niet vorig jaar heeft ingegrepen, dat had je broer een strafblad kunnen besparen in elk geval. Petje af en respect trouwens dat de buren het zo goed oppakken. Als iemand dat bij mijn dochter had gedaan weet ik niet of ik zo mild zou kunnen zijn.... Ik wens je nogmaals heel veel sterkte met alles wat komen gaat.