Ik hoop op mede-geirriteerden...het is niet zo netjes maar irriteer me kapot aan mijn vriend...ik heb hem ook gezegd dat ik me erg aan hem irriteer, maar ja wat kan hij daar nou mee...voel heel goed dat ik onredelijk doe maar mijn hele lijf scheeuwt irritatie! Ook heb ik dit met mijn moeder, ik doe vriendelijk maar soms zou ik haar het liefst een klap willen verkopen. Ook zij doet niets verkeerd...ik weet dat het aan mij ligt...hebben jullie tips om hier vanaf te komen...
Pfff ik ben ook al deze zwangerschap niet te genieten. Wanneer het even echt stressvol is dan gaat het juist wel, dan ben ik juist de kalmte zelve, maar als het dan zoals nu weer even wat rustiger wordt dan erger ik me aan alles. En inderdaad, nog het meest van allemaal aan mijn man . Ik wijt het maar aan hormonen. Moet sowieso ook de hele tijd janken om niks, gisteren haalde mijn schoonzusje mijn dochter op om een middag op haar te passen zodat ik wat tijd had voor werk en huishouden, en toen heb ik echt een uur af en aan moeten huilen omdat ik mijn meisje zo miste (and do mind; ze gaat ook gewoon 2 dagen p/w naar de creche enzo, dus ik zou dat echt wel gewend moeten zijn).
Hahaha! Sorry maar ik moet echt lachen. Juist omdat dit zó herkenbaar is. Ik irriteer me ook groen en blauw aan mijn man. Hij hoeft maar even een verkeerd smakgeluidje te maken, of de kruimels op het aanrecht te laten liggen... Te tikken met zijn been op de grond of met zijn mond open te slapen en daardoor hardop ademgeluiden te maken... Of aan me te zitten friemelen. Of iets in mijn ogen ongelofelijk stoms te zeggen (hoeft niet eens zo te zijn) of te langzaam te reageren op mijn vraag, of in slaap te vallen op de bank in de middag (dan gaat mijn irritatiealarm pas écht aan) en mijn nekharen staan overeind Ik laat het niet altijd meteen merken hoor omdat ik me zelf ook wel besef dat het niet altijd even redelijk is, en dat het hoogstwaarschijnlijk de hormonen zijn die de boel nu even niet zo best kunnen relativeren. Maar soms, dan kan ik het niet verbergen en dan ben ik gewoon echt een kreng Tips? Nee, dat niet. Misschien alleen tot 10 tellen, adem en adem uit, en probeer het soms voor jezelf te houden
Ohja, heel herkenbaar.. Op het ene moment ben ik woedend omdat hij de hele tijd aan me zit te plukken, wat ik natuurlijk precies op die momenten niet kan hebben, en een paar uur later ben ik woedend omdat hij al 'zo lang' niet aan m'n buik heeft gezeten, waaruit natúúrlijk blijkt dat het hem niet interesseert en dat hij gewoon niet wil voelen! :x Zulk soort dingen komen hier regelmatig voor.. Arme man Gelukkig zijn er ook momenten waarop ik extreem aanhankelijk ben. Als hij zit te eten bijvoorbeeld en ik op een bepaalde manier tegen 'm aanhang, waardoor hij z'n arm niet kan buigen en z'n hand dus ook niet naar z'n mond toe kan brengen
Ohhhh haha.. Ik sluit me aan! Ik heet Faye maar ben echt een heks tijdens de zwangerschap, terwijl mijn mannetje super lief is. Ik kan er gewoon niets aan doen, soort lopende tijdbom. Vind het zo sneu voor em.
o ja herkenbaar. gelukkig nu al stukken minder maar tot een maand geleden pffff. en ik werdt dan ook echt heel boos, we hebben heel wat ruzies doorstaan deze zwangerschap. Gelukkig heb ik hem ook vaak verteld dat ik weet dat ik onredelijk ben maar dat ik gewoon enorm boos wordt om vanalles en echt heel boos en dat ik dat dan ook niet kan tegenhouden. Meest van de tijd heeft hij daar begrip voor gehad maar uiteraard ging het hem ook af en toe te ver. Waarop we schreeuwend tegenover elkaar stonden of beide stampend het huis verlieten. Onze relatie heeft het allemaal doorstaan en nu komen we in rustiger vaarwater en vind ik hem gelukkig weer lief (meest van de tijd) ipv alleen maar vervelend
Haha ik heb dat met lelijke mensen. Echt wat een trut ben je dan? Niet alsof ik zo knap ben, maar soms zie ik mensen lopen en die zijn zo lelijk, kijken lelijk of kijken dom uit hun ogen of ze kijken heel chagrijnig... Dan jeuken mijn handen ook en wil ik er een mep op geven! Slaat helemaal nergens op en het is ook echt niet netjes! En zo totaal niet hoe ik ben... Normaal kijk ik echt niet rond en beoordeel ik niemand op uiterlijk... Gelukkig wint mijn verstand het nog van mijn hormonen.
hahahahaha... ik zie jou al door een drukke stad rondlopen met de vliegenmepper in de aanslag hahahaha.
Herkenbaar... Gelukkig niet altijd maar soms. En dan kijkt die mij aan en zegt die lieffie? Dan besef ik weer waar ik mee bezig ben. Tijdje terug zat ik in de wachtkamer. Zat een vrouw tegenover mij hele irritante geluiden te maken. Ik wil niemand beledigen maar het was een hindoestaanse vrouw die van die tjoerie (something like that) te maken. Ik irriteerde mij kapot en heb dan ook luidkeels gevraagd of zij kon ophouden want irriteerde mij eraan. Vriend schaamde zich kapot en ik was mij van niks bewust
Fijn fijn fijn! Ik sta niet alleen...idd zijn pijntjes...ik werk fulltime en hij 28 uur...en dan gaat hij zeuren dat hij moe is...of dat het huis een zooi is...irritand!!!
Haha, ik heb het ook! Irriteer me aan veel mensen momenteel trouwens. Vooral in de auto, ik ben sinds ik zwanger ben echt een enórme aso op de weg. Aan mijn man irriteer ik me vooral 's nachts. Hij snurkt. Voordat ik zwanger werd ging dat gewoon langs me heen. Nu vang ik ieder geluidje op, en irriteer ik me páárs. Soms krijg ik haast de behoefte om een kussen op zijn hoofd te leggen om maar van de herrie af te zijn. Dan verhuis ik naar de logeerkamer. Wil hem ook niet per ongeluk vermoorden. Want ik hou wel heel veel van hem
Haha dit oook ja! Vreselijk hoe hij dan loopt te janken dat hij zich niet zo lekker voelt als ik hem wat vraag! Wou je soms ruilen? Ík voel me pas beroerd, al maanden En in de auto ben ik ook een monster trouwens. Als iemand niet doorrijdt of iets fout doet pffoe.
ik irriteer me aan mensen en hun gore vieze walgelijke parfum die ze op hebben , ik ga er groen van uit zien zo vies , ze zijn te druk ze stinken een uur in de wind ihihih ik zeg ook luid en duidelijk Ba die stinkt van een gore parfummmm ( mijn man die schaamt zich er dood voor hahahahah maar ik kan me niet inhouden het stinkt naar katte pis naar mijn idee ) en ik kan meeee heeeel erg irriteren als mijn man niet op tijd met eten voor mijn neus staat wordt ik een soort vreet heks van
Exact exact exact dit dus !! En dan heb ik nog dat ik nu mega medelijden met mezelf heb omdat ik zo groot en zwaar ben ... (39 weken....) Geloof dat het voor iedereen beter is als de hormonen dit huis snel verlaten hihi Met schoonoudrs heb ik het ook heel erg! Maar daar heb k weinig voor nodig om ze irri te vinden ;
Ik kan me ook zomaar wel irriteren aan mijn man, maar niet continu ofzo. En als ik dan eens boos wordt van irritatie en ik val uit dan zeg ik ook wel dat het niet aan hem ligt. Vind ik wel zo eerlijk om te zeggen. Hij doet niets verkeerd of doet de dingen zoals hij het altijd deed maar dat staat me dan ineens even niet aan. Ik zou je vriend wel even zeggen dat je er niks aan kan doen en dat hij niks verkeerd doet. Hij begrijpt vast dat het de hormonsters zijn.
Heeeeel erg herkenbaar! Irriteeer me matelooos aan van alles en nog wat. En vooral aan mn man idd.... en dat vind ik soms wel zielig. En ik wil zo helemaal niet zijn! Ik wil blij zijn! Ik zie er dan ook erg tegenop om dit heel de zwangerschap te hebben... is er nog hoop dat et over gaat in de zwangerschap?