Dames met een pedagogische achtergrond???

Ik heb in mijn opleiding (onderwijs assistent) een deel pedagogiek gehad en dat heeft mij op sommige punten zeker aan het denken gezet. Sowieso heeft mijn opleiding/stage veel inzichten veranderd, ik sta heel anders tegen over dingen als daarvoor. Ik heb het dus niet zo uitgebreid als jou maar ik begrijp je wel. Over het er mee omgaan, ik probeer alleen de voor ons passende en aanvullende dingen er uit te halen. Probeer niet te veel na te denken, veel dingen in het ouderschap en opvoeden gaan toch vanuit gevoel.

 

Ik heb spw3 diploma en pw kinderopvang 4 ..Kwa opvoeding van mijn dochtertje nam ik wel dingen mee naar huis ik hield van uit Ik te praten en Ik vind het niet leuk dat..En haar echt los te laten in haar ontwikkeling niks te forceren wanneer zij iets leuk vind dan prijs ik haar daarin en dan ga ik er wel in mee..Ze wou rekenen bijv heb ik rekenboekjes gekocht en ben op zoek naar een telraam maar zodra zij niet meer wilt is het ook klaar..Dit heb ik uit het werkveld wel meegenomen.Al volg ik nu de opleiding doktersassistent..Maar verder was ik nog zo onzeker toen ze haar op mijn borst legden heb alles losgelaten en het genomen zoals het kwam want je eigen kind is heeel anders dan die van een ander ervaring ofniet..Pas gaande weg heb ik vanzelf ging het een beetje uitgekozen wat voor opvoeding ik wou geven.Van alles een beetje heb ik genomen omdat voor mij geen enkele methode perfect in mijn visie pasten..Geef het tijd want het moet ook bij het karakter van jou kind passen weet niet of je al een kindje hebt of zwanger bent maar kijk naar het karakter van je kind en pas daar de opvoeding op aan en de basis kan je nu al beslissen maar goed met kinderen loopt toch altijd alles anders vooral je eigen kinderen..

Succes

 

Enorm pedagogisch opgeleid heb in vele sectoren ook het antwoord. ...

Als moeder?

Als moeder volg ik gewoon mijn hart....

 

Haha dit is ook wat ik in mijn omgeving hoor aan allerlei pedagogisch opgeleiden, juffen etc. Met je eigen kinderen gaat alles anders.

 

Ik heb twee leraren opleidingen gevolgd en een minor in gedragsstoornissen waarvan dus inderdaad ook een groot gedeelte pedagogiek. Verder vormt werken binnen het onderwijs je ook in een bepaalde pedagogische visie. Ik merk dat ik met hetzelfde zit als jij. Hoe ga ik het aanpakken, waar let ik op. En, inderdaad, bij anderen; laat ik dit los en wordt dit een focus. Ga ik kinderdagverblijven/gastouders en later scholen hierop beoordelen? Het antwoord hierop is voor mij; Ja. Ik heb gekozen voor een gastouder die goed voelt voor mij en daarbij zelf ook een pedagogische achtergrond heeft.

Ik merk dat ik het nu allemaal nog zeer theoretisch benader. Wellicht verandert dit naarmate de zwangerschap vordert en zal ik dan meer gevoelsmatig (als moeder?) gaan handelen. Maar op dit moment zit die rol als pedagoog idd nog in de weg

 

Dit klopt zeer zeker, ik ben ook pedagogisch opgeleid.
Meeste theorien & stof geleerd, maar als moeder zijnde gaat dat zoveel anders. Inderdaad zoals boven geschreven, volg je hart. Dat is wat ik als moederzijnde wel probeer te doen.

 

Mijn vriend en ik zijn beiden pedagogisch opgeleid. Hij heeft al een zoontje van 6 uit zijn eerdere huwelijk. Ik merk dat hij veel handelt uit schuld gevoel. Veel gesprekken met hem gehad door de jaren heen en zie een verschuiving. Ik denk goed na over wat ik hem ( en straks ook ons kindje) wil meegeven als volwassene. Mijn vriend vindt dit moeilijker omdat hij zijn zoon niet verdrietig of teleugesteld wil zin. Ik laat hem daar in, later praten we daar weer over. Ik merk dat wij als partners erg veel van elkaar leren. Alleen wordt ik nu nog niet als 'volwaardig moeder' gezien omdat ik het knulletje niet zelf heb gebaard... Blij dat dit straks voorbij is

 

Haha hier ook, op t werk heel anders dan thuis.
Wel merk ik dat ik relaxter om kan gaan met bepaalde dingen. Mijn dochter heeft pdd nos en omdat ik de kennis en ervaring ermee heb vanuit opleidingen en werk ga ik hier thuis ook heel natuurlijk mee om. Ik had t ook al vrij snel bij mn dochter gezien.

Verder doe ik thuis dingen die niet helemaal volgens pedagogisch plan gaan, maar thuis is thuis en dat hou ik graag zo.
Al dacht ik daar tijdens zwangerschap nr1 heel anders over!

 

Precies dit..

 

Hier ook een pedagogische opleiding met SPW en daarna de SPH opleiding. Nu werk ik met probleem jongeren en in verwachting van ons eerste kindje. Dit onderwerp is iets waar ik veel over na heb gedacht maar ik hoop dat ik zoals anderen zeggen ons eigen kindje met mijn "hart" en gezonde verstand groot mag brengen. Tuurlijk zal je wel eens wat mee pakken van de theorie e.d. maar die wil ik geen leidraad laten zijn in onze opvoeding!

 

Hier ook, zit soms net zo met de handen in het haar als iedere andere moeder, en handel net zo onpedagogisch bij vlagen als iedere andere moeder
Wel weet ik vaak waar bepaald gedrag vandaan komt, en dat het hoort bij de levensfase etc, dat relativeert vaak wel fijn..
Ook heb ik het idee dat ik een wat grotere trucendoos heb als andere ouders, en wat meer alternatieven wanneer iets niet blijkt te werken. Dat is soms wel fijn.
Minder fijn is het dat ik behoorlijk veeleisend ben naar mijzelf en mijn man toe

 

Sterker nog... heb hier laatst een collega pedagoog gehad omdat ik het even niet meer wist mbt mijn eigen kids

 

Leuke vraag!
Ik ben ook pedagoog en doe in mijn werk niets anders dan pedagogisch advies geven. Thuis gaat het zoals gezegd heel anders. Toen mijn zoontje er net was heb ik me wel behoorlijk machteloos gevoeld. Niet alles ging zoals het moest en in mij. Hoofd kwam steeds de gedachte: ja maar ik weet t altijd zo goed voor anderen, maar zelf kan ik het niet eens!
Doe de dingen nu meer op gevoel thuis, maar pas daarbij wel dingen uit de theorie toe en dat geeft een meerwaarde vind ik. Soms gaan dingen ook heel onpedagogisch en daar kan ik me dan wel eens schuldig over voelen.
Pedagoog zijn heeft voor mij dus 2 kanten in de opvoeding! Aan de ene kant weet ik goed waar ik mee bezig ben en anderzijds kan ik me soms behoorlijk schuldig voelen.

Ohw wat ook leuk is om te vermelden: ik ben sinds ik moeder ben veel milder naar anderen geworden bij wie het niet allemaal gaat volgens het boekje. Zelf moeder zijn heeft er voor gezorgd dat ik de zorgen van anderen beter begrijp en ook begrijp dat niet alle theorie altijd toepasbaar is.

 

Ja lerarenopleiding inhoudelijk al afgerond, nu alleen nog stage. Maar enorm plat gegooid met pedagogiek. Maar inderdaad ik ga als moeder mijn hart volgen en geen pedagogische stroming O.i.d.

 

Ik denk dat het ook uitmaakt in welke hoek je actief bent. Zelf ben ik lerares basisonderwijs, dus ook wel een portie didactiek gehad in de opleiding en natuurlijk vooral heel veel in de jaren daarna! Ik zie in mijn werk kinderen waar ik grote zorgen over heb en dat heeft inderdaad vaak vooral met de opvoeding te maken of in ieder geval een combinatie van factoren waarbij opvoeding een grote rol speelt. Maar ik zie ook dat bij het merendeel van de gezinnen het gewoon goed gaat.
Zit je meer in de hoek van de hulpverlening, dan kom je natuurlijk vooral met ouders in aanraking die een hulpvraag hebben en waarbij dus iets mis gaat. Dat geeft een heel ander beeld. De verhouding is zoek.

Wat ik zelf fijn vind aan mijn ervaringen op pedagogisch vlak voordat ik moeder werd, is dat ik al heb geleerd niet in bepaalde valkuilen te stappen. Het belangrijkste is denk ik: zeg wat je doet en doe wat je zegt. In bijv. de supermarkt of stad zie ik nogal eens ouders die ergens mee dreigen waarvan je bij voorbaat al weet: dat gaat 'em niet worden. Of tig keer zeggen "Dit is de laatste keer, want anders... " Ik veroordeel dat niet hoor, ik ken het gevoel van tot wanhoop gedreven worden door een peuterpuber in zo'n fijne faaaaaaaase. Maar het is echt zo'n klassieke valkuil. Ik denk dat ik daardoor beter dan 'gemiddeld' nadenk over de vragen: Wil ik echt nù iets aan dit gedrag doen? En wat kan ik dan in deze situatie ook echt doen om het aan te pakken? Ik merk dat ook echt aan onze zoon. Ik 'dreig' niet vaak, maar als ik (of mijn man) iets zeggen, weet hij ook dat het gebeurt.
Sterker nog: vaak dreigen we niet eens maar hoeven we alleen maar een bepaalde klank in onze stem te leggen waardoor hij weet dat het menens is.

Toch is dat voor een deel ook je eigen karakter. Een collega van me heeft een kindje in dezelfde leeftijd en heeft daar veel meer moeite mee. Die was laatst weer ergens mee aan het dreigen en verzuchte eigenlijk al halverwege het dreigement tegen mij "Hij weet toch wel dat ik dit niet doe." Tja, zeg het dan ook niet.

Ik denk in ieder geval dat ik als ik zo naar onze eigen "stijl" van opvoeden kijk, dat we dit vooral baseren op ervaring in de praktijk. En daar zal heus ooit een bepaalde theorie achter hebben gezeten die we destijds braaf geleerd hebben. Maar met dat theoretische deel zijn we niet zo erg bezig.

Die theorie en de praktijkervaring nog wel ergens in ons hoofd. We houden van onze kinderen met ons hart en 'voelen' vanuit onze buik wat ze nodig hebben. Je eigen manier van opvoeden wordt toch een combinatie van die drie, denk ik.

 

Dit dus!
Ik heb zelf PABO en SPH gedaan, maar ik ga als moeder toch vooral op m'n gevoel af en gebruik m'n boerenverstand. Verder kan ik dingen denk ik wel snel plaatsen, das misschien wel een voordeel, maar je eigen kids is toch wel even anders als wat je in je werkveld tegenkomt.

 

Ik heb SPH gedaan en werk nu met mensen met een verstandelijke beperking en ernstige gedragsproblemen. Ik ben behoorlijk goed in mijn werk, en zeer consequent, dus ik dacht dat varkentje wel even te wassen toen ik zelf moeder werd.
Bleek dat ik totaal weerloos was voor de charmes van mijn eigen kind! Inmiddels heb ik het wel wat geleerd om consequent te zijn tegenover hem, maar het talent wat ik in mijn werk bezit, bezit ik in mijn privéleven dus niet zo.

Het voordeel is wel dat ik me meer bewust ben van het gevolg van mijn acties, ik heb het idee dat ik meer observeer en reflecteer waardoor de opvoeding nu inmiddels best goed gaat en ik meer zeker ben van mijn zaak.

Maar verder merk ik weinig voordelen van mijn pedagogische achtergrond!