Man vindt me lui

Jeetje wat een lastige situatie! Ik begrijp jouw volkomen, ik heb ook BI, en kan soms ook bijna niks doen.. ik vind dat je nog eens goed met je vriend moet gaan praten en dat hij het gewoon een keer moet begrijpen. Jij en je kleintje gaan op 't moment toch even voor? De gezondheid van je kindje is echt 't belangrijkste. En als jij teveel doet en dus veel pijn hebt, komt 't ook niet echt ten goede van de kleine! Dat wil hij ook niet toch?
Desnoods zou ik als je tenminste bij een fysiotherapeut zit, die misschien een gesprek laten aanknopen met je vriend? Uitleggen wat de situatie van jou is, en dat je ook niet veel MAG doen. En buiten dat je 't niet mag, dat 't je ook gewoon echt niet lukt, hoe graag je ook zou willen! Ik ken je gevoel, ken je onmacht. Maar jij moet dit toch echt samen met je vriend oplossen. Ik snap niet dat je vriend 't niet begrijpt. Sterkte en succes!

 

Ik denk dat jou man zich maar als de sodemieter moet gaan vermannen al zou je geen BI hebben heeft hij t recht niet jou LUI te noemen. Kom op zeg. Je draagt zijn kind het is ook van hem logisch dat je er soms even doorheen zit en het allemaal even niet trekt. Je hebt je huishouden je werkt je bent zwanger want soms ook zijn tol kan eisen. Ik begrijp niet dat hij je dan lui noemt. Hoe wil hij het doen als de kleine er is? Ook maar lekker alles op jou afschuiven want anders vind hij je lui? Ik zou maar eens goed praten met hem en sowieso zijn excuses aanbieden.

Ja sorry maar ik kan hier niet tegen. Een kind verwekken gaat lekker makkelijk maar er voor je vrouw zijn in hoge nood dan is t ineens een ander verhaal..

 

Misschien moet je man zich ook even inlezen op wat BI precies is en wat de gevolgen kunnen zijn als je geen rust houdt. Denk dat hij dan wel anders piept.

 

Ik verbaas me er soms zo over als ik lees hoe partner hier kunnen klagen... Ik ben het erg eens met de voorgaande dames. Ik kan ook niet zo goed tegen dit soort dingen...

 

He bah, wat vervelend zeg. Even over praten met de vk in aanwezigheid van je man. Vaak helpt het beter als een professional er iets van zegt.

 

Wat lastig inderdaad. Ik begrijp je situatie, ik heb hetzelfde meegemaakt. Mijn moeder en schoonmoeder waren beiden vrouwen die tot de dag voor hun bevalling fulltime gewerkt hebben. Mijn man heeft zijn moeder altijd hard zien werken en ging er dus van uit dat elke vrouw dit kan. Ik heb ook altijd fulltime gewerkt maar rond de 25 weken zijn we verhuisd en daar was ik echt te moe voor en kon niet gaan heffen. Hij heeft toen ook geklaagd. Tot zijn moeder hem bij zijn oren getrokken heeft want een vrouw kan echt niet gaan heffen tijdens een zwangerschap. Wat ik wel deed is elke dag na het werk tenminste 1 doos uitpakken. Dat ging wel en ik denk dat je die afspraak wel met je vriend kan maken, dat kan helpen.

 

He wat vervelend, lui genoemd worden is ook echt wel kwetsend en zeker als het gewoon niet zo is en je lichamelijk niet meer kunt. Ik kan me zo indenken dat hij ook wel wat stress heeft van alles en zich er alleen voor voelt staan (ook al doe je dat niet met opzet) en dat op jou af reageert. Dat praat het niet goed, maar verklaart het wel. Misschien kunnen jullie wat hulp van familie en vrienden inschakelen voor de klussen die echt gedaan moeten worden in huis? En maak een lijstje met klusjes die jij kunt doen, misschien kun jij wat meer organisatorische dingen ppakken (dingen regelen, rekeningen betalen etc) zodat hij zich daar niet druk om hoeft te maken en zich volledig op het fysieke deel kan richten wat jij niet meer kunt. En bedank hem ook gewoon voor de dingen die hij in huis doet, zeker door het uit te spreken, maar misschien hem ook eens te verrassen met een lekkere maaltijd, ontbijtje op bed of een cadeautje. Misschien draait hij bij als hij ziet dat jij zijn harde werken ook erg waardeert en het niet voor lief neemt.

 

Ik heb ook last gehad van BI en hoge bloeddruk. Ik kreeg zelfs volledige rust opgedragen. Leuk vond ik dat niet, maar het moest. Alles voor mijn dochter! Ik vind het erg lomp van je vriend. Mijn man heeft die periode het hele huishouden op zich genomen en de twee jaar erna ook nog veel. We kochten toen dochter jaar was een huis, alleen liep ik nog altijd met BI en kon dus nog steeds weinig. Ik kan pas sinds een maand of 8 zeggen dat ik helemaal klachtenvrij ben dankzij Dry Needling.

 

Vervelend! Mijn man vond in het begin ook dat ik me aanstelde. Ik gebruikte de zwangerschap als smoes zeg maar. Ik was behoorlijk moe de eerste 14 weken, ging vroeg naar bed en was daardoor totaal niet gezellig. Toen kwamen we bij de VK en heeft zij gezegd dat het er allemaal bij hoort, het wel over gaat etc. Daarna is hij bijgedraaid. Misschien kan je VK hierin dus een rol spelen. Want zoals al gezegd; BI is nu erg lastig/pijnlijk etc maar als je daar niet aan toegeeft en rust neemt kun jij je leven lang er last van houden en zit jij maar ook hij met de gebakken peren. Hij kan beter nu even een stapje of 2 harder lopen voor jou dan straks z'n hele leven met jou pijn om te moeten gaan.
Succes en sterkte

 

Haha hier ook zo'n vent. Maar ken hem al bijna 10 jaar dus trek het me niet zoveel meer aan.
Hij snapt niet dat een zwangerschap lichamelijk heel zwaar is vooral op het eind. Kijkt me raar aan als ik vraag of hij me zoontje even wil tillen. Probeer het hem wel uit te leggen hoe het voeld om zwanger te zijn. Maar hij denkt soms ook dat ik de zwangerschap gebruik.
Hier ook hoge bloeddruk en veel bekkenklachten.
Bij de eerste stond ik huilend van de pijn met 39 weken de was op te hangen omdat hij het verdomde om te doen. Gelukkig is ie 2 zwangerschappen later wel hulpzamer geworden en neemt ie het serieuser maar af en toe kan ik hem wel schieten met zijn leuke opmerkingen

 

Tja, zwanger zijn en verhuizen, dat is geen goede combi en daar kan ik over meepraten. Natuurlijk hoopt je man op jouw steun en meewerken! Maar jij bent zwanger! Hij zal zijn verwachtingen moeten bijstellen. Trouwens: als je zou kunnen zou je graag mee willen helpen, toch? Maar nu moet je om jezelf denken! Ga naast hem staan door te benoemen dat je mee zou willen werken, maar dat de zwangerschap veel energie van jou vraagt.. En werk erbij, pfoeh, meer dan dat (zwanger en werk) kon ik ook niet! Idd, de verloskundige kan je man ook helpen door uit te leggen wat zwanger zijn met een vrouw doet! (en ja, dat heeft ook gevolgen voor manlief!)

Hier thuis moet ik ook duidelijk laten merken hoe het gaat en soms even voor mezelf én beeb opkomen. Veel mannen vinden het lastig dit in te voelen, te begrijpen.

Hou gewoon vertrouwen in je man, in je relatie, en besef dat deze fase gewoon even pittig is.. Jij komt straks gewoon weer 'terug'! En hopelijk staat je man ervoor open te leren dat een zwangere vrouw even wat anders is!

 

Nou ik heb gelukkig geen BI maar wat een vent zeg kom op!
Ik kon ook niet alles meer en heb het ook niet gedaan toedeloe je lijf en je kindje gaan voor en hij zal even moeten aanpoten door te helpen!
Doe de dingen die je wel kan en voel je absoluut niet schuldig als dat een tijd niks is ! Je heb maar 1 lijf en die heb je nog lang nodig!

 

Vertelde mijn man gisteren over dit topic, die vond het echt belachelijk dat de man in kwestie zo reageert! Hij zegt 'laat de vk anders die man eens goed uitleggen wat een vrouw precies allemaal doormaakt met zo'n zwangerschap en waar het allemaal invloed op heeft'. Maarja de vraag is dan of hij luistert he...

Hoop echt dat hij snel bijtrekt hoor! Die stress is voor jou ook niet goed!

 

Niet leuk zeg! Gelukkig hier niet het geval, ik kan ook niets meer doen!
Ik zou eens samen naar de arts gaan zodat de arts kan uitleggen dat je echt wel pijn hebt enz!

 

Wat een nare situatie... Verhuizen en werken tijdens de zwangerschap, pfoe, ik moet er niet aan dénken!!
Maar, kan het niet zo zijn dat jouw man er zelf momenteel ook een beetje doorheen zit/oververmoeid is? Bij mijn man kan ik hierdoor altijd goed de stemming pijlen. Meestal (gelukkig) zijn we gewoon lekker aan het werk (hebben bedrijf), hij veel meer dan ik, maar ik doe in huis dan weer alles. En dan gaat het allemaal lekker. Maar als hij een stressperiode heeft en vermoeid is, dan krijg ik soms ineens zo'n sneer van 'jij doet ook nooit eens iets' ofzo. Slaat nergens op. Maar dan weet ik gelijk dat hij ook echt aan zijn eindje is en dat ik hem even stevig moet toespreken dat ie een dag vrij moet nemen. Anders gaat ie gewoon 7 dagen per week door... Gelukkig luistert hij altijd wel en trekt hij dan ook weer snel bij.

Anyway, sterkte, het is niet leuk om te horen dat je man je lui vind terwijl je eigenlijk al meer doet dan je kan...

 

Ongelooflijk hoe LOMP sommige mannen kunnen zijn :x

Elke keer als ik hier op zp een verhaal lees over een man die geen begrip heeft voor zijn zwangere vrouw, dan voel ik me plaatsvervangend geïrriteerd.

Of het nou gaat om meer hulp nodig hebben van je man (in het huishouden, met de andere kinderen etc.)

Of om sex waar de zwangere geen of weinig zin (meer) in heeft

Of om hoeveel ze is aangekomen tijdens de zwangerschap

...

Ik vind het zo stom hoe mannen daar over kunnen klagen!
En al helemaal dat de vk of arts dan moet uitleggen dat het echt heel normaal is allemaal

Kom op zeg, als een man dat niet zelf kan bedenken, dan vraag ik me af hoe hij zich gaat gedragen als de baby er is

Ben heel blij dat mijn mannetje erg begripvol is en mij altijd helpt waar nodig!

 

Want vrouwen zijn nooit ongeduldig, onaardig, lomp of gemeen tegen hun man? Hallo, mannen zijn ook maar mensen, en vrouwen ook. Niet dat ik daarmee zeg dat je alles maar goed moet keuren, maar ook een man krijgt tijdens de zwangerschap te maken met extra stress en zenuwen en vermoeidheid.
Echt, dat de man van ts haar lui noemt praat ik niet goed, maar wat heeft het voor zin om hem zo keihard af te rekenen, wie schiet daar wat mee op?
Praat gewoon met elkaar, op zo'n manier dat je je allebeí begrepen voelt. Weet jij veel wat er in het hoofd van de man van ts omgaat?

En nogmaals, sorry hoor, maar ken meiden die vierkant over hun man heenlopen, die hem zwaar onder de plak hebben en hem behandelen als een soort slaaf. Geloof me, ook vrouwen zijn niet zonder zonden...

 

Ik denk dat het meeste wel gezegd is.
Je man zal ook zeker gestrest zijn en reageert hij af op jou. Vraag hulp voor het huis, praat met elkaar en desnoods met de vk of zijn moeder!

 

Je man gedraagt zich als een l*l. Laat dat maar aan hem lezen. Ik vind het zonder verhuizing al knap wat je nog doet met je bi. Jouw kindje en je lichaam gaan voor. Wat niet gaat, dat gaat simpelweg niet.
Misschien moet je partner een keer mee naar de vk en kan zij hem op zijn hart drukken hoe belangrijk het voor jou en de baby is om voldoende rust te nemen.
Succes!