Ik weet niet of ik mijn moeder bij de bevalling wil

In jouw geval zou ik zeggen dat dat moment samen met jouw man wil doormaken en dat dit echt iets tussen jullie twee is.
En dan dat je het fijn zou vinden dat ze dan meteen komt kijken als het kindje er is (na de controlles, eerste momenten en het opfrissen e.d.je laat haar dan gewoon als eerste de baby zien. Dan voelt het voor haar ook goed.
Uitleggen dat je liever een vriendin bij de bevalling hebt, lijkt me een stuk lastiger. Maar als dat de situatie is dan zou ik dat wel zeggen. Je hebt straks tijdens de bevalling genoeg aan je hoofd en wil je niet druk maken om de gevoelens en problemen van andere.

sterkte met jouw beslissing

 

Ik ben heel blij dat ik mijn moeder de geboorte van haar kleinkind kon laten zien/aanschouwen.
Dat is het minste wat ik voor haar terug kon doen na alle goede zorg die ze mij gaf mijn hele leven.
Je moeder zal (heel waarschijnlijk) een band met je kindje krijgen die alles overstijgt, zeker als het haar eerste kleinkind is.

Het is jouw bevalling, dus jij bepaalt. Maar denk er heel goed over na
Volgens mijn moeder was dit het mooiste moment van haar leven. Nog mooier zelfs dan de geboorte van haar eigen kinderen.

 

Je kan natuurlijk wel tegen je moeder zeggen dat het jullie moment is en dat jij en je partner dit zelf willen ervaren.
Dit is zo'n overweldigend moment, zo intens. Jullie worden op dat moment papa en mama.

Als je haar er niet bij wilt hebben zou ik geen smoesjes verzinnen, dat is nog pijnlijker dan er niet bij gewild willen worden.

Ik weet zeker dat ze het begrijpt.

 

Ik vind: jouw bevalling en jouw keuze. Ik zou inderdaad aangeven dat je dit bijzondere moment samen met je man wilt delen en het fijn zou vinden als ze er daarna voor je is. Als jij je niet op je "gemak" voelt tijdens de bevalling werkt dat denk ik alleen maar tegen?

 

Mag jij helemaal zelf weten en ook aangeven. Je moeder dient dit te snappen en te respecteren!

Misschien dat ze de kans krijgt na de bevalling iets voor je te betekenen in de drukke dagen die komen gaan..

Succes alvast met je bevalling!

 

Ik heb gelijk vanaf het begin gezegd dat ik de bevalling alleen met mn vriend wil doen. Al heeft mijn moeder nooit aangdrongen dat ze bij de bevalling aanwezig wilde zijn.
Ik zou gewoon zeggen tegen je moeder dat het iets is wat je alleen met je man wil doen. Het is je eigen keuze en ik vind niet dat je moeder dit kan afdwingen.

 

Bij mij was er geen sprake van dat er iemand anders behalve mijn vriend (of medisch personeel) bij zou zijn.

Gewoon nu al duidelijk tegen je moeder zijn dat je het leuk vindt dat ze komt, maar dat ze sowieso niet bij de bevalling zal zijn. Hoe vager je nu bent, hoe meer ze waarschijnlijk verwacht dat ze er bij is en hoe teleurgestelder ze is als dat niet zo is.

 

Hier ook aangegeven dat ik het alleen met m'n man wilde doen. Dat snapte ze.
En dat het het minste is wat je je moeder terug kan doen na jaren zorg ben ik het niet helemaal mee eens. Ze was er toch ook niet bij toen het kindje gemaakt werd? Dat is ook iets tussen een man en een vrouw samen.

Als je het niet fijn vindt dat je moeder erbij is, zou ik gewoon aangeven dat je het alleen met je vriend wil doen en ze daarna welkom is.

 

Ik zou het gewoon aan je moeder aangeven, jouw bevalling dus jouw keuze natuurlijk.

Hier nog niet zwanger maar ik weet wel dat ik er verder niemand bij wil hebben op mijn vriend na (en de verloskundige etc natuurlijk)
Weet dat mijn moeder er sowieso niet naar zou vragen (heeft ze bij mijn zus ook niet gedaan), en schoonmoeder weet ik niet. Maar die zal onze keuze daarin sowieso begrijpen.
Zodra het kindje er is kunnen ze gewoon meteen naar het ziekenhuis komen

 

Ik moet er ook niet aan denken om mijn moeder bij de bevallingen te hebben. De band is prima, maar niet zo goed. Dat is iets voor mij en mijn partner.

Ik zou het geloof ik wel al aangeven.. Op zijn minst te twijfel.
Niet dat ze straks bij je op de stoep staat en haar moet teleurstellen, laat haar nu maar aan het idee wennen dat ze misschien even moet wachten op de gang/in jullie huis.

 

ik zou doen waar jij je prettig bij voelt. Dat komt ook zeker ten goede bij het verloop van de bevalling.
Ik zou het eerlijk (maar heel vriendelijk en voorzichtig) opbrengen bij je moeder (liefst zsm; dan voel je ook wat rust ten aanzien hiervan). Het komt zowiezo vaker niet voor dan wel dat een moeder erbij is, dus je doet niet iets heel afwijkends oid.
En je hoeft absoluut niet het gevoel te hebben van dat je iets terug zou moeten doen voor je moeder oid. Nu ik zelf een dochter heb zie ik het juist andersom. Ik ben blij dat ik haar mama mag zijn! En de 'opofferingen' die ik voor haar maak, doe ik omdat ik dat zelf wil en daar zelf voor heb gekozen.
Dit is een heel belangrijke gebeurtenis in je leven die je op een manier moet doen die voor JOU prettig is.
succes!

 

Hier ook niet zo'n goeie band met m'n moeder, ze denkt van wel want nu ik zwanger ben is ze er ineens elke week. Ik heb ook duidelijk gezegd dat ik haar er niet bij wil hebben, toen wou ze de kraamzorg wel doen... Pfff dat dacht ik ook niet, dan wou ze wel wachten in het ziekenhuis tot ze geboren is. Ook dat dacht ik niet, we bellen wel als ze geboren is!

 

ik hoef echt niemand anders dan de mede maker van mn baby bij mn bevalling. als mn moeder die mede maker zou zijn prima.. maar helaas voor haar heeft mn man het toch echt zelf gedaan! we bellen wel.. doeehoeeii.. als jij het nirt wil, beurt t niet. (punt)

 

Mijn schoonmoeder heeft ooit een keer aangegeven dat ze zo graag bij de geboorten van haar kleinkind wilde zijn. (Ik was toen 16 en we hadden een half jaar verkering ofzo. Haha) Ik heb gelijk aangegeven dat ik dan voor haar hoopte dat haar andere zoon een vriendin zou krijgen die dat goed zou vinden (ook niet gelukt trouwens)
Mijn eigen moeder wilde ik er trouwens ook niet bij hebben. Hooguit als mijn man er bijvoorbeeld niet bij zou kunnen zijn ofzo. Dan liever m'n moeder dan alleen maar de kraamverzorgster ofzo. Maar mijn mieder hoefde zelf ook niet zo nodig hoor.

Ik zou het gewoon aanheven ts. Misschien bedoelt de ook meer de kraamtijd dan echt de bevalling zelf? Hoe dan ook: het is jullie keuze en niet die van haar. Alleen zou ik haar niet in die waan laten dat het wel mag en dan op het moment zelf pas zeggen.

 

Ik hoef mijn moeder ook niet bij de bevalling te hebben (zou ze wel willen) en ik heb dat ook duidelijk aangegeven.

Gewoon zeggen: Mam, bedankt voor al je steun en ik weet dat je het goed bedoelt maar wij willen de bevalling met ons tweetjes doen. Zodra de baby er is bellen we en mag je komen kijken (dat laatste moet je ook zelf bepalen, pas bellen wanneer je er aan toe bent).
Dat kan je ook rustig aan je omgeving laten weten. Zeg gewoon: tuurlijk hoop ik dat ze in de buurt is maar ik hoef haar niet bij de bevalling zelf, dat is iets voor mijn man en mij. Dan ben je naar anderen en naar jezelf toe eerlijk.

Mijn moeder wil dat ik bel zodra de bevalling begint en zodra de baby er is zodat ze direct in de auto kan springen en naar ons toe kan komen. Dat gaat dus niet door. Wij bellen wanneer WIJ er aan toe zijn, niet eerder.
Ook na de bevalling zal ze zich, net als alle anderen, aan bepaalde regels moeten houden. Ik hoef haar niet de hele dag om me heen, heb anders echt geen rust.
Geef je grenzen aan. Het draait nu even niet om haar, het draait om jou en de baby.

 

Ik interpreteer zo' n opmerking vrij breed.....


Er op tijd bij zijn, hoeft niet te betekenen dat ze bij de bevalling is, als meer het moment/ de dag zelf de baby bewonderen.


De eerste dag is ook heel bijzonder, want voor hetzelfde geld is ze er pas 2 weken later, dan is t toch anders........

Zou gewoon vragen wat ze precies verwacht en aangeven dat de bevalling een privé aangelegenheid is en alleen man erbij zal zijn.

 

Ik vind dat je dat dus tegen haar moet zeggen. Zeg ook tegen haar dat ze zeker haar kleinkind mag zien maar dat je haar niet bij de bevalling zelf wil hebben. Dat je dat met je man samen gaat doen (even terzijde wat je man nou wil, maar daar heeft ze niks mee nodig. Ook als jij je prettiger voelt met een vriendin erbij dan moet je dat gewoon doen. Ook dat mag je achterwege laten. Wat niet weet, wat niet deert).
Gaat ze zeuren? Zeg dan heel duidelijk: Mam, ik heb je net uitgelegd wat we willen en waarom. Ik blijf bij mijn standpunt. We bellen zodra de baby er is, je bent de eerste die mag komen kijken (pas bellen als je eraan toe bent hoor, maar dat hoeft ze dus niet te weten).

Zoals ik al eerder schreef wil mijn moeder ook van alles. Ik ben zelf duidelijk genoeg geweest. Mocht ze doorzeuren dan zeg ik gewoon: Ja hoor, ik bel zodra de bevalling begint. Dat doe ik helemaal niet maar ik laat haar dan in die waan. Misschien zeurt ze er achteraf nog over, misschien niet. Maar dan heb ik tenminste wel gedaan wat ik zelf prettig vind.

 

Mijn moeder mocht er ook 2x niet bij zijn, en nu weer niet.

Ik weet dat ze het jammer/vervelend vond en teleurgesteld was, maar die band is er niet.
Het is mijn bevalling en ik moet rustig blijven en mij fijn voelen, dat lukt niet met haar erbij.

De kinderen hebben overigens een hele goede band met oma en zijn gek op haar!