Hoi, even een vraagje van mijn kant. In februari 2013 wees alles op een zwangerschap, alle kwaaltjes had ik en ook was ik overtijd uiteindelijk werd ik ongi maar zo erg dat ik bijna flauw viel van de pijn! Normaal gesproken weinig tot geen last, aangezien beide een kinderwens hebben toch elke maand rond de vruchtbare periode 'geklust'. Nu helaas nog geen zwangerschap als resultaat, inmiddels lopen we bij fk in Beverwijk, ik heb in 2010 een HSG gehad en een echo, er is bloed geprikt en nu blijkt dat mijn schildklierwaarde hoog is maar nog wel binnen de normaalwaarde ligt. Semenonderzoek van vriendlief is goed genoeg. Nu zegt de gyn dat we nog een half jaar zelf moeten proberen want het percentage slagingskans is hoog genoeg. Ik heb in 2005 in een vorige relatie een prachtige dochter gekregen dus is de concusie dat we beide vruchtbaar zijn. Maar de term onverklaarbare onvruchtbaarheid werd wel gebruikt, eigenlijk heb ik ook niet zo'n goed gevoel over dit zh. Hoe is jullie ervaringein in het zh? Nou ben ik eigenlijk benieuwd hoe de onderzoeken bij jullie zijn verlopen, is dit een normale procedure? Hebben jullie andere onderzoeken gekregen? Hoe gaan jullie om met de onzekerheid? Ik ben 31 en nog jong genoeg maar toch wil ik zo graag en iedereen om ons word zwanger en natuurlijk is dat superleuk maar wij willen ook samen deze wonder meemaken. Ik weet natuurlijk dat ik al prachtmeid heb en in vergelijking met sommige nog kort bezig zijn. Inmiddels is het een lang en onsamenhangend verhaal geworden, sorry!
Wij hebben ook een hsg, een semenonderzoek en bloedwaarde analyse gehad, en een samenlevingstest. Bij geen van de testen werd een reden gevonden waarom wij geen kindje zouden kunnen maken. Daarom ook naar huis gestuurd om het nog eens een half jaar zelf te proberen. Na een half jaar zonder resultaat weer terug naar het ziekenhuis. Gestart met IUI, 6 pogingen zonder resultaat. Elke keer was alles goed: goede zaadcellen, goede eitjes, goed bms en toch elke keer zonder resultaat. Nog steeds onverklaarbaar dus. Daarna IVF gestart en bij de 1e poging zwanger. Volgens het ziekenhuis betekent onverklaarbaar echt: onverklaarbaar. Maar onze gyn zei ook dat hoewel het heel goed mogelijk is dat er echt geen enkele reden was voor onze onvruchtbaarheid (dus toch dat 'onverklaarbare'), er ook net zo goed wel iets kon zijn dat ze gewoon nog niet hadden onderzocht. Bijvoorbeeld dat de innesteling niet goed verloopt oid. Wij hebben dan ook het gevoel dat er toch iets 'mis' was dat met de IUI niet aangepakt werd en met IVF wel, maar het kan dus allemaal gewoon toeval/geluk zijn. Bij IUI zien ze of de eitjes, de zaadcellen en het baarmoederslijmvlies goed zijn. Met IVF zien ze alweer iets meer, namelijk ook of de zaadcellen de eicel goed binnen kunnen komen (zo niet, dan ga je door met ICSI) en of een bevruchte eicel goed deelt (en dus een embryootje wordt). Maar vrienden van ons hadden ook 'onverklaarbare onvruchtbaarheid' en werden in dat half jaar na de eerste onderzoeken gewoon zelf zwanger. Kan dus ook gewoon. Je hoeft niet te schrikken van dat woordje 'onvruchtbaarheid', het betekent gewoon dat ze op dit moment geen reden kunnen geven waarom je niet gewoon zelf zwanger zou worden. En dat betekent dus ook dat het nog helemaal vanzelf kan gaan!
Het ziet er vrij normaal uit, wat voor testen en conclusies er zijn geweest. Je bent waarschijnlijk het meeste geschrokken van de term "onverklaarbare onvruchtbaarheid". Dat bedoelen ze ook als ze eigenlijk willen zeggen; Het zou moeten kunnen (ookal is de kans misschien wat kleiner) maar het is nog niet gelukt. Zolang je zelf mag proberen; grijp die kans aan. De medische molen is zwaar en moet je echt als laatste uitweg kiezen. Niets zo onromantisch als echo na echo, meting na meting en vrijen op commando of met inseminatie aan de gang. Het is geweldig dat het er is maar als je het misschien niet nodig hebt; grijp dat aan.