soo wie zoo

Als ik vroeger in een zin; 'dan mij' gebruikte werd m'n vader altijd boos en riep hij; DAN IK! Vergeet t niet snel meer...

 

Advertentie:
Te Koop wii belands boord

 

Ghehe

 

Dat las ik laatst ook in een nieuwsbericht (zelfs hier op ZP dacht ik). Ik moest een paar keer lezen tot ik het begreep.

 

Ik vind het trouwens wél moeilijk om over fouten heen te lezen. En dat doe ik niet bewust hoor, maar ik lees dingen best letterlijk en dan kan ik moeilijk bedenken 'och, ze bedoelde vast dit of dat ermee'. Bijvoorbeeld als ik het woord 'mijn' lees, wat bv. een Rotterdammer in plaats van 'mij' zou schrijven en ik zie maar geen zelfstandig naamwoord daarachter komen, dan denk ik ook steeds: waar blijft het nou. Moet dan een paar keer lezen totdat het kwartje valt en ik begrijp dat het anders wordt bedoeld... Dus dat argument van 'wat maakt het uit hoe het is geschreven, je begrijpt het toch wel' klopt niet altijd. Heb ik ook met een bepaald lid hier die veel gebruik maakt van haakjes in haar teksten, vooral op plaatsen waar deze niet horen (en nee; niet vervelend bedoeld, maar ik ervaar dat nou eenmaal zo!).
Beetje soort van omgekeerde dyslectie ofzo?

 

Dat is expres om aandacht te trekken ik woonde daar vlakbij en moest er ook altijd om lachen.

Edit: woon jij dan vlakbij mij of heb je dat gewoon erg goed onthouden?

 

Dat kan echt niet.

 

Ik kan er niet zo goed tegen. Ik moet altijd een niet kloppende zin of woord verbeteren. Sterker nog: ik irriteer me vaak aan fouten

 

Je ergert je aan iets en je irriteert je.

 

Het irriteert je.

 

Tsja, ook ik irriteer me aan gemakzucht. Vooral aan: 'me moeder, jou auto, dan/als etc. Ik 'stoor' me ook aan Friezen (en ja, ben zelf ook een 'echte' Friezin) die alles verfriezen (zou dat de correcte spelling zijn?). Zoals: 'ik ga OP bed' en 'dat zou wel mooi wezen'. Heb altijd de neiging om ze te verbeteren.

En nee, ik voel me hierdoor niet beter en ja, ook ik maak weleens spelfouten. Vooral de d's en t's vind ik soms erg lastig. Maar ik doe wel m'n best, wat ik soms niet van anderen kan zeggen.

 

Iets wat irriteert geeft jeuk jij ergert je aan fouten.

 

Maar die d/t-regel is toch helemaal niet zo moeilijk? Bij twijfel gewoon een werkwoord als lopen gebruiken en dan heb je je antwoord.

 

Ik heb gisteravond nog een hele mooie gezien:

Kassierster

een sierplantje in de kas?
of toch een kassamedewerkster?

 

Hij wordt hierboven al genoemd...maar dan moet je deze nog even onthouden. Het is: ik erger me AAN of iets irriteert je

 

Als het zo makkelijk was, maakte niemand d/t fouten.

 

D t's ik vergeet steeds wat de regel was.

 

Het is zo makkelijk.
Ik loop
Jij loopt
Wij lopen

Dus:
Ik word
Jij wordt
Wij worden

etc.