Hoi meiden, Wij zijn nu al best een tijd bezig om zwanger te worden. Twee keer zwanger geweest maar helaas ook twee keer een miskraam. Nu hebben we al wat onderzoeken gehad bij het fertiliteitscentrum en alles was goed. Alleen mijn cyclus was te lang en dat kon aan mijn overgewicht liggen. Inmiddels ben ik 9 kilo lichter en is mijn cyclus weer goed gelukkig. Mensen om me heen vragen wanneer wij over gaan tot de volgende stap, IUI bijvoorbeeld. Maar ik merk heel erg aan mijzelf dat ik het heel lastig vind die stap te zetten. Dat klinische enzo.. om de dag naar de kliniek voor een follikelmeting en als de eicel bijna springt, moet manlief komen voor zijn aandeel. Het lijkt me nog veel slopender dan het ouderwets proberen wat we nu dus al zo lang doen. Mijn vraag dus: wanneer gingen jullie over op de volgende stap? Iemand die deze drempel herkent?
Hoi kuuske ja ik herken dat wel. Alleen ik had het meer met ivf. Ik had begin dit jaar verwacht dat ik na de operatie aan de verklevingen wel weer 'los' gelaten zou worden en we dan snel zwanger zouden worden. Want hé de blokkade was dan immers opgelost! Totdat de arts eigenlijk direct daarbij zei dat dit een perfecte uitgang voor ivf zou zijn. Toen stortte mijn wereld ook ff in want wij zouden ook zo'n MMM-stel worden. Ik moet zeggen dat ik nu helemaal aan het idee gewend ben en nu na de operatie niet kan wachten om te beginnen! Mijn buik is nu 'zwangerschapproof' gemaakt dus kom maar op met die spuiten In november heb ik ook een follikelmeting cyclus gehad (wisten toen nog niet wat er aan de hand was) de eerste 2 x vond ik het vreselijk maar daarna vond ik het hartstikke prettig dat alles daarbinnen goed in de gaten werd gehouden. Ik denk idd echt dat de drempel in je hoofd groter is dan als het daadwerkelijk zo is. Want ze kunnen je waarschijnlijk alleen maar helpen, soms is het iets simpels en soms even iets groters ik heb er geen seconde spijt van dat ik snel aan de bel heb getrokken nl (ging voor een te korte lf en een wat lange cyclus gem 35 dgn en kijk eens waar we nu allemaal al achter zijn )
Meteen toen ze ons vertelden dat we op de natuurlijke manier waarschijnlijk nooit zwanger zouden worden. We wisten dus meteen, het wordt icsi, of waarschijnlijk kinderloos (wonderen daargelaten).
Zodra wij te horen kregen dat het zaad erg slecht was. Als er zo'n duidelijk oorzaak is de beslissing makkelijker denk ik
Willeke je hebt ook al het één en ander achter de kiezen gehad. En idd je bent dan definitief dat mmm-stel.. dat hakte er in toen mn man zijn sperma in moest leveren en er twee dames ook in de wachtkamer zaten te praten wat ze al hadden gehad en wat hen nog te wachten stond. Heel confronterend. Hopelijk veel succes met het ivf en we duimen voor snel een goede zwangerschap! Stiertje allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! En wat Hyper ook zegt: als er een oorzaak gevonden wordt, stap je sneller in het traject. Wij zijn zwanger geweest dus de kans is aanwezig dat we weer spontaan zwanger raken aldus de gyn. Voor ons is dus lastiger om te zeggen: oke nu gaan we beginnen. Ik denk vaak: ach we proberen het zelf nog wel 'ff'. Maar zo volgen de maanden elkaar op en ben je onderhand zowat 2.5 jaar bezig..
Kuukske, gezien het feit dat je wel degelijk zwanger kan worden, maar het niet blijft, is het niet zeker dat je al direct op inseminatie moet overgaan. Misschien kunnen jullie wel geholpen worden met gewone ovulatie-inductie dmv hormonen. Dus gewooon ondersteuning in de cyclus net daar waar jij het nodig hebt. Misschien is zelfs het nemen van Utrogestan vaginaal vanaf na de eisprong al genoeg om je zwangerschap te ondersteunen en een miskraam te voorkomen. Ik persoonlijk ben snel gestart met "hulp" (wel geen inseminatie moeten hebben, maar wél de hormonen, wél de vele bezoekjes aan het ziekenhuis, wél een operatie en wél het "gepland betrekking" hebben ). Ik heb dit nooit erg gevonden, voor mij primeerde het zo snel mogelijk zwanger worden boven alles! Veel succes!
Hi Kuuske, ook hier moeite met de drempel en ook hier miskramen al voor de MMM. Maar toch wilde ik ook wel het onderste uit de kan halen en meer informatie m.b.t. de mogelijkheden. Aangezien het zaad van mijn man ook niet super is bleek ICSI de enige oplossing en in die tijd was ik nog zooooo bang voor naalden. Dat was mijn drempel. Toch gekozen ervoor te gaan omdat ik hoopte op een oplossing m.b.t. de miskramen in het medische. Voor ons telde ook de leeftijd en dan met name die van mijn man die toen al over de helft van de 30 zat toen we zijn begonnen (inmiddels alweer 38,5 jaartjes) en zijn zaadkwaliteit. Als de artsen je nog kansen geven op de natuurlijke wijze zou je het nog even aan kunnen kijken maar je kunt jezelf ook alvast uitgebreid laten informeren omtrent de mogelijkheden. Veel succes!
Hier na de eerste miskraam. Ik kreeg geen menstruatie meer door (duurde meer dan 4 maand) en was doodongerust dat er iets was blijven zitten. Dus naar de gyn gegaan. Daar bleek alles in orde te zijn en mijn eisprong was in aantocht. Met hem ook mijn voorgaande cyclussen besproken (allen langer dan 60 dagen) en afgesproken dat als ik ongesteld werd en het dus niet raak was met die eisprong ik Clomid zou beginnen innemen. Na twee cyclussen met Clomid bleek ik zwanger. Maar ook die zwangerschap ging mis. Rond 10 weken ben ik gecuretteerd. Daarna ging ik een maand aan de pil. Toen ik na die maand nog positief testte, heb ik maar weer aan de alarmbel getrokken. Er bleek na onderzoek inderdaad nog een deel van het vruchtje in mij te zitten en ik werd opnieuw gecuretteerd. Tijdens die onderzoeken bleek ook dat ik een tussenschot in mijn baarmoeder had. Daarna volgden nog twee cyclussen met Clomid, maar aangezien mijn eisprong steeds later kwam en mijn baarmoederslijmvlies steeds dunner werd, heb ik daarna besloten om contact op te nemen met de fertiliteit. En eigenlijk voelde dat voor mij pas echt als de stap naar MMM. Verschiet er steeds van hoeveel vrouwen Clomid en de gewone gyn al MMM noemen. We moesten een tweetal maanden wachten op onze afspraak daar en in tussentijd was ik weer zwanger, maar werd opnieuw een miskraam. Toen was ik er echt van overtuigd dat ik hun hulp kon gebruiken en dat ik alle onderzoeken, behandelingen en medicatie zou aanvaarden opdat het zou lukken en zou blijven zitten. Nog even aanvullen. Ik werd dus ook "vanzelf" zwanger. Zelfs met mijn lange cyclussen. Maar ik had het vruchtje zonder hulp nooit kunnen vasthouden. Dat tussenschot in mijn baarmoeder was zo groot dat het vruchtje geen plaats had om in te nestelen. En als het dan al een plaatsje vond, dan had het geen ruimte om te groeien. Dat tussenschot moest er dus uit! En toen het weg was, is de eerstvolgende zwangerschap gewoon goed gegaan (met een beetje hormoonhulp
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Wilde even iets zeggen over de mmm. Voor mijn gevoel was de eerste stap over de drempel bij de 'gewone' gyn al onze eerste stap in de mmm. Dat kan voor iedereen anders liggen. Wij zijn nu aanbeland bij de vierde iui en we zitten al een jaar en acht maanden in de mmm... Groetjes poebelie
Op het moment dat zeker was dat we het niet (geen enkele kans) zelf zouden kunnen. Omdat de mm heel zwaar is; lichamelijk en geestelijk en omdat het zo mooi is om het op de natuurlijke manier te kunnen proberen.
Hier hetzelfde.. Duidelijke oorzaak en dus ook duidelijke opties qua behandeling.. Als je weet dat het anders eigenlijk geen kans van slagen heeft, dan is de stap i.m.o. minder groot dan wanneer je een hoop onzekerheid hebt of er nu wel/niet iets mis is en het toch nog niet lukt om zwanger te raken/blijven..
Dank je wel! Ik lees wel meer dingen over utrogestan bolletjes inbrengen en dat het vrouwen kan helpen de zwangerschap vast te houden. De gyn zei dat als ik nog een keer een miskraam kreeg, ze meerdere onderzoeken gingen verrichten. En wellicht komt daar dus idd uit dat mijn lichaam wat ondersteuning nodig heeft d.m.v. hormonen e.d. Maar ik weet alleen niet wanneer ik dan aan de bel ga trekken als het weer zo lang duurt voordat ik zwanger raak. Ik voel me zo gauw een zeur...
Ik kan me voorstellen dat die naalden dan jouw drempel was! Wat erg zeg dat je in het voorstadium zit van baarmoederhalskanker! Dan krijg je wel klap op klap. Ik denk dat ik het nog even aan kijk tot na de vakantie dus tot ergens in september. Ik ben laatst ook nog getest op glutenintolerantie en dat kan er ook voor zorgen dat je moeilijk zwanger wordt en dat je sneller een miskraam krijgt. Eerst dus die uitslag afwachten. Bedankt voor je reactie en heel veel sterkte met alles!
Lutty: Wat fijn dat je nu wel een goede zwangerschap hebt, maar je hebt er ook een verdrietige periode aan vooraf gehad. Konden ze dat tussenschot niet zien tijdens echo's enzo? Of je in de mmm zit met alleen hormonen of de eerste onderzoeken is idd per persoon verschillend. Ik vind persoonlijk dat wij nog niet in de mmm zitten nu, maar zodra ik aan de hormonen moet en veel naar het ziekenhuis voor follikelmetingen e.d. voel ik me wel een mmm-meisje. Nepthys, ik heb laatst een paar pagina's gelezen van je dagboek. Wat gaaf dat het gelukt is en dat je bijna bent uitgerekend! Leo85 jij ook bedankt voor je reactie! Ik denk idd dat de stap sneller is gezet naar de mmm wanneer er een duidelijke oorzaak gevonden is. Zodra die er niet is, laten ze je vaak wat langer aanrommelen. En juist dat geeft mij het gevoel te zeuren als ik dus wel weer aanklop. Ook dat voelt voor mij als een drempel. Na de vakanties, dus ergens in september, laat ik mij denk ik informeren over eventuele mogelijkheden omtrent ondersteuning door middel van hormonen. Ik denk dat dat ook meer zoden aan de dijk zet dan bijvoorbeeld iui. Bedankt meiden voor jullie reacties!
He kuukske, wat erg dat dit jullie moet overkomen. Dat te hebben gezegd ga ik je wel iets meegeven.. Wij zijn net zo lang bezig als jullie, en 2 miskramen. Helaas zullen ziekenhuizen je niet snel helpen, mits je geen ernstige afwijking hebt in baarmoeder/zaad. Hardgezegd zeggen ze; je raakt zwanger dus blijf het maar proberen. Wij worden nu onderzocht in belgie. Ik heb wss maar 1 eileider, of 1 zit dicht, binnenkort een hsg om deze door te spuiten en manlief heeft middelmatig zaad, een beetje gehandicapt zijn ze (98% is misvormd waar 4% de norm is) Helaas zijn we 2x zwanger geraakt in 18 maanden maar kunnen dit niet vasthouden. Niets geks gevonden, behalve dun slijmvlies (vraag daar ook eens naar!!) en 1 eileider die mist.... Ik wens je veel succes maar in nl ziekenhuizen word je vaak helaas pas geholpen als je langer dan jaar niet bent zwanger geweest. Daarna zullen we het voornamelijk op eigen kracht moeten doen... X
Dat ik pas de stap naar de fertiliteit als de echte stap in de mmm heb ervaren was zeker niet bedoeld als een aanval op anderen hoor. Ieder gaat het traject "zwanger worden" op zijn eigen manier in en iedereen ervaart het op zijn eigen manier. Verder zal het verschil België/Nederland ook wel wat met mijn ervaring te maken hebben, in België loop je tijdens een gewone zwangerschap ook bij de gyn, misschien daarmee dat ik de stap naar de gyn en het nemen van Clomid niet als mmm heb ervaren. Scheelde ook wel dat de gyn op 5min. rijden was, dus dat ik nooit veel tijd kwijt was voor metingen en bloed prikken. Fertiliteit daarentegen was bijna een uur rijden dus ging altijd een halve dag aan op, vond het daardoor ook veel zwaarder. Ook vond ik pillen slikken veel minder confronterend dan tijdens een uitje met vrienden de wc moeten opzoeken om een spuitje te zetten. @Kuukske Op een gewone echo hadden ze het tussenschot niet gezien. Dat is pas ontdekt tijdens een hysteroscopie.
@ kuukske.. Mijn verhaal is heel anders als die van jou.. ik had geen keus, zonder medicatie geen eisprong. + vriendlief heeft verminderd zaad dus meteen na een aantal maanden pilstop de mmm ingerold, en zit er op dit moment nog steeds in.. Bij jou ligt het denk ik anders.. ik ben bang dat een fertilliteitskliniek jullie niet snel zullen helpen.. je geeft nu zelf ook aan dat je nu mooie cyclussen hebt, omdat je bent afgevallen. en je bent immers al twee keer zwanger geweest. Ik begrijp echter wel je frustratie hierover.. maar sowieso lijkt mij iui nog hellemaal geen optie voor jullie en dat moet je ook zeker nog niet willen.. want de mmm is geestelijk en lichamelijk slopend ! En er is bewezen dat je in het verleden wel zwanger kon raken.. wel zou eventueel Utrogestan een optie voor je kunnen zijn, mocht je opnieuw zwanger worden. Dit is progesteron en houd het baarmoederslijmvlies in stand. dit wordt vaker gegeven bij herhaaldelijke miskramen...maar ik moet er wel bij zeggen, dat meestal vrouwen dit voorgeschreven krijgen die echt al wel meerdere mk achter de rug hebben. Misschien kun je eens een gesprek aan gaan met je huisarts.. over eventuele opties, of een doorverwijzing om iig te laten controleren of alles in orde is bij jullie beide. ?
Bij de eerste hebben we 1,5 jaar gewacht voor we naar de gyn gingen. We hebben toen eerst alle onderzoeken gehad (duurde wel bijna een half jaar) en mochten toen na een half jaar met iui beginnen. Dit viel me heel erg mee. Ik hoefde maar hooguit twee keer per cyclus langs te komen (spoot hormonen), omdat ik een korte cyclus had. Ik heb niet zozeer de mmm als wel het moeten wachten op een kindje als zwaar ervaren Bij de tweede was de drempel om nara het ZH te stappen voor mn gevoel hoger, omdat ik mezelf liever wilde voorhouden dat we nog helemaal niet serieus bezig waren . Na een dik jaar zelf klussen zonder succes, toch maar weer naar de gyn gestapt voor iui. Veel succes met jullie keuze en natuurlijk het zwanger worden!
Hoi Meissie bedankt voor je reactie! Tijdens de eerste onderzoeken heb ik een inwendige echo gekregen en diezelfde dag werd ik ongesteld. De gyn zag baarmoederslijmvlies van 11 mm en was goed volgens hem. Ook heb ik een eisprong en maak ik genoeg hormonen aan die een eventuele bevruchting bevordert om in te nestelen. Maar ik denk idd dat zij ons niet snel zullen helpen. Ook zei de gyn verdere onderzoeken te doen bij drie miskramen of meer. Oftewel: "Mevrouw, pas als u weer een miskraam moet meemaken met al het verdriet, teleurstelling en wanhoop, dan pas gaan we u helpen." Maar je hebt gelijkt iui zou ons niet veel verder helpen.. Ik hoop dat je in België de juiste hulp krijgt en net dát zetje waardoor je zwangerschap goed blijft gaan, sterkte en succes!
Wat fijn dat het sowieso één keer gelukt is en dat jullie een kindje hebben! Was de tweede keer behandelen ook succesvol? Zijn ze er achter gekomen waardoor het met iui wel lukt en zelf niet? In wezen is iui niet heel anders dan gewoon klussen, behalve dan dat ze het in de baarmoeder spuiten ipv vagina. Ook spuiten ze er maar één lading in, waar je misschien normaal drie keer klust voor je eisprong..