Mijn zoontje is ruim 2 en mijn dochtertje 5 maanden. Ik dacht nooit last te hebben van hormonen, maar sinds mijn dochtertje er is ben ik gevoeliger voor stress. Ik word er zelf gek van en mijn man valt het ook op. Heeft hier iemand ervaring mee? Een voorbeeldje; gister gingen we dagje naar het strand. Mijn dochtertje kon niet zo goed in slaap vallen en moest huilen. Ik kon haar zo op het strand niet in slaap krijgen, dus ben met haar gaan wandelen. Maar ze bleef huilen. Zo ken ik haar niet en het zweet stond op me rug (en niet van het weer) ik denk dan.. We gaan naar huis, dit wordt niets.. Teruggelopen naar mijn man en haar nog keertje rustig getroost en gevoed en madame sliep. Toen mijn man vroeg hoe lang ze dan huilde en ik 10 minuten antwoorden, dacht ik... Waarom maak ik me daar eigenlijk zo druk om? Ik ken mezelf niet. We zijn met mijn zoontje de halve wereld over gereist. Mijn dochtertje is ontzettend makkelijk en zoet. Zijn dat hormonen en wanneer gaan die weg?
Ik kreeg het ook na de tweede. De eerste heb ik enorm van genoten. Bij de tweede stond ik al zenuwachtig op s morgens. Bij mij is het uiteindelijk in een depressie uitgelopen, dat hoeft bij jouw natuurlijk niet te gebeuren, maar doe t wel rustig aan..
Ik heb het nu vooral tijdens mn zwangerschap. Herken het ook echt niet van mezelf dat ik soms zo huilerig ben en weinig geduld heb. Mn ventje is het liefste mannetje wat er is en ja. Hij zit soms goed in sprongetjes, maar ik hoop juist dat het na de bevalling als de hormonen weer stabiliseren beter gaat en ik me meer mezelf voel. Maar ik begrijp wel dat ik op moet passen zo te lezen. @marley Sterkte en soms even aan jezelf denken!
Ik had dat bij de eerste heel erg, bij de tweede ben ik nu vrij relaxed. Ik hoop dat t zo blijft... Maar maak je er niet te druk om, geef het wat tijd.
Ik had vandaag de eerste dag alleen met twee kids na de bevalling (oudste 2 jaar en de jongste 10 dagen). De oudste is een heerlijk actieve peuter met alles erop en eraan (wervelwindje), en ik weet haar in t algemeen goed te sturen, en de jongste is heel makkelijk. Maar man, om 4 uur was ik gesloopt! De score in het huishouden? Oudste voorzien van eten, bedden afgehaald, was gedraaid en opgeruimd wat dochterlief had opengedraaid/omgegooid/rondgestrooid. De jongste lag om 11 uur tiptop in zijn wiegje, maar hing de halve dag aan de borst (regeldagje) O en naar de bieb geweest - 4 uur na het opstaan waren we klaar voor vertrek. Pfffffff - hopelijk wordt het makkelijker...
IK herken het ook, maar kreeg het pas na de derde. Het heeft volgens mij ook te maken met alles "goed te willen laten lopen" en daarbij spelen hormonen een rol. Het evenwicht is (weer) verstoord door ene nieuwe baby. Hopelijk trekt het langzaam bij!
het komt mij over als dat je zelf niet in balans bent, nadat de balans is veranderd toen je dochter geboren werd. Ze mag huilen, babys huilen het is ok, het gaat ook weer over en je troost haar en geeft haar eten, dat heeft ze nodig, je doet het goed! Misschien ben je zelf nog erg moe? Heb je een hobby of iets voor jezelf, dat je even geen mama bent? Dat zijn dingen die voor mij erg belangrijk zijn anders word ik ook wiebelig. Oja en niet stressig leven, vanalles moeten van mezelf ook mbt huishouden etc. Als jij in balans bent in lichaam en geest, dan komt het vanzelf goed. Ergens denk ik dat er een kink in de kabel zit? Wat niet zo gek is hoor
Ik herken dit ook! Mijn kindjes schelen maar 10 maanden en idd 'sochtends kan ik al een beetje zenuwachtig wakker worden. Hoe gaan we de dag door, hoe ga ik het leuk maken voor ze, wat gaan we doen, hoe zorg ik dat ik niet om 15u al bijna omval, hoe zorg ik dat de kindjes dat juist niet merken enz enz. Maar meestal als de dag dan eenmaal loopt dan geniet ik echt zo erg van de knuffels, kusjes en grappige uitspattingen en dan denk ik pffff waarom dacht ik vanmorgen nou zo?
ik herken je precies, hier ook echt zo na tweede, toevallig net topic erover gemaakt. Denk dat vogel gelijk is, alleen ben ik net als jij ook kwijt. sterkte meid, en je kan me altijd pb-en