Bij ons wilde ze dit eigenlijk ook, maar vanwege de baan van mn man maakte ze vrijwel altijd zonder morren "een uitzondering". Artsen weten gelukkig als geen ander hoe het is om 60 a 70 urige werkweken te hebben . Kindje mee vonden ze bij ons ook geen probleem. Bij bijna al mn afspraken in de mmm voor de tweede ging de eerste mee.
Mijn man gaat bij elke afspraak mee. Het is bij ons ook wel makkelijk omdat we beiden in het ziekenhuis werken waar we behandeld worden. Wij vinden ook dat je het met zn tweeen doet en je samen de ervaringen opdoet die je later weer kan delen met elkaar en het er over kan hebben wanneer je het er moeilijk mee hebt. Maar het is niet noodzakelijk natuurlijk. Als wij niet in het ziekenhuis zouden werken zou het misschien ook niet zo makkelijk gaan. We hoeven er overigens beiden ook geen uren voor op te nemen. Wel voor de punctie en de terugplaatsing.
Mijn man ging mee naar de besprekingen en naar de bahandelingen zelf. Naar de follikelmetingen dus niet. Anders moest hij inderdaad te veel vrij nemen.
Mijn man ging naar belangrijke afspraken mee; behandelplannen, spuitinstructies etc. Follikelmetingen heel soms; we hadden er meestal 6 in 2 weken dus dat was wat betreft zijn werk niet te doen (meestal een dagdeel kwijt met wachten in zk erbij).
Bij ons 1 e kind ging hij vaak mee ook wel eens naar fm maar nu blijft hij bij de kleine en ga ik een fm doen.gelukkig Is fm 10 min met de fiets. Als het ver rijden was en meer tijd in beslag nam zouden we mss samen gaan maar een fm Is zo gebeurd. Bij belangrijke dingen Is hij er wel bij als dat kan.niemand weet van onze behandelingen en er moet iemand op onze dochter passen.
Ja elke keer weer en ben daar super blij mee hij wilt er helemaal bij betrokken worden en wil alles weten
Mijn man is alleen meegegaan steeds naar de "verplichte" gesprekken (zoals de intake e.d). Naar de echo's en inseminaties ga ik alleen. Ik vind het onnodig dat hij z'n winkel moet sluiten voor zoiets. We voelen ons er beide goed bij, dus dan is het oke. Met de hsg ging hij wel mee, omdat het op z'n vrije dag was. Maar toen ook was hij gewoon in de wachtkamer. Iedereen moet doen wat voor hen het beste voelt, dan doe je het goed denk ik.
Nee ivm zijn werk kan hij niet altijd mee. Dat maakt mij ook niet echt veel uit want we praten dan na het werk weer bij en we zitten al zo lang in dit traject dat als hij voor alle dagen vrij moet nemen dat we dan geen vakantie dagen meer overhouden
Mijn man gaat met nagenoeg alle afspraken mee. kh zit 10 min rijden van zijn werk, dus hij kan makkelijk even weg. geloof dat hij bij 2 afspraken niet is meegeweest. Nu maken we waarschijnlijk de overstap naar Gent, dus wordt het wel lastiger, dan maak verlofdagen sparen...
Voor de vrouwen waarbij hun man niet altijd meeging; hadden jullie wel iemand anders die mee kon gaan? Bij mij kon mijn schoonmoeder mee en dat was fijn.
Ik ben vaak alleen geweest naar de follikemetingen. Maar daar hoefde ik echt niemand bij te hebben, moet er niet aan denken. Alleen mijn man en verder niemand.
Zoveel mogelijk man mee, maar als het echt niet kon ging ik alleen. Ik hoef daar ook niet iemand anders bij te hebben.. Met de punctie hadden we wel mensen meegenomen, goede vrienden van ons. Hij is met mijn man naar Nijmegen gereden (ons ziekenhuis is alleen transportkliniek) en zij is bij mij gebleven na de punctie.. Dit vond ik wel heel fijn
Ik vond het prima om alleen te zijn bij de hsg, echo's en alles. Het idee een ander er bij te hebben....nee leek en lijkt mij echt niets. Zou geen meer waarde hebben voor mij.
Mijn man alleen mee met belangrijke gesprekken bij gyn maar alle metingen etc niet. En bij punctie en terugplaatsing dan ook wel. Had vriendinnen die aanboden mee te rijden maar ik had zoiets ga wel alleen. Anders hadden ze in wachtruimte moeten wachten want voel nog ongemakkelijker als hun ok mee staan te kijken bij inwendigeecho's etc. Dus ging dan alleen de eerste keer vond ik dat erg spannend maar daarna ging het steeds makkelijker en zodra zkh uitliep belde ok ff met m'n man om bij te praten heb niet idee gehad dat we niet samen deden omdat hij niet naast me zat hij was net zo goed mee bezig op z'n werk in z'n hoofd dan..
Ja! Dat wilde hij zelf. Ik vind het erg prettig dat hij zich zo betrokken opstelt. Aangezien ik erg vergeetachtig ben is het des te beter dat hij meegaat haha. Ik vindt het natuurlijk geen probleem als hij een keer overslaat, dat wil mijn man dus niet.
Mijne ging altijd mee. Voornamelijk omdat het even rijden was en ik dat niet graag op mijn eentje doe. En daarnaast ook omdat je gewoon altijd slecht nieuws kan krijgen (eitje niet gegroeid of wat dan ook) en hij niet wilde dat ik dan alleen zou zijn. Enige wat ik alleen doe, is nu tijdens mijn zwangerschap om de vier weken gaan bloed prikken, is puur ter controle voor mijn schildklier, bellen voor de uitslag doen we wel samen.
Nou nee.. Bij punctie of terug plaatsing is hij er zoizo en als ik dat wil bij echo's ook maar vind dat zo'n onzin, moet hij voor 10 min vrij nemen.. Hij werkt voor zichzelf en vind dat nogal zonde, dus ik ga altijd alleen.. Vind het prettiger dat hij 7 u begint ipv met mij zit te wachten tot uur of 8 a 9..
Hier ook; de follikelmetingen en uitgangsecho's ga ik eigenlijk altijd alleen. I.p. vind ik het niet nodig dat mijn man voor die 5 minuutjes mee gaat. Ik heb alleen wel 2 keer slecht nieuws gekregen n.a.v. een echo, daar had ik niet echt op gerekend en was dus alleen, toen had ik wel graag gewild dat hij er was. Verder gaat mijn man wel altijd mee naar de gesprekken, punctie en tp.