Het voelt echt alsof we in een slechte ziekenhuissoap zijn beland. Afgelopen woensdag heeft mijn zoontje een PEG sonde geplaatst gekregen. Dit zou een opname zijn van een nacht en de volgende dag weer naar huis. Helaas spuugde hij, dus nog een nachtje extra. Volgende ochtend naar huis gestuurd, maar een uur later waren we alweer terug omdat de sonde lekte en de wond bloedde. We mochten op ons aandringen nog een nachtje blijven zodat ze ons de wondverzoring konden leren (wel zo handig he ). De volgende ochtend waren zoontje en ik net wakker en komt de verpleegkundige die wij de dagen daarvoor ook al gehad hadden bij het bed staan. Zij zegt 'ik maak me wel een beetje zorgen over Q', dus ik vraag waarom 'ik vraag me af of jullie de zorg wel aankunnen' . Daar ben ik dus heel erg boos over geweest, ik vroeg haar of ze ons slechte ouders vind en het antwoord was ja. En wel om deze redenen: De vorige middag had hij een pleister op zijn buik gekregen en deze hadden wij er 's avonds nog niet afgehaald. Goh nee, hij had heel veel last van z'n buik, waarom zouden we hem onnodig pesten? We waren een avond z'n forlax vergeten. Hij had diarree, dus dat was helemaal niet nodig. We gaven hem niet direct z'n medicatie als zij die bracht. Dat moet zoveel mogelijk samen met z'n voeding en daar was het nog geen tijd voor. En zo waren er meer van die kleine pietluttige dingen die ik ook allemaal tegen kon spreken. Toen ik zei dat ik hier een klacht voor in zou dienen zei zij 'prima, ik zal rapporteren wat ik heb gezien'. Toen ik daarna aangaf een andere VP te willen en anders zouden we naar een ander zkh gaan zei zij 'welk zkh wil je dan heen?'. Uiteindelijk ben ik dus goed boos geworden, maar ik wilde niet te boos doen waar zoontje bij was. Dus ik ben gaan zitten en de VP is de kamer uitgegaan. Nu hadden wij al niet zo'n beste klik met deze VP, omdat ze heel erg is van alles letterlijk volgen wat op papier staat ipv naar het kind kijken. En ook heeft ze regelmatig kritiek gegeven op het gebrek aan ritme en het slapen in de buggy tijdens het wandelen. Ritme heeft geen zin met alle therapieën (wekelijks babyzwemmen, logo, fysio ergo en andere doktersbezoeken). En de ene keer spuugt hij 's avonds of 's nachts en slaapt hij minder goed en slaapt hij dus meer overdag. Na dit incident heb ik een gesprek gevraagd met een andere VP en zij gaf aan niet veel te kunnen doen. Een uurtje later is de VP from hell weer komen praten en deze keer was ze poeslief en voerde ze gewoon een fatsoenlijk gesprek. Het kwam er op neer dat ze vond dat ze te zwaar getild had aan allerlei kleine dingetjes. Q ontwikkeld zich goed en dat zou hij niet doen als wij niet goed voor hem zouden kunnen zorgen . De rest van de dag en vandaag heeft ze geen kwaad woord meer gezegd, ging alles in overleg en kon ze zelfs tegen ons lachen. Ik verwacht dus dat ze een standje heeft gehad. Ze werkt al minstens 20 jaar op deze afdeling, mijn schoonouders hadden al problemen met haar toen mijn schoonzusje een keer in het zkh lag 20 jaar geleden . Al met al ben ik dus nog steeds best boos en verdrietig. Ik vind dat zij zulke dingen niet hoort te zeggen en al helemaal niet op deze manier. Ze reageerde niet professioneel maar ging kei hard tegen alles in. Dingen ontkennen uiteindelijk en ik heb geen excuses gehad. Dat vind ik toch allemaal wel heel erg vreemd en vervelend. Ik maak me verder geen zorgen hoor, ik weet dat wij hartstikke goede ouders zijn en de zorg prima aankunnen. De therapeuten en kinderartsen geven dit ook steeds aan. We hebben een super lief, vrolijk kind wat zich beter ontwikkeld dan iedereen had gedacht . Dat is voor mij de belangrijkste bevestiging dat wij het wel goed doen. Heeft er iemand ervaring mee met een klacht indienen tegen een persoon in het ziekenhuis? Gebeurt hier ook iets mee of beland het op de grote stapel? En wat voor gevolgen kan het hebben voor haar persoonlijk? (Als zij bij wijze van haar baan hierdoor kan verliezen, zou ik dat dan ook weer niet op m'n geweten willen hebben.) Kortom, schieten we er iets mee op om dit te doen of is het verspilde moeite en energie..
Ik weet niet of het zin zal hebben. Maar gelukkig geef je het zelf al aan, jullie zijn volgens mij super geode ouders!
Van 1 klacht zal ze dr baan niet verliezen, maar als ze dit vaker horen en er zijn al meerdere gesprekken met haar geweest dan kunnen daar zeker consequenties aan hangen. Ik zou dus wel een klacht indienen, alleen al omdat ze het gesprek niet met je aangaat en haar excuses niet aanbied. Anders had ik het laten varen.
Klacht indienen. Het is zeer onprofessioneel, kwalijk en beschadigend dat ze kennelijk zo met ouders omgaat.
Weet je? Misschien doen ze niks met je klacht maar jij bent het wel kwijt. Daarnaast, met een klacht doen ze misschien niks maar wie zegt dat er niet meer ouders een klacht hebben ingediend? Uiteindelijk is 1+1 2 en zou ze dan wel kunnen worden aangepakt. Ik zou dus zeker een klacht indienen.
Ik zou zelf een gesprek met de arts aanvragen, de gang van zaken rondom je zoon bespreken (want uit t andere topic begrijp ik dat er meer mis gaat/is dan alleen een vervelende vk) en daarin ook aangeven dat je je onheus bejegend voelt door de vk. En bij de arts doorgeven dat je je heir heel naar over voelt en hier om advies vragen.
Ik zou zeker een klacht indienen en die dan richten aan de klachtencommissie van het ziekenhuis. Niet aan iemand van de afdeling zelf. Misschien kunnen ze er op dit moment nog niets mee, maar het staat in ieder geval geregistreerd en als er meer binnenkomt (of al binnengekomen is) kunnen ze er wél iets mee.
Ik zou een klacht indienen. Wat een misselijkmakende vpk. Je komt juist over als een hele goede ouder, natuurlijk kun je niet alles vanaf het papier volgen, je moet het natuurlijk wel (indien mogelijk) zo 'leuk' en aangenaam mogelijk maken voor je zoontje. Zou ook aangeven bij de arts dat je haar niet meer bij jou of je zoontje in de buurt wilt.
Ik zou ook een klacht indienen ik ken je hele verhaal en vind het gewoon rond uit schofterig hoe het gaat bij jullie in het zh!!!! En jullie zijn super lieve en goede ouders! Dikke knuffel charlie
Eens! Een klachtenfunctionaris zal zich sterk maken voor jullie. Stuur je de klacht naar de teamleider, die kan het aan de kant schuiven omdat ze blij is (bijvoorbeeld) dat ze voldoende personeel heeft lopen. Deze verpleegkundige was niet prettig, dat mag ze best horen van bovenaf.
Ja zou het ook doen. Idd zoals ook al genoemd is dat jullie het kwijt zijn. Daarnaast hoop ik dat ze er wat mee doen. Als er meer klachten komen over deze vp dan kunnen ze er meer mee doen. Wat erg hoe jullie behandeld zijn. Heel fijn dat jullie niet zijn gaan twijfelen (wat heel veel ouders misschien wel zouden hebben gedaan). Heel goed ook dat je zo sterk in je schoenen stond (staat) dat je er wat van gezegd hebt. Ik zou het ook belangrijk vinden om excuses te krijgen.
Wat voor onderwerp ook, klacht indienen loont op den duur. Als iedereen denkt och laat maar, weet nooit iemand ergens van en kunnen er geen verbeterpunten komen
Ik zou een klacht indienen als een verpleegster dit soort dingen onterecht tegen mij zou zeggen. Dit is gewoon ongewenst en onbehoorlijk. Pffft een pleister er niet afgehaald. Mijn dochter loopt nu nog met de pleister van gistermorgen omdat ze die zo leuk vind. Ze word al gedwongen met infusen en antibiotica via de mond, moet ik dan ook nog haar dwingen ik die leuke pleister in te leveren... Als ze het op die manier bekijkt dan zijn er hier in het ziekenhuis allemaal slechte verpleegsters want er is nog geen een verpleegster die mijn dochter d'r antibiotica naar binnen wist te krijgen zonder morsen en knoeien omdat draakje er gewoon geen zin in heeft. (Lees ze spuugt het weer uit. )
Als jij door die mevrouw onheus behandeld bent, zou ik het wel kenbaar maken middels een klacht. Jezelf laten vertellen dat je een slechte moeder bent vind ik nogal een aantijging. Misschien doen ze er niks mee (waar ik van uitga) maar jouw klacht kan wel de druppel zijn. Ik kan me voorstellen dat ze meerdere klachten op d'r naam heeft staan. Ik zou wel per direct naar een andere ziekenhuis gaan en het zeker niet nalaten om de arts te vertellen dat zij hier de oorzaak van is. Dat telt waarschijnlijk zwaarder dan die klacht. Ze lopen geld mis
Van 1 klacht is ze haar baan niet kwijt, maar als niemand ooit een klacht indient, dan weten haar bazen ook nooit van iets. Ik zou dus wel een klacht indienen. En ik zou het volgende keer in een gesprek bij de arts die je zoon behandelt ook wel aanhalen, dat hij ook op de hoogte is.
Als je via de klachtenfunctionaris van het ziekenhuis een klacht indient, word er als het goed is echt wel wat mee gedaan. Tenminste die ervaring heb ik recentelijk wel, maar is natuurlijk wel een ander ziekenhuis. Toen ik mijn klacht schriftelijk indiende, ben ik door de klachtenfunctionaris gebeld om een afspraak te maken. Zij stond mij bij tijdens het gesprek met de arts waartegen ik de klacht had ingediend. Dat voelde wel prettig, omdat zij neutraal was en alles boven op tafel wilde hebben en ik niet aan alles dacht op dat moment. Uiteindelijk de klacht zelf laten vervallen, maar dat komt ook door de reden van de klacht. Dus als jij een klacht indient zal er mijn inziens zeker iets mee worden gedaan. Succes.
Bedankt voor alle reacties! Ik ga dinsdag, dan moeten we toch weer naar het ziekenhuis, even langs de klachtenfunctionaris. Als het goed is kun je daar gewoon zo binnen lopen. Dan kan ik daar mijn verhaal doen en dan hoor ik wel wat hun erover denken. Bij de eigen kinderartsen wil ik het ook zeker nog aangeven, voordat zij dadelijk aantekeningen gaat maken in het dossier die niet kloppen. (Weet niet of ze dat kan hoor.) Ze zal best een prima verpleegkundige zijn, maar ze heeft absoluut niet het recht zulke dingen te zeggen tegen ouders. Denken, prima. Bespreken, prima. Maar niet op de manier waarop het zaterdagochtend ging. Je mag ouders niet onbekwaam noemen. Naar een ander ziekenhuis hebben we inderdaad sterk overwogen. Maar het dichtstbijzijnde, geschikte ziekenhuis is Nijmegen. Nogal een stuk vanuit Eindhoven . En de kinderartsen zijn we over het algemeen wel tevreden over, net zoals de therapeuten en de andere artsen. Alleen de opnames gaan nooit zoals het hoort.. We zijn wel vaker niet serieus genomen als ouders, misschien omdat wij nog jong zijn, maar inmiddels hebben wij genoeg medische kennis verzameld om mee te kunnen praten met de artsen en verpleegkundigen. En bovenal, het is óns kind en wij weten wat het beste bij hem past.
Hier ben ik het ook mee eens. Doen per brief en desnoods een gesprek aanvragen in die brief. En als je gevoel niet klaar is, gewoon doorgaan met klagen tot je wel bereikt wat goed voelt.
Je kan t ook van deze kant bekijken... Zonder jou klacht is alles koek en ei en kan ze zo doorgaan zoals ze nu doet...iets wat dus niet professioneel is. Wil ze er van leren dan is een klacht indienen het beste anders leert ze t nooit. Van 1 klacht verliest ze haar baan niet maar komt wel in dossier. Succes!