Hoi meiden, ben zp een beetje aan het verwaarlozen . Zit echt met onwijze stuwing en kleine man krijgt het bijna niet weg, gisteravond 180cc gekolft en toen waren mijn borsten nog niet leeg. Ik heb wel een hele lieve kraamhulp die mij ondersteund met de bv. De wond van de keizersnede doet momenteel best veel zeer maar komt waarschijnlijk door genezing en de krammen moeten eruit, de vk komt hier morgen voor. Al met al gaat het dus wel goed, kleine man doet het super en grote zus vind het helemaal geweldig. Meiden die nog moeten bevallen, sterkte met de laatste loodjes en meiden die al bevallen zijn, geniet lekker van je kraamtijd
Hoi meiden, het is al tijdje geleden dat ik hier gereageerd heb maar we hebben er een turbulente week opzitten. Hier is mijn bevallingsverhaal. Het begon allemaal op vrijdag 11 juli. Smorgens had ik een sessie acupunctuur en ik had gevraagd of ze de natuur een handje kon helpen. Dat deed ze ook. In de namiddag had ik een afspraak bij de osteopaat die alles bij mij los gemaakt heeft, rug, schouders, bekken, benen alles zat vast! S'avonds voelde ik mij een stuk beter. De volgende dag kreeg ik lichte weeën rond 18u. Ik nam een bad in de hoop dat het beter zou gaan. Er volgde een heel slechte nacht waarin ik geen oog heb dichtgedaan. De zondagochtend was ik een compleet wrak. Schoonmoeder heeft me naar het ziekenhuis gebracht waar ik aan de monitor moest. 10 weeën op 30 minuten en 2 cm ontsluiting. Maar volgens de vk was dit nog geen echt begin. De Bmm was nog niet volledig verstreken. Dus ik terug naar huis. Op 11u verloor ik de slijmprop met heel veel bloed. De hele dag lang heb ik mijn weeën genoteerd, die kwamen tussen de 2 en 6 minuten. Wat heb ik pijn gehad! Maar ik mocht en zou nog niet bevallen. Vriend was smorgens vroeg vertrokken met de paarden en zat op 5 uur rijden van thuis. De kleine mocht dus nog niet komen want ik wou niet alleen bevallen! S'avonds ging het nog altijd niet beter. Na een lange warme douche nam schoonmoeder me terug mee naar het ziekenhuis. De weeën waren onhoudbaar voor me. Om 21u werd ik terug aan de monitor gelegd. Weeën om de 2 minuten maar nog altijd maar 2cm ontsluiting. De vk stelde voor dat ik een uur ging wandelen in de hoop dat er iets zou veranderen. Wat was dat een hel! Een uur wandelen met weeën... Maar ik beet door! Terug aan de monitor geen verandering. " mevrouw dit zijn valse weeën, wij kunnen niet anders dan u terug naar huis sturen" man wat was ik kwaad! Ik werd gesust met een pilletje tegen de pijn en met spasfon tegen de weeën. Eenmaal terug thuis kwam vriendlief ook aan. Hij was speciaal teruggekeerd met de paarden. We zijn onmiddellijk gaan slapen, nuja slapen.... Daar kwam niets van in huis met die weeën. Om 4u was ik het beu en ging ik naar beneden om een kruik warm water e nam 2 spasfons. Als het dan toch valse weeën waren kon ik maar gelijk een pijnstiller nemen ook. Ik was het zo beu na 2 nachten niet slapen. De weeën bleven echter komen en om 5u03 draaide ik mij om in bed, voelde ik een harde 'PLOP' en het water stroomde uit me! In het Frans riep ik 'oh putain!!!!!' Mijn vliezen waren gebroken! Wat een opluchting! Ik wist even niet wat te doen, het stroomde zo hard! Ik nam een douche terwijl vriend de auto voorreed. Een handdoek tussen de benen, plastic zak op de zetel en in mijn onderbroek naar het ziekenhuis! Gelukkig had ik een broek meegenomen die ik zou aandoen voor de deur van het ziekenhuis. Alleen had ik niet gerekend op een bende daklozen die voor het ziekenhuis de nacht doorbrachten. Die zullen gelachen hebben wanneer ik daar aankwam in mijn onderbroek! Om 6u lag ik terug aan de monitor. Het water liep nog altijd uit me. De vk had ondertussen ook gezien dat ons meisje in het vruchtwater gepoept had. Ondertussen had ik 3cm ontsluiting en mocht ik een ruggeprik krijgen. In afwachting kreeg ik een masker met gas. Wat geen kl**** hielp... Vriend probeerde mij gerust te stellen en hielp me door de weeën. Om 7u kreeg ik dan eindelijk de ruggeprik. Toen had ik al 5cm ontsluiting. Na een halfuurtje voelde ik nog altijd de weeën en werd de dosis verhoogd. Ondertussen moesten we nog altijd beslissen over de naam van ons meisje. Nu begon de tijd echt wel te dringen. We hadden 3 voorkeuren. Camille, Chloé of Cleo. Vriend zocht de betekenis van de namen op. Alsof het een teken van bovenaf was zagen wa dat net die dag (14 juli) het de dag was van de heilige Camille, patroonheilige van de dokters en verpleegsters. Dus hebben we beslist om haar Camille te noemen. Om 9u werd nogmaals gevoeld ik had ik 10cm ontsluiting! Wat ging dit plots snel!!! Door de hoge dosis ruggeprik voelde ik niets meer en was ik volledig verlamd vanaf het bekken. Vriend kreeg telefoon van het thuisfront dat hij per ongeluk de sleutels van de vrachtwagen had meegenomen en het paard dat klaar stond om te vertrekken kon niet worden opgeladen! In allerijl is mijn vriend nog naar huis gereden om de sleutels te overhandigen. Tegen 10u was hij terug bij me in de verloskamer en om 10 over 10 mocht ik beginnen te persen. Ik had het gevoel dat ik niet wist wat ik aan het doen was, ik voelde geen weeën meer en had ook geen gevoel dat ik moest persen. De vk begeleide me en zei me wanneer ik een wee had. Die kwamen steeds minder en minder dus kreeg ik weeenopwekkers. Ons meisje daalde rustig verder en na 40 minuten werd beslist om er de zuignap bij te halen. Ik kon niet meer, ik was helemaal leeg. Er werd voor een laatste keer gecontroleerd of ze niet verkeerd ingedaald werd en toen werd gezien dat de navelstreng om haar nek zat. De vk ontdeed haar van de navelstreng en haalde ze met de zuignap. Om 11u02 werd ons mooie meisje op mijn buik gelegd! Ze was zo klein, maar zo volmaakt! Vriend knipte de navelstreng door! Ik maakte mij geen zorgen want bij de laatste echo werd ze op 3kg geschat. Maar wat had de gyn zich vergist! Ons meisje woog maar 2kg490. Ze had problemen om op temperatuur te blijven dus moest ze in de couveuse. Ze mocht wel bij mij op de kamer blijven. De eerste nacht verliep relatief goed. De volgende dag hebben we genoten met de familie van ons meisje. Vriend moest s'avonds weg maar zou rond 23u terug zijn. Om 22u kwam een verpleegster me melden dat ons meisje een infectie had opgelopen en dat ze niet bij me kon blijven. Ze werd bij me weggenomen en werd naar de afdeling neonatologie gebracht. Daar werd ze aan allerlei infusen gelegd, bloedafname en allerlei plakkers op haar lichaam. Mijn hart brak en ik storte in! Ze lag er zo hulpeloos bij. Waarschijnlijk had ze de streptokokken bacterie opgelopen. Die avond sliep ik dus terug alleen. Ik heb mezelf in slaap gehuild. Gelukkig kreeg ik de volgende dag een kangoeroekamer op de neonat afdeling zodat ze toch bij mij kon zijn. 5 dagen lang kreeg ze antibiotica en heb ik geen seconde van haar geweken. Ondanks haar laag gewicht is het een vechtertje en heeft ze de infectie overwonnen. Sinds zondagnamiddag zijn we terug thuis en kunnen we volop genieten van ons wondertje... Zo dames, dit is een heel verhaal geworden maar ik wou dit met jullie delen. Een mooie afsluiter van 9 maanden...
Wat een verhaal Daphne. Heel indrukwekkend. Het helpt wel om van je af te schrijven vind je niet? Denise lastig he dat helingsproces hier ook last van de hechtingen. F doorbijten af en toe zeg. Catnip hoe is het met jou? Sterre fijn dat de bv nu goed lukt zeg. Hier ook op de Weegschaal gestaan op dag 3. Moet van de 6 kilo nog 400 gram dus erg blij mee. Hoop dat ik er nog meer af krijg want dat mag best. Al ben ik niet ontevreden. Zo snel al. Kirsty dat voetreflex heb ik ook gedaan. Heeft bij mij wel gerommel etc opgeleverd en zorgt ook gewoon voor goede ontspanning. Hoe vond je het? Ben je vandaag weer gestript? Hèhè eindelijk beetje de puf om te reageren, nu ben ik weer een beetje bij ( door Facebook blijf je natuurlijk altijd bij ) en ga ik ook weer actiever worden. Maar heb er gewoon niet eerder puf voor gehad.
Hier ook iemand die het een beetje verwaarloosd heeft. Ik geniet volop van onze kleine meid. Inmiddels ben ik ook moeder geworden van een prachtigr meid. Ze is 3575 gr en 52cm. Ze doet het echt zo goed. Mijn verhaal komt nog. Gefeliciteerd catnip met je dochter. Hoe gaat het nu? Kristy hoe is het met jou?
Denise: hoe gaat het nu met je wond? Daphne: je heb wel een heftige bevalling gehad meid, en ook een moeizame opstart. Fijn dat jullie nu thuis zijn, hopelijk kunnen jullie nu lekker van elkaar genieten. MadameV: logisch hoor dat je even geen puf hebt gehad om te reageren! Marievs: fijn dat je meisjehet zo goed doet! Hier qua weeën alles nog rustig, maat in mijn buik verre van. Hij beweegt nu nog net zo veel als weken geleden alleen heb ik er vanwege z'n omvang meer last van. Lig er nu ook wakker van. Wat een druktemaker!
Marygirl: hoe gaat het? Chocochick: vandaag afleverdatum he Kirsty: he bah wat vervelend dat het steeds opkwam en weer wegtrok. Hopelijk ben je inmiddels bevallen! Denise: oef 180cc kolven en borsten nog niet leeg... Begrijpelijk dat je daar ontzettend last van hebt! Is het inmiddels beter? Daphne: jeetje wat een verhaal Ik heb echt met m'n mond open zitten lezen. Ook wat er nog omheen gebeurd is... Sleutel nog weg moeten brengen, mijn god... Gelukkig zijn jullie nu volop aan het genieten! MadameV: heerlijk dat je de kilo's al zo goed als kwijt bent All: poeh ik kom er bijna niet aan toe om hier te reageren maar ik zal beter m'n best doen We blijven wel wat kwakkelen hier. Afgelopen dagen heb ik koorts gehad en geen idee waarom. Wel een ab-kuurtje gehad van de ha en het gaat gelukkig wel wat beter. Helaas zijn we (op mijn vriend na) allemaal verkouden, dl ook Gelukkig drinkt ze wel goed. Slapen is op en af. Afgelopen nacht wilde ze weer meer drinken terwijl ze de nacht ervoor bijna 5,5 uur achter elkaar geslapen heeft. Maar goed, met 2 weken mag je nog wel rommelen natuurlijk Op zich hebben we ook niks te klagen want ze doet het goed Gisteren ben ik voor het eerst met m'n 3tal gaan wandelen en even een speeltuin ingedoken. Was erg fijn om weer even fatsoenlijk buiten te zijn, ook voor de jongens. Gelukkig is L helemaal van zijn waterpokken af inmiddels en de oudste heeft het tot nu toe nog niet. Dit weekend is het 3 weken geleden dat de tweede besmettelijk werd dus ik ga ervan uit dat de oudste het niet meer krijgt ( waarschijnlijk toch al gehad dan? )
Wat is het hier stil zeg! Ik kom hier even een foto spammem van ons wondertje, die ligt zalig te slapen
Wat een mooi meisje Daphne! Kirsten: hoe gaat het met je, al bevallen? Catnip: ben erg benieuwd hoe het met je gaat. Word je goed verwent bij je ouders? Hier heeft nu de oudste waterpokken... Pff wat een ellende. Hij heeft nogal gevoel voor drama dus iedereen mag meegenieten van zijn kriebeltjes De jongste heeft ineens besloten om zindelijk te worden, wat op zich super goed is natuurlijk maar ik loop een keer of 1000 per dag op en neer om naar het potje te komen kijken en hem daarna een stempel te laten zetten op zijn eigen gemaakte plas-stempel-kalender Gister had hij ook gepoept maar hij schrok er zelf van volgens mij Kleine meid doet het op zich niet slecht maar ze heeft zo enorm veel last van de reflux Ze is daarom ook erg onrustig en ben je erg veel met haar bezig. Ik hoop eigenlijk dat we gewoon medicijnen gaan krijgen als we woensdag terug gaan naar de kinderarts want het is bijna geen doen op deze manier
De wond gaat aardig merk wel dat ik terug gefloten word als ik teveel doe, maar dat kan ik ook wel gebruiken anders loop ik mezelf voorbij. Stuwing is al wel minder maar meneer is alweer beginnen met clusteren, hoop dat het snel soepel loopt
Hallo dames! Ik neem me nu al een week lang elke dag voor het bevallingsverhaal op te schrijven maar kom er maar niet aan toe! Bij deze dus eindelijk Maandag de 14e begon ik rond de lunch met wat krampjes.. wist niet precies wat ik er van moest denken en had zoiets van we zien morgen wel bij de verloskundige als ze gaat strippen of het iets is of niet. Die middag middag nog boodschapjes gedaan, in ons huisje gerommeld voor mijn schoonouders die de volgende dag zouden komen, gordijnen van babykamer weg gebracht om korter te maken etc. Tijdens het avond eten kwam het gerommel weer terug.. ben lekker gaan douchen en heb mijn benen nog geschoren want je weet maar nooit Tegen uur of 9 had ik het idee van dit zou het wel eens kunnen zijn! Wilde de verloskundige maar niet bellen omdat ik zo bang was dathet vals alarm was.. toch zei mijn moeder rond een uur of 11 tegen mijn vriend zei dat hij beter de auto kon gaan halen voor het geval dat het toch kwam vannacht (auto stond nog bij ons thuis). Mijn vriend was de deur net uit toen ik begon braken en de pijn heftiger werd. Mijn ouders stonden er gezellig naast de weeen te timen, mijn moeder met een emmertje en mijn vader in mijn rug te duwen voor tegendruk bij de pijn (dat wist hij nog van toen ik geboren werd! Zo lief! ) Toch maar verloskundige gebeld die rond middernacht aankwam wat blijkt, 6 cm ontsluiting! We konden kiezen thuis blijven of naar het ziekenhuis, we hebben voor het laatste gekozen. Tasje gepakt, op de stoep een wee opgevangen, onderweg nog eentje, het ritje viel me dus alles mee! Bij aankomst in het ziekenhuis lekker gaan douche en vanaf dat moment was ik zo bezig met ween opvangen dat het allemaal langs me heen is gegaan. Voor mijn gevoel was het binnen een uurtje gepiept maar ben toch nog zon uur of 3 bezig geweest. Toen ik mocht gaan persen viel het hartje van de kleine meid elke keer terug.. ze hebben nog flink op mijn buik staan duwen maar het ging de verloskundige niet snel genoeg. Ik ben toen overgedragen aan de gynaecoloog en met behulp van een knip en vacuum is de kleine toen gehaald. Alles bij elkaar 6 uurtjes geduurt en een goede bevalling alleen jammer dat ik het zelf niet af heb kunnen maken... maar op dat moment maakt het je niet uit als de kleine maar gezond geboren wordt. Vriendlief is tijdens de hele bevalling echt top steun geweest, heeft op elke wee meegepuft en mij geholpen het ritme aan te houden terwijl hij mijn rug masseerde. We hebben ook prachtige fotos gemaakt tijdens te bevalling en al met al kijken we met een heel fijn en trots gevoel terug op deze geweldige ervaring! De eerste week was nog erg spannend omdat ons meisje zo klein was (2690 gr, 49 cm) had ze geen energie om zelf te drinken. Ben gelijk gaan kolven en vriendlief heeft haar met spuitje gevoed tot ze sterk genoeg was om zelf aan borst te drinken en dat gaat nu goed! Bijgaand fototje van ons meisje Zo dat was het even, het is etenstijd hier voor de kleine.. van de week even reageren op jullie verhalen!
Fijn dat alles goed gegaan is meis en wat een mooierd. Fijn dat eerst je ouders endaarna je vriend je zo goed gesteund hebben. Lekker blijven genieten van alles en maak je niet druk om ons het reageren komt vanzelf weer een keer als je tijd hebt hihi
Wat fijn dat je zo'n goede bevallingservaring hebt Catnip! En dat je meisje het nu zo goed doet! Hier alles nog rustig. Straks op controle.
Catnip: wat lief van je ouders dat ze je zo gesteund hebben. En handig zo'n vader die je tegendruk geeft 2 mannen die je zo fijn gesteund hebben, wat een luxe Super zeg dat je foto's hebt van de bevalling! Had ik ook gewild maar ja, helaas niet gelukt Hoe gaat het met de rest? Minigirl: hoe gaat het bij jou? Jouw meisje ook alweer bijna een maand oud.
Catnip wat een mooi verhaal. Hier ook een knip en vacuümpomp en nog wel meer wat niet goed verliep maar het is net wat je zegt het belangrijkste is dat je kindje gezond is! Mooi kindje hoor!
Dames, ik wist niet dat jullie hier nog actief waren. Ik weet niet waarom, maar ik dacht dat het voorsl via fb liep. Catinip, mooi verhaal en goed gedaan door naar het ziekenhuis te gaan in dit geval. Prachtige baby ook! Sterre, bedankt. Klopt, vandaag is ons meisje precies 4 wkn. Ik was doodmoe in de weken na de bevalling. Ik moest van de kraamhulp op dag 5 stoppen met borstvoeding omdat ik er extreem moe uitzag. Zo extreem had zij nog nooit gezien. Helaas door de enorme stuwing kon ik niet zomaar stoppen en moest ik ook blijven afkolven. advies van de verloskundige en kraamhulp was alleen de spanning eraf te kolven. De stuwing werd steeds gekker en duurde 10 dagen in totaal. Uiteindelijk een lactatiekundige geraadpleegd en die adviseerde eerst de stuwing leeg te kolven. Daarna kon ik afbouwen. Op dag 10 had ik ook nog ontstoken hechtingen. Al met al, het verliep niet zo makkelijk. Nu gaat het steeds beter. Ik geniet met volle teugen van onze prachtige baby.
Minigirl fijn dat het nu beter gaat. Hoe is het contact met je ouders? Zijn ze nog snel weer gekomen van vakantie?
MadameV: dank je. Mijn ouders kwamen op dag 10 na de bevalling aanzetten. Met koffers en al want eigenlijk wilde mijn moeder blijven. Ik had daar geen behoefte aan. Daarna weinig gehoord behalve af en toe een whatsapp waarbij ze om een foto van de baby vragen. Heel lastig dus.
Je bedoelde dat ze bij jullie wilden blijven logeren? Of nog op vakantie wilden blijven? Wonen je ouders ook niet in de buurt? Jammer dat het zo stroef verloopt zeg.