Dat is inderdaad nog een groot stuk Tazzy. En dat weet ik allemaal, maar... ik kán er niets mee nu. Ik kan geen beslissingen maken, ik kan niet vooruitdenken, ik kan eigenlijk helemaal niets nu. Ben leeg... Maar dankjewel in ieder geval. @Neirod, ik kreeg vandaag de bloeduitslagen: geen zwangerschap, maar ook geen andere zaken die anders waren. Eierstokkanker.... dat klinkt heel akelig inderdaad. Maar of dat in het bloed te zien zou zijn waarop bij mij geprikt is, weet ik niet. Ik wil sowieso naar de gynaecoloog bellen, daar voel ik me sowieso prettiger (op basis van eerdere ervaringen). En wellicht dat zij er meer mee kan. Edit: heb gebeld, kan pas begin september terecht.
Vervelend dat je je zo voelt! En lastig dat je nu geen beslissingen kunt maken en niet voorruit kunt / wilt kijken. Je hebt, net als ik, je leeftijd tegen dus wil je ervoor gaan dan heb je niet al te veel tijd om hierover te blijven dubben. Wil je het samen met een partner dan begin je er ook niet direct in het begin van je relatie aan lijkt me, je moet elkaar leren kennen dus ben je zo weer een behoorlijke tijd verder. Vind het echt heel rot voor je, je biologische klokje tikt door en zelf weet je het even niet. Ik hoop dat je snel voor jezelf duidelijkheid hebt wat je wilt en dat je van daaruit verder kunt! Sterkte.
Je hebt allerlei redenen om graag die testen te willen, maar sorry, zelf dat hokje aankruisen vind ik eigenlijk niet kunnen. Verder wens ik je wel heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Ja, de kanker kunnen ze terug zien aan een marker in het bloed. Die waarde is dan verhoogd. Maar daar moet je specifiek naar onderzoeken. Begin september is wel erg laat. Is het vloeien gestopt? Ben je ook veel afgevallen?
Het bruine bloedverlies is een week geweest. Ná 1 dag ongesteld te zijn geweest. Ik ben een paar maanden geleden afgevallen, waar ik al jaren hetzelfde gewicht ben geweest. Nu is het redelijk stabiel. Ik had er even op gezocht via internet, maar incontinentie heb ik niet. Al blijft mijn buik onderin aanvoelen alsof ik ongesteld moet worden, dat voelt iedere dag zo. En mijn buik is na elke maaltijd, hoe klein ook, enorm opgezet. Het gaat in zijn geheel nu niet goed, nog los van bovenstaande zaken. De relatie is over. :'(
Oh, wat verdrietig voor je. Ik weet hoe je je voelt. Je hebt een afweging gemaakt, en het krijgen van een kind is heel belangrijk voor je. Misschien voelt het nog niet zo, maar over een paar weken merk je dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Ook als je alleen zult blijven, weet je dat voor jezelf kiest en dat maakt je sterk. Knuffel.
Wat een verdrietige situatie. Heel veel sterkte. Je hebt deze moedergevoelens, en ik denk dat je daar ook iets mee moet. Want je wilt niet over 5 of 10 jaar spijt hebben.
He wat een vervelende situatie meis! Denk dat je inderdaad moet onderzoeken wat je wilt met je "moeder gevoelens". Sterkte hoor! En lekker op dit forum je hart luchten als je dat nodig hebt
Dank jullie wel voor jullie lieve woorden. Ook al heeft het niet direct met zwanger zijn te maken. Ik moet er gewoon van huilen bij het lezen. Ik heb trouwens de gynaecoloog opnieuw gebeld. Heb gekozen voor een andere, want de 'mijne' waar ik ooit bij was voor iets anders, is op vakantie en ik kon pas in september terecht. Nu kan ik bij een ander dus morgen al terecht. Doet me goed om hier mijn hart te luchten. Ik kan nu niet denken; mijn hoofd zit te vol en mijn hart voelt leeg. Maar wellicht dat ik straks weer wat helderder kan denken en dat dan dingen op z'n plek vallen. V.w.b. mijn klachten: die heb ik nog steeds. Misselijk na het eten, steken in onderbuik, pijn in borsten (misschien door verplaatsen van een marker die ik n.a.v. een biopsie erin heb zitten), veel hoofdpijn.
Hoi Billy, Hoe gaat het met je? Kon de nieuwe gynaecoloog je wat zinnigs vertellen? Soms helpt het als een fris stel ogen naar de situatie kijkt.
Dank je Sem Frummel. Neirod, bij gyn ging het wel goed. Jonge arts nog, in opleiding. Luisterde goed, ook naar mijn persoonlijke verhaal (relatiestatus en kinderwens). Hij was heel begripvol en je kon zien dat hij wilde dat hij iets voor me kon betekenen (en ik dacht: shoot, jij hebt zaad, ik eieren, haha). Enfin, er kwam niets uit. Wat wel 'vreemd' was, was dat ik zei dat ik dinsdag mijn eisprong heb gevoeld... voor het eerst van mijn leven. Ik had toen heel veel steken alsof ik ongesteld moest worden op dat moment, maar dan het dubbele qua steken/pijn. Ik had op de wc ook gele afscheiding. Maar de arts constateerde vrijdag dus dat ik mijn eisprong nog niet gehad had. Op mijn vraag wat het dan geweest was afgelopen dinsdag, antwoordde hij dat dit iets anders kon zijn geweest (waar ze soms geen verklaring voor hebben, net als met de rest van mijn klachten), maar dat het ook kon zijn dat ik een dubbele eisprong heb: eentje die al gesprongen is en eentje die er nog aan zat te komen, wat niet lang kon duren zei hij. Hij stuurt me nu terug naar de huisarts, waarna ik wellicht naar de internist zou kunnen, want die klachten zijn niet weg helaas. Dus wellicht dat het met de darmen te maken heeft, dat kon ook e.e.a. verklaren. En dat bruine bloed... hoe rot hij het ook vond om te zeggen, het kon wel te maken hebben met mijn leeftijd. Uitslag van het uitstrijkje is nog niet binnen, dat heb ik maandag bij de huisarts ook laten doen (gewoon vijfjaarlijks bevolkingsonderzoek). We wachten nu maar weer even af... Dank voor het reageren allemaal, lief van jullie.