Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik ook best angstig, niet zo zeer voor de pijn maar meer het in paniek raken, geen lucht meer krijgen hyperventileren etc etc zelfs de dood spookte door m'n hoofd Maar m'n buik groeide verder en verder, het kamertje was klaar er hingen allemaal blauw gekleurde kleine pakjes in de kast. En het fascineerde mij, er groeit iets heel kleins helemaal van mij in m'n buik. En ik wil weten woe dat is! Van de een op de andere dag keek ik echt uit naar de bevalling, ik wou ook heel graag mijn eigen lijf weer terug! In mijn zwangerschap heb ik hier op zp eens gelezen dat iedereen "het" kan, in de bosjes in Afrika maar ook ons Bea doet het Dus waarom ik niet dan?! M'n vliezen braken en 1 uur en 20 min later had ik een klein volledig afhankelijk van mij puur en prachtig mannetje in mijn armen. Geen hechtingen geen gekke dingen geen paniek geen angst, alleen maar opwinding! Door een weeënstorm wel pijn gehad en nee die pijn vergeet ik niet maar ik zou het zo nog 10 keer overdoen!! En daar kwam m'n meisje, een inleiding rond 38 weken. Toch wek weer angstig want ik wist nu hoeveel pijn het kon doen.. 3 uur na het breken van mijn vliezen was daar het meest prachtige meisje dat ik ooit in m'n leven had gezien mijn Liv. En de bevalling ? Die deed amper pijn, totaal niet te vergelijken met de eerste. Bij beide bevalling stond ik dezelfde dag weer fris en fruitig naast m'n bed! De wereld een wonder rijker en ik had dat mooi geflikt !! Komt goed meis, bespreek je angst en probeer dit te (laten) relativeren!
Ik denk dat een keizersnede je nog lelijk kan gaan tegenvallen.. Hier een keizersnede gehad bij zoonlief en nog steeds ondervind ik er nog steeds lichamelijke hinder van.. (hij is inmiddels bijna 6).. Nummer 2 op komst en dat moet een geplande keizersnede worden maar ik zou 100000 duizend keer willen ruilen met een gewone bevalling.. Waar ik straks minimaal 2 weken afhankelijk ben van anderen zaten mijn vriendinnen na een paar uur bevallen alweer rechtop en konden ze hun eigen kind voeden/verzorgen.. Ik ben in de positie dat ik NU al weet dat alles een grotere uitdaging gaat zijn daarna door eerdere ervaringen.. Iets wat ik er overigens meer dan voor over heb het is toch mijn kleine meisje dat afhankelijk is van haar mama..
Een keizersnede heeft risico's voor zowel moeder als kind. Het is namelijk een buikoperatie. Zelfs de ruggeprik heeft risico's! Ik had bij Aiden een geplande keizersnee wegens stuitligging. Ik was veel liever natuurlijk bevallen. Maar dat kon helaas niet. Bij Finley vorderde de ontsluiting niet goed. Zijn hartje viel steeds weg, dus een spoedkeizersnee. Ik kreeg die ruggeprik waar ik niet tegenop zag (ervaring mee gehad bij Aiden). Werd die te hoog gezet! Ik kreeg geen adem meer. Nou, dat voelt lekker joh! Net alsof je stikt. Als een vis op het droge naar adem liggen happen. Leuk hoor, zo'n keizersnee met ruggeprik. Ik werd direct onder algehele narcose gebracht waardoor ik Finley pas 3 uur na de keizersnee voor het eerst zag. Leuk, echt iets om voor te kiezen! Verder worden door de ruggeprik je benen gevoelloos. Heerlijk gevoel! Not! Je hersenen willen dat je je benen en voeten beweegt, maar dat lukt niet. Ze lijken als verlamd. En je zit je kindje veelal maar eventjes na de geboorte voordat die weggebracht wordt naar de kinderafdeling en jij moet wachten op de uitslaapkamer tot je eindelijk weer naar je kindje mag. Heerlijk toch? (Alhoewel er gelukkig tegenwoordig ook veel natuurlijke keizersnedes verricht worden.) Meid, je verheerlijkt hier de keizersnede, terwijl dit helemaal niet zo fijn is. Het kan je zwaar tegen gaan vallen. Ook qua herstel. Als ik had mogen kiezen, was ik veel liever van beide jongens natuurlijk bevallen. Ik zou je angst wel met iemand gaan bespreken. Wellicht dat je angst weggenomen kan worden. Ook zou ik informatie-avonden in het ziekenhuis gaan bijwonen over bevallen. En wellicht zou je een zwangerschapscursus of zwangerschapsyoga kunnen gaan volgen waardoor je ademhalingstechnieken leert om rustig te blijven. Dat het bij een ander mis is gegaan of een trauma heeft overgehouden aan een bevalling, wil niet automatisch zeggen dat het bij jou ook zo zal zijn. Het is niet erfelijk ofzo. Miljarden vrouwen over de hele wereld zijn jou voorgegaan.
en heb je een dikke portemonnee. Want het is niet goedkoop zonder medische indicatie. Buiten dat de VK/Gyn je eerst zal proberen toch naar een natuurlijke bevalling te praten e.v. met behulp van psycholoog etc. (ik heb het namelijk twee keer eerder gehoord in mijn omgeving en beide vrouwen zijn uiteindelijk, jawel, natuurlijk bevallen en vonden het 100% meevallen)Ze zullen altijd (hier in NL) eerst je angsten aan proberen te pakken. Dus er is echt goede begeleiding voor hoor! Maak het dus zeker bespreekbaar!
Nogmaals meid. Pak je angst aan. En ga deze niet uit de weg door te denken voor de gemakkelijke weg van een keizersnee (die dus niet gemakkelijk is) te kiezen. Dan blijf je die angst houden. Of durf je de confrontatie met je angst niet aan?
Kreeg je echt geen zuurstof meer of leek het alleen zo. Voordat soort dingen ben ik dus zo bang omdat ik in het verleden ook hele erge hyperventilatie s heb gehad dan lijkt het ook net of dat je dood gaat
Beste Zonnebloe, Ik kan me heel goed voorstellen dat je angstig bent voor de bevalling. Lijkt me ook heel normaal, vooral als je voor het eerst zwanger bent. Zo'n bevalling lijkt dan nog zo onwerkelijk. En het enige wat je er altijd over hoort is dat het zo'n pijn doet. Maar geloof me, je lichaam is ervoor gemaakt. Je kunt 't! Bespreek je angsten met je verloskundige. En mocht je gaan hyperventileren tijdens de bevalling dan word je geholpen. Ik dacht bij de bevalling van mijn eerste de hele tijd: iedereen kan 't, dus waarom ik niet!? Als je een normale bevalling hebt zonder al te veel kleerscheuren, en de meeste vrouwen hebben dat, dan ben je binnen niet al te lange tijd weer opgeknapt. Bij een keizersnede weet je zeker dat je een langer herstel hebt. En dat is niet heel fijn als je net moeder bent geworden. Maar nogmaals, ik snap je angst. Denk dat meer vrouwen die voor het eerst zwanger zijn stiekem een keizersnede wel een optie vinden. Maar als je eenmaal, met een normale bevalling, bent bevallen, en snel herstelt, weet je dat dat veel prettiger is. Helaas kan je niet voorspellen wat voor bevalling je hebt....... Succes!
Hoi Zonnebloe, Ik denk wat de meeste vrouwen hier proberen te zeggen, is dat een keizersnee niet echt remedie is tegen je angst. En natuurlijk voel je die angst. Het is ook zo onwerkelijk en zeker als je al angst en paniekproblemen hebt. Ik was ook bang, maar was erg verbaasd toen ik merkte dat ik de laatste twee maanden me nergens druk meer om maakte. Lang leve de hormonen. En nu weer! Ben ape-relaxed. Dus hierbij mijn bijdrage: Bespreek het met je vk, want je bent echt niet de enige en ze weten echt wel raad met angst en paniekproblemen. Daar kan je extra ondersteuning bij krijgen. Misschien is het wel een idee dat je sowieso in het ziekenhuis bevalt. Dat geeft mss een gevoel van rust omdat je dichtbij bent als er iets is. Doe een goeie zwangerschapscursus zodat je het gevoel hebt, dan je weet wat je doet. Dat geeft mss een beetje een gevoel van controle. Het allerbelangrijkste is, dat je je tijdens de bevalling overgeeft aan de bevalling. Je kan het toch niet stoppen, maar als je je gaat verzetten, dan kan het veel langer duren. Vertrouw op je lichaam. Die is er echt voor gemaakt. Heel veel succes en geniet van je zwangerschap. En onthou: als je het ergste verwacht, valt het altijd mee
Als het block van de ruggenprik te hoog zit kun je écht niet meer diep door ademen. Je krijgt dan ook extra zuurstof om je te ondersteunen. Na 2 keizersnedes zou ook ik maar wat graag natuurlijk bevallen. Het valt zo vies tegen, de pijn en het herstel. Duurt zoveel langer dan natuurlijk. Daarbij denk ik dat jij denkt dat je dan meer controle hebt over de situatie. Nou niet dus. Mijn block zat echt niet goed waardoor bij het scheuren van het buikvlies door de gynaecoloog ik het uitschreeuwde van de pijn. Maar reken maar niet dat ze dan stoppen hoor, ze gaan gewoon door. Dus controle heb je echt niet! Laat je vooral niet afschrikken door de bevallingen van je moeder, jouw bevalling hoeft echt niet zo te gaan verlopen!
Het enige wat ik me kan voorstellen is dat een geplande keizersnede je zekerheid bied wanneer je bevalling plaats gaat vinden en waar. Verder is, net als een normale bevalling, geen keizersnede hetzelfde. Mijn eerste is geboren met een spoed ks, na twee dagen inleiden. De hele toestand was heel erg heftig en de operatie best wel beangstigend, heb daar wel een trauma van opgelopen, maar het herstel ging weer super snel. Mijn tweede wilde ik heel graag via normale weg op de wereld zetten, maar werd toch een op zet korte termijn geplande ks. Was en stuk rustiger, omdat ik wist wat er ging gebeuren, maar het herstel valt me deze keer via tegen. Moet nu nog steeds rust houden, kan wel voor mijn baby maar niet voor mijn oudste zorgen, dat vind ik heel erg. Ik wil je niet bang maken maar mocht je toch een ks krijgen: De eerste keer uit bed komen om te douchen en het katheter te verwijderen gaat HEEL VEEL pijn doen, maar daarna gaat het iedere keer dat je uit bed komt makkelijker dus dat moet je even doorheen. Als je bang bent voor pijn kan ik je trouwens echt geen ks aanbevelen.
Ik snap dat je bang bent maar een keizersnede daarvoor gaat veel te ver. Er bestaat zoiets als pijnbestrijding bij natuurlijke bevallingen. Ik heb zelf 2 keizersnede's gehad heb bij beide erg veel last van complicaties gehad. Voor moeder en ook voor de baby is als het kan een natuurlijke bevalling beter Voor de baby voor de longen. Een keizersnede is een nood ingreep
Ik begrijp je angsten zeer goed. Zelf heb ik altijd geroepen dat ik NOOIT natuurlijk zou willen bevallen, doe mij maar een geplande keizersnede (hier in Duitsland krijg je die heel makkelijk, bevallingsangst is al een medische indicatie voor een ks). Ben nu nog niet zwanger, maar in de tussentijd zijn een aantal vrouwen in mijn omgeving natuurlijk bevallen (zelfs zonder pijnstilling) en het gekke is, dat ik mij zelfs een beetje erop verheug, het lijkt mij zo bijzonder! Nu moet ik wel zeggen dat ik MET RUGGEPRIK zou bevallen, dat zou ik al van tevoren aangeven, want zonder gaat mij weer net te ver ben niet zo zweverig ingesteld. Wat mij behalve de ruggenprik nog heel belangrijk lijkt, is dat je je bevallingsplan zorgvuldig en duidelijk opstelt, Zet erin wat je wel wilt (pijnstilling etc) maar ook wat je absoluut niet wilt (stagiaires of arts in opleiding aanwezig?) en instrueer je partner goed zodat hij jou kan helpen je wensen tijdens de bevalling te realiseren zo hou je zelf de controle over jouw bevalling en niet de verloskundige of wie dan ook. Haar taak is het de baby gezond geboren te laten worden EN het jou zo gemakkelijk mogelijk te maken Ps. wil je toch per se een ks maar gaat je gyn hiermee niet akkoord? Laat je dan door de huisarts of VK naar Duitsland verwijzen (mits je dichtbij de grens woont) daar heb je de grootste kans op een geplande ks. Het is tenslotte jouw lichaam en jouw bevalling. Succes alvast
Praat hier met je vk over. Ik heb het idee dat je denkt dat een ks heel eenvoudig is; verdoven, buik open snijden, kindje eruit, hechten en klaar! Maar het is écht een fikse operatie met risico's voor zowel jou als je kindje. Natuurlijk loop je ook risico bij een vaginale bevalling, maar die zijn vele malen lager dan bij een ks. Daarnaast verloopt het herstel na een natuurlijke bevalling ook vaak een stuk beter dan na een ks. Dus praat hier goed over met je vk, bespreek de risico's en bespreek ook de opties die je hebt bij een vaginale bevalling (qua pijnstilling bijvoorbeeld).
@Nescio Die persoon zou na de bevalling twee maanden haar ontlasting niet hebben kunnen ophouden, en in haar broek hebben gepoept... ik weet niet of het een totaalruptuur was. Zo heb ik nog meer horrorverhalen gelezen. Beetje stom, want ik moet zelf nog voor de 1e keer gaan bevallen. Binnen een paar weken. Ik heb volgens mij op een medische website gelezen dat een keizersnede alleen voor de moeder meer complicaties kan geven. En niet voor de baby. Dan ging het om 2 of 3% meer kans of zo. Maar ik kan het artikel niet meer vinden... Ik heb drie nichten die (geplande) keizersnedes hebben gehad. Ze waren echt alle drie tevreden over het verloop van de operatie, en het herstel ervan. Mijn zus is natuurlijk bevallen, haar kindje overleed bijna tijdens de bevalling. Mijn moeder heeft na haar eerste bevalling een postpartum psychose gehad en is vijf maanden opgenomen geweest, mogelijk omdat de bevalling fysiek te zwaar voor haar was. Ik weet dat een keizersnee een ernstige buikoperatie is maar vind dat het in veel gevallen een betere optie is dan een natuurlijke bevalling. Het is alleen soms moeilijk om dit van tevoren te voorspellen. Alleen als je dan hoort hoe vaak natuurlijke bevallingen nog in een spoedkeizersnede eindigen, wat vaak als traumatiserend wordt ervaren, denk ik: misschien moeten we wat minder vasthouden aan het ideaal van de natuurlijke bevalling en moet een geplande keizersnede in sommige gevallen sneller serieus worden overwogen. Maar ik ben geen expert.
ik herken het gevoel van toen ik voor het eerst zwanger was de eerste maanden had ik zo'n schrik voor de bevalling , de laatste weken kon ik niet wachten tot m'n weeen op gang zouden komen haha toen ik ruim 41 weken zwanger was , was ik zoooo blij dat ik eindelijk kon beginnen vond het bevallen op zich goed meevallen en de angst die ik in het begin had , daar kon ik alleen maar om lachen
Voor de baby is een natuurlijke bevalling beter voor de longetjes. En een keizersnede brengt meer risico's mee in een volgende zwangerschap voor moeder en baby
Snap je angst wel. Zag er ook al een berg tegenop om natuurlijk te gaan bevallen. Toch stelde ik mij erop in en liet het over me heenkomen. Uiteindelijk na een inleiding en niet vorderende ontsluiting werd mijn dochter gehaald met een keizersnede. De keizersnede viel me helemaal niet tegen, maar helaas lag ik een week erna weer in het ziekenhuis met een fikse wondontsteking waardoor de wond van de keizersnede opengehaald is. Tijdens de 2e zwangerschap zag ik wederom op tegen een natuurlijke bevalling, terwijl ik het aan de andere dolgraag wilde meemaken. Helaas verliep de bevalling precies zoals bij de oudste en werd het weer een keizersnede. Nou kan ik je vertellen dat deze keizersnede zeer traumatisch is verlopen. Dus denk er niet te licht over. Daarbij heb ik aan de eerste keizersnede zoveel verklevingen overgehouden dat de gynaecoloog mij sterk heeft afgeraden om ooit nog zwanger te raken.
Bij de eerste ben ik "normaal" bevallen en bij de tweede doormiddel van een keizersnede. Die keizersnede is me zoooooooo tegengevallen. Ik ben echt weken uit de roulatie geweest, dit terwijl ik bij de eerste s'avonds alweer mobiel was. Daarom wil ik nu ook het liefste normaal bevallen, tenzij het uiteraard medisch noodzakelijk is dat het weer een keizersnede moet worden.