Allebei een rijbewijs en ook allebei een auto. ik heb de mijne nu twee jaar ook een geld kwestie, maar ik zou absoluut niet meer zonder willen.
Wij ook beiden een rijbewijs en eigen auto, het zou echt een hoop gedoe worden als we dat niet zouden hebben ivm dochter ophalen/brengen (dl kan niet mee op de fiets ivm handicaps) hierdoor fiets ik ook heel weinig wat wel jammer is!
Geen rijbewijs,ga overal op de fiets heen,werk familie,huisarts,tandarts etc allemaal prima te doen op de fiets.Ik laat eens per maand AH alle zware boodschappen thuis brengen en als we dagje weg gaan net als nu met de vakantie gaan we met de trein en als we met een stel gaan rijd ik soms mee. In geval van nood heb ik altijd familie in de buurt met auto (zoontje vlug naar ziekenhuis ofzo).
Ja we hebben alletwee rijbewijs (op m'n 18e gehaald) + we hebben 2 auto's. Ik ga dus lekker overal naar toe met de kids, altijd handig.
Mijn man heeft wel een rijbewijs, ik helaas niet (rijangst). Ik heb wel geprobeerd maar ik zat helmaal stijf van angst en bezweet achter het stuur, kon niet eens logisch denken...dus naar 10 lessen heb ik gestopt. Ik moet zeggen dat ik het heel lastig vind...overal fietsen of met OV.
Allebei rijbewijs. Man haalde hem op zijn 19e, ik pas veel later, op mijn 24ste. Ik had gewacht tot ik ruim genoeg spaargeld had, en terecht! Het kostte me heel veel lessen en drie examens, ik was dik 3000 euro kwijt. Op zich vond ik het ook wel te doen toen mijn man alleen zijn rijbewijs had. Helemaal geen auto hebben is wel heel onhandig. Vooral als je buiten de stad woont met een bus die maar 1 keer in het uur gaat...
Yep. Ik op mijn 18e gehaald, mijn partner zijn NLse rijbewijs op zijn 30ste ofzo. Erg blij mee, zou niet zonder willen of kunnen.
Wij hebben allebei een rijbewijs. Wonen in een dorp met slechte verbindig voor het openbaar vervoer. En voor ons werk was het ook een vereiste.
Ik wel. Partner niet. Wij hebben geen auto voor boodschappen leen ik de auto van mijn schoonvader en ook om naar mijn ouders te gaan. Wanneer dit niet kan zo als gisteren pak ik de trein. Ons meisje is niet anders gewend is een uur rustig in de trein of slaapt.
Mijn man wel, ik niet. Tot mijn 22 à 23 totaal geen interesse. En toen ik toch geïnteresseerd begon te raken, dook mijn epilepsie op. Hierdoor mag ik simpelweg niet (leren) rijden. Mijn man heeft een wagen om naar zijn werk te gaan. Openbaar vervoer is waar ie werkt en met zijn uren (vaak om 6 uur al beginnen of stoppen om 10 uur 's avonds + geregeld weekendwerk met die uren) geen optie. Ik doe alles met openbaar vervoer en fiets. Ben er al jaren aan gewend. Ik vloek af en toe es goed dat ik 1.5 uur enkel erover doe om op mijn werk te raken, terwijl ik er met de wagen in een klein half uurtje zou zijn (heel af en toe brengt of haalt manlief mij). Of dat mijn ouders hier 1.5 à 2 uur rijden met openbaar vervoer vandaan wonen (met de wagen 45 minuten). Dat doe je dus niet elke week. Maar tja, het went en ik ken de bus- en treinuren van buiten ... Bovendien betaalt mijn baas mijn vervoer van en naar 't werk. Toen we een huis kochten, hebben we er ook op gelet dat we in de stad bleven. In de dorpen rondom is het openbaar vervoer immers een ramp. Ik vrees overigens dat ik om echt te leren rijden véél te angstig zou zijn . Heb immers ook autisme en 10 dingen tegelijk in 't oog houden, zou mij echt nooit lukken en ik zou een gevaar op de baan zijn. Heb weleens op een industrieterrein op zondag wat rondjes gemaakt met man zijn auto vroeger, maar dan moet je niet te hard letten op anderen, verkeersborden, lichten, voorrang, ... Als ik overigens weet dat ik 2 uur onderweg ga zijn, neem ik een boek, tijdschrift of muziek mee . Tijd nuttig besteedt dus.
Zekerrrrr, ben gek op autorijden. Heb alleen geen eigen auto, maar in de weekenden en op vakantie rijd ik in de sloep!
Allebei niet. Het OV gaat om de vijf minuten tot diep in de nacht en qua kosten is dat goedkoper dan een auto (waarmee je hier bijna niet vooruit komt door de drukte). Alle dingen die we 'nodig' hebben (ziekenhuis, huisarts, pretpark, zwembad, meer, bioscoop, winkelcentrum, enz. enz. enz.) liggen binnen een afstand van drie kwartier, dus qua gedoe valt het hier enorm mee. Mijn vriend wil nog wel ooit zijn rijbewijs, maar we zouden pas een auto kopen zodra we buiten de stad gaan wonen. En dat duurt nog jaren
beide een rijbewijs alleen ik rij na een ongeluk een paar jaar al geen auto meer doe het op het moment allemaal met de scooter zal alleen denk ik veranderen als er een kleine komt
Partner wel. Ik niet. Wel 2 jaar geprobeerd. Maar ik ben 1 grote angsthaas met lessen eigenlijk. Ik heb er niet zoveel geld voor. Ik wil een 45 km. auto maar die zijn ook erg duur.
ja allebei doen ook alles met de auto behalve in de zomer als het mooi weer is dan fietsen we overal naartoe.