Iedereen die kinderen geeft zal wel snappen dat het erbij hoort toch? Ons dochtertje heeft ook heel veel snachts gehuild, uren liepen we met haar rond maar niks hielp. Zelfde geldt nu voor het kindje van onze buren. Het klinkt heel zielig maar als je buiten staat hoor je de ouders het kindje ook troosten. Wat ik ermee wil zeggen is dat ik denk dat de meesten het wel zullen snappen en zo niet, niet jouw probleem 😉.
Herkenbaar ! Check het even.. Hier bleek na een jaar toen ik het toch maar eens ben gaan checken dat ze haar nog nooit hadden gehoord en ik was er van overtuigt dat ze overal van konden " meegenieten". En ja ik was ( en ben alhoewel zo goed als nooit meer nodig) zo' n moeder die haar kind laat huilen soms als ik zker weet dat er echt niets is behalve dan dat ze aandacht wil / de strijd wil winnen... Sterker nog als baby liet ik haar wel eens huilen omdat ik zeker weet dat net voor naar en mij beter was als ik haar even liet ...
Hier hetzelfde biren dachten laatst dat het echt goed mis was (van de trap gevallen ofzo). Uitgelegd dat ze echt niet wilde slapen, maar nog wel nodig had. Afgesproken dat als er echt een keer iets is (ben ook vaak alleen) ik om hulp zou vragen, maar als ik dat niet zou doen het gewoon een driftbui zou zijn. Wel gezegt dat ik het voor hun heelvervelend vond. Ze zeiden zelf dat je dit soort dingen nu eenmaal kan verwachten als je een gezin hebt mst kleine kjnderen naast je. Zoms huilen minn kinderen ook veel als we in de tuin zitten. Vandaag bv nog. Ze waren alle twee erg moe. Ik ga dan wel met ze naar binnen om de buren ook de ruimte te geven.
Ik had het zo kunnen typen dit topic! Ben zelf ook snel bang wat de buren wel niet zullen denken en of het wel normaal is dat die van mij soms zoveel huilen.. Maar hier lezen doet me goed!
Wat de buren denken interesseert me niets. Ik hoor het verschil tussen aanstellen en echt overstuur. Bij aanstelleritis laat ik hem zn gang gaan, zodra hij echt over de grens gaat dan spreken we hem daarop aan.
Doet mij goed jullie antwoorden te lezen! Van het weekend kwam ik mijn ene buurvrouw tegen en liep ik een beetje te vissen vanwege de 'nachtelijke geluidsoverlast', maar ze reageerde er niet echt op, dus waarschijnlijk valt het toch wel mee. Ik durf het ook weer niet rechtstreeks te vragen, want als ze dan zeggen dat ze er last van hebben voel ik me nog opgejaagder wanneer mijn dochter tekeer gaat, hihi. Ik houd veel rekening met mijn buren en ga ook snel naar binnen wanneer mijn dochter buiten niet te genieten en huilerig is. En wellicht ten overvloede: ik laat haar alleen huilen als ze het er om doet. En ook dan ga ik om de 5 minuten kijken en eventjes troosten. Waarnaar het schouwspel weer opnieuw begint. Maar dat zien de buren dus niet. Als ze ziek is, echt verdrietig of wat dan ook laat ik haar natuurlijk niet alleen! Misschien moet ik me gewoon niet zo druk maken, maar toch fijn dat ik niet de enige ben die er weleens mee zit.
Wij zaten laatst op de camping met een zoontje dat veel huilde; 's nachts ook. We lieten hem niet huilen, omdat hij ziek leek te zijn (normaal heb ik geen probleem met laten huilen hoor! als het moet, dan moet het). Maar toch werd hij regelmatig wakker 's nachts. Ik heb de buren gevraagd en zelfs toen hoorden ze hem niet (we lagen in een caravan). En net wat de rest zegt; het hoort erbij.