Over twee weken gaan ik, mijn man en de rest van het familiegespuis, een dagje naar Decibel. Hartstikke gezellig en natuurlijk heerlijk om eens met zijn tweetjes uit te gaan. Zoontje slaapt een nacht bij mijn ouders. En ik had er tot op vandaag nog niet zo over nagedacht, maar het idee grijpt mij nu ineens bij mijn keel. Wat zal het raar zijn om een nacht in een huis te slapen zonder hem er in! Het idee alleen al! Daarnaast ga ik mezelf ook ineens druk maken over andere dingen. Zoals; ze hebben geen traphekje en slapen met de Van op het bed. Tegen de muggen en extreme warmte in de kamer, maar goed. Hij slaapt bij mijn ouders in bed die nacht, dus hij zal niet onopgemerkt wakker worden, dus het niet hebben van een traphekje is natuurlijk niet zo'n groot probleem en overigens vrij nutteloos, want daarnaast zit een open zoldertrap . Maar het echte eindprobleem? Ik ben een moeder met verlatingsangst. HELP!
Heel normaal hoor...en waarschijnlijk ga je het niet eens naar je zin hebben op decibel...ik hoop het natuurlijk wel voor je! Toen ik de eerste keer ging stappen en de kleine bij jawel gewoon mijn man liet...moest ik al eerst 10 keer bellen of alles nog goed ging...tijdens het stappen kon ik gewoon niet ontspannen...had 6 Malibu cola's op en was nog geen eens aangeschoten! Omdat ik gewoon te gespannen en alert was..en me niet op mijn gemak voelde haha.. Maar dat gaat na een paar keer wel over hoor...eigenlijk slaat het nergens op Maarja zal wel moederinstinct zijn
Oooh ik vond het ook niks de eerste keer. Dat was noodgedwongen door ziekenhuisopname en mn man die late dienst had, maar gelukkig hield mn moeder me op de hoogte. De tweede keer sliep ik wel thuis na een bruiloft en voelde ook echt gewoon een leegte in huis. Sliep veel lekkerder met hem thuis Geniet er wel van op Decibel!