Ha dames, Hebben jullie tips? Ik lig momenteel in het ziekenhuis vanwege bloedingen in de zwangerschap. Of het nu mamahonger is of een combinatie met een megavervelende 9 maanden sprong, mijn zoontje is niet te genieten thuis. Mijn man zorgt nu voor hem, morgen en overmorgen komt er oppas, maar werkelijk niks is goed, het is huilen en nog eens huilen, niks willen, niet slapen. Ik voel me zo machteloos hier en moet me zo rustig mogelijk houden maar het lukt me niet zolang ik weet dat mn man doodop en is gillend gek word en zoonlief ongelukkig is. Ik wil hem zo graag helpen maar weet niet hoe. Iemand nog tips hoe we hiermee om kunnen gaan?
Ik heb helaas geen tips voor je (geen ervaring met zo'n klein mannetje) Maar wil je wel ff sterkte wensen! K hoop dat je gauw naar huis mag en je zwangerschap goed verloopt verder.
Ja, wat vreselijk he....ik ben tijdens de zwangerschap van jongste dochter 3 x opgenomen ivm bloedingen. Ze is overigens tot 41+1 blijven zitten, dus maak je niet te veel zorgen, het komt vast goed. Oudst dochter had het er zó moeilijk mee, niet leuk. Ik hoor haar nog huilen op de gang:ik wil bij mama blijveeeeeeeen... Omdat zij toen al 3 was, kon ik wel meer doen dan met een bijna-dreumes. Eenmaal thuis, veel samen op de bank, boekjes lezen, dvd kijken, liedjes zingen. Aan tafel samen kleuren, kleien. Samen in bad. En heel veel knuffelen.... Ik hoop dat je snel naar huis mag, samen thuis maakt al een heel verschil.. Succes en sterkte!
Geen tips, je gaat er niets aan veranderen. Mijn man heeft dit probleem nu met twee kids. Ben maandag geopereerd dus hij staat er alleen voor met een baby en peuter. "Helaas" ben ik thuis dus hoor ik allew ook nog eens vanuit mn bed. Tijdens de zwangerschap van mn tweede lag ik ook in het ziekenhuis en dat gaf me meer rust da thuis zijn. Hij doet het heel goed hoor, maar het loopt allemaal toch moeizamer dan als mama zich er even tegenaan bemoeit. En ook hij is inmiddels kapot. Ik heb dit weekend ook een oppas in huis zodat hij even wat voor zichzelf kan doen. Sterkte!
Thanks. Ja, huj gaat vandaag en morgen werken, dan is er ook oppas. Hij moet deze week even uitzingen, want vlg weekend zijn mijn ouders waarschijnlijk ook weer terug in het land van vakantie. @zoe123 ook vanwege je placenta? Ze halen de kleine meid hier sowieso voor 37 weken, omdat mn zoontje ook met 37,3 al kwam. Ze willen geen risico lopen met weeen. Het is al zeker dat die placenta niet meer genoeg gaat opschuiven. Ligt nog 4 cm over de uitgang heen, incl. Bloedvaten. Daar heb ik al genoeg stress van.
Heel vervelend inderdaad, mijn dochter heeft van mijn opnames ook echt veel last gehad. Heeft daarna ook wel even geduurd voordat ze zichzelf weer was. Enorm moeilijk om te zien. Je kan er helaas niets tegen doen. Mijn man viel direct in slaap in het ziekenhuis als hij op bezoek kwam.
Ja, inderdaad, de placenta lag er voor. Maar hier had men de instelling om de "natuur zijn eigen gang te laten gaan" pfffff, ook al kwam haar grote zus met 36 weken. Ik begreep dat wel maar steeds midden in de nacht naar het ziekenhuis met man en kind, daar vervolgens dagen liggen, zo niet leuk.. Dus ik ging met 39 weken wederom gewoon weer naar huis. De keer daarna (wederom midden in de nacht, heel vervelend), bleek ik eindelijk ontsluiting te hebben. En kon ik dus door naar de ok voor een ks. Blijf praten met je gyn, geef aan hoe jij je voelt. Heel belangrijk!
Wij maakte er voor onze dochter een feest van zover mogelijk. Ballon uitkiezen in het ziekenhuis, boekje lezen van nijntje in het ziekenhuis en uitstapjes. Als ik nu naar het ziekenhuis moet roept ze yes
ja, dat snapt onze kleine drol nog niet gelukkig ging hij gisteravond wel slapen, na een allesbehalve vrolijke autorit terug. helemaal doodop. ben benieuwd, mn schoonzus past nu op.
Is het een optie om hem zo veel als mogelijk bij jou op bezoek te laten komen en desnoods halve dagen bij jou te hebben (desnoods vraag je om een extra babybedje bij de verpleging)? Wat speelgoed, wat boekjes om in te kijken en eventueel een stel extra handen en je bent vertrokken. Hij is bij mama, huilt hopelijk minder, slaapt wat tussendoor en jij bent ook geruster. Zeker als 't kennelijk nog voor een week of 10 is dat je in 't ziekenhuis zou liggen ... lijkt mij enorm moeilijk voor zo'n kleintje. En gezien de leeftijd kan je 't hem ook nog niet echt uitleggen.
nou, ik mag vermoedelijk aankomende week wel ergens naar huis. bloeding is alleen nog oud bloed, dus morgen mobiliseren en kijken hoe dat uitpakt. al doe je mij het meeste plezier met een huiskamertje hier, waar ik nog 8 weken kan verblijven met gezin tot de keizersnee...vind het doodeng naar huis te gaan. haha, ik zie dat mijn laatste regel wel tegenstrijdig is met mn topictitel.
Heel lang geleden.. maar toen ik zo oud was, lag mijn moeder ook zwanger in het ziekenhuis met bloedingen. Mijn vader paste op mij en als hij aan het werk was kwam oma in huis. Oma deed ook de was van mn moeder, en gaf mij een gedragen pyjama. Ik scheen daar mee te knuffelen en er rustig van te worden omdat het naar mijn moeder rook. Op foto's van toen zie je mij ook met die pyjama. Misschien dat het helpt?
kan wel een hydrofiele doek inderdaad een dagje bij me dragen, dat hij die kan ruiken. dan neem ik wel een poepluier van hem