vraag is voor mijn vriendin! Als je besluit voor een 3e of 4e kindje te gaan en je andere kinderen zijn 4 a 5 of misschien ouder wordt zo'n kindje altijd als Na komertje gezien? en hoe gaat de acceptatie later als kinderen ouder zijn? zien ze hun jongste broertje of zusje dan altijd als klein kind die dan niet echt mee komt? of zouden ze dat erg leuk vinden? tuurlijk verschilt het per kind en gezin en hoe je zelf je kinderen er mee om laat gaan (opvoeding) maar omdat ze dat leeftijds verschil hebben ook als ze 30 zijn zou ze niet willen dat haar kindje altijd buiten de boot valt omdatbde eerste twee in het begin altijd "alleen" waren
Ik denk dat de kinderen juist meer aansluiting gaan vinden als ze wat ouder zijn, voornamelijk als volwassenen denk ik. Als ze jonger zijn zou dat wat minder kunnen zijn maar er zijn genoeg gezinnen waarbij de kinderen 3 of meer jaren schelen en de kindjes goed samen kunnen spelen ondanks het leeftijdsverschil. Ieder kind moet wennen aan een nieuw broertje of zusje, of ze nu alleen geweest zijn of niet. Ik denk dat je je daar niet zo druk om moet maken en meer moet kijken of je nog een 3de of 4de wilt. Ik heb er zelf geen ervaring mee (nog niet, tweede is op komst) maar denk dat veel kinderen een broertje of zusje juist leuk vinden. Het zou een groter verschil maken (lijkt mij) als ze echt 10 jaar schelen of meer.
Ik denk dat dit niet per definitie zo hoeft te zijn. Mijn broers waren bij mij geboorte nog net geen 6 en 4. En nee ik zie mezelf niet als nakomertje en ook nooit zo door anderen.
Denk t ook niet. Mijn moeder was vrij jong dat ze moeder werd. Na twee dachten ze klaar te zijn maar toen mijn broers op school zaten begon t weer te kriebelen ze was ook pas 29 Dus toen hebben ze besloten om er nog 1x voor te gaan. En tadadaaa hier ben ik dan haha maar zie mezelf zeker niet als nakomertje .
Wij zijn thuis ook met z'n 3en: toen m'n zusje werd geboren was ik 4 en zus 6,5. Zelf nooit het idee gehad dat de verschillen te groot zijn. Op een gegeven moment, toen oudste zus aan het puberen begon, merkte je wel dat zusje en ik meer met elkaar omgingen dan m'n zusje en zus met elkaar. Nu gaan we nog steeds veel met elkaar om, hoe ouder we worden hoe meer contact. Echt leuk!
Hier twee jongens van 6 en 4 1/2. Onze jongste is 15 mnd. Ze waren dus 5 en 3 1/2 toen ze kwam. Voor de oudste vond ik het erg leuk! Zo bewust alles meemaken, trakteren op school etc. Spelen doen de oudsten wel meer samen het betrekken van hun zusje begint nu te komen. 18 mnd leeftijdsverschil heeft voor en nadelen maar wat meer uiteraard ook. (Ik scheel met mn broers ook 4 1/2 en 6 jaar😊
Mijn broertje is 11 jaar jonger dan ik en 14 jaar jonger dan mijn broer, maar dit is nooit een probleem geweest. Wij waren altijd heel dol op hem en speelden ook heel veel met hem (en waren op een bepaalde leeftijd ook oud genoeg om op te passen, dus dat was weer handig voor m'n ouders).
Ik was bijna 9 en mijn broertje 6,5 toen ons jongste broertje geboren was. Iedereen noemde hem ook het nakomertje en hij dacht zelf dat hij misschien een ongelukje was. Maar mijn vader wilde gewoon eerst geen derde, en toen hij dat wel wilde waren wij gewoon al wat ouder. Ik vond het erg leuk om het allemaal zo bewust mee te maken en mijn broertje ook. En toen hij er eenmaal was kreeg hij natuurlijk alle aandacht van de wereld en was er altijd iemand die met hem speelde. Ik moet wel zeggen dat toen wij in de puberteit kwamen wel wat minder aandacht voor ons jongste broertje hadden. Nu we wat ouder zijn is er van het leeftijdsverschil nauwelijks meer iets te merken.
haar reactie: goed te lezen zal dit me man ook laten lezen (Y) bedankt voor zo ver. (lukt me geen account aan te maken omdat de me email al bekend is ofzo snap er niks van) groetjes