Nee geen kinderen. Maar wordt altijd beetje moe van "ja en dan zeggen jullie dat jullie dit en dit doen maar wie zegt dat je dat doet in die situatie". Ja ik doe dat dus wel in die situatie. Als mijn man vreemdgaat ga ik precies hetzelfde uithalen en vervolgens zorgen voor vette alimentatie. Ik snap dat het geval van TS anders is, tuurlijk. Maar de eerste vent die zo asociaal tegen mij doet krijgt een uitbrander. Ik zou in geval van ts niet sloten vervangen ofzo maar ik zou wel zijn weekendtas voor de deur leggen. Wil hij niet praten? Prima maar dan hoef ik je negatieve energie niet in de buurt...
Lekker makkelijk. Elk persoon is anders, misschien is hij wanhopig een roept hij dit als schreeuw of hulp. Weet jij het. Ik vind het ook kinderachtig, maar dat negeren en zo herken ik wel ergens, en dan kunnen 20 mensen zeggen toch praten maar als je tegen een muur praat schiet dat niet op.
Daarom geef ik ook aan dat wij natuurlijk niets weten van hoe haar relatie en relatie verhoudingen zijn. Ik denk dat iedereen hier alleen maar vanuit zichzelf kan praten en ja ik weet dat ik wel iemand ben die direct op haar strepen gaat staan en absoluut een gesprek eist. Het verleden heeft uitgewezen dat ik dat ook echt wel doe. Neemt niet weg dat ik uiteraard dezelfde gevoelens zou hebben als TS (onzeker, boos, bang, verdrietig) maar ik denk dat het heel persoonlijk is hoe iedereen er mee om gaat. Dus de één zal ook zeker zijn koffer pakken als het puntje bij paaltje komt, de ander wil niets forceren. Allemaal prima want iedereen moet doen wat het beste bij hem of haar en hun relatie past. Persoonlijk zou ik inderdaad niet direct zijn koffer pakken maar ik zou wel eisen dat hij normaal tegen me doet en een gesprek aangaat. Voor TS hoop ik gewoon dat er een goed gesprek in zit en dat hij in elk geval duidelijkheid geeft want dit is niets voor haar!
Bijna 11 uur ts, heel veel sterkte als je zo meteen naar huis gaat. Ik hoop dat je man open staat voor een gesprek. Succes!
Dat lucht misschien wel op, maar ik denk niet dat het de verstandigste manier is om met je relatie om te gaan. Hij stelt zich duidelijk niet als een volwassene op. TS, ik hoop dat hij de kans heeft gehad om even goed na te denken en bij jullie eerstvolgende ontmoeting een wat reëlere route neemt. Maar is dat niet zo, dan denk ik toch echt dat jij de touwtjes in handen moet nemen. Met respect voor zijn eigenwaarde en begrip voor alles wat hij nog niet heeft uitgelegd, maar wel duidelijk en eerlijk. Vraag hem eens goed na te denken wat hem dwars zit, en dit aan jou te vertellen. Dat kan meteen en dat kan later als hij heeft nagedacht, maar er wordt gepraat. Dit kán niet om een paar muntjes gaan. Van alles erbij halen is oké, want ik denk dat er voor hem ook van alles meespeelt. Wat niet kan is zwijgen en zich van jou afkeren. Hij is volwassen, en hij zal het gesprek aan moeten gaan en proberen de problemen die hij ziet op te lossen. Hij heeft teveel verantwoordelijkheid om nu alles weg te gooien zonder ook maar een poging te doen iets te maken. Een huwelijk en kinderen, ja daar moet je voor werken, ook als het even minder leuk is. Een huwelijk hoeft echt niet zonder slag of stoot te gaan. Het is belangrijk om geduld en respect te hebben voor de ander, de tijd te nemen om dingen in perspectief te zien, en vooral de moeilijke dingen niet te vermijden. Hebben jullie alles tot nu toe op kunnen lossen zonder ruzie, dan is dat heel mooi meegenomen. Maar als het moeilijk wordt heb je de plicht om je in te zetten. Dat is geen optie, dat is een taak van jullie beiden.
Ben ik het niet mee eens. Natuurlijk pak je niet zomaar zijn koffer en zet je hem niet zo buiten de deur. Maar wanneer iemand zo boos wordt en roept te willen scheiden, na een tijd uit de situatie nog steeds die wens heeft en dan ook nog eens niet wil praten heeft dringend even een schop onder zijn kont nodig. Wanneer je man zoiets uit boosheid roept is dat niet netjes, meestal koelt iemand af als hij/zij uit de situatie is. In dit geval heeft hij nog steeds dezelfde wens en wil hij niet praten. Ik vind de manier waarop echt heel naar en dit hoef je als vrouw niet te pikken. Een man die wil scheiden zet je natuurlijk niet meteen buiten de deur. Je probeert dan te praten om samen tot een juiste beslissing te komen of het zo goed mogelijk te regelen. Dit is een heel andere situatie. Door hem in huis te houden terwijl hij wil scheiden zonder een woord te wisselen zal de situatie niet veranderen. Dit zorgt voor allebei en de kids voor spanningen en dat gaat niet werken. Door hem voor het blok te zetten nu praten of je gaat tijdelijk ergens anders nadenken krijg je hem misschien zo ver dat hij zegt wat er speelt en anders heb je even de rust om tot jezelf te kunnen komen. Je kunt zeggen dat als anderen in deze situatie zitten ze het ook zo als ts aan zouden pakken en echt de koffer niet buiten zouden zetten maar dit kun je niet zeggen. Ik zou echt rustig proberen te praten maar wanneer blijkt dat hij dat echt niet wil en bij zijn standpunt blijft hoef ik hem echt even niet in mijn buurt. Niet omdat ik niet meer van hem zou houden en zo meteen een punt wil zetten achter de relatie. Maar omdat ik me niet zo zou willen laten behandelen, wanneer je zo'n bericht krijgt heb je recht op uitleg en rust.
Juist dit dus. Ik hoop echt van harte hoor dat ie ondanks zijn onvolwassen gedrag tot inkeer zal komen echt waar. Het is rot voor TS rot voor de kids. Een man die er echt doorheen zit en het m alle teveel wordt zou zich wel kunnen terug trekken en uiteindelijk een gesprek aan willen gaan waar die nou mee zit en misschien in therapie gaan maar deze man gooit het meteen op scheiden alsof hij gewoon niet meer verder wil. Nou kan je als man echt alles zeggen als iets je teveel wordt maar scheiden klinkt wel alsof hij meer te verbergen heeft. En natuurlijk hebben wij hier achter onze pc "makkelijk praten" maar zoals TS al aangeeft praten heeft geen nut alles moet van haar maar komen.. ik hoop dat jullie een goed gesprek aangaan TS sterkte
Mocht hij nu nog niet willen praten. Dan zou ik er nu voor kiezen om hem ook even te laten! Hoe moeilijk ook, maar niet boos worden, niet schreeuwen, niet huilen. Dan zou ik hem ook gaan negeren. Hij wil niet praten, prima, kan hij het ook zo krijgen.
Ik heb niet gezegd dat iedereen het zo zou aanpakken als ts, iedereen heeft idd een eigen manier van aanpakken. Wat ik heb gezegd is dat mij opvalt dat er ontzettend veel vrouwen zijn, ik inclusief trouwens, die van tevoren allerlei scenario's bedenken maar dat wanneer het zover is het vaak toch anders gaat, dan blijkt het allemaal toch wat ingewikkelder te liggen, juist omdat je van je man houd en het je allemaal heus niet zo koud laat. En tuurlijk zijn er vrouwen die daadwerkelijk de koffer klaar zetten maar wat ik heb waargenomen, hier en in real life, is dat de meerderheid er toch anders mee omgaat dan dat ze in eerste instantie bedacht hadden. Het is nu eenmaal zo dat we een situatie pas het beste kunnen beoordelen op het moment dat we daar in zitten. Vóór die bewuste situatie, welke situatie dan ook, is het dat een stuk moeilijker omdat je niet met allerlei gevoelens te maken hebt waarmee je anders wél zou moeten worstelen, dan sta je er een stuk nuchterder in.
Heb heel wat moeten toe geven in mijn relatie( hij ook) maar toch ik zal mijn uiterste best doen om de lieven vrede te bewaren maar ik heb het geduld niet om zwijgend toe te zien. Ben ook typ van wil je gaan dan ga je maar nu direct. Er zijn veel problemen geweest in mijn relatie en nog wel eens wij zijn rustiger geworden dat wel we hebben elkaar leren begrijpen en dan nog gaat het nog wel eens mis. Ik ben meer gaan zwijgen, Maar ben totaal niet het type om te blijven zwijgen zo iets zou bij mij veel spanning geven en op een gegeven moment zou de bom barsten van als jij dit wilt dan is het voor mij ook klaar. GA maar direct, En heb dat in het verleden ook zo gedaan nog zegt hij wel eens je behandelde mij als een hond. Tja kan zijn maar uit eindelijk behandelde hij mij als een hond. En dan kan je beter ook vluchten. T.s aan mij zou je man ook de verkeerde getroffen hebben hoor echt. Je eigen grenzen aan geven. Dat je gisteren vertelde er is niks aan de hand en nu dit dit suddert al veel langer. ( oog kleppen beide kanten) als je dit wil veranderen zal ik toch zeker vandaag een gesprek eisen en anders kan hij idd zo als hij wil opdonderen. Soms moet je als vrouw je grenzen heel goed aan geven anders wandelen die mannen er zo overheen want, Op de een of andere manier weten ze dat wij toch wel toe geven omdat we kinderen hebben tja zo werkt het niet. Praten en zo niet eisen en anders idd koffer pakken en weg wezen en kom maar terug als je een gesprek wilt aan gaan om de problemen aan te pakken en ook zo zeggen!!
Hoi, Ik vind dat je man wel kinderachtig reageert. Misschien even laten afkoelen of 1 van jullie even ergens anders heen een paar dagen? Dan kan hij, zoals meerdere hier zeggen, tot inkeer komen en merken wat die mist...? Heel veel sterkte!!!
Eens met Jessy77 en ook Mystiek heeft t mooi verwoord. Ik zou nooit mijn mans koffer pakken of de sloten veranderen. Dat zeg ik nu heel zeker omdat dat niet in mijn aard ligt. Dan ben ik misschien niet zo sterk of resoluut, maar mijn man behandelt me, in elke ruzie, nog altijd met respect. Ik vind het fijn dat we ruzie kunnen maken zonder elkaar echt diep te kwetsen of allerlei wilde dingen te roepen of te schelden. Huilen doe ik wel, extreem veel zelfs in de zwangerschap, maar dat doe ik liever alleen zodat ik opgelucht ben als we wel het gesprek aangaan. Dan kan ik me ook veel beter uitdrukken. Als er tranen dwars zitten door mijn gekwetste aard verloopt het gesprek een stuk onduidelijker en kan ik me helemaal niet uitdrukken. Dit geeft dan weer frustraties aan beide kanten. Terwijl ik weet dat ik me de dingen echt persoonlijk aantrek en me snel persoonlijk aangevallen voel, ook waar t niet nodig is. Ff een potje janken in alle beslotenheid, dan diep ademhalen en zien wat nu eigenlijk de kwestie is, is veel vruchtbaarder gebleken. mavi derya, heel veel succes, sterkte en kracht nogmaals. Ik hoop dat je man snel tot inkeer komt. En dan is het misschien tijd alles eens op tafel te gooien. Wat zit hem zo dwars?Voor alles is een oplossing. Laat merken dat, als hij eenmaal begint met praten, je er voor hem bent en dat je zijn gevoel van ondergewaardeerd voelen echt serieus neemt. Dit kan een hoop doen met een mens. Wil hij nog altijd niet praten zou ik het nog even op zijn beloop laten maar hij hoeft niet respectloos te doen. Jij kan hem ook negeren en je eigenwaarde behouden. Misschien opent dat zijn ogen wel.
Dan ben ik misschien apart ofzo..... Ik heb grenzen en moet zeggen dat die grenzen ver weg liggen. Wanneer je bij mij over een grens gaat is het klaar en schakel ik op 1 of andere manier alles uit. Vrienden, familie collega's, partner, het telt voor iedereen. Je kan bij mij ver gaan, over alles valt te praten maar ook ik heb mijn principes en waardigheden. Als je door je man, waarmee je lief en leed zou moeten kunnen delen, op wie je onvoorwaardelijk zou moeten kunnen vertrouwen op zo'n manier wordt behandeld en aan de kant wordt gezet is het echt mijn eer te na hem in mijn buurt te hebben. Hij kiest hiervoor zonder uitleg, hij zou terug mogen komen om te praten maar zolang zijn mond gesloten blijft kies ik voor mezelf.
Helemaal eens jessy77.. Als hij vast besloten is niet te praten kun je het er ook niet uittrekken. Je kan het proberen maar wat hij niet wil vertellen, vertelt hij toch niet, niet alle mannen zijn zo toegeeflijk helaas, ik heb dit ook zo ervaren..! ik heb geschreeuwd, gedreigd en gesmeekt maar hij had er geen reden voor. Het was gewoon zo, punt! Wat moet je dan nog? Uit elkaar gaan en hopen dat de lieve vrede wat bewaard wordt zodat je eea goed af kunt ronden. Daarom zei ik al, moedig blijven en denk vooral aan jezelf en je kinderen. Laat hem maar mooi in zijn sop gaarkoken. Hij komt of tot inkeer of niet. Maar door aan hem te blijven trekken kom je wrs niet verder! Je doet het erg knap ts!