Hoe omgaan met slaapproblemen tijdens sprong (troosten, laten huilen, wakker laten)

Wij hadden dat ook met thijs toen hij klein was. Kinderen leren snel hoor. Als ze eenmaal doorhebben dat je echt niet meer terugkomt nadat je het bedritueel hebt afgemaakt en je houd dit vol, dus echt niet naar binnen gaan o.i.d , dan is hetmet een week over. Mits er natuurlijk niets anders aan de hand is. Het lastigste is dat je vol moet houden. Even niet denken aan de buren en maar laten huilen. Ik weet hoe moeilijk het is... veel sterkte.

 

Ik ben het er niet mee eens.
Je kan zo'n jonge baby niet verwennen door te troosten.

Een sprong betekent dat ze weer iets nieuws hebben geleerd, dus hun hele wereld staat op z'n kop waardoor ze bang worden.
Ze willen dan vastgehouden en geknuffeld worden.
Zo leer je ze stukje bij beetje zelfvertrouwen krijgen.

Misschien kan je het boek 'Oei ik groei' lezen. Daarin staat precies wanneer ze een sprong ongeveer krijgen en hoe jij er mee om kan gaan.

 

Ik heb mijn zoontje wel laten huilen.
Het deed onwijs veel pijn aan mijn moederhart, maar het heeft voor mijn gevoel wel geholpen.
Ik lees alleen dat jouw kindje ook na 10 min nog huilt. Mijn zoontje was na 2 a 3 minuten huilen eigenlijk al in slaap gevallen, dus misschien werkt bij jullie iets anders beter.
Weet je wel zeker dat ze echt moe is?

 

Toen onze zoon net geboren was moest ik hem leren om zelf in slaap te vallen en deze vast te houden. Dus ja, toen heb ik hem 'gecontroleerd' laten huilen. Want als hij niet sliep dan zat ik de hele dag met een overstuur kind. Zielig voor hem en doodvermoeiend voor ons. Na een tijdje was het zeer goede slaper.

Nu zit hij de afgelopen weken ook in een fase dat hij overdag bijna niet of heel weinig wil slapen. Slaapsignalen zijn er overduidelijk, ogen en neusje wrijven. Als ik hem in bed leg lacht hij nog lief naar me, maar zodra ik wegloop is het krijsen tot hysterisch aan toe. Wat ik ook probeer, hij wil niet slapen. Haal ik hem eruit en gaan we weer naar beneden dan is alles weer goed. Ik heb daarom besloten hier geen strijd van te maken. Zolang hij er verder geen last van lijkt te hebben (jengelen of huilen van vermoeidheid) dan vind ik het prima. Er zijn momenten dat ik hem in bed leg en dat hij wel zonder problemen gaat slapen, dus weet dat als hij echt moe is hij vanzelf wel gaat slapen.

Hoop dat je hier wat aan hebt

 

Ja, het blijft lastig. Wij hadden afgelopen week ook weer een dag waarop hij helemaal niet heeft geslapen. Bouwwerkzaamheden in de buurt, herrie, van slapen kwam niks. Wakker geweest van 10.30 tot 20.00 uur. Daarna toch weer geprobeerd in bed te leggen. Heeft gehuild tot 22.00 uur. Heb hem in het begin nog twee keer in mijn armen genomen om te troosten om hem daarna weer terug te leggen. Toen ik vervolgens even later toch ook zijn luier nog wilde checken, lag hij te keten op het aankleedkussen, grootste lol met oogjes rood van vermoeidheid. Voor mijn vriend was het toen klaar. Die heeft hem in bed gelegd en is af en toe nog even teruggeweest om het speentje weer terug te geven. Na een half uurtje was het over. Logisch, kind was helemaal op. Hele dag niet slapen en huilen... hij wist gewoon niet meer waar hij de rust kon vinden. Zo zielig. Ik blijf het moeilijk vinden, zulke situaties. Maar mijn vriend is echt wel wat harder.
Nu is onze man natuurlijk wel alweer wat ouder. Maar toch gaan we wel elke 5 à 10 minuten weer even terug hoor. En op een gegeven moment, hoor je het wel afzwakken...

 

Zoveel mogelijk bij je houden.

Een kind in een sprong voelt zich niet zo fijn, kan bang zijn, en wil het liefst en veilig plekje om deze periode door te komen.

Is een draagdoek, draagzak of ringsling een optie? Daarin zijn ze dicht bij jou en slapen ze meestal wel even wat uurtjes. In die tijd kun jij redelijk je eigen gang gaan.

Kinderen die overdag wel wat uurtje slaap pakken, slapen in de nacht vaak ook beter.

Google maar eens om ergonomische drager of ringsling, het helpt hier als een tierelier dragen kun je omslachtig vinden maar je kind vindt het heerlijk en jij bent van dat gehuil af.

 

Doen wat voor jou goed voelt. Je ziet hier al dat iedereen een andere mening heeft, je doet het voor anderen nooit goed. Zolang het voor jou zelf goed voelt moet je dat gewoon doen.

 

Ik zou ze ook lekker bij je houden, wandelen met de wagen, dragen in een doek, of lekker bij je op de borst laten liggen. Laten huilen zou ik in elk geval niet doen. Je dame voelt zich nu waarschijnlijk niet zo prettig en dicht bij mama zijn is dan wel erg fijn.

 

Ik ben pas met 10/11 maanden begonnen met laten huilen, en nooit langer dan 5 minuten.
Ik vind jouw baby nog te jong om te laten huilen.
Hier werkte het altijd om haar rustig in de schommelstoel te wiegen en dan als ze helemaal rustig was legde ik haar weg.
Maarrrrr ieder kind is anders en je moet doen wat voor jou goed aanvoelt.
Maar ik snap je twijfels heel goed hoor!
En houd jezelf voor dat het een lastige fase is die echt weer voorbij gaat.

 

Mmm er komen hier veel opties voorbij . Ik zou zeggen, kies een methode die het beste bij je past en pas deze consequent toe.

 

Hmm ik vind het altijd zo raar als mensen "je leert hen verkeerde dingen aan" zeggen als je bij je baby blijft om hem/haar te troosten! Dus het gevoel van geborgenheid, niet alleen zijn, is verkeerd? Dit gaat tegen mijn gevoel in.

Ik laat mijn baby ook niet huilen en zit soms ook 1 uur bij hem tot hij slaapt. Maar dit gebeurt vooral wanneer hij niet lekker is, het lukt hem dan gewoon niet goed om in slaap te vallen. Overdag doe ik het overigens nooit zo lang, ik ben van mening dat hij dan gewoon nog niet moe genoeg is. Misschien is je baby al oud genoeg om minder vaak te slapen? Mijn baby sliep met 6 maanden slechts 2 keer per dag, soms maar 1. Hij is nooit zo'n hele goede slaper geweest overdag, wel in de nacht. Dus misschien probeer je het gewoon te vroeg?

Je geeft nog borstvoeding, toch? Al heel lang voed ik mijn baby in slaap, anders gaat hij gewoon niet slapen overdag (en als het kan doe ik het 's avonds dus ook, alleen wordt hij soms wel wakker na een voeding en dan blijf ik erbij tot hij slaapt). Waarom laat je haar gewoon niet slapen als ze in slaap is gevallen na een voeding, en zo niet, gewoon de volgende voeding afwachten en weer proberen? Mijn baby slaapt nu slechts 1 keer overdag, soms om half 1 al, maar soms pas om 3 uur, ik leg hem slapend weg na een voeding. Als hij niet vanzelf in slaap is gevallen begin ik er niet eens aan om hem naar bed te brengen, lukt toch niet... Hij is er is dan blijkbaar nog niet aan toe.

 

Tja, dat verschilt toch ook echt per kindje. Het hangt er ook vanaf op welke manier hij dan wakker is. Is het dan een gezellig vrolijk kind of jengelt hij, wrijft jij de hele tijd in de oogjes en zie je hem steeds moeier worden. Op een gegeven moment is die van ons over de grens heen dat hij niet meer goed in slaap kan vallen. Totaal overprikkeld net als afgelopen week dus gebeurde. Je wéét gewoon dat de enige oplossing ligt in slapen, hoe moeilijk ook. En dan is het dus lastig om te kijken of en hoe dat lukt.

 

Da's waar, hebben we ook een paar keer gehad... Maar die van ons gaat meestal gewoon vrolijk verder na een mislukte slaap-poging overdag. Daarom kan het ook zijn dat TS haar gewoon misschien te vroeg op bed legt en is ze nog niet moe genoeg (ik probeerde het ook namelijk steeds omdat ik dacht dat hij niet vaak genoeg sliep tot mijn grote frustratie, want hij ging gewoon NIET slapen overdag... maar hij moet gewoon blijkbaar niet zo veel slapen als dat ik zou willen, haha )

 

Ik denk dat je uiteindelijk moet doen wat voor jou goed voelt.
Mijn dochter heeft een hele periode een soortgelijk iets gehad.
Ik heb toen besloten, met pijn in mijn hart, om haar te laten huilen. Echt kon mevrouw dit gewoon 4 uur volhouden waarna ze nog niet sliep. Ik heb dit uiteindelijk aangegeven bij het consultatiebureau en deze gaven aan dat de methode die ik had juist niet de goede aanpak was. Mijn dochter had duidelijk last van verlatingsangst en door haar te huilen laten versterkte ik die angst alleen maar. Ik ben uiteindelijk gewoon naast haar bed gaan zitten zonder oogcontact te maken en aandacht te geven. Ook met af en toe half in slaap wiegen en haar daarna neer leggen. De eerste avond heb ik een uur gezeten maar dat werd steeds korter. Het is even een inbreuk op je eigen leven maar het heeft uiteindelijk hier wel gewerkt. Misschien voor jou belangrijk om eerst de oorzaak te achterhalen en uiteindelijk hierop afstemmen hoe je ermee om moet gaan.

 

Hier zijn zoveel verschillende meningen over... Elke moeder en elke baby is anders. Volgens mij is het goed om te doen waar jij je goed bij voelt en waar je baby goed bij gedijt.
Wat betreft slaapassociaties; ik laat mijn zoon nooit huilen, althans, niet bewust (soms kan het even niet anders, maar het is niet mijn doel). In moeilijke tijden hebik hem in slaap gewiegd, bij mij gedragen, naast hem gelegen. En het is een moeilijke slaper geweest (en nu soms nog, tijdens een sprong). En toch is mijn zoontje op een gegeven moment, werkelijk van de ene op de andere dag, een 'goede' slaper geworden. Hij slaapt zonder te huilen op zichzelf in, ook overdag, en slaapt dan soms wel 2 tot 3 uur. Terwijl hij toen hij kleiner was en nu nog tijdens een sprong niet zonder zijn mama kan . Ik geloof daarom ook dat je die kleintjes niet kunt verwennen; ze hebben ons gewoon nodig.
Maar, volg vooral je eigen gevoel.

 

Ik geloof totaal niet in laten huilen, tot misschien 10 a 12 maanden en dan ook nooit langer dan 3 minuten.

Ik heb mijn dochter als baby nooit laten huilen en zij is een heel goede slaper. Kan zelf goed inslapen, wordt weinig wakker, etc. Maar dit heb ik haar op haar eigen tempo laten doen. Als zij eraan toe was, legde ik haar wakker op bed, niet omdat ik vond dat dat 'moest'. Bij sprongetjes of lastig inslapen ging ze lekker in de draagdoek of liep ik met haar rond tot ze insliep. Dat heeft helemaal niks met verwennen te maken, maar alles met een goede hechting. Je kind moet leren dat jij er altijd bent, hij/zij maakt al zoveel mee in dat eerste jaar en dan ook nog alleen in een bedje liggen huilen... nee. Als het nu 5 minuutjes is, een inslaaphuil, is het nog te doen, maar wat ik lees over een half uur of zelfs 4 (!) uur, ik zou dat echt nooit doen want ik geloof zelfs dat het schadelijk kan zijn op jonge leeftijd.

 

Ja inderdaad, 4 uur??!!
Ik heb mijn dochter toen ze nog jong was eens 10 minuten katen huilen, ook omdat ik bang was haar anders iets"verkeerds" aan te leren. ( wat kunnen mensen je onzeker maken he).
Maar ik vond dat zo erg, stond onderaan de trap te janken van ellende. Heb dit daarna nooit meer gedaan, pas na 10/11 maanden. En mijn dochter slaapt erg goed hoor.😊

 

Hier midden in de 26-sprong, dus ik weet wat je doormaakt.
Laten huilen is voor mij geen optie. Als hij echt niet wilt dan pak ik hem gewoon uit bed en neem hem weer lekker mee naar beneden.
Dat ik dan niet aan mijn eigen dingen toekom is dan maar even zo.
Bij zijn vorige sprong heb ik ook van alles geprobeerd en niks hielp. Uiteindelijk ook gekozen voor lekker bij me houden en dat werkte het beste. Na zijn sprongetje ging hij weer zonder problemen naar bed.
Ik ga er dus vanuit dat dat nu ook wel weer zo zal zijn.
Maar doe idd waar jij je goed bij voelt. Dat is het voornaamste!