@MI87: van harte met Levi! Ook ik hoop dat deze droom voor mij en alle dames hier die ook nog wachten op een dag waarheid wordt. Ik wacht inmiddels ook al 2,5 jaar... @Roosje34: ik wilde niemand voor het hoofd stoten met mijn opmerking! Maar het is voor mij tegelijkertijd ook wel moeilijk voor te stellen dat je naalden eng vindt . Hopelijk valt 't mee als je vriend het doet. Hier doet mijn vriend het ook. Dat vind ik veel fijner en hij heeft ook een vaste hand. En over het uitbehandeld zijn, dat was ik in V.oorburg ook. Je cyclus is erg kort, is je luteale fase wel lang genoeg? Mijn cycli zijn 28 dagen, maar ik heb pas de eisprong op dag 18,19 en daarmee is mijn luteale fase veel te kort. Maar goed, dat wordt allemaal omzeild door de IUI's en de IVF natuurlijk. Daar krijg je altijd luteale ondersteuning in de vorm van Pregnyl/Utrogestan.
Proficiat MI87. Het is jullie van harte gegund. Heel veel geluk en geniet er maar van. @lamaris je hebt me niet voor het hoofd gestoten hoor. Hoop niet dat ik je dat gevoel heb gegeven iig . Ik ben echt een schijterd....spuiten en bloed..... nee daar heb ik helemaal niks mee. Mijn cyclus is rond de 21/23 dagen. Meestal is mijn luteale fase rond de 9 dagen, dus ook veel te kort. Met de fostimon/pregnyl kregen ze dit niet beter en daarom is de arts na 3 pogingen gestopt. Ik heb nog gevraagd of ze de luteale fase wilde ondersteunen met medicatie, omdat ik daar al het een en ander over gelezen had, maar de arts zei dat dit niet zou helpen. We voelden ons een beetje afgescheept. Zeker omdat de arts 3 maanden daarvoor nog super positief was. Ik moest me geen zorgen maken, het kwam allemaal goed. Ik hoor het haar nog zeggen. Och ja....ik heb er nu niks meer aan en moet vooruit kijken.
Mi87, wat ben ik blij voor je. Gefeliciteerd en een mooie naam voor jullie jongen. Ga lekker genieten met z'n drieeen. Roosje ik herken je angst voor naalden/bloed heel goed hoor. Klachten als flauw vallen, misselijk worden, zweten met bloedprikken was me niet vreemd. Ik heb geen enkele spuit gezet het hele traject, dat deed m'n vriend. Verder hielpen de diepe yoga ademhalingen me om de narcose voor de punctie te krijgen. Het is niets om je te schamen! En door de oer wens voor een kind ga je er toch maar aan staan. Succes!
Van harte gefeliciteerd met Levi, MI87. Het is eindelijk zover en wat is hij al het vechten waard geweest, toch? Vind het heerlijk te lezen dat je zo geniet. Ga je nog een foto plaatsen?
Mi, GEFELICITEERD met jullie prachtige ventje! Wat een krullenbol zeg! Kan me voorstellen dat hij het wachten meer dan waard is geweest..! Geniet ervan. Met hoeveel week ben je bevallen?? Net als Mi, hoop ik ook dat we/jullie dit allemaal mee mogen maken. Liefs!
Ook helemaal mee eens! Wat een knap kereltje zeg! En die bos krullen al, zo lief! Heeft hij ook rood haar?
Nee! Het is wonder boven wonder een karamelletje hihi! Hij is kwart antiliaans maar had inderdaad verwacht dat hij wel rood zou zijn!
Lieve meiden, Het heeft even geduurd voordat ik mijn verhaal hier kon komen opschrijven, omdat het me zo raakte dat Lamaris zich beter voelde door mijn optimisme. En ik wilde niet dat mijn verhaal jullie, en Lamaris in het bijzonder, zou demotiveren om door te gaan. Maar ik moet het jullie toch een keer vertellen: wij hebben besloten om ermee te stoppen. Ondanks dat ik hoop dat ieder van jullie net zo lang blijft vechten als voor jullie goed voelt, vind ik dat ik onze redenen om te stoppen met jullie moet delen. Want vechten voor je doel is goed, maar op tijd stoppen is dat denk ik ook. Ik ga uitleggen hoe we tot onze beslissing zijn gekomen, ik denk dat jullie dan begrijpen waar ik op doel met die laatste zin. De week na het mislukken van onze poging heb ik enorm gepiekerd over wat we moesten doen. Ik bleef maar niet snappen waarom alle artsen (in DD, Gent en het VU) vorig jaar september unaniem tegen ons zeiden dat we hooguit een paar procent kans hadden op een zwangerschap met mijn eigen eitjes (dus zelfs met IVF/ICSI). Terwijl je volgens de algemene statistieken van IVF/ICSI met een terugplaatsing van 1 embryo toch 25-30% kans hebt en met 2 embryo's zelfs 40%. Ik kon dat maar niet rijmen. Waarom zeiden zij dat ik slechts een paar procent kans had terwijl het ons soms toch lukt tot een terugplaatsing te komen, met (dacht ik) bijbehorend hoog succespercentage? Ik ben daarom weer gaan zoeken naar info over mijn kansen. En ik vond een site (zie de link onderaan) waardoor ik het ineens helder zag. En hoe! Met name de afbeeldingen van de eicelvoorraad van een 28-jarige (de 1e afbeelding) en die van een 42-jarige (de 2e afbeelding) hebben mijn ogen geopend. Groene stippen zijn gezonde, levensvatbare eitjes en rode stippen zijn slechte eitjes die nooit een baby zullen worden. Ik denk serieus dat mijn afbeelding lijkt op die van de 42-jarige, zo niet nog slechter. Mijn eicelvoorraad past namelijk bij die van een 48-jarige en ik heb in 48 pogingen (toevallig 2 keer dat getal) nog niet 1 groene stip te pakken gekregen! We kunnen dus wel behandelingen blijven doen, maar de kans dat we een groene stip te pakken krijgen is te verwaarlozen. Vandaar die paar procent-uitspraak van de artsen. Nu snap ik het eindelijk! Mijn kans is helemaal niet 40% bij terugplaatsing van 2 embryo's (dat is blijkbaar je kans als je het perfecte (groene) ei te pakken hebt). Mijn kans is misschien 2%. Want alle eitjes die we gebruiken zijn waarschijnlijk toch rood. Sterker nog, ik kan nog wel 20 pogingen doen zonder een groene te pakken te krijgen (pak maar eens met volstrekte willekeur 1 of 2 stippen uit de 2e afbeelding). Een bevruchting lukt helaas vaak nog wel met de rode stippen, alleen zal het nooit een baby worden. Zelfs mijn zwangerschap vorig jaar was dus waarschijnlijk een rode stip. Onze ogen zijn echt geopend. En we zijn er dus over uit dat we per direct stoppen met de behandelingen. Ondanks dat ik na het zien van deze afbeeldingen geen moment meer heb getwijfeld, raakt deze beslissing me natuurlijk diep. Het moment zat er al heel lang aan te komen (zo niet na deze poging, dan wel na de volgende) dus je leeft er gelukkig wel langzaam naar toe. Toch is het daadwerkelijk beslissen om te stoppen heftig. Ik heb er gewoon fysiek last van gehad en lag de afgelopen weken veel wakker 's nachts. Maar het lucht absoluut ook op om te stoppen want 2 jaar lang in het ziekenhuis lopen, 15 behandelingen ondergaan en alles in het teken stellen van het traject was zwaar. Daar weten jullie helaas alles van. Ik heb het gevoel dat ik nu weer mag gaan leven. Nu staan we alleen nog voor een andere belangrijke keuze: wel of niet voor eiceldonatie gaan. Ook hier heb ik slapeloze nachten van gehad. Er zijn zoveel voors en tegens te bedenken, dat je jezelf helemaal gek kunt maken door die allemaal constant tegen elkaar af te wegen. Toch dacht en hoopte ik al dat er vanzelf een dag zou komen dat ik zou weten wat ik moest doen. Onder andere door er veel over te praten met anderen, waaronder mijn lieve vriendinnen Babsie, Dolfijntje en Klaasje. En sinds gister ben ik eruit: ik wil het! Sinds ik dat hardop heb uitgesproken is er een enorme last van mijn schouders gevallen. Ik durf gewoon te dagdromen over het kindje dat hopelijk in ons leven gaat komen en ik word daar zo blij en gelukkig van!!! Mijn lief wordt ook aangestoken door mijn beslissing merk ik, maar hij moet natuurlijk in zijn eigen tempo tot zijn eigen conclusie komen. Ik kan nu alleen maar hopen dat hij tot dezelfde conclusie komt.. Ik hoop dat deze informatie jullie weer een stapje verder helpt om te beslissen over hoe nu verder in jullie eigen traject. Het was voor ons in ieder geval een echte eye opener. Toch zijn voor ieder van ons de omstandigheden weer anders (leeftijd, mannelijke factor, extreem laag/minder laag AMH, net begonnen met de mmm versus heel veel pogingen gehad, etc.) dus blijf dicht bij jezelf en beslis wat voor jou goed is. Wij hadden het punt al bereikt dat we konden zeggen 'we hebben er echt alles aan gedaan' dus dat heeft zeker meegeholpen in het maken van deze beslissing. Als jij dat punt nog niet bereikt hebt, moet je misschien nog een (paar) poging(en) doen. Ik ben sinds eergisteren trouwens meteen weer aan het werk gegaan. Ik kreeg toevallig (of niet!) een paar mooie aanbiedingen in de week dat we besloten hadden te stoppen. Ik ben er erg blij mee, het zal me de nodige afleiding geven en het is denk ik goed om weer te gaan genieten van alle mooie dingen in het leven. Mijn leven heeft lang genoeg stilgestaan! Ik kom snel (hopelijk vandaag nog, maar we gaan nu even weg) teruglezen en op jullie reageren. Heel veel liefs en dikke knuffels voor iedereen, Miss Egg Quality, Egg Supply | Ovarian Reserve and IVF Egg Quality
Lieve Miss, Wat fijn om jouw verhaal te lezen, hoewel het tegelijkertijd ook heel verdrietig is. Ik herken onze situatie ontzettend in jouw verhaal. Wij zijn gisteravond teruggekomen van een heerlijke vakantie. Even geen kinderwensstress deed me goed. Tegelijkertijd hebben we ook veel kunnen praten en nadenken: wat willen we nu? In Dusseldorf is gezegd dat ze nog wel een poging willen wagen, maar bevestigden ze meteen dat men in het UMC gelijk had door ons zeer weinig kans te geven. ECD zou veel betere kansen geven... Willen we dat dan? Morgen word ik gebeld of mijn (oudere!) zus toch nog in aanmerking komt als donor. Haar FSH- waarde is okay en de uitgangsecho zag er ook goed uit. Morgen weten we ook wat haar AMH-waarde is. Dinsdag hebben wij dan een afspraak met de maatschappelijk werkster. Ook om alles wat we de afgelopen tijd hebben meegemaakt eens goed op een rijtje te zetten en om te helpen bij het maken van keuzes. Aankomende woensdag vertrekken we dan naar Gent voor onze second opinion aldaar. Ik verwacht hetzelfde nieuws als in DD. Gaan we het dan toch nog proberen? Moeten we onze pijlen niet meteen richten op ECD? Maar ja, als mijn zus nu geen donor kan zijn willen we dan toch verder met ECD? Moeten we wellicht ook denken aan pleegzorg of adoptie? De informatiepakketten liggen al in de kast. Mijn man ziet op dit moment adoptie niet echt zitten en zelf zie ik ook grote haken en ogen als ik bijvoorbeeld aan hechtingsproblematiek denk, maar we hebben gezien onze leeftijd ook niet alle tijd om over dingen na te blijven denken. Is het stom om je toch op een IVF/ICSI-procedure te blijven richten als je gewoon heel weinig kans hebt? Jouw afbeeldingen zijn veelzeggend! Vragen, vragen, vragen.... Al met al vind ik het allemaal erg heftig. Ik herken je slapeloze nachten! Tegelijkertijd heb ik ook heel sterk het gevoel dat we steeds dichter bij de uitkomst komen en dat wat die uitkomst dan ook is dat het goed is... Fijn dat jij/ jullie inmiddels al op het punt zijn beland dat je een knoop kunt doorhakken. Hoewel er ook nu weer een spannend traject zit aan te komen moet het ook vertrouwen geven dat de slagingspercentages met ECD zoveel groter zijn. Dat is ons zowel in het UMC als in DD al met zoveel woorden gezegd! Ik hoop dan ook echt dat jouw lief tot dezelfde conclusie komt als jij en dat jullie samen dit nieuwe avontuur aan kunnen gaan. Ik wil je danken voor je open verhaal en wens jullie heel veel succes met de vervolgstappen!! En natuurlijk ook gefeliciteerd met je baan!! Veel liefs, Broos
Lieve Miss, Jouw post destijds heeft me inderdaad weer nieuwe moed gegeven om door te gaan daar bedank ik je voor. Dat heeft me echt zo ontzettend goed gedaan! En deze post demotiveert mij niet, om twee redenen: Ten eerste vind ik de keuze voor eiceldonatie een hele logische en ook een mooie vervolgstap, zoals je waarschijnlijk al wel weet. Ik sta er helemaal voor open en dat was al zo voordat wij begonnen met de MMM. Ik dacht ook echt dat wij daar begin juni dit jaar al mee zouden beginnen en had daar ook vrede mee, totdat wij eigenlijk onverwacht werden weggestuurd bij het intakegesprek over eiceldonatie omdat men vond dat wij in ieder geval één punctie gedaan moesten hebben. De afloop daarvan was verrassend en enigszins hoopgevend. Volgende week beginnen we aan de eerste cryo-poging. Mocht dat allemaal niet lukken dan wil ik ook heel graag verder met eiceldonatie. Ten tweede ben ik het niet geheel eens met jouw theorie. Jij zegt dat de slaagkans van de terugplaatsing 25% is bij terugplaatsing van een embryo (40% bij tp van 2 embryos) mits de embryos groen zijn, dwz. chromosomaal normaal. Ik denk dat dat niet klopt. Ik denk dat de kans dat er rode embryos bijzitten al is verdisconteerd in deze percentages. Anders zou de slaagkans toch nog VEEL hoger moeten zijn? Ik geloof namelijk echt niet dat die 75% kans op mislukking toe te schrijven is aan andere factoren zoals innesteling, auto-immuunziekten, schildklier en dergelijke. En ter vergelijking: een gezond stel heeft ook maar 20-25% kans per maand op een zwangerschap. Dat komt omdat elke vrouw, ook jonge vrouwen, aneuploide (chromosomaal abnormale) eicellen heeft. Er worden tijdens IVF-behandelingen heel vaak rode embryos teruggeplaatst omdat het met het blote oog niet is te zien of het embryo wel of niet levensvatbaar is, en embryos -doorgaans- niet chromosomaal worden getest voor de terugplaatsing. Het enige dat men kan zien met het blote oog is of de embryos goed doordelen, maar dat kan een aneuploide embryo ook: die kan er volkomen normaal uitzien en uitgroeien tot een blastocyst. Als je elke IVF-poging een mooi aantal embryos hebt om mee te werken dan is de kans best groot dat er binnen 3 pogingen er wel een keertje een goede tussen zit. Maar het kan evengoed heel lang duren voordat er een goed embryo tussen zit, zeker als elke poging weinig embryos oplevert. Helaas zie ik ook wel in wij poor responders daarom ook niet de beste kandidaten zijn voor IVF. Doorredenerend denk ik dat dát - dus een lage opbrengst van embryos en NIET de embryokwaliteit an sich - de reden is waarom de slaagkans van een IVF-poging voor poor responders misschien wat lager ligt dan 25%. Ik denk dat jouw kansen bij jouw vorige IVF-poging toch wel wat hoger hebben gelegen dan die paar procent die je hebt met natuurlijk proberen. Jij had immers 2 embryos. Dat krijg je sowieso niet voor elkaar in bed. Waarschijnlijk hadden jullie de pech dat deze embryos beiden niet levensvatbaar waren, maar dat wil niet zeggen dat dat een volgende poging weer zo zal zijn. En over de plaatjes: ik mis een plaatje met weinig stipjes maar met relatief veel groene stipjes. Zeker bij wat jongere vrouwen met een laag amh zou een dergelijk plaatje van toepassing kunnen zijn: lage eicelvoorraad betekent niet altijd dat de eicelkwaliteit ook slecht is... Dit alles gezegd hebbende denk ik dat jullie een wijze beslissing hebben genomen. Het moet ook enorm opluchten dat het nu gewoon allemaal stopt. Je had nog langer kunnen doorgaan, maar tot welke prijs? Jullie weten nu zeker dat jullie alles hebben geprobeerd en alle kansen hebben gepakt voor zover die realistisch waren. Nu kunnen jullie terugkijken op een traject dat weliswaar is mislukt, maar waar jullie ook als stel goed uit zijn gekomen. Je mag trots op jezelf zijn daarvoor! Ik ben dat ook! Lang niet iedereen doet je dit na. Het is ook gewoon zo ontieglijk zwaar. Ik zit gewoon met tranen in mijn ogen hier en een brok in mn keel maar jullie redden het wel. Ik begrijp heel goed dat manlief moet wennen aan het eiceldonatie-idee. Ik hoop zo dat jullie daar ook samen uit zullen komen. Ik zou het heel fijn vinden als je, mocht het zover komen, zou posten over dat nieuwe traject. En ik hoop dat je hier af en toe ook nog eens langskomt. Maar voor nu wens ik je heel veel sterkte en kracht en veel succes met jouw nieuwe klussen!
Ik heb nog even doorgeGoogled op het onderwerp rode en groene eicellen. En het lijkt er dus op dat gemiddeld meer dan de helft van de met IVF gecreëerde embryo's chromosomaal abnormaal is. Omdat er doorgaans geen pre-implantatie genetische diagnostiek (PGD) wordt uitgevoerd op de embryo's, en chromosomaal abnormale embryo's op het oog normaal lijken, worden deze dus ook teruggeplaatst. Gezien het hoge aantal abnormale embryo's is het dus ook niet zo gek dat de slaagkans van een terugplaatsing van een embryo bij IVF gemiddeld maar 25% is. Er spelen meer factoren mee die van invloed zijn op de kans op succes, zoals immuunproblemen, goede baarmoederontvankelijkheid etc. maar verreweg de grootste factor is embryokwaliteit. Ik heb gelezen dat als er wél PGD wordt uitgevoerd de slaagkans van een terugplaatsing van een 'goedgekeurde' embryo wel 60-80% is. Vraag me trouwens wel af in hoeverre de afwijking van zo'n abnormaal embryo te wijten is aan de eicel. Ik ga er hier maar even vanuit dat in de meeste gevallen de oorzaak ligt bij de eicel, maar sperma speelt hier natuurlijk ook nog een rol in. Bron: Aneuploidy Screening Bron
Bedankt ook voor de uitkomsten van jouw google-zoektocht lamaris! Het blijft een ingewikkeld onderwerp, dat blijkt wel weer! ff ego: Wij hebben zojuist de uitslag van het amh van mijn zus gekregen: helaas te laag om in aanmerking te komen als donor! Toch wel echt weer een fikse domper. Helemaal omdat de eerdere uitslagen van fsh en uitgangsecho zo veelbelovend leken. Het is in elk geval duidelijk dat dit pad ook niet bewandeld kan gaan worden. Er blijft steeds minder over...