twijfel over tweede of niet

Bij twijfel (nog) niet doen.. je kunt een boel 'riskeren' in het leven maar het krijgen van een kind is niet iets wat je misschien leuk gaat vinden. Een kind is bij voorkeur zeer gewenst en met 'volle' overtuiging. En hiermee bedoel ik niet dat je nooit even mag twijfelen maar je wens moet groter zijn dan je twijfel zeg maar.

 

Met 2,5 jaar al naar de kleuterschool? Verder ben ik het helemaal met je eens. Leeftijdsverschil zegt niet altijd iets.

Ik merk ook dat de 'terrible 2' is aangebroken. Ik zou het ook een hele klus vinden om nu een baby erbij te hebben. Ach ik denk ook dat het investeren is voor later. De eerste 4 jaren zijn tropenjaren en daarna gaan ze meer en meer met elkaar spelen.

 

In Belgie gaan de kinderen al met 2,5 jaar naar school. Ze hebben hier dus 3 kleuterjaren.

Justy, er heel veel over nadenken is goed, zo krijg je vanzelf duidelijkheid. Laat je niet beinvloeden door je omgeving of door wat zou horen of moeten. Zie wat jij/jullie belangrijk vinden.

 

Hier zit er 2 jaar en 5 maand tussen. De oudste was hier tussen 1,5 en 2,5 erg makkelijk. Daarna wat minder hihi en de vlag ging hier uit toen ze naar school ging. Gelukkig wordt zij langzaam weer wat makkelijker.
De jongste waren de eerste babymaanden niet zo fijn. Daarna in vrij makkelijk vaarwater wat haar betreft en 't is hier nu ook een lekker aanwezig boefje van 2. Ik heb m'n handen nu wel vol ja aan die 2. Het samen spelen gaat hier ook niet echt op, ze vliegen elkaar steeds in de haren. Maar aan de andere kant zijn ze ook gek op elkaar en kunnen ze niet zonder elkaar.
Het scheelt dat de oudste naar school gaat en de jongste s middags slaapt.
Hier hadden we sowieso de wens voor minimaal 2 kinderen en waarschijnlijk zou ik het zo weer doen.
Mocht er een 3e komen, dan niet eerder dat de jongste op school zit.

 

Misschien is het een idee om eerst eens te kijken hoe je beter met zijn buien om kan leren gaan en hem te leren af en toe te " wachten " ook al is dat maar een paar seconden...?

Daarbij hoeft het niet zo te zijn dat het weer 9 maanden duurt voor je zwanger bent he? Het kan ook de eerste keer raak zijn.
Begin er pas aan als je er helemaal klaar voor bent!

 

Ah ok, zoiets vermoedde ik al. Toch blijf ik het raar vinden dat een peuter naar de kleuterschool gaat. Het systeem op zichzelf vind ik beter dan in Nederland maar de benaming zou dan kleuter- en peuterschool moeten zijn misschien?

Verder denk ik dat je vooral heel erg bij je eigen gevoel moet blijven. Ik denk niet dat enig kind zijn zielig is. Bij mij is het een oergevoel net zoals bij het krijgen van je 1e kind. Een tweede komt hier dus niet en dat voelt eigenlijk ook als een soort rouwgevoel. Het kind wat er niet komt. Ik weet niet of je je moet laten leiden door leeftijdsverschil of ervaringen van anderen wat dat betreft.

 

Pittig is het in het begin altijd, wij hebben er 3. Het wordt makkelijker als ze wat zelfstandiger worden en nu de jongste op school zit heb ik naast mijn werk ook weer tijd voor mijzelf.

Ik vind het soms ook pittig maar ook zo gezellig. Als je het alleen voor de drukte bij 1 kindje wil houden zou ik er toch nog goed overna denken. De drukte is grotendeels tijdelijk later krijg je misschien spijt.

 

Hier twee dames van drie en één jaar, ze schelen op tien dagen na twee jaar. Ik vind het eerlijk gezegd heerlijk! De tweede leert zo ontzettend veel van de eerste en als ik zie hoeveel ze nu al aan elkaar hebben... Als ik ze samen zie spelen zit ik echt te genieten.
Daar komt bij dat ik zelf een zus heb met wie ik een hele goede band heb, ik gun mijn kinderen deze mogelijkheid ook.
Alleen is ook maar alleen....

 

Twijfels over praktische zaken heb ik altijd gehad maar heeft mn gevoel uiteindelijk niet in de weg gestaan. Ik heb altijd 2 kinderen gewild en wilde dan ook graag proberen of het zou lukken. Mn man (enig kind overigens) had ook vrede met 1 gehad. De zwangerschap vond ik zwaar met een peuter puber. Vooral op het laatst toen ze ineens niet meer sliep overdag terwijl ik daar wel behoefte aan had. Ook de eerste weken was het lastig: de gebroken nachten, een peuter die moet leren even te wachten... Maar wat een genot om die 2 samen te zien! Ze zijn dol op elkaar Wij hebben de mazzel dat onze 2e een blije, rustige baby is die vanaf 8 weken doorslaapt *klopt-af*. Dus ja, een 2e is hier makkelijker. Ze schoof ertussen en paste zich aan en wij ook. Ze heeft meer uren in de wandelwagen geslapen dan mn eerste maar kan het ook beter hebben. Ja het is drukker maar tot nu toe te overzien. Mn man en ik hebben afspraken gemaakt dat we allebei een avond in de week voor onszelf hebben en dat werkt bij ons goed.
Mn oudste is zo zorgzaam voor dr zusje. En mn jongste lacht het hardst om haar grote zus. Heerlijk stel! Ik heb zeker geen spijt van onze beslissing en ik hoop dat ze later veel aan elkaar hebben

 

Ook hier erge twijfels gehad voor een 2e. Vorig jaar ervoor gegaan, in 1 keer raak. Helaas werd dat een missed abortion. Bij mijn dochter waren we 1,5 jaar bezig.
Ik zelf stond er vorig jaar nog niet 100% achter en dat merkte ik tijdens de zwangerschap. Ik kon er niet van genieten en was helemaal niet blij. Misschien kwam dat ook wel omdat ik al vanaf begin gevoel had dat het niet goed zat ik weet het niet. Maar was er denk ik ook nog niet klaar voor.
Het is nu precies een jaar later en ik ben er nu echt wel over uit dat ik nog een 2e wil, alleen ml wil niet 😥
Mochten we er toch nog voor gaan zal er bij mij ook nog wel een twijfel blijven denk ik. Mijn zwangerschappen waren geen pretje, erg misselijk, carpaal tunnelsyndroom aan beide polsen, ed. Verder ben ik chronisch ziek en ben ik vaak extreem moe. Dat is de voornaamste reden dat mijn man niet meer wil, hij is bang dat ik het niet aan kan.
Dus twijfels zullen er altijd wel zijn en het betekent ook dat je er goed over nadenkt en dat is niet verkeerd.

En over leeftijdsverschil. Met mijn zusje scheel ik 4 jaar en broertje 14, met beide kan ik het goed vinden. Dus leeftijdsverschil zegt niks eigenlijk, het is meer het karakter van de kindjes denk ik.

Sterkte met het maken van een keuze

 

Ik zou zeker niet al beginnen omdat het de vorige keer lang duurde. Het is niet alsof je die maanden nodig hebt als aanloop, het gebeurt 1x en dat kan ook in de eerste of de tweede ronde, het is net geluk hebben.
Wel kun je stoppen met de pil zodat je in ieder geval meteen kunt beginnen als je er klaar voor bent. En een beetje je cyclus weer leren kennen.

 

Met een 2e waren er weinig twijfels hier. Mijn man is enig kind en die wilde iig een broertje of zusje voor onze oudste. Ik heb altijd al meer kinderen gewild. Bij ons is nu het dubio een 3e of niet.

2 kinderen is een stuk drukker dan 1, overdag weinig rust momentjes voor jezelf (jongste is 10 mnd nu, schelen 2 jr). En het is pittig als je oudste zindelijk wil worden als je een baby van nog geen 2 mnd hebt. De vrijheid die we evenentje hadden door geen 2-3 slaapjes per dag ben je tijdelijk weer kwijt. Financieel is het ook iets minder.

Maar het weegt hier niet op tegen de voordelen. We vinden het beide heerlijk met 2 meiden.

De redenen om wel of niet voor een volgende te gaan zijn nu de maatschappij (word nogal verdrietig door het nieuws de laatste tijd), ik heb nog geen nieuwe baan dus financieel zou het krap worden, en ik vind het eerste jaar gewoon een enorme impact op iedereen in het gezin hebben.

 

Heb niet álle reacties gelezen, maar lees wel veel dat het zwaar is met 2 kindjes. Ja, je hebt minder tijd voor jezelf, het is soms schipperen, maar ook zooooooooo genieten.

Kleine zus is hier nu 2 maanden en grote broer 3,5 jaar. En het valt me nu erg mee! Ja, in het begin is het weer een beetje een ritme zien te vinden met een baby erbij. Maar nu? Genieten! Ondanks een enorm puberende zoon. Ik vind het nu ook juist een voordeel dat zoon al wat ouder is. Je kan duidelijk met hem communiceren en hem ook echt gericht bij dingen betrekken.

Scheelt wellicht wel dat ik straks maar 2 halve dagen ga werken en ik erg flexibel ben gedurende de dag. Er "moet" niks, ik voed op verzoek (kolf trouwens fulltime en ook dat hoe het me uitkomt), doe in huis wat me uitkomt (meeste eigenlijk s avonds, als ze beiden in bed liggen en man helpt ook gewoon mee) en oudste kan zich redelijk goed zelf vermaken.
Heb geen vast ritme qua tijden, qua handelingen en dingen doen eigenlijk wel. Zo ga ik altijd even de deur uit na het eerste slaapje van dochter s ochtends. Ik zorg gewoon dat ik voor die tijd alles klaar heb staan en redelijk zo ver ben om weg te gaan als ze wakker wordt en ik haar gevoed heb.

Qua keuze voor een tweede: eigenlijk is dit voor ons vooral een egoïstische geweest. Wíj willen graag nog een kindje. De illusie dat ze straks samen kunnen spelen heb ik niet, daarvoor zie ik het vaak genoeg 'niet goed' gaan. Juist de onderlinge strijd thuis vind ik ook wel belangrijk. En ja, natúúrlijk hoop ik dat ze wat aan elkaar hebben, maar ik stel me er maar op in dat dit in het gunstigste geval pas is als ze volwassen zijn (is bij ons thuis iig wel zo, dus wellicht neem ik dat ook mee in mn eigen keuzes)

Overigens vond ik het spannender om voor een tweede te gaan dan voor een eerste. Heb ook meer nagedacht over een tweede. Maar echt geen seconde spijt gehad!

 

Wij wilde graag een 2e voor alle voor de hand liggende redenen (speelmaatje, compleet gezin gevoel, etc.)

Wat voor ons ook erg belangrijk is dat ze op latere leeftijd als volwassenen ook altijd een familielid hebben. Mijn man en ik hebben beide al een ouder verloren en het ziet er naar uit dat we over 10 jaar allebei geen ouders meer hebben, dan is het wel erg fijn om broers/zussen te hebben waarmee je een familieband/geschiedenis deelt.

Dus mocht ons ooit iets overkomen, dan hebben onze jongens in ieder geval elkaar nog...

Het leeftijdsverschil is hier 19mnd. Aan onze oudste hadden en hebben we onze handen vol. De jongste is heel anders, erg rustig en makkelijk. Zo is het goed te combineren. Ze zeggen wel een "1+ 1=3!" Maar zo ervaar ik he echt niet! Hier is 1 + 1 meer 1,5

 

Ze noemen het ook wel speelklas. Dat het duidelijk is dat er vooral gespeeld wordt die eerste jaren En ja, een kleuter van 2,5, ik vind het ook apart. Maar ook leuk om te zien dat mijn dochter er wel klaar voor is (ze is alleen nog niet zindelijk, maar daar nemen we ruim de tijd voor).

 

Tja, wat zal ik zeggen, als ze zo klein zijn heb je gewoon tropenjaren! Hier zit er ongeveer twee jaar tussen. Oudste was iets minder makkelijk, jongste super makkelijk. Je weet het van te voren toch niet ....
Als ik ze nu zie, 2 en 4, kunnen ze elkaar ook vermaken, ook best prettig! De oudste kan zich alleen niet altijd goed vermaken, met een tweede erbij gaat het hier soms wel wat makkelijker.
Ben wel blij dat er niet zoveel leeftijdsverschil tussen zit. Met een kleuter die naar school moet en dan daar speelafspraakjes , zwemles etc er bij ... En dan nog en baby, Pffff. Hihi, maar dat is persoonlijk natuurlijk!

 

Justy... ik merk dat je echt weer rekening mee houdt dat het weer 9 mnd duurt.... zul je net zien, kies je voor een 2de, ben je in no-time zwanger...