PowNed : Vrouw werpt verkeerde baby's Heel lullig maar als ik de biologische moeder was geweest had ik me er niet bij neergelegd...
Wat schandalig. Alsof het instellen van codes nu gaat verhelpen dat dit weer gebeurt. Ik denk dat die 3 behandelingen per dag meer effect gaat hebben. Ik vind wel dat je die moeder haar kinderen niet kan ontnemen. Ze heeft ze toch met zich gedragen. Zij heeft melkproductie en zij heeft er alle voorbereidingen voor gehad. Voor de biologische ouders is het wel enorm lullig. Ik vind dat ze kostenloos geholpen moeten worden tot er een zwangerschap is.
Zou de kinderen ook niet opgegeven hebben de moeder die de kinderen op deze wereld gezet heeft. Rechter besluit is de juiste. Sorry zo denk ik daar over.
Dit is gewoon een onmogelijke situatie.. Echt ontzettend triest. Ik kan me in beide partijen helemaal vinden.. Hier ís geen goede oplossing voor
Logisch dat de dragende moeder voor haar kinderen vecht, maar ook logisch dat de biologische ouders gaan vechten. Voor beide partijen ontzettend moeilijk..bah zeg..
De moeder die de kinderen baarde, stond ook voor een onmogelijk dilemma. Bij 3 maanden wist ze dat dit niet haar biologische kinderen waren. Al 3 maanden blij dat je eindelijk zwanger bent na een weg in de MMM. Dan kun je toch nooit de bijna onmenselijke keuze maken om ze dan na 3 maanden nog eens te gaan aborteren? Omdat ze niet van jou zijn, maar wel gegroeid in je lichaam. Je hebt ze al ook onder je hart gedragen en in je hart gesloten. Al begrijp ik de biologische ouders ook wel. Zelf nog steeds niet zwanger en andere mensen hebben jouw kindjes gekregen. Dat lijkt me een vreselijk gevoel!
als het andere paar nou ook zwanger was geworden hadden ze dan moeten ruilen? beetje vreemd, deze moeder heeft gekozen om deze baby s uit te dragen, ze had ook kunnen kiezen om ze weg te halen na 3 maanden toch (dan had de bio moeder helemaal niks)? de kinderen beslissen later zelf wel om in contact te komen met de biologische moeder
Hier is geen goede oplossing voor! Ik kan me in beide partijen vinden trouwens. Beide een lange weg in de mmm en dan dit... Vreselijk.
Nouja, wat aborteren betreft; als het mij zou overkomen, zou ik het ondraaglijk vinden om te leven met het idee dat míjn kinderen, die mijn DNA dragen en die van mij hadden moeten zijn, leven bij andere ouders, terwijl ik ze zelf ook dolgraag had willen dragen en liefde had willen geven.. Dat mijn kinderen geaborteerd zouden worden, alleen omdat ze mijn DNA dragen en niet dat van de vrouw die ze in haar buik draagt, zou ik nóg ondraaglijker vinden.. De andere kant trouwens ook hoor; ik zou het gruwelijk vinden om de kindjes die in míjn buik groeien, die ik misschien al een paar keer op echo's heb gezien, gezien hoe ze steeds completer worden, alleen omdat ze mijn DNA niet dragen, weer af te moeten staan (of weg te moeten laten halen). Oók ondraaglijk. Zoals ik al zei.. Hier ís geen goede oplossing voor
Zo'n soort verhaal was een tijd terug ook in Australië geloof ik. Die mensen hebben toen wel na de geboorte hun kindjes geruild. Nu is het heel dubbel want wat als deze embryo's nu wel bij de biologische moeder waren geplaatst. Waren ze dan wel kindjes geworden? Heeft de moeder die de kinderen heeft gedragen nu mega veel geluk gehad met de goede kwaliteit embryo's van een ander stel terwijl die van haar minder van kwaliteit waren. Dit is echt koffiedik kijken. Een dikke vette financiële compensatie en eventueel gratis behandeling lijkt me wel op z'n plek. En het lijkt me voor al deze mensen een hele lastige situatie maar denk toch wel dat het emotioneel het zwaarst voor de dragende moeder zou zijn als ze de kinderen nu af zou moeten staan en er niks voor terug zou krijgen. Ruilen gaat immers niet.
Ik zou naar de kinderen kijken, en handelen in het belang van de kinderen. En dan vind ik dat ze naar de biologische ouders hadden moeten gaan. Of in ieder geval een open relatie met de biologische ouders. Deze tweeling gaat straks een identiteitscrisis meemaken en zullen zich later altijd afvragen hoe het zou zijn geweest als ze bij hun bio-ouders waren opgegroeid. Het lijkt mij heel zwaar om te verteren dat je weet dat jouw bio-ouders je ook hadden willen hebben maar niet kregen.
Vreselijke situatie zeg. Ik weet dat ik niet kan oordelen over een situatie die ik zelf niet heb meegemaakt. Maar mijn eerste gevoel is de kinderen terug geven aan de biologische ouders. Als die kinderen opgroeien zullen ze zich alrijd afvragen wie hun ouders zijn en hoe het zou zijn geweest als ze daar zijn opgegroeid en al die andere vragen.. Als ze bij de biologische oudrs opgroeien zullen ze die vragen niet hebben. Ze zullen zich hooguit afvragen wie die vrouw is die hun heeft gedragen. Ik vind juist in het belang van de kinderen dar ze bij hun biologische ouders moeten opgroeien. Wat is nu 9 maanden op een heel leven. Vind echt dat de draagmoeder in dit geval geleid word door verlangen. Ik snap niet hoe ze het andere moeder kan aandoen. Weten dat je eigen vlees en bloed door anderen wordt opgevoed, ik zou gek worden.
Veel verschillende meningen hier. Ik vind biologisch niet zo belangrijk, het is maar dna.. ik bouw een band met mijn bib op omdat ik hem voel, omdat ik contact met hem kan maken en 9 maanden lang hem voorzie van alle benodigde voedingsstoffen en mijn bloed hem daarvan voorziet. Dat maakt hem mijn kind. Moeilijke kwestie, en er is geen 1 waarheid of juiste keuze. Ik weet alleen dat ik nooit mijn kind zou afstaan wat in mijn buik gegroeid is, terwijl ik wel mijn eicellen zou afstaan en dat niet als mijn kind zou zien. Ik snap dat dat voor anderen het omgekeerde weer heel lastig kan zijn..
Maar ervaart een kind dat ook zo? Dat is toch het hele algemeen bekende ding bij geadopteerde kinderen? Ik zou hier als draagouders ook niet over liegen namelijk. Je merkt snel genoeg of je je als kind kunt identificeren aan je ouders.
Als je weet dat er biologische kinderen van je op de wereld zijn, dan gaat een volgende zwangerschap echt niet helpen om het verlies daarvan te vergeten! In deze situatie zou ik het logischer vinden als de baby bij de echte ouders komt. Maar goed, er is denk ik geen oplossing hierin. Ik vind het wel heel zuur dat de biologische ouders helemaal buiten beeld worden gehouden en hun kinderen niet eens mogen zien.
Ik vind het idioot dat de biologische ouders helemaal uit beeld worden gehouden. Desnoods moeten ze bezoekrecht krijgen. Abortus vind ik niet aan de orde. Als ik het zelf was geweest had ik dat ook niet eens willen overwegen. Maar verder geen idee wat er met deze situatie zou moeten.
Maar ik kan het wel begrijpen. In nl is de moeder bijvoorbeeld degene waar het kind uit geboren is. Dan maakt niet uit welk dan. In het geval van draagmoederschap moet de draagmoeder afstand doen en de bio ouders adopteren. bio zegt ook niets bij donor eicel en zaad. Ik neem aan dat kinderen geboren worden uit een donor zowel ei als zaad een identiteitscrisis mee maken.
Dat klopt ook. Maar kinderen geboren uit donor zaad of eicel waarvan de donor zich bewust was van het doneren is wel een andere situatie, ook voor het kind. Hoe dan ook zou ik zoiets qua gebeuren niet verzwijgen voor de kinderen... En hoe leg je dit later dan uit?
Wat vreselijk! Het verbaast me altijd weer dat zulke fouten gemaakt kunnen worden. Mensen maken fouten, maar daarom ontwerp je toch een systeem dat weerbaar is tegen menselijke fouten? Laat desnoods 10 mensen onafhankelijk van elkaar checken en controleren. :x :x :x De draagmoeder zal waarschijnlijk voorlopig in angst leven dat haar haar kindjes worden afgenomen, om over de bio-ouders nog maar niet te spreken . Zoals iemand anders al zei is wat mij betreft de enige manier om de bio ouders nog enigszins tegemoed te komen, hen net zoveel ivf behandelingen te geven, tot dat zij ook een kindje hebben op kosten van het ZH.